ยังไม่ถึงที่ตาย

ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนครับว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของผม แต่เป็นเรื่องของอีกคน หนึ่ง ซึ่งถ้าใครได้อ่านกระทู้ของผมที่เคยโพสไว้ในชื่อเรื่อง ที่ว่า เธอคือใคร ตอนที่ 1-4 จะเข้าใจครับเพราะเป็นเหตุการณ์ที่มีจุดเริ่มต้นในคืนวันเดียวกัน (ลองเลื่อนๆลงไปดูประมาณกระทู้แรกๆ) แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นนี้เกิดก่อนที่ผมจะเจอผีประมาณหนึ่งชั่วโมง เรื่องมีอยู่ว่าสมัยรับน้องใหม่นั้น รุ่นพี่จะให้รุ่นน้องไปนอนที่ ม เพื่อเข้าค่าย โดยแยก รุ่นน้องชาย และหญิง นอนกันคนละตึกฝั่งตรงกันข้ามกัน แล้วในคืนนั้น บอย เพื่อนผมอีกคนหนึ่ง บอยมาเล่าให้ผมฟังทีหลังจากเหตุการณ์เกิดผ่านไปแล้วหนึ่งสัปดาห์ว่า เขารู้สึกปวดฉี่จึงลุกขึ้นมาเพื่อจะเดินลงไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่าง ระหว่างเดินออกจากห้องเขาก็เห็นผมกับพีนอนหลับอยู่เลย ตอนแรกเขากะว่าจะปลุกให้ไปเป็นเพื่อน แต่เขาคิดดูอีกที แล้วคิดว่าคงจะไม่มีอะไร จึงเดินออกจากห้องพักไปคนเดียว พอเขา เดินไปตามทางเดินเรื่อยๆจนเกือบจะถึงบันใด เพื่อลงไปยังชั้นล่าง จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเรียกมาจากชั้นบน เขาจึงเงยหน้าขึ้นไป แล้วก็พบเงาของคน ดำๆ ไม่แน่ใจว่าหญิงหรือชายกำลังกวักมือเรียกเขาอยู่ที่ระเบียงชั้นที่หก เขานึกว่าคงจะเป็นพวกผมนี่แหล่ะมาอำเล่นก็เลยไม่สนใจ แล้วก็เดินลงไปเข้าห้องน้ำตามปกติ หลังจากเสร็จภารกิจเขาก็เดินกลับขึ้นมาแล้วจู่ๆ เขาก็เอะใจขึ้นทันทีว่า รุ่นน้องกับรุ่นพี่นอนพักกันแค่ชั้นสองกับสามนี่ แล้วชั้นหกก็มีประตูเหล็กกั้นล็อกกุญแจ นอกจากภารโรงแล้วไม่มีใครเปิดได้นิ แล้วตอนนี้ภารโรงก็กลับบ้านไปแล้ว เขาก็เลยรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ไม่บอกใคร แล้วก็กลับเข้านอนตามปกติ เหตุการ์ก็ผ่านไป หลังจากรับน้องเสร็จไปสามวัน ในวันนั้น บอยเล่าว่าเขาขับรถจักรยานยนต์ออกมารับประทานอาหารเที่ยงข้างนอก ม แต่แล้ว ในขณะ ขับไปดีๆ รถก็ควบคุมไม่ได้ทั้งๆที่เขาขับช้าๆ แค่สี่สิบ เขาเสียหลักรถพลิกคว่ำ รถของเขานั้นไถลต่อไปออกข้างทาง แต่ตัวเขานั้นนอนหงายอยู่กลางถนนตรงเส้นเหลืองเลย ประจวบเหมาะตอนนั้นเขามีสติ เขาจึงรีบกลิ้งตัวเองลงไหล่ทางทันที ก่อนที่รถบรรทุกจะวิ่งผ่านเขาไปอย่างเฉียดฉิว จนปัจจุบันนี้เขาก็ยังงง แล้วก็ถาม ผม ว่ามันจะเกี่ยวกับเงาคนดำๆนั่งหรือเปล่า