Tongthong Chandransu
เกือบทุกวันเวลาเช้า ผมเดินทางไปที่พระมหาปราสาทตั้งแต่หกโมงครึ่งแต่ไม่เร็วไปกว่าคนอีกนับพันนับหมื่นจากทุกสารทิศ ที่ยืนแต่งชุดดำต่อแถวกันยืดยาวรอเข้ามาในพระบรมมหาราชวังเพื่อจะได้มีโอกาสถวายบังคมพระบรมศพ ได้กราบท่านสักครั้งหนึ่งอย่างที่หัวใจของไทยทุกคนปรารถนา บ่อยครั้งที่เก้าอี้ที่นั่งของผมอยู่ริมเส้นทางที่ผู้ถวายบังคมพระบรมศพแล้วจะเดินผ่านก่อนลงจากพระมหาปราสาท ดวงหน้าของทุกคนที่เดินผ่านผมไปเกรียมกรมด้วยความหมองเศร้า สุภาพสตรีหลายท่านถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ในมือหลังจากได้ใช้ซับน้ำตามาหลายรอบแล้ว อีกหลายคนไม่เลือกว่าชายหรือหญิงเดินน้ำตาไหลอาบหน้าไปตลอดทาง บางท่านเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงสะอึกสะอื้นดังออกมาจนเสียกิริยา ผมและผู้ที่นั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงได้เห็นน้ำใจของทุกคนที่ไม่แตกต่างไปจากหัวใจของเราแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะมีน้ำตาไหลรินไปทุกเช้าเหมือนกัน
จนถึงวันนี้เสด็จสวรรคตไปเกือบหนึ่งเดือนเต็มแล้ว แต่ในใจก็ยังคงนึกถึงพระมหากรุณาธิคุณที่มีอยู่ท่วมหัวมาตลอดชีวิตไม่เว้นวัน จากช่วงสองสัปดาห์แรกที่วันคืนผ่านไปช้าเหลือเกิน ทุกวันดูอ้างว้างเหมือนกันหมด มาถึงวันนี้ตารางชีวิตค่อยกลับมาเป็นปกติบ้างแล้ว ทั้งเรื่องสอนหนังสือและราชการงานประชุมต่างๆ เจ้านายทุกพระองค์ก็ทรงทำให้เราเห็นเป็นแบบอย่างอยู่แล้ว คนไทยและเมืองไทยจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าตามรอยพระยุคลบาทที่ได้ทรงปฏิบัติมาเป็นเวลากว่าเจ็ดสิบปี เราจะเดินไปด้วยกันนะครับ
แลแห่งใดเห็นน้ำ ย่อมน้ำตาคน
เกือบทุกวันเวลาเช้า ผมเดินทางไปที่พระมหาปราสาทตั้งแต่หกโมงครึ่งแต่ไม่เร็วไปกว่าคนอีกนับพันนับหมื่นจากทุกสารทิศ ที่ยืนแต่งชุดดำต่อแถวกันยืดยาวรอเข้ามาในพระบรมมหาราชวังเพื่อจะได้มีโอกาสถวายบังคมพระบรมศพ ได้กราบท่านสักครั้งหนึ่งอย่างที่หัวใจของไทยทุกคนปรารถนา บ่อยครั้งที่เก้าอี้ที่นั่งของผมอยู่ริมเส้นทางที่ผู้ถวายบังคมพระบรมศพแล้วจะเดินผ่านก่อนลงจากพระมหาปราสาท ดวงหน้าของทุกคนที่เดินผ่านผมไปเกรียมกรมด้วยความหมองเศร้า สุภาพสตรีหลายท่านถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ในมือหลังจากได้ใช้ซับน้ำตามาหลายรอบแล้ว อีกหลายคนไม่เลือกว่าชายหรือหญิงเดินน้ำตาไหลอาบหน้าไปตลอดทาง บางท่านเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงสะอึกสะอื้นดังออกมาจนเสียกิริยา ผมและผู้ที่นั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงได้เห็นน้ำใจของทุกคนที่ไม่แตกต่างไปจากหัวใจของเราแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะมีน้ำตาไหลรินไปทุกเช้าเหมือนกัน
จนถึงวันนี้เสด็จสวรรคตไปเกือบหนึ่งเดือนเต็มแล้ว แต่ในใจก็ยังคงนึกถึงพระมหากรุณาธิคุณที่มีอยู่ท่วมหัวมาตลอดชีวิตไม่เว้นวัน จากช่วงสองสัปดาห์แรกที่วันคืนผ่านไปช้าเหลือเกิน ทุกวันดูอ้างว้างเหมือนกันหมด มาถึงวันนี้ตารางชีวิตค่อยกลับมาเป็นปกติบ้างแล้ว ทั้งเรื่องสอนหนังสือและราชการงานประชุมต่างๆ เจ้านายทุกพระองค์ก็ทรงทำให้เราเห็นเป็นแบบอย่างอยู่แล้ว คนไทยและเมืองไทยจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าตามรอยพระยุคลบาทที่ได้ทรงปฏิบัติมาเป็นเวลากว่าเจ็ดสิบปี เราจะเดินไปด้วยกันนะครับ