สวัสดีครับทุกท่าน ผมอยากขอคำปรึษาหน่อยครับ คือคิดอยู่นานเเล้ว.... ผมอยู่ม.5 เหมือนกับผู้หญิงคนนั้น คือเรารู้จักกันเมื่อปีก่อนอ่ะ ตอนขึ้น ม.4 เรื่องมันยาวเอาเปนว่าเรา จีบเขานานอ้ะ 55555 เเต่ตอนนี้เราต่างอยู่ ม.5 ละคับ เรามักเปนคนมองการไกล ชอบวางแผนอนาคตวันนี้ก็มีเรื่องจะเล่าให้ฟังนะครับ
อย่าพึ่งเบื่อกันนะ เรื่องนี้ผมซีมากจริงๆ - -* อยากขอคำปรึญาจากผู้ใหญ่ด้วยนะถ้ามีคนเข้ามาอ่าน และอย่าพึ่งบอกเเค่ว่าให้ผมตั้งใจเรียนไปแค่นั้น ขอบคุนมากครับ
คือ เรากับผู้หญิงคนนี้เราอยู่กันคนละจังหวัดครับ จะพิมพ์แต่คำว่าผู้หญิงคนนี้จนจบเรื่องก็คงจะยาวไป - -* งั้นขอเเทนผู้หญิงที่ผมชอบว่า Mก็เเล้วกันครับ
ผมเป็นเด็กกรุงเทพ แต่เขาอยู่คนละจังหวัดครับเขาอยู่สุโขทัย แต่ก็อยู่ก้ำกึ่งกับอุตรดิตถ์อ่ะครับคืออยู่ใกล้กันมากเเต่ก็อยู่ในเขตสุโขทัยนั่นแหละ
ความจริงผมจะไม่รู้จักกับM เลย ถ้าเขาไม่ลงมากรุงเทพในวันนั้น เวลานั้น เขาลงมาดูคอนของเกาหลีครับ ซึ่งผมเจอกับMในวันอาทิตย์ ที่โบสถ์ผมเป็นคริสเตียนครับ ผมมาโบสถ์ทุกวันอาทิตย์อยู่เเล้วครับ แต่วันนั้นวันที่ 5เมษายน 58 ผมก็เจอกับM ผมเห็นแวบเเรกผมรู้เลย ต้องคนนี้เเน่ๆ ผมมั้นใจ ใจผมมันวาบๆหวิวๆ 555+ ผมเล่นมายากลเปนครับ เเละสิ่งทีาทำให้ผมได้คุยกับMได้ ก็เพราะมายากลน่แหละ เราเข้าไปเลานมายากลกับM แล้วมันก็เปนไปได้ด้วยดี Mชอบมายากลมาก เเล้ววันนั้นตอนค่ำเราก็ได้เฟสของMมา เราก็เลยแอดไปคุยเลย และจากวันนั้นมาเราก็คุยกันเรื่อยๆ ทุกวัน ทุกวัน...(เเต่ชาวงนี้แทบไม่ได้คุยกันเเล้วนะ) เราชอบMมากหลายอย่างมากที่เราทำเพื่อM เเต่ถ้าจะให่เล่าคงเล่าไม่หมดหรอกนะ ยาวเกิ้น 555 เอาง่ายๆ เราเคยบุกไปถึงบ้านMตอน3ทุ่มเพื่อเอาของไปให้อ้ะ - -* ระยะทางก็จากหน้ารามไปเมกา เเล้ววิ่งเข้าบ้านทางเปลี่ยวๆประมานระยะทางจากปากซอยถึงบ้านM น่าจะ4-5โลได้มั้ง ปี1เราเจอกันไม่ถึง5ครั้ง เเละด้วยเหตุนี้จึงทำให้รู้ว่า เวลาแห่งการรอคอยใครสักคน มันทำให้เรารู้จักกับความสุขในการรอคอยและเมื่อเราเจอกันเราจะได้รู้ค่าของเวลาเเละใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุดในการเจอกัน หลายเดือนกว่าจะเจอกัน.......
โอเครนั้นก็เปนส่วนหนึ่งในปีที่เเล้ว แต่ปีนี้เราแทบไม่ได้คุยอะไรกันทุกวันเหมือนเเต่ก่อน เราเคยไปเที่ยวด้วยกัน2คนมาเเล้วครั้ง1 นั่นทำให้รู้ว่า
คนนี้เเหละที่เราอยากจะเเต่งงานด้วย ผู้หญิงคนนี้แหละ อย่าพึ่งหาว่าผมเพ้อนะ ผมพูดจริง ผมคิดมาตลอดว่าถ้าเราได้คบกันจริงๆ เราจะรักษาเขาให้ถึงวันที่เราจะขอเขาแต่งงานเลยจริงๆ เเตาตอนนี้อาจจะยังไม่ถึงเวลา แต่ยังไงอนาคตเราก็จะพยายามต่อไป ผมวางแผนไว้เเล้วด้วยนะว่า อนาคตผมจะเเต่งกับคนนี้ที่ๆเราเจอกันครั้งแรก นั้นก็คือโบสถ์นั่นเอง คือคิดการไกลมากกกกก 555+
ประเด็นของเรื่องนี้คือ หลายวันก่อนเราได้ยินพี่ของM บอกว่าMจะเข้าแพทย์ไม่แน่ใจว่า มช หรือเปล่านะ เราฟังเเบบผ่านๆตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจฟัง
เราเลยมาคิดว่า เราจะทำยังไงดี ตอนนี้ที่เราคิดไว้ เราอยากเปนวิศวะหรือไม่ก็นักบิน ถ้าอนาคตได้วิศวะเงินเดือนเริ่มต้นน่าจะประมาน 2x,xxx มั้งจากที่เคยๆได้ยินมา แต่หมอน่าจะหลักเเสน แล้วถ้าเปนแบบนั้นอนาคตเราจะดูเเลผู้หญิงทีเรารักยังไงให้ไหว คือเราไม่ได้หวังเงินจากเขานะ เเต่เราหวังที่เราจะดูเเลเขาได้ด้วยเงินจากที่เราหาเองโดยไม่ใช้เงินเขาอ้ะ หรือนักบิน แต่เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเราจะไหวมั้ย เราเรียนไม่เก่งมาก เเต่M เรียนเก่ง
เอาตรงๆนะครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คนที่ผมอยากเเต่งงานก็คือคนๆนี้จริงๆ ผมไม่ได้เมานะ และโตพอที่จะเข้าใจเรื่องเเบบนี้เเล้วเหมือนกัน เราคิดนะว่าถ้าMเปนหมอ เขาก็จะเจอสังคมอีกเเบบ ที่ผู้ชายก็จะฐานะดีดูเเลเขาได้ซึ่งแน่นอนดีกว่าผมแน่ๆ ผมก็กลัวจะเปนเเบบนั้นนะกลัวจะสู้พวกผู้ชอยที่เปนหมอ แบบนั้นไม่ได้ แต่ถามใจดูเราก็ไม่ได้กลัวอะไรมากระหว่างผมกับ ผชที่เปนหมอนะ ผมผมกลัวใจของMมากกว่าว่าจะไปรักเขา ถ้าแบบนั้นทุกอย่างคือจบ...
ที่ทำมาหลายปีคือจบ เคยคิดไหมชีวิตเราก็มีครั้งเดียว ถ้าเจอจุดนั้นคือ คงเหว๋ออ้ะ 55555 ก็เอาง่ายๆผมอยากชนะไอ้หมอผู้ชายนั้นในอนาคต แต่ถ้าไม่มีคือดีไปปันหา1คือจบ แต่ก็อย่างว่า เงินเดือนเราจะดูเเลเขาไหวมั้ยนี่สิ - -* อ่านจบอย่าหาว่าผมเพ้อฝันเเล้วไล่ไปอ่านหนังสือนะ 555 อยากขอคำแนะนำที่เเบบลึกลงไปหน่อย5555 ขอบคุนครับที่อ่านจบจบ
ถ้าผู้หญิงที่เราชอบจะไปเรียนหมอ...แต่เราไม่มีอะไรดีเลยทำไงดีครับ
อย่าพึ่งเบื่อกันนะ เรื่องนี้ผมซีมากจริงๆ - -* อยากขอคำปรึญาจากผู้ใหญ่ด้วยนะถ้ามีคนเข้ามาอ่าน และอย่าพึ่งบอกเเค่ว่าให้ผมตั้งใจเรียนไปแค่นั้น ขอบคุนมากครับ
คือ เรากับผู้หญิงคนนี้เราอยู่กันคนละจังหวัดครับ จะพิมพ์แต่คำว่าผู้หญิงคนนี้จนจบเรื่องก็คงจะยาวไป - -* งั้นขอเเทนผู้หญิงที่ผมชอบว่า Mก็เเล้วกันครับ
ผมเป็นเด็กกรุงเทพ แต่เขาอยู่คนละจังหวัดครับเขาอยู่สุโขทัย แต่ก็อยู่ก้ำกึ่งกับอุตรดิตถ์อ่ะครับคืออยู่ใกล้กันมากเเต่ก็อยู่ในเขตสุโขทัยนั่นแหละ
ความจริงผมจะไม่รู้จักกับM เลย ถ้าเขาไม่ลงมากรุงเทพในวันนั้น เวลานั้น เขาลงมาดูคอนของเกาหลีครับ ซึ่งผมเจอกับMในวันอาทิตย์ ที่โบสถ์ผมเป็นคริสเตียนครับ ผมมาโบสถ์ทุกวันอาทิตย์อยู่เเล้วครับ แต่วันนั้นวันที่ 5เมษายน 58 ผมก็เจอกับM ผมเห็นแวบเเรกผมรู้เลย ต้องคนนี้เเน่ๆ ผมมั้นใจ ใจผมมันวาบๆหวิวๆ 555+ ผมเล่นมายากลเปนครับ เเละสิ่งทีาทำให้ผมได้คุยกับMได้ ก็เพราะมายากลน่แหละ เราเข้าไปเลานมายากลกับM แล้วมันก็เปนไปได้ด้วยดี Mชอบมายากลมาก เเล้ววันนั้นตอนค่ำเราก็ได้เฟสของMมา เราก็เลยแอดไปคุยเลย และจากวันนั้นมาเราก็คุยกันเรื่อยๆ ทุกวัน ทุกวัน...(เเต่ชาวงนี้แทบไม่ได้คุยกันเเล้วนะ) เราชอบMมากหลายอย่างมากที่เราทำเพื่อM เเต่ถ้าจะให่เล่าคงเล่าไม่หมดหรอกนะ ยาวเกิ้น 555 เอาง่ายๆ เราเคยบุกไปถึงบ้านMตอน3ทุ่มเพื่อเอาของไปให้อ้ะ - -* ระยะทางก็จากหน้ารามไปเมกา เเล้ววิ่งเข้าบ้านทางเปลี่ยวๆประมานระยะทางจากปากซอยถึงบ้านM น่าจะ4-5โลได้มั้ง ปี1เราเจอกันไม่ถึง5ครั้ง เเละด้วยเหตุนี้จึงทำให้รู้ว่า เวลาแห่งการรอคอยใครสักคน มันทำให้เรารู้จักกับความสุขในการรอคอยและเมื่อเราเจอกันเราจะได้รู้ค่าของเวลาเเละใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุดในการเจอกัน หลายเดือนกว่าจะเจอกัน.......
โอเครนั้นก็เปนส่วนหนึ่งในปีที่เเล้ว แต่ปีนี้เราแทบไม่ได้คุยอะไรกันทุกวันเหมือนเเต่ก่อน เราเคยไปเที่ยวด้วยกัน2คนมาเเล้วครั้ง1 นั่นทำให้รู้ว่า
คนนี้เเหละที่เราอยากจะเเต่งงานด้วย ผู้หญิงคนนี้แหละ อย่าพึ่งหาว่าผมเพ้อนะ ผมพูดจริง ผมคิดมาตลอดว่าถ้าเราได้คบกันจริงๆ เราจะรักษาเขาให้ถึงวันที่เราจะขอเขาแต่งงานเลยจริงๆ เเตาตอนนี้อาจจะยังไม่ถึงเวลา แต่ยังไงอนาคตเราก็จะพยายามต่อไป ผมวางแผนไว้เเล้วด้วยนะว่า อนาคตผมจะเเต่งกับคนนี้ที่ๆเราเจอกันครั้งแรก นั้นก็คือโบสถ์นั่นเอง คือคิดการไกลมากกกกก 555+
ประเด็นของเรื่องนี้คือ หลายวันก่อนเราได้ยินพี่ของM บอกว่าMจะเข้าแพทย์ไม่แน่ใจว่า มช หรือเปล่านะ เราฟังเเบบผ่านๆตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจฟัง
เราเลยมาคิดว่า เราจะทำยังไงดี ตอนนี้ที่เราคิดไว้ เราอยากเปนวิศวะหรือไม่ก็นักบิน ถ้าอนาคตได้วิศวะเงินเดือนเริ่มต้นน่าจะประมาน 2x,xxx มั้งจากที่เคยๆได้ยินมา แต่หมอน่าจะหลักเเสน แล้วถ้าเปนแบบนั้นอนาคตเราจะดูเเลผู้หญิงทีเรารักยังไงให้ไหว คือเราไม่ได้หวังเงินจากเขานะ เเต่เราหวังที่เราจะดูเเลเขาได้ด้วยเงินจากที่เราหาเองโดยไม่ใช้เงินเขาอ้ะ หรือนักบิน แต่เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเราจะไหวมั้ย เราเรียนไม่เก่งมาก เเต่M เรียนเก่ง
เอาตรงๆนะครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คนที่ผมอยากเเต่งงานก็คือคนๆนี้จริงๆ ผมไม่ได้เมานะ และโตพอที่จะเข้าใจเรื่องเเบบนี้เเล้วเหมือนกัน เราคิดนะว่าถ้าMเปนหมอ เขาก็จะเจอสังคมอีกเเบบ ที่ผู้ชายก็จะฐานะดีดูเเลเขาได้ซึ่งแน่นอนดีกว่าผมแน่ๆ ผมก็กลัวจะเปนเเบบนั้นนะกลัวจะสู้พวกผู้ชอยที่เปนหมอ แบบนั้นไม่ได้ แต่ถามใจดูเราก็ไม่ได้กลัวอะไรมากระหว่างผมกับ ผชที่เปนหมอนะ ผมผมกลัวใจของMมากกว่าว่าจะไปรักเขา ถ้าแบบนั้นทุกอย่างคือจบ...
ที่ทำมาหลายปีคือจบ เคยคิดไหมชีวิตเราก็มีครั้งเดียว ถ้าเจอจุดนั้นคือ คงเหว๋ออ้ะ 55555 ก็เอาง่ายๆผมอยากชนะไอ้หมอผู้ชายนั้นในอนาคต แต่ถ้าไม่มีคือดีไปปันหา1คือจบ แต่ก็อย่างว่า เงินเดือนเราจะดูเเลเขาไหวมั้ยนี่สิ - -* อ่านจบอย่าหาว่าผมเพ้อฝันเเล้วไล่ไปอ่านหนังสือนะ 555 อยากขอคำแนะนำที่เเบบลึกลงไปหน่อย5555 ขอบคุนครับที่อ่านจบจบ