ก่อนอื่นเลย นี้ก็คงเป็นกระทู้ระบายความรู้สึกส่วนตัวของผมเอง กับเรื่องความรักที่ล้มเหลว
ที่ไม่สามารถคุยกับคนอื่นได้มากมายนัก
เเต่เผื่อมีคนที่มีประสบการณ์คล้ายๆกันมาแชร์ ลองดู
(แต่จริงๆผมแค่ได้ระบาย มีคนรับฟังก็ดีใจแล้ว ฮ่าๆๆ)
เริ่มจากความรู้สึกผมตอนนี้คือตีโจทย์ไม่แตกกับความสัมพันธ์ุที่มีกับแฟนเก่า เราคุยกันเกือบทุกๆวัน เจอกัน กินข้าวไปหากัน หลังเลิกกัน ทั้งๆที่ความสัมพันธุ์ของเราไม่น่าคุยกันได้ เเถมผมเองทำตัวไม่ถูกว่าจะยืนอยู่ในจุดไหนถึงจะเป็นจจุดที่ดีที่สุดสำหรับเหตุการณ์เเบบนี้
(ทั้งๆที่เขาก็มีแฟนไหม่ไปแล้ว)
มันยากตรงที่เหมือนเรา 2 คนยังรักกัน (ผมคิดเองนะ = =' )
เราเริ่มจากคนไม่รู้จักกันเลยเลยเเหละ ผมเรียน วิศวไฟฟ้า ปี 3 หน้าตาไม่ดีไม่ร้าย (ผมก็มีเเฟนอยู่เเล้ว) น้องเขากำลังเข้ามาเรียน ปี 1 วิทยาการ การจัดการ ผมเจอน้องเขาตอนเรียนพิเศษจะเข้ามหาลัย ตอนนั้นน้องเขาน่ารักสวยมากในความรู้สึก ผมได้ Facebook น้องเขามาอย่างง่ายเพราะ
เขากำลังคบคุยกับ *เพื่อนรุ่นเดียวกันกับผมเรียนอย่างเดียวกัน ภาควิชาเดียวกัน (ผมไม่รู้เเต่เพื่อนผมรู้ ผมมาทราบตอนนหลัง)
ตอนนั้นแอดไปเขาก็รับเราไม่ได้คุยอะไรกัน (จริงๆทักเขาไปเขาบอกมีเเฟนแล้ว) จนผมขึ้น ปี 4
ผมขึ้นปี 4 ผมเกิดเหตุต้องเลิกกับเเฟนที่คบกันมา 3 ปี (ไม่ขออธิบายเพราะมันคงเป็นเรื่องเศร้ามากว่าจะมาเป็นคำถาม = =' )
ผมเสียคนไปพักไหญ่ 3-4 เดือนได้ กินเหล้าเที่ยวเพ้อเจ้อ #ทำตัว
ก็ว่าได้ ไม่อยู่กับร่องกับรอย กด like รูปแฟนคนอื่นรัวๆคุยจนเขาเลิกกันก็มี
วันหนึ่งทักกผู้หญิงไปเป็น 10 20 คน แต่ก็มีไม่กี่คนที่คุยด้วยตลอด มีน้องคนหนึ่งที่คุยด้วยตลอดไม่เคยหาย
เขาชื่อ น้อง อ. (ชื่อย่อล่ะกัน) น้องที่ผมเเอดไปเมื่อปีที่เเล้ว(จริงๆจำไม่ได้) น่ารักๆนะเเหละเขาบอกเขาโสต (จริงหรือป่าวไม่รู้ผมไม่ได้สนใจ)
ผมก็คุยเยอะนะเเต่ช่วงนั้นคุยเเต่กับน้องเขาเเหละสะส่วนไหญ่ คุยกันจากไม่รู้จักจนสนิท แต่น้องเขาไม่เหมือนเดิม
อวบๆสิวเต็มหน้าขาไหญ่เลยยล่ะ ไม่เคยเจอเลยนะดูในรูป 55555555 พิษบุฟเฟ่รอบมหาลัย
(บอกเลยก็ได้ มหาลัยขอนเเก่น แดนเลี้ยงหมู บุฟเฟ่
โครตอร่ออยยยยย)
เราคุยกันตลอดจนผมเรียนจบ
เราก็คุยกันเรื่อยจนผมทำงานได้ปีกว่า เราก็นัดกันเจอทานข้าวกัน โดยที่ผมลงทุนไปหาน้องเราที่มหาลัย เจอครั้งแรกผมตกใจนิดๆอวบๆไปทางอ้วนเลยล่ะ ฮ๋าๆๆแต่ผมก็ว่าน้องเขาน่ารักนะเขิลๆเวลาคุย ผมสบายใจ เราก็เริ่มคบกัน ผมทำงานอยู่ กทม ชลบุรี ระยองเเถบๆโน้น
ต้องลงทุนขึ้นขอนเเก่น มาหาเเฟนอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เดือนล่ะ 2 รอบ เงินเกือบไม่เหลือเก็บเลยเเหละ Face time กันทุกวันไม่ว่าผมเลิกดึก จะไปไกินเหล้าจะเที่ยวผมก็ต้องกลับมาโทรหา น้องเขาออกกำลังกาย บังคับกินยาเพราะเลือดจาง อ่านหนังสือ มีความฝันที่คุยกัน จะทำอะไร จนผอมสวยหุ่นดีเป็นสาวสวยตาม Style สาววิทยาการ
เพื่อนผมหลายๆคนอิจจฉาเลยแหละ (สำหรับผมเรารักกันดี ผมรักน้องเขามากขึ้นทุกวัน)
*ผ่านมา ปีกว่าๆ วันลอยกระทงปีที่เเล้ว น้องเขาบอกเราห่างๆกันสักพัก อะไรทำนองนี้เเหละเหมือนเราไม่เข้าใจกัน ประมาณนี้ผมจับใจความไม่ค่อยได้ ตอนนั้นผมไม่ได้เลิกผมบอกจะห่างๆไม่ต้องคุยกันก็ได้ลองถามใจตัวเองดูเเค่เบื่อไหมประมาณนั้น
(ผมไม่อยากเสียใจไม่อยากเสียดายเหมือนเคยที่ผ่านมา)
เราคุยกันน้อยลงผมร้อนใจหาสาเหตุเพราะน้องเขาไม่ยอมบอกสุดท้ายผมก็รู้ เขาโพสเฟสคิดถึงเพื่อนผมคนหนึ่งที่ เป็นวิศวกรด้วยกัน
เเต่ บล็อคเฉพราะผม เพื่อนผมคนอื่นรู้หมด เขาตกใจกันเลย เอามาไห้ดูเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเราเลิกกัน
*เราคุยกัน น้องเขาก็บบอกตรงๆเเหละ ว่า รักผู้ชายคนนั้นมาก (ผมก็งงรักอะไรเร็วจังวะ) ถึงได้รู้ว่าเขาเคยเป็นเเฟนเก่ากัน
จากปากเขาเอง
ที่เเรกน้องเขาบอกว่ารักเรามาก เเต่ไม่อยากไห้รู้เรื่องเลยบล็อค กลัวเสียความรู้สึก เพราะเขากำลังพิสูจน์ ล้างแค้น อะไรสักอย่าง...........
ผมก็.... งงๆ บวกกับเสียใจ.... อึ้ง...... สตั้น........... ทำหน้าทำใจไม่ถูก
#รอเขาหน่อยอีกไม่นาน เอาคืนเสร็จเดี๋ยวกลับไปอย่าพึ่งจริงจังกับใครนะ ถ้าพี่ไม่รักนู๋คงไม่มีใครรอนู๋เเล้ว #
อะไรประมานนี้ ที่เเรกบอกขอคุย 3 เดือน ต่อๆมาบอกอยากเอาชนะ ต่อมาบอกออกมาไม่ได้ ต่อมาไปหากันที่ต่างประเทศ
เที่ยวกัน. 1ที่... 2 ที่... 3ที่ ...........................................................................................ผ่านมา 6 เดือน
เรายังคุยกันตลอดบอกตลอดว่าจะไปกับคนนั้น เขาคบกันออกสื่อในโลกโซเชี่ยวเเทนที่ผมโดยไม่มีใครดราม่าลงใน Facebook
ด้วยตัวผู้ชายเอง(แฟนน้องเขา) อยู่ต่างประเทศ น้องเขามาหาผมบ่อยครั้งทำตัวเหมือนเป็นเเฟนกันกินนอนเที่ยวด้วยกันปรกติ
ผมเคยถามน้องเขานะจริงๆผม #ไม่โอเค เอาสะเลยว่าน้องต้องการยังไงแน่จะได้ทำตัวถูก เเต่น้องเขาก็บอกแบบเดิมๆจนได้ยินจากปากเองอีกครั้ง
#เขาเลือกไม่ได้... พูดอะไรไม่รู้เยอะเเยะผมจับใจความได้เเค่ 4 คำแรก...
ที่บอกไห้รอไห้อดทนที่ทำมาทั้งหมด .... .......
ถึงจุดผู้ชายร้องไห้ T__________T จริงๆผมควรจะร้องตั้งนานล่ะ ความรู้สึกช้าหรือโง่ก็ไม่รู้.... (คิดได้ตอนนี้นะ) 5555555555
นี้ผ่านมา จะปีเเล้วกับเรื่องราวเหตุการณ์แบบนี้ เราอยู่กันกินนอนเที่ยวด้วยกันแบบนี้โดยไม่สนถูกผิดเหมือนโลกนี้มีเเค่เรา 2 คน
แต่ทุกครั้งที่เขาบอกคิดถึงกัน..... โพสรูปคู่ผมก็เจ็บใจ....เสียใจทุกครั้ง
ผมเคยคิดว่าทำไมผมไม่เดินออกไป อายุก็ยังไม่มาก 25 เองอนาคตมีคนดีๆรออยู่เยอะเเยะ ผมคิดได้เสมอ เเต่พอโทรศัพดังก็คิดถึงเขา
เขาจะมาหา เเม้กระทั้งบางทีไปหาเขาเอง ก็มี TT
จากแฟนคนที่รักมากที่สุดกลายเป็นนชู้เป็นทาสรัก หรือจะเรียกว่าอะไรดี...
ทุกวันนี้ผมบอกตัวเองตลอดว่าสักวันคงเจอคนที่ดีๆ
แค่เราทำตัวดีๆการงานดีๆ
มีความคิดมีอนาคตที่จะเดิน เเต่กลับเดินออกมาจากความรู้สึกวังวนนี้ไม่ได้สักที
ผมคงอ่อนแอกว่าคนอื่นทั่วไป? หรือรัก? หรือไม่ก็ลุ้มหลงผมตอบตัวเองไม่ได้
#มีข้อเเนะนำอะไรดีๆบอกกันด้วยเนอะ ผมพร้อมรับฟัง
แต่สักวันผมคิดว่าคงต้องเจอความรักดีๆ
มีครอบครัวดีๆกับเขามั้งเเหละ
เป็นกำลังใจไห้คนที่มีความรักดีๆแต่โดนคนใจร้ายเหยียบย้ำ
เเต่เราอย่าเหยียบย้ำตัวเอง (เหมือนผม T_T)
ได้ระบายก็สบายใจเเล้ว
ขอบคุณที่อ่านครับคำไหนผิดคำพูดใดไม่ถูกต้องขออภัยด้วยครับ -0-
จากแฟนที่รักสู่ชู้ผู้อ่อนแอ เลือกได้เเต่ไม่สามารถทำมันได้ (เพราะรักหรืออ่อนแอ?)
ที่ไม่สามารถคุยกับคนอื่นได้มากมายนัก
เเต่เผื่อมีคนที่มีประสบการณ์คล้ายๆกันมาแชร์ ลองดู
(แต่จริงๆผมแค่ได้ระบาย มีคนรับฟังก็ดีใจแล้ว ฮ่าๆๆ)
เริ่มจากความรู้สึกผมตอนนี้คือตีโจทย์ไม่แตกกับความสัมพันธ์ุที่มีกับแฟนเก่า เราคุยกันเกือบทุกๆวัน เจอกัน กินข้าวไปหากัน หลังเลิกกัน ทั้งๆที่ความสัมพันธุ์ของเราไม่น่าคุยกันได้ เเถมผมเองทำตัวไม่ถูกว่าจะยืนอยู่ในจุดไหนถึงจะเป็นจจุดที่ดีที่สุดสำหรับเหตุการณ์เเบบนี้
(ทั้งๆที่เขาก็มีแฟนไหม่ไปแล้ว)
มันยากตรงที่เหมือนเรา 2 คนยังรักกัน (ผมคิดเองนะ = =' )
เราเริ่มจากคนไม่รู้จักกันเลยเลยเเหละ ผมเรียน วิศวไฟฟ้า ปี 3 หน้าตาไม่ดีไม่ร้าย (ผมก็มีเเฟนอยู่เเล้ว) น้องเขากำลังเข้ามาเรียน ปี 1 วิทยาการ การจัดการ ผมเจอน้องเขาตอนเรียนพิเศษจะเข้ามหาลัย ตอนนั้นน้องเขาน่ารักสวยมากในความรู้สึก ผมได้ Facebook น้องเขามาอย่างง่ายเพราะ
เขากำลังคบคุยกับ *เพื่อนรุ่นเดียวกันกับผมเรียนอย่างเดียวกัน ภาควิชาเดียวกัน (ผมไม่รู้เเต่เพื่อนผมรู้ ผมมาทราบตอนนหลัง)
ตอนนั้นแอดไปเขาก็รับเราไม่ได้คุยอะไรกัน (จริงๆทักเขาไปเขาบอกมีเเฟนแล้ว) จนผมขึ้น ปี 4
ผมขึ้นปี 4 ผมเกิดเหตุต้องเลิกกับเเฟนที่คบกันมา 3 ปี (ไม่ขออธิบายเพราะมันคงเป็นเรื่องเศร้ามากว่าจะมาเป็นคำถาม = =' )
ผมเสียคนไปพักไหญ่ 3-4 เดือนได้ กินเหล้าเที่ยวเพ้อเจ้อ #ทำตัว
วันหนึ่งทักกผู้หญิงไปเป็น 10 20 คน แต่ก็มีไม่กี่คนที่คุยด้วยตลอด มีน้องคนหนึ่งที่คุยด้วยตลอดไม่เคยหาย
เขาชื่อ น้อง อ. (ชื่อย่อล่ะกัน) น้องที่ผมเเอดไปเมื่อปีที่เเล้ว(จริงๆจำไม่ได้) น่ารักๆนะเเหละเขาบอกเขาโสต (จริงหรือป่าวไม่รู้ผมไม่ได้สนใจ)
ผมก็คุยเยอะนะเเต่ช่วงนั้นคุยเเต่กับน้องเขาเเหละสะส่วนไหญ่ คุยกันจากไม่รู้จักจนสนิท แต่น้องเขาไม่เหมือนเดิม
อวบๆสิวเต็มหน้าขาไหญ่เลยยล่ะ ไม่เคยเจอเลยนะดูในรูป 55555555 พิษบุฟเฟ่รอบมหาลัย
(บอกเลยก็ได้ มหาลัยขอนเเก่น แดนเลี้ยงหมู บุฟเฟ่
เราคุยกันตลอดจนผมเรียนจบ
เราก็คุยกันเรื่อยจนผมทำงานได้ปีกว่า เราก็นัดกันเจอทานข้าวกัน โดยที่ผมลงทุนไปหาน้องเราที่มหาลัย เจอครั้งแรกผมตกใจนิดๆอวบๆไปทางอ้วนเลยล่ะ ฮ๋าๆๆแต่ผมก็ว่าน้องเขาน่ารักนะเขิลๆเวลาคุย ผมสบายใจ เราก็เริ่มคบกัน ผมทำงานอยู่ กทม ชลบุรี ระยองเเถบๆโน้น
ต้องลงทุนขึ้นขอนเเก่น มาหาเเฟนอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เดือนล่ะ 2 รอบ เงินเกือบไม่เหลือเก็บเลยเเหละ Face time กันทุกวันไม่ว่าผมเลิกดึก จะไปไกินเหล้าจะเที่ยวผมก็ต้องกลับมาโทรหา น้องเขาออกกำลังกาย บังคับกินยาเพราะเลือดจาง อ่านหนังสือ มีความฝันที่คุยกัน จะทำอะไร จนผอมสวยหุ่นดีเป็นสาวสวยตาม Style สาววิทยาการ
เพื่อนผมหลายๆคนอิจจฉาเลยแหละ (สำหรับผมเรารักกันดี ผมรักน้องเขามากขึ้นทุกวัน)
*ผ่านมา ปีกว่าๆ วันลอยกระทงปีที่เเล้ว น้องเขาบอกเราห่างๆกันสักพัก อะไรทำนองนี้เเหละเหมือนเราไม่เข้าใจกัน ประมาณนี้ผมจับใจความไม่ค่อยได้ ตอนนั้นผมไม่ได้เลิกผมบอกจะห่างๆไม่ต้องคุยกันก็ได้ลองถามใจตัวเองดูเเค่เบื่อไหมประมาณนั้น
(ผมไม่อยากเสียใจไม่อยากเสียดายเหมือนเคยที่ผ่านมา)
เราคุยกันน้อยลงผมร้อนใจหาสาเหตุเพราะน้องเขาไม่ยอมบอกสุดท้ายผมก็รู้ เขาโพสเฟสคิดถึงเพื่อนผมคนหนึ่งที่ เป็นวิศวกรด้วยกัน
เเต่ บล็อคเฉพราะผม เพื่อนผมคนอื่นรู้หมด เขาตกใจกันเลย เอามาไห้ดูเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเราเลิกกัน
*เราคุยกัน น้องเขาก็บบอกตรงๆเเหละ ว่า รักผู้ชายคนนั้นมาก (ผมก็งงรักอะไรเร็วจังวะ) ถึงได้รู้ว่าเขาเคยเป็นเเฟนเก่ากัน
จากปากเขาเอง
ที่เเรกน้องเขาบอกว่ารักเรามาก เเต่ไม่อยากไห้รู้เรื่องเลยบล็อค กลัวเสียความรู้สึก เพราะเขากำลังพิสูจน์ ล้างแค้น อะไรสักอย่าง...........
ผมก็.... งงๆ บวกกับเสียใจ.... อึ้ง...... สตั้น........... ทำหน้าทำใจไม่ถูก
#รอเขาหน่อยอีกไม่นาน เอาคืนเสร็จเดี๋ยวกลับไปอย่าพึ่งจริงจังกับใครนะ ถ้าพี่ไม่รักนู๋คงไม่มีใครรอนู๋เเล้ว #
อะไรประมานนี้ ที่เเรกบอกขอคุย 3 เดือน ต่อๆมาบอกอยากเอาชนะ ต่อมาบอกออกมาไม่ได้ ต่อมาไปหากันที่ต่างประเทศ
เที่ยวกัน. 1ที่... 2 ที่... 3ที่ ...........................................................................................ผ่านมา 6 เดือน
เรายังคุยกันตลอดบอกตลอดว่าจะไปกับคนนั้น เขาคบกันออกสื่อในโลกโซเชี่ยวเเทนที่ผมโดยไม่มีใครดราม่าลงใน Facebook
ด้วยตัวผู้ชายเอง(แฟนน้องเขา) อยู่ต่างประเทศ น้องเขามาหาผมบ่อยครั้งทำตัวเหมือนเป็นเเฟนกันกินนอนเที่ยวด้วยกันปรกติ
ผมเคยถามน้องเขานะจริงๆผม #ไม่โอเค เอาสะเลยว่าน้องต้องการยังไงแน่จะได้ทำตัวถูก เเต่น้องเขาก็บอกแบบเดิมๆจนได้ยินจากปากเองอีกครั้ง
#เขาเลือกไม่ได้... พูดอะไรไม่รู้เยอะเเยะผมจับใจความได้เเค่ 4 คำแรก...
ที่บอกไห้รอไห้อดทนที่ทำมาทั้งหมด .... .......
ถึงจุดผู้ชายร้องไห้ T__________T จริงๆผมควรจะร้องตั้งนานล่ะ ความรู้สึกช้าหรือโง่ก็ไม่รู้.... (คิดได้ตอนนี้นะ) 5555555555
นี้ผ่านมา จะปีเเล้วกับเรื่องราวเหตุการณ์แบบนี้ เราอยู่กันกินนอนเที่ยวด้วยกันแบบนี้โดยไม่สนถูกผิดเหมือนโลกนี้มีเเค่เรา 2 คน
แต่ทุกครั้งที่เขาบอกคิดถึงกัน..... โพสรูปคู่ผมก็เจ็บใจ....เสียใจทุกครั้ง
ผมเคยคิดว่าทำไมผมไม่เดินออกไป อายุก็ยังไม่มาก 25 เองอนาคตมีคนดีๆรออยู่เยอะเเยะ ผมคิดได้เสมอ เเต่พอโทรศัพดังก็คิดถึงเขา
เขาจะมาหา เเม้กระทั้งบางทีไปหาเขาเอง ก็มี TT
จากแฟนคนที่รักมากที่สุดกลายเป็นนชู้เป็นทาสรัก หรือจะเรียกว่าอะไรดี...
ทุกวันนี้ผมบอกตัวเองตลอดว่าสักวันคงเจอคนที่ดีๆ
แค่เราทำตัวดีๆการงานดีๆ
มีความคิดมีอนาคตที่จะเดิน เเต่กลับเดินออกมาจากความรู้สึกวังวนนี้ไม่ได้สักที
ผมคงอ่อนแอกว่าคนอื่นทั่วไป? หรือรัก? หรือไม่ก็ลุ้มหลงผมตอบตัวเองไม่ได้
#มีข้อเเนะนำอะไรดีๆบอกกันด้วยเนอะ ผมพร้อมรับฟัง
แต่สักวันผมคิดว่าคงต้องเจอความรักดีๆ
มีครอบครัวดีๆกับเขามั้งเเหละ
เป็นกำลังใจไห้คนที่มีความรักดีๆแต่โดนคนใจร้ายเหยียบย้ำ
เเต่เราอย่าเหยียบย้ำตัวเอง (เหมือนผม T_T)
ได้ระบายก็สบายใจเเล้ว
ขอบคุณที่อ่านครับคำไหนผิดคำพูดใดไม่ถูกต้องขออภัยด้วยครับ -0-