เราขอมาเล่าประสบการณ์ของเราที่มีกับเมียน้อยโรคจิตของสามีที่ทำให้สุดท้ายถึงขั้นต้องฟ้องชู้ค่ะ เผื่อเป็นกรณีตัวอย่างที่อาจทำให้เมียน้อยทั้งหลายรู้ถึงผลที่จะได้กับสิ่งที่พวกคุณทำนะคะ

เราคบกับสามีตั้งแต่ปี 48 จนถึงทุกวันนี้ก็เป็นสิบปีแล้ว แต่เรื่องของนางเมียน้อยที่ทำให้เราของขึ้นจนต้องฟ้องศาลเริ่มขึ้นเมื่อปี '55 ต้นปี เราได้แอดไลน์ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ส่งเมสเซจไปหาสามีบ่อยๆโดยรูปที่เราเอาขึ้นโปรไฟล์ก็คือรูปคู่กับสามี ได้ผลดีมากผู้หญิงคนนั้นทักไลน์มันมาก่อนเลย เพื่อถามว่าเป็นอะไรกัน เราก็ตอบวาเป็นแฟนกัน แล้วพอเราถามว่าคุณอ่ะเป็นอะไรกับแฟน ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบด้วยสเตปเมียน้อยเลย "ไปถามแฟนเธอดูเองสิ" สรุปคือเราก็เค้นถามสามีแหละจนยอมรับ

เราก็ให้สามีเลือก ซึ่งสามีก็เลือกเรา เราก็นึกว่าจะจบแต่ก็ไม่จบ มันยังแอบคบมาเรื่อยๆ เราก็จับได้มั่งไม่ได้มั่ง แต่ถ้าจับได้สามีเราก็เลือกเราแล้วก็หยุดการติดต่อไปสักพักก่อนเริ่มใหม่
เราก็ทั้งคุยดีๆทั้งขู่ว่าจะไปบอกที่บ้านนาง นางก็ไม่แคร์แถมบอกเราด้วยซ้ำว่าที่บ้านนางรับรู้แล้วและสนับสนุนด้วย (ไม่แปลกนะ พี่สาวนางก็เป็นเมียน้อยเจ้าของกิจการรถนำเข้าแถวๆบางแค ถึงขั้นมีลูกชายด้วยเลยนะ)
วีรกรรมที่นางป่วนประสาทเราส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องการโพสสเตตัสด่าลอยๆไม่เอ่ยชื่อ แต่คือพออ่านแล้วเราก็รู้อ่ะ เราถึงขั้นใช้คนไปสืบบ้านและกิจการของนาง แล้วถ่ายรูปหน้าร้านขายผ้าของแม่นางและพี่สาวนางเพื่อเอามาบอกสามีว่าถ้ายังคบซ้อน จะไปฟ้องเรื่องพฤติกรรมที่ร้าน แต่อินังเมียน้อยก็เอามาใส่ไฟว่าเราส่งคนไปก่อกวนเพื่อเรียกคะแนนสงสารจากสามีเรา (อยากบอกว่าเราไม่ได้ทำเพราะถ้าเราส่งคนไปจะไม่จบแค่ก่อกวนอ่ะ คงพังร้านไปเลย)

ปี 56 มีเหตุการณ์ที่พีคๆ ก็คือ
1. ช่วงเดือนกรกฏาที่เรารับปริญญา หลังวันรับปริญญาเราเจอรูปโป๊ของนางเมียน้อยถ่ายในมือถือสามี
วันที่ถ่ายคือคืนก่อนหน้าวันรับปริญญาซึ่งเราต้องไปค้างที่โรงแรมใกล้มหาลัยเพื่อแต่งหน้า วันที่เจอรูปเราทะเลาะกับสามีจนยื่นคำขาดว่าถ้าเลือกเรา ต้องจดทะเบียนสมรสกันวันนี้ ไม่งั้นก็เลิกกันไปเลย
วันนั้นเราเลยได้จดทะเบียนกันโดยเราไม่ได้บอกพ่อแม่เราด้วยซ้ำ (พ่อเราไม่ชอบสามีเรา // อีสามีเราไปบอกนังเมียน้อยว่าจดเพราะผู้ใหญ่บังคับ ดูความดิ) แล้วจดเสร็จก็โพสบอกเพื่อนๆในไทม์ไลน์ หน้าฟีดของ LINE นังเมียน้อยก็เลยส่งเมสเซจ มาว่า "เธอได้ไปก็แต่ตัว หัวใจเขาอยู่ที่ฉัน" แต่เราก็ไม่ได้สนใจ เพระสามีสัญญาว่าเลิกแน่ๆ
หลังจากวันนั้นชีวิตเราโดนก่อกวนไม่หยุด มีทั้งโทรศัพท์ที่โทรมาไม่พูด หรือถ้าพูดก็เป็นเสียงผู้หญิงตะโกนด่าว่ากูเกลียด เฟซบุ๊คที่โพสสเตตัสด่าลอยๆบ้าง โพสประมาณว่ายังคบกับสามีเราอยู่บ้าง แล้วเรามันก็นิสัยเสีย คือพอเห็นโพสก็ตบะแตกโพสด่าคืน แล้วทีนี้ดันโง่ ด่าออกชื่อ อิเมียน้อยเลยยิ่งบอกว่า มันไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่เราแหละที่ไประรานมัน
(อิเมียน้อยชอบด่าประมาณอีแก่ อีหมาแก่ อีหมาเฝ้าบ้าน ตอนหลังมันสารภาพว่าคำพวกนี้หมายถึงเรา แล้วยิ่งโพสที่มันจงใจเปิดเป็นสาธารณะ คือจงใจให้เรารู้เลย เพราะมันรู้จากสามีว่าเราส่องมัน อีกอย่างมันว่ามันไม่เคยทำอะไรเรา แต่มายุ่งกับสามีเรา โพสด่าเรา นี่คือไม่ได้ระรานเราก่อน ?)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

2. อิเมียน้อยเกิดเฮี้ยนอะไรไม่รู้ส่งรูปโป๊พร้อมข้อความว่า "มาทำให้หายคิดถึงเร็วๆนะคะ"
ตอนแรกเราก็นึกว่าสามีเลิกกับอิคนนี้ไปนานแล้วตั้งแต่จดทะเบียนพอเจอแบบนี้เราก็ของขึ้นเรียกใ้ห้มาเคลียร์ที่บ้าน
ผลของการเคลียร์กันคือสามีก็เลือกเราแล้วบอกเลิกอิเมียน้อยต่อหน้า เราก็พยายามเชื่อใจสามี จนมามีเรื่องพีคที่สามในปีเดียวกัน

3.เราเจอเบอร์โทรเข้าจากอิเมียน้อยในเครื่องสามี (ปกติคงลบ แต่วันนั้นคงลืม) คราวนี้เราไม่บอกให้สามีเลือกแล้วแต่เราบอกเราจะไปเอง สามีเราเลยเอามีดกรีดแขนตัวเองประชด เราก็ดันใจอ่อนยอมให้อภัย
ปี'57 หลังจากเคลียร์กันครั้งสุดท้ายตอนที่สามีกรีดตัวเอง อิเมียน้อยก็เหมือนจะยอมถอยให้ก็สงบสุขมาระยะหนึ่งเราก็เข้าใจว่าคงเลิกกันแล้ว

จนกระทั่งวันที่ 20 พ.ค. 57 เราก็จับได้อีกว่ามีการโทรติดต่อกัน เพราะเราเห็นเฟซบุ๊คผู้หญิงโพสทำนองว่ายังคบกันอยู่ (จริงๆก็โพสแบบนี้มาตลอด แต่พอเราถามสามีก็จะบอกว่าเลิกแล้ว ปล่อยๆมันเหอะ มันมโน มันบ้าฝ่ายเดียว เราก็ยังมีโพสตอบโต้บ้าง)

วันนั้นเราก็ทะเลาะกับสามีก่อนไปทำงาน พอตอนบ่ายเราก็ได้รับข้อความจากสามีมมาบอกว่า "หย่า" แล้วก็ติดต่อไม่ได้อีก เราเลยลางานกลับบ้าน พอกลับมาก็เจอสามีอยู่กับอิเมียน้อยในบ้านโดยมีกรอบรูปใส่ใบทะเบียนสมรสแตกอยู่ที่พื้นและใบทะเบียนสมรสที่ขาดกระจุย
เราก็ถามว่าใครทำอิเมียน้อยก็ยอมรับว่ามันฉีกเอง แล้วเราก็ตบมัน 1 ทีแล้วถามสามีว่าตกลงจะหย่าใชมั๊ย ถ้างั้นไปที่เขตเดี๋ยวนี้เลย สามีก็บอกไม่หย่า แล้วก็บอกเลิกกับเมียน้อย
เราก็ถามเมียน้อยว่าเอาไง มันก็บอกว่าสามีเราชวนมันมาบ้านเอง แล้วก็ทะเลาะกันเรื่องที่มันโพสเฟสจนเราไม่สบายใจ มันเลยหมั่นไส้ มันว่เราว่า เ-ือกเขาไปดูเอง มันก็อุตสาห์อยู่เงียบๆแล้ว แล้วก็หาว่าเราใส่ไฟ แต่สุดท้ายมันก็ยอมรับว่าด่าเราจริง แต่ตอนนี้จะเลิกกับสามเราแล้ว เราเลยให้มันรับปากว่าจะไม่มาที่บ้าน จะไม่คุยไม่ยุ่งกับสามีเราอีกแลกกับการไม่แจ้งความเรื่องทำลายทรัพย์สิน อิเมียน้อยก็รับปากแล้วก็บอกว่าให้เราสบายใจได้มันจะไม่มายุ่งอีก แล้วถ้าข้อความในโพสไหนไม่สบายใจให้ถามมันได้เลย เราเลยว่าก็ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน

หลังเหตุกาณ์นั้นเราเข้าใจว่าคงเลิกจริงๆเพราะสามีทำตัวดีมาก แล้วเราก็ไม่ค่อยว่างเข้าไปดูเฟซบุ๊คอิเมียน้อย จนวันที่ 19/7 ซึ่งเป็นวันครบรอบที่จดทะเบียนกันสามีเราบอกว่าวันนี้ต้องไปทำงานเราก็เชืออย่างนั้น
จนมีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา ซึ่งเราจำได้ว่าเป็นเบอร์พี่สาวอิเมียน้อย แล้วเราเลยโทรหาสามีๆก็ไม่รับ เราเลยโทรเข้าที่ทำงาน หัวหน้าสามีก็บอกว่าเค้าหยุด เราเลยโทรหาสามีอีกทีซึ่งเค้ารับแล้วเราก็บอกว่าเรารู้ความจริงแล้วนะแล้วขอให้เค้ากลับมาคุยที่บ้าน เค้าก็รับปาก(แต่กว่าจะกลับ 2ทุ่ม) เราคาใจก็เลยส่งเมสเซจไปถามอิเมียน้อย ซึ่งมันก็ตอบว่าสามีเราไม่ได้อยู่กับมัน แต่อีกสามวันให้หลังมันก็โพสในเฟซบุ๊คว่า "สมน้ำหน้าร้องไห้ยังไงเค้าก็ไม่กลับไปหา"

เหตุกาณ์นี้ทำร้ายจิตใจเรามาก ประมาณว่าเธอต้องการอะไร เธอแอบไปเจอกันวันอื่นก็ได้ทำไมต้องเป็นวันครบรอบชั้น มันทำให้เราเหลือความรักต่อสามีน้อยมากและเป็นจุดเริ่มต้นของการเอาคืน
เราเริ่มไม่ตอบโต้ข้อความสเตตัสต่างๆของอิเมียน้อย แต่เราเก็บทุกอย่างทุกเม็ด เราเริ่มนิ่งเริ่มไม่สนใจ ความผิดปกติของเราเริ่มทำให้สามีเกรงใจ ทำดีกับเรามากขึ้น ในขณะเดียวกันสามีก็เริ่มห่างจากเมียน้อย มันเลยเริ่มเผยธาตุแท้ความบ้าคลั่งออกมา ทั้งการส่งเมสเซจ ส่งรูปโป๊สามีที่นอนกับมันมาให้สามีตอนสามีอยู่กับเรา หวังให้เราคลั่งอาละวาด (มีทั้งคลิปเสียงและภาพ ถ้าใครไม่เชื่อว่าเป็นเรืองจริงหลังไมค์มาได้นะคะ)

แต่มันคาดการณ์ผิดไปอย่างคนที่เริ่มหมดใจเค้าไม่แคร์กับเรื่องแค่นี้ ทุกครั้งที่มันทำเราก็นิ่งเงียบใส่สามีแล้วบอกว่าไปจัดการด้วยอย่าหยามกันให้มากไป อย่าทำลายขีดความอดทนกัน
ดังนั้นแทนทีเราจะทะเลาะกับสามีก็กลายเป็น สามีทะเลาะกับมัน (มารู้ทีหลังว่ามันสัญญากับสามีเราว่าจะไม่ทำให้เรารู้เรื่องมันคบกัน)

จนมาปี '58 เราก็ยังรักษาระดับความอดทนมาเรื่อยๆ ไม่ว่าอิเมียน้อยจะโพสอะไร จนเราพบว่ามันสนุกกว่ามากหากเราแกล้งตามเกมส์มัน มันโพสอยากให้เราเห็นเราทะเลาะ เราก็ทะเลาะแต่จะไมใช่ชวนทะเลาะใหญ่โต แค่ทำให้รำคาญเล็กน้อยด้วยการแคปหน้าจอส่งไลน์ถาม และแน่นอนสามีก็ปฏิเสธแล้วก็ยิ่งทำดีเพราะรู้สึกผิด

แต่ในที่สุดอิเมียน้อยก็ล้ำเส้นเราถึงสามครั้ง

1. การที่มันเอาซองถุงยางที่ใช้แล้วใส่มาในกางเกงสามีเรา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

2. เราโพสเรื่องบาปจากการผิดศีลข้อสามที่ทำให้ชีวิตล่มจม โดยไม่ได้เจตนาด่าใครแค่ยกตัวอย่างคนทีเรารู้จักว่าร้านเจ๊ง อยู่ดีๆพี่สาวมันก็เข้ามาร้อนตัวด่าเรา (มารู้ทีหลังว่าร้านพวกมันก็เจ๊ง เลยนึกว่าด่ามัน) ประกอบกับอิเมียน้อยมันซื้อกางเกงในมาให้สามีเราทั้งที่ตกลงกันแล้วว่าต่างคนต่างอยู่ เราเลยให้สามีแสดงความจริงใจว่าถ้าเลือกเราต้องโทรไปขอโทษพี่สาวผู้หญิงที่ไปหลอกคบน้องสาวเค้าแล้วบอกว่จะเลิกยุ่งกันอีก สามีเราก็โทรไปขอโทษ
แต่ก็สันดานเดียวกันพี่น้อง พี่สาวมันโทรไปฟ้องน้องสาวหาว่าเราโทรไปหาเรื่อง อิเมียน้อยเลยโทรมาด่าว่าเราไประรานมันก่อนอีกแล้ว มันอยู่เงียบๆแล้ว พอมันรู้ว่าเราไม่พอใจเรื่องที่มันซื้อกางเกงในให้ มันก็ด่าเราว่าทำไมมันซื้อให้แล้วหนักหัวพ่อเราเหรอ แล้วก็ยังหาว่าพ่อเราเลี้ยงลูกยังไงให้ออกมาร่าน
(เออ มีผู้หญิงซื้อกางเกงในมาให้สามีต้องดีใจ สินะ แล้วร่าน ขอโทษนะนั่นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายชั้นนะ ที่ว่าร่านนะต้องใช้กับคนที่มายุ่งกับสามีคนอืนรึเปล่า) มันยังบอกอีกว่าให้คิดดูว่าใครกันแน่ที่มันเป็นคนดี ใครกันแน่ที่เลว

3. ปลายปีเรากับสามีจะไปเยี่ยมพ่อเราที่จะผ่าตัดที่ต่างจังหวัดนางก็โทรมาด่าเราว่าทำไมต้องให้สามีเราไปด้วย ถ้าไม่ไปพ่อเราจะตายมั๊ย
นางหาว่าเราบังคับสามีให้ไป เราเลยกดประชุมสายหาสามีแล้วถามว่าเราบังคับให้ไปต่างจังหวัดกับเราเหรอ พอสามีบอกเปล่านางก็ด่ามาเป็นชุด เราเลยปล่อยให้เครียร์กันเอง แต่ประเด็นคือนางไม่ควรพูดถึงพ่อเราแบบนี้

ที่สำคัญตอนปลายปี 58 เราท้องแล้วสามีเราก็รับปากว่าจะจบกับอิเมียน้อยเพื่อให้เราสบายใจไม่เครียด