ผมขอความคิดเห็นของเพื่อนๆพี่ๆด้วยครับ รู้สึกว่าหมดทางออกครับ
ผมกับภรรยาของผมแต่งงานและอยู่ร่วมกัน มาประมาณเกือบ 2 ปี ครับ
บ้านที่อยู่เป็นบ้านของผมเอง และผมเป็นคนซื้อเอง (ทาวเฮ้า)
ภรรยาของผมตอนนี้เรียนปริญญาโทและทำงานไปด้วย
ตั้งแตวันแรกที่เข้ามาอยู่เธอไม่เคยที่จะช่วยงานบ้านเลย
นอกจากซักผ้าและรีดผ้า ส่วนงานบ้านที่เหลือและทำกับข้าวผมเป็นคนทำเองทั้งหมด
และผมก็เข้าใจได้ว่าเธออาจจะเรียนอยู่ และผมก็ไม่ติดอะไรเพราะเห็นว่าเธอเรียน
และอาจะเหนื่อย และอาจจะมีบางวันที่ผมเหนื่อยผมก็อยากจะให้เธอช่วยบ้าง
แต่เธอก็เฉยและเล่นโทรศัพท์ ปล่อยให้ข้าวที่อยู่ทีอ่างล้างจานเน่าเหม็นไปทั่วบ้าน
จนผมทนไม่ไหวและเอาไปล้างเองเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ (ยังไม่คิดถึงตอนที่มีลูก)
พอมาพักหลังๆ เราก็ทะเลาะกัน เธอจะพูดบ่อยๆเสมอๆ ให้กลับไปอยู่บ้านแม่ของเธอ(ตึกแถว)มีห้องของเรา 1 ห้อง
และเธอก็บอกอีกว่าของในบ้านที่ผมซื้อและทำไว้แตะไม่ได้เลยขยับไม่ได้เลย
ทั้งๆที่ผมมองเห็นแล้วว่าของที่กองเกลื่อนทั้งหมดเป็นของๆเธอและก็วางข้าวของเกะกะไปทั่ว
เก้าโซฟา โต๊ะกินข้าวกลายเป็นที่วางของหมด เวลาจะนั่งแต่ละทีก็ต้องหยิบออก
และเธอจะอ้างเหตุผลของเธอเสมอคือ อยู่บ้านแม่ไม่ต้องทำกับข้าว ไม่ต้องทำอะไรเลย
ตื่นเช้ามากินข้าวแล้วก็ไปทำงาน เย็นมากินข้าวและก็นอน (ซึ่งผมไม่ใช่คนแบบนี้)
จนมาถึงปัจจุบันนี้เธอกำลังจะได้งานแถวๆบ้านของเธอ และผมคงต้องลาออกจากงานและย้ายงาน
มาทำงานใกล้บ้านของเธอ ผมลองคำนวนดูแล้วจากบ้านเธอถึงที่ทำงานผม ไปกลับ 70 km.
สิ่งที่ผมคิดเราแยกของครัวและสร้างครอบครัวที่เป็นของเราแล้ว และผมคิดว่าผมไม่สะดวกมากๆที่จะไปอยู่ที่นั่น
มันไม่มีความเป็นส่วนตัว ผมควรจะบอกเธอยังไงหรือใช้วิธีไหน แก้ปัญหายังไงครับทุกวันแม่เธอจะพูดกับเธอเสมอๆ
ว่าให้กลับมาอยู่บ้านที่เป็นบ้านของเธอ และจะพยายามพูดโน้มน้าวตลอดและทะเลาะกันบ่อยๆ
ผมขอรบกวนพี่ๆน้องๆในที่นี้ด้วยครับ
แต่งงาน แยกบ้านออกมาแล้ว
ผมกับภรรยาของผมแต่งงานและอยู่ร่วมกัน มาประมาณเกือบ 2 ปี ครับ
บ้านที่อยู่เป็นบ้านของผมเอง และผมเป็นคนซื้อเอง (ทาวเฮ้า)
ภรรยาของผมตอนนี้เรียนปริญญาโทและทำงานไปด้วย
ตั้งแตวันแรกที่เข้ามาอยู่เธอไม่เคยที่จะช่วยงานบ้านเลย
นอกจากซักผ้าและรีดผ้า ส่วนงานบ้านที่เหลือและทำกับข้าวผมเป็นคนทำเองทั้งหมด
และผมก็เข้าใจได้ว่าเธออาจจะเรียนอยู่ และผมก็ไม่ติดอะไรเพราะเห็นว่าเธอเรียน
และอาจะเหนื่อย และอาจจะมีบางวันที่ผมเหนื่อยผมก็อยากจะให้เธอช่วยบ้าง
แต่เธอก็เฉยและเล่นโทรศัพท์ ปล่อยให้ข้าวที่อยู่ทีอ่างล้างจานเน่าเหม็นไปทั่วบ้าน
จนผมทนไม่ไหวและเอาไปล้างเองเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ (ยังไม่คิดถึงตอนที่มีลูก)
พอมาพักหลังๆ เราก็ทะเลาะกัน เธอจะพูดบ่อยๆเสมอๆ ให้กลับไปอยู่บ้านแม่ของเธอ(ตึกแถว)มีห้องของเรา 1 ห้อง
และเธอก็บอกอีกว่าของในบ้านที่ผมซื้อและทำไว้แตะไม่ได้เลยขยับไม่ได้เลย
ทั้งๆที่ผมมองเห็นแล้วว่าของที่กองเกลื่อนทั้งหมดเป็นของๆเธอและก็วางข้าวของเกะกะไปทั่ว
เก้าโซฟา โต๊ะกินข้าวกลายเป็นที่วางของหมด เวลาจะนั่งแต่ละทีก็ต้องหยิบออก
และเธอจะอ้างเหตุผลของเธอเสมอคือ อยู่บ้านแม่ไม่ต้องทำกับข้าว ไม่ต้องทำอะไรเลย
ตื่นเช้ามากินข้าวแล้วก็ไปทำงาน เย็นมากินข้าวและก็นอน (ซึ่งผมไม่ใช่คนแบบนี้)
จนมาถึงปัจจุบันนี้เธอกำลังจะได้งานแถวๆบ้านของเธอ และผมคงต้องลาออกจากงานและย้ายงาน
มาทำงานใกล้บ้านของเธอ ผมลองคำนวนดูแล้วจากบ้านเธอถึงที่ทำงานผม ไปกลับ 70 km.
สิ่งที่ผมคิดเราแยกของครัวและสร้างครอบครัวที่เป็นของเราแล้ว และผมคิดว่าผมไม่สะดวกมากๆที่จะไปอยู่ที่นั่น
มันไม่มีความเป็นส่วนตัว ผมควรจะบอกเธอยังไงหรือใช้วิธีไหน แก้ปัญหายังไงครับทุกวันแม่เธอจะพูดกับเธอเสมอๆ
ว่าให้กลับมาอยู่บ้านที่เป็นบ้านของเธอ และจะพยายามพูดโน้มน้าวตลอดและทะเลาะกันบ่อยๆ
ผมขอรบกวนพี่ๆน้องๆในที่นี้ด้วยครับ