เราสองสามคน 18+ นิดๆ

เฮ้!! เราชื่อนุ่น(นามสมมุตินะ) เราเป็นผู้หญิงน่าตาธรรมดาคนนึง เราเรียนจบม.3 และเลือกเรียนปวช.เพราะแม่อยากให้เรียน บอกเลยความรู้สึกมันแย่นะที่อยากเรียนในสิ่งที่อยากเรียนไม่ได้ แต่มันก็ไม่ได้แย่ไปซะหมด ที่ๆนี้ทำให้เราเจอกับผู้หญิงคนนึงชื่อนัทเป็นรุ่นพี่เราปีนึง เขาเป็นผู้หญิงน่ารักยิ้มสวย เราแอบมองเขาอยู่บ่อยๆ มองจนเพื่อนสงสัย
พ.เห้ย มองไรเนี่ย
น.ป่าว มองไปเรื่อยๆ
พ.หรอ มองพี่นัทหรอ
น.ป่าวไม่ได้มอง
พ.มองก็บอกว่ามองดิว้ะ ชอบพี่เขาอะดิ
น.ป่าวกูก็มองเฉยๆเห็นอยู่สาขาเดียวกันเลยมอง
พ.ให้มันจริงเหอะ แต่ถ้าชอบก็อย่าลีลานะเดี๋ยวโดนแย่ง
น.ไร้สาระ
เราก็ใช้ชีวิตแบบเด็กปกติทั่วไปเรียนบ้างเที่ยวบ้างตามประสาวัยรุ่น และก็แอบมองพี่เขามาเรื่อยๆ จนหลังๆ รู้สึกได้ว่าเหมือนพี่เขาจะรู้ตัว เพราะทุกครั้งที่เจอหน้ากันพี่เขาจะมองเราแบบแปลกๆ เหมือนมีอะไรแต่ก็ไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง ใช่ชีวิตอยู่แบบเนี่ยจนผ่านไป 2 ปี ไวเหมือนโกหก ก็ 2 ปีที่ผ่านมามันไม่มีอะไรที่น่าประทับใจหรือน่าจดจำเลย มีแต่เพื่อนที่ดีแค่นั้น จนเราขึ้นปี 3 คิดไว้แล้วว่าคงไม่ได้เจอพี่นัทแล้วแน่ๆ เพราะพี่เขาเรียนจบแล้วคงไปต่อที่อื่น ดีเลยเราจะได้ลืมพี่นัทซะที วันเปิดเทอม
พ.ไงลืมพี่นัทได้ยัง
น.ไม่คิดจะทักกูเรื่องอื่นเลยดิ
พ.ก็กูรู้ไงว่าสบายดี กูเลยถามเรื่องพี่นัทดีกว่า
น.หรอ ก็ดีว้ะพี่เขาเรียนจบแล้วกูจะได้ลืมเขาได้ซะที
พ.เออดีแล้ว ปีนี้เด็กปี 1 น่ารักเยอะหรือจะหันกลับมาคบผู้ชายก็ดีนะ
น.ไม่ว้ะ
พ.พี่นัท
น.ไหน หันไปมองน่าโรงเรียนเห็นพี่นัทกำลังเดินเข้ามา
พี่เรียนต่อที่เดิมแสดงว่าเราก็ยังได้เจอพี่นัทเหมือนเดิมเราก็จะตัดใจจากเขาไม่ได้ โถว่ชีวิตจะทำยังไงต่อไปดีให้ลืมพี่เขาในเมื่อยังต้องเจอหน้ากันอย่างนี้ และมันก็มีกิจกรรมที่ทำกันทุกๆปีคือการจับสายรหัส บอกเลยเป็นกิจกรรมที่ไม่เคยชอบเลย แต่กิจกรรมนี้ทำให้รู้จักกับน้องปี 1 คนนึงชื่อเดีย เดียเป็นเพื่อนของหยกน้องรหัสเพื่อนเรา เพื่อนเรามันเป็นคนเข้ากับคนง่ายเลยทำให้มันสนิทกับหยกน้องรหัสคนนี้มาก แต่สิ่งที่แปลกคือทุกครั้งที่หยกมาหาเพื่อนเราจะมีเดียมาด้วยตลอดและชอบอยู่ใกล้ๆเรา ยิ้มให้ตลอด แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เดียก็น่ารักนะ ตัวเล็กๆน่ารักดี แต่พี่นัทนี้สิ 3 ปีแล้วยังไม่เคยคุยกันสักคำเลย แต่เราชอบแอบไปส่งเฟสบุคพี่เขาว่าพี่เขาคบกับใครชีวิตเป็นยังไงบ้าง แต่ก็ไม่เคยเห็นแฟนพี่นัทสักคนเลย หรืออาจจะเป็นเพราะพี่นัทไม่เปิดตัวรึป่าวก็ไม่รู้ และมีอยู่วันนึงเรากับเด็กปี 1 จะพักเที่ยงพร้อมกันแสดงว่าเราจะเจอกับเดียแทบจะทุกทีเลยก็ว่าได้ เรากำลังจะเดินไปเรียนแต่มันขอเข้าห้องน้ำก่อนเราเลยยืนรอเพื่อนหน้าห้องน้ำ และเดียกับหยกก็เดินเข้ามาทัก
ย.อ้าวพี่ยืนทำไรตรงนี้อ่ะ
น.รอเพื่อนเข้าห้องน้ำอ่ะ
ย.อ่อ พี่รหัสหนูอะหรอ
น.อืม
ย.พี่ปัดดดดดดดด (ปัดคือเพื่อนเราที่เป็นพี่รหัสหยก) แล้วหยกก็เดินเข้าไปแขนปัท
น.แล้วเดียกับหยกจะไปไหนอ่ะ
ด.กำลังจะไปเรียนนะ
น.อ่อ งั้นพี่ขอไปเรียนก่อนนะไม่อยากเข้าห้องสายเดี๋ยวโดนบ่น
กำลังจะเดินออกอยู่ดีๆเดียก็พูดขึ้นมาว่า
ด.พี่ขอกอดหน่อยดิ
น ป ย.ยืนงงเลยจ้าาาา
น.ได้ดิ พี่ไปเรียนแล้วนะ (ตัดบทเลยจ้า)
เคยเป็นมั้ยพอเราจบเพื่อไม่จบ
ป.ยังไงเนี่ยยังไง
น.ก็ไม่ยังไงป่าวว้ะ พี่น้องกัน น้องมันก็แค่ขอกอด
ป.พี่น้องจริงดิ
น.เออพี่น้อง
ป.ให้มันจริงเถอะ เห้ยแต่กูว่าลืมพี่นัทแล้วลองมาคุยกับเดียดิกูว่านะจะโอเคนะ
น.กูขอตัดใจจากพี่เขาให้ได้ก่อนแล้วกัน
ป.เมื่อไหร่ว้ะ นี้ 3 ปีและยังไม่เลิกชอบพี่เขาเลย
น.เออเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น จะเอาอะไรจากกูมากมาย
ป.กูก็อยากให้สมหวังไง
เห้ออออออออออ เหนื่อยใจจริงๆ เมื่อไหร่จะตัดใจได้สักที พอตอนเย็น ตึ้ง(เสียงแจ้งเตือนเฟสดัง) เดียแอดเพื่อนมาก็เลยรับ แล้วเดียก็ทักมา
ด.ทำอะไรอยู่
น.ไม่ได้ทำอะไร เดียมีอะไรป่าว
ด.โห่ต้องมีอะไรด้วยหรอถึงจะทักมาหาพี่ได้
น.ป่าว พี่แค่ถามเฉยๆ เห็นทักมานึกว่ามีอะไร
ด.ค่ะ พี่พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนไปเดินเล่นห้างกัน
น.พี่ขอคิดดูก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่บอก
ด.นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาเบอร์มาเดี๋ยวพรุ่งนี้เดียโทหา
น.โอเคๆ (ก็ให้เบอร์น้องไป)
เช้าวันต่อมาโทศัพมีคนโทเข้าตอน 6 โมงเช้าเป็นเบอร์แปลก จะเป็นเบอร์ใครได้เดียไงจะใครล่ะ
ด.ตื่นยัง
น.ตื่นแล้วๆ
ด.โอเค เจอกันที่โรงเรียนนะ บาย
น.บาย
พอมาถึงโรงเรียนเลยมาปรึกษาเพื่อนปัดของเราว่าจะไปดีมั้ย
น.เดียชวนไปเดินเล่นห้างว้ะ
ป.ก็ไปดิ
น.แต่กูไม่อยากไปนี้หว่า
ป.ไปเหอะเชื่อกูบางทีเดียอาจจะทำให้ลืมพี่นัทได้ ก็ได้นะ
น.เออๆ ไปก็ไปว้ะ ไปเรียนเหอะ
แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างเดีย เย็นนี้เราต้องไปเฝ้าห้องให้อาจารย์เพราะมีพี่ปวส.ไปทำงานให้อาจารอยู่ต้องรอจนกว่าจะเสร็จและล็อกห้องถึงจะกลับบ้านได้
อาจาร.นุ่นแกไปเฝ้าห้องให้อาจารหน่อยสิ
น.ได้ค่ะอาจารตอนไหนอ่ะ
อาจาร.เย็นนี้ โอเคนะอาจารไปและ
พอเลิกเรียนเราเลยไปที่ห้องอาจารไปเฝ้าห้อง แต่สิ่งที่ไม่ขาดคิดก็คือรุ่นพี่คนที่นั่งทำงานอยู่คือพี่นัท เอาไงดีล่ะที่นี้รับปากอาจารไว้แล้วด้วย เอาก็เอาว้ะ เดินเข้าไปในห้องไปนั่งอยู่หลัง นึกขึ้นได้ว่ามีนัดเลยโทหาเดีย
น.เดียพี่ไปด้วยไม่ได้แล้ว
ด.ทำไมอ่ะ เรานัดกันแล้วไม่ใช่หรอ
น.พอดีอาจารให้พี่มาเฝ้าห้องอ่ะ สงสัยคงจะเลิกเย็นไว้วันอื่นนะ
ด.โอเค งั้นเดียกลับบ้านแล้วนะ
น.อืม บาย
ในห้องมันชั่งเงียบมาก มีกันอยู่ 2 คนทั้งห้องแถมยังจะมาเงียบใส่กันอีกออกไปเข้าห้องน้ำดีกว่าอึดอัดเหลือเกิน กำลังจะออกไปเข้าห้องน้ำเสียงพี่นัทพูดขึ้นมาว่า
พน.เห้ย แกจะไปไหนอ่ะ
น.ไปเข้าห้องน้ำ พี่มีไรป่าว
พน.ไปด้วยดิ
น.ไปดิ
เราก็ไปเข้าห้องน้ำออกมาเห็นพี่นัทยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ยืนนิ่งอยู่สักพักไม่รู้จะเอายังไงต่อดี ชวนคุยแล้วกันเงียบแล้วมันอึดอัด
น.พี่เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วหรอ
พน.ไม่ได้เข้าอ่ะ
น.แล้วพี่เดินมาทำไม
พน.ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวอ่ะกลัว
น.อ่อ ก็มันแล้วนิเด็กก็คงกลับบ้านกันหมดแล้ว
พน.อืม
กลับเข้ามาในห้องพี่นัทก็ไปนั่งทำงานต่อ เราก็นั่งรอ เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง
พน.แกชื่ออะไรอ่ะ คุยกันมาสักพักและยังไม่รู้จักชื่อเลย
น.ชื่อนุ่น
พน.เออนุ่นแกจะกลับบ้านก่อนก็ได้นะ งานมันยังเหลืออีกเยอะ
น.พี่กลัวไม่ใช่หรอ เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ไม่ได้รีบไปไหน
พน.อ่อ แต่จริงๆแล้วแกมีนัดไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ไป
น.ก็ใช่ แต่อาจารใช้มาเฝ้าห้องอ่ะเลยไม่ได้ไป
พน.เดี่ยวฉันจะรีบทำแล้วกัน จะได้กลับบ้าน
6 โมงเย็น ในที่สุดพี่นัดก็ทำงานเสร็จ
พน.ไปกลับบ้านกัน
น.เสร็จแล้วหรอพี่
พน.อืม แล้วบ้านแกอยู่ไหนอ่ะ กลับทางไหน
น.อยู่..............อ่ะ แล้วพี่อ่ะ
พน.บ้านอยู่ทางเดียวกันเลย มีเพื่อนกลับบ้านและ
น.
ระหว่างอยู่บนรถ
พน.แล้วผิดนัดอย่างนี้แฟนไม่โกรธหรอ
น.แฟนอะไรพี่ รุ่นน้อง
พน.หรอ เชื่อก็บ้าแล้ว
น.ทำไมอ่ะ
พน.ก็เล่นยืนกอดกันใครๆ เขาก็รู้ว่าเป็นแฟนกัน
น.พี่เห็นด้วยหรอ
พน.เห็นดิหน้าห้องน้ำ
น.ใช่เลยยยยยย แต่เป็นแค่พี่น้องกันเฉยๆ พี่น้องกันกอดกันไม่ได้หรอ
พน.อ่อพี่น้อง เรื่องของแกเถอะจะแฟนหรือจะน้องฉันแค่ถามดูเฉยๆ ไปแล้วถึงบ้านฉันแล้ว บาย
น.บาย
หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับพี่นัทอีกเลย เพราะไม่รู้จะเข้าไปคุยเรื่องอะไร แต่เวลาเจอกันก็มียิ้มให้กันบ้าง และแล้วกิจกรรมที่ใครหลายๆ ๆคนรอคอยก็มาถึงคือกีฬาสี เรานอยหน่อยๆที่รู้ว่าไม่ได้อยู่สีเดียวกับพี่นัท แต่มีคนนอยหนักยิ่งกว่าเรานั้นก็คือเดีย เดียเดินเข้ามาจับมือ
ด.พี่อยู่สีอะไรอ่ะ
น.สีฟ้า
ด.ทำไมไม่อยู่สีเดียวกับหนูอ่ะ
น.มันเลือกไม่ได้นิ ว่าเราจะอยู่สีอะไร
ด.โห่
น.ยังไงเราก็ได้เจอกันอยู่ดีแหละ พี่ไปก่อนนะ
นี้เราผิดหรอว้ะเนี่ยที่ไม่อยู่สีเดียวกับน้องเดีย
ป.เป็นไรอ่ะหน้าเตรียดๆ
น.กูผิดหรอว้ะที่ไม่ได้อยู่สีเดียวกับเดีย
ป.คิดมาก จะเครียดไปทำไม ยังก็อยู้โรงเรียนเดียวกัน อย่าคิดมาก
จากที่เราเคยผิดนัดกับเดียไว้ครั้งก่อนเราเลยนัดกับเดียไว้ว่าหลังเลิกกีฬาสีเราจะพาเดียไปเดินเล่นเพราะว่าวันนั้นจะไม่มีเรียนและเลิกเรียนเร็วกว่าปกติ เดียก็ตอบตกลง พอเลิกกีฬาสีเดียก็โทมาหาว่าอยู่ไหน
ด.พี่อยู่ไหนจะไปยัง
น.รอแปปนะพี่ช่วยรุ่นพี่เก็บของอยู่เดี๋ยวไปหา
ด.งั้นเดียนั่งรอข้างล่างนะ
น.อืม
พอช่วยรุ่นพี่เก็บของเสร็จก็เดินลงมาหาเดีย เดียนั่งรออยู่คนเดียวนั่งหน้าเหงามากเลยเดินเข้าไป
น.ไงรอนานมั้ย
ด.นิดหน่อยอ่ะ (ทำหน้าหงอยๆ)
น.เป็นไรเนี่ยทำหน้าหงอย ไปเร็วเดี๋ยวพาไปเดินเล่น
ด.พี่
น.ห้ะ
ด.ขอจับมือหน่อยดิ
น.จับทำไมอ่ะ
ด.นะๆ (หน้าอ้อน) พอดีเราเป็นคนแพ้คนขี้อ้อนซะด้วย
น.อืม อ้อนจังว้ะ
ด. ไปกัน
เดินจับมือกับเดียมาถึงหน้าโรงเรียน ตามองไปเห็นพี่นัทนั่งอยู่หน้าโรงเรียน ได้แต่คิดในใจซวยแล้วเอาไงดีว้ะ คิดดิว้ะคิดๆๆๆๆๆๆ จะกลับทางอื่นก็ไม่ได้โรงเรียนออกได้ทางเดียว เอาไงดีว้ะ
แค่นี้ก่อนนะถ้ามีใครอยากอ่านตอนจะมาต่อนะ