ผมอึดอัดมากจนเกือบจะเรียบเรียงคำพูดไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็พิมพ์ออกไปจนได้... ออกจะเหมือนกระทู้ระบายซะมากกว่า ซึ่งถ้าพิมพ์ใส่หน้าวอลล์ไว้อ่านคนเดียวคงอึดอัดไม่หาย ก็เลยตัดสินใจพิมพ์ใส่กระทู้ในพันทิป
------------------------------------------------------------------------------------------
คือแค่สงสัยนิดหน่อยว่าจริง ๆ แล้ว... คนส่วนใหญ่ในอินเตอร์เน็ตยังคิดยังไงกับเรื่องพวกนี้อยู่?
ผมเห็นหลายเพจก่อนหน้านี้เคยให้ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยกับเรื่องโรคซึมเศร้า ความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น รวมไม่ถึงการแยกแยะต่อเหตุการณ์หลายอย่างที่ผ่าน ๆ มาทั้งเรื่อง การฆ่าตัวตายของดาราท่านหนึ่ง การเหยียดรูปลักษณ์เด็กปั๊ม การเอาภาพรองเท้าของชายท่านหนึ่งไปเขียนเป็นตุเป็นตะว่าโรคจิตซ่อนกล้อง
กับชาวเน็ต ผมคงบอกคงเตือนกันไม่ไหว เพราะคนที่ใช้โลกโซเชียลเน็ตเวิร์คนั้นเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามช่วงอายุ ทิศทางในด้านความคิดเห็นมันก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ...เพียงแต่เพจส่วนใหญ่ที่ผมรู้จักนั้นมีแอดมินท่านเดิม เป็นคนที่เคยได้รับรู้ข่าวสารเหล่านั้น และเคยประชาสัมพันธ์ว่าจริง ๆ แล้วบรรทัดฐานของสังคมนั้นเป็นยังไง ชี้นำชาวเน็ตส่วนหนึ่งได้ และสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวเรื่องพวกนี้ว่ามันเป็นยังไง ถูกรึเปล่า?
เวลาผ่านไปจนกระทั้งผมเห็นเรื่อง ๆ หนึ่งที่มีเพจหนึ่งแชร์มา เป็นเรื่องราวมหากาพย์ของเด็กประถม กับนักรัก นักเลง(ห่าเหวอะไรก็ไม่รู้)ผ่านตา ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยใส่ใจ เพราะคิดว่าโลกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คมันก็เป็นแบบนี้ ไปทำอะไรโชว์ไว้ ก็ต้องยอมรับ และเตรียมพร้อมกับกระแสตอบรับตามมา ไม่ว่าเป็นเด็กประถมก็ตาม มันช่วยไม่ได้ ที่ครอบครัวของเขาอาจจะไม่ค่อยใส่ใจ จนกลายเป็นแบบนี้ และกลายเป็นเรื่องตลกปกฮาของชาวเน็ต
แต่ว่าไม่กี่วันมานี้ มันกลับเยอะขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นเรื่องยาว กลายเป็นเรื่องแต่ง และกลายเป็นว่าเพียงเพื่ออรรถรส.. คนเหล่านั้นเลยเอารูปเด็กที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาใส่พร้อมกับแต่งนิยายสารพัด เพียงเพื่อต้องการยอดไลค์ ยอดแชร์ (...มันไม่ถูกต้องอยู่แล้ว ถูกไหม?)
ผมยังเฉยอยู่ กระทั่ง... เริ่มมีการแชร์การมากขึ้นในหมู่เพจต่าง ๆ เพจที่เจ้าของเพจเหล่านั้นเคยให้ความรู้เกี่ยวกับการล้อเลียน เพจที่เคยบอกว่าการกระทำเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพจที่เคยแชร์เรื่องของชายคนหนึ่งที่ถูกสังคมประนามจากการถูกใส่ไข่ว่าเป็นโรคจิตติดกล้องบนรถไฟฟ้า ชายคนนั้นโศกเศร้า และมีปมไปตลอดชีวิต...
การล้อเลียน.. มันไม่ดี
การใส่ร้าย.. มันไม่ดี
มันทำให้คน ๆ หนึ่งกลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งแน่นอน.. มันไม่ดี
เพจเหล่านี้เคยบอกว่าโทษที่เกิดขึ้นเป็นยังไง มันทำให้คน ๆ หนึ่งเสียศูนย์ในชีวิตไปมากขนาดไหน และเราควรจะห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นใช่รึเปล่า?
ก็จากที่ลองย้อนไปดูโพสต์เก่า... อืม รู้สึกว่าจะใช่แหะ
แล้วทำไมยังทำแบบนั้นวะ!? อะไรที่เคยพูดไว้.. อะไรเคยบอกไว้.. อะไรที่เคยให้ความรู้ไว้..
ทำไมโยนทิ้งอย่างกับขี้แบบนั้นวะ!?
เพจเหล่านั้นเสียดสีคนอื่น และไอ้เพจพวกนี้เคยเสียดสีตัวเองบ้างรึเปล่า?
เพจพวกนี้เคยมีจุดยืนบ้างรึเปล่า?
และเพจพวกนี้เคยรู้รึเปล่าว่าการที่ยอดตามเยอะ มันทำให้เขากลายเป็นเสียงสาธารณะที่สามารถจะชี้นำคนที่ตาม คนที่กดไลค์เพจของเขาไปยังทิศทางไหนก็ได้ ยิ่งเป็นคนรุ่นใหม่ ๆ ที่ก้าวเข้ามาในโลกอินเตอร์เน็ตยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ผมอยากจะทำเฉยอีกครั้ง อยากปล่อยมันผ่านไป เดี๋ยวก็คงมีคนออกมาเตือนเอง เออแหะ ปกติมันก็เป็นแบบนี้เสมอ...
กระทั่งเห็นเพจที่ผมไว้ใจ นิยมชมชอบ ยังเมามันไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
มันเลยทนไม่ไหว...
ผมไม่ใช่เด็กคนนั้น(เด็กประถมคงมานั่งพิมพ์ระบายอะไรยืดยาวขนาดนี้ไม่ได้แน่นอน) แล้วก็ไม่ใช่ญาติเด็ก ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนในภาพเลยแม้แต่นิดเดียว.. แต่บอกตามตรงว่าผมรู้สึกหงุดหงิดมาก และไม่ใช่การหงุดหงิดแทนเด็กหรืออะไรด้วย เพราะถ้าเด็กพวกนั้นกลายเป็นคนที่ "ปกติ" ไม่ได้อีกเลย (เหมือนดาราหลาย ๆ คนที่เคยเล่นหนังตอนเด็ก) ยังไงผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากทำหน้าสลด แล้วก็เลื่อนหาอย่างอื่นอ่านต่อไปบนโลกอินเตอร์เน็ต
ถ้าคิดว่าผมหงุดหงิดเรื่องไร้สาระ ปล่อย ๆ มันไปเหอะวะ ไม่ชอบก็กดบล็อกกดซ่อนไป... ก็ตามแต่จะสะดวกครับ เพราะผมไปบังคับคุณให้คิดคล้ายผมไม่ได้ เพียงแต่ถ้ามันกลายเป็นการต่อยอดในเรื่องไม่เป็นเรื่อง กลายเป็นว่าเราสามารถเอารูปใครก็ได้ในอินเตอร์เน็ตมาแต่งเอาฮา โดยที่กูไม่รับรู้ กูไม่สนว่า คน ๆนั้นจะรู้สึกยังไง โดยที่กูสามารถบอกได้ว่า "มันเป็นแค่เรื่องฮา ๆ คิดมากทำไมวะ"
ถึงตอนนั้นผมว่าสังคมอินเตอร์เน็ตไทยคงโสโครกสุด ๆ แล้วหลังจากนั้นเราคงปลูกฝังเด็กหน้าใหม่ที่จะมาใช้โซเชียลไม่ได้ กลายเป็นการวางกฏระเบียบหนา ๆ เยอะ ๆ ที่คนรุ่นต่อไปคิดไม่ได้ และเอาแต่ทำตาม ๆ กันไปเพราะกลัวถูกประนาม ถูกลงโทษ โดยที่ตัวคนเหล่านั้นไม่เข้าใจเลยว่าสิ่งที่ถูกต้องจริง ๆ แล้วมันคืออะไร...
ถ้าคนเหล่านั้นคิดว่าตัวเองใหญ่ มีเส้น ยังไงก็ไม่ถูกจับได้ สุดท้ายก็เผลอทำผิดอยู่ดีเหมือนสังคมในปัจจุบันที่เกิดปัญหาซ้ำๆซากๆ..
-เราจะต้องมานั่งบ่นกันเรื่องเดิมๆอีกแล้วเหรอ? แล้วต้องมาประนามกันแบบนี้ไปอีกกี่ปี..-
ผมคิดแบบนี้...
ส่วนตัวผมอยากฝากให้คนทำเพจเหล่านั้นทบทวนตัวเองหน่อยครับ กลับไปดูโพสต์ที่ผ่านมาของคุณก็ได้ว่าในตอนนี้
เพจของคุณกำลังเดินมาถูกทางรึเปล่า ไอ้สิ่งที่คุณเคยพิมพ์บอก เคยสอน จริง ๆ แล้วคุณใส่ใจ เรียนรู้ และทำความเข้าใจกับมันมากแค่ไหน
ฝากพิจารณาด้วยก็แล้วกันครับ
ถ้ายังไงก็ไม่สนใจ ไม่แคร์ คิดว่าตัวเองถูก (คิดว่าผมเป็นเทพพิทักษ์เด็กหัวเกรียน) ก็แล้วแต่ครับ..
อยากพิมพ์ด่าผมในกระทู้ หรือทำเฉยเหมือนที่ผมเคยทำก็ได้
และสุดท้ายกับคำถามที่ผมอยากรู้จากชาวพันทิปครับ (ก็นี่มันกระทู้คำถามนี่เนอะ)
"คุณยังคิดยังไงกับเรื่องพวกนี้อยู่?"
---------------------------------------------------------------------------------------
-ผมอาจจะไม่ตอบคอมเม้นต์ของหลาย ๆ ท่าน ผมก็ขอโทษด้วยก็แล้วกันนะครับ คงให้มานั่งเฝ้ากระทู้ตัวเองตลอดไม่ได้
แต่ผมจะไม่ปิดกั้นความคิดเห็นของทุกคนครับ-
คิดยังไงกับเรื่องเดิม ๆ ที่เห็นผ่านตาซ้ำไปซ้ำมาบนโซเชียลเน็ตเวิร์คครับ?
------------------------------------------------------------------------------------------
คือแค่สงสัยนิดหน่อยว่าจริง ๆ แล้ว... คนส่วนใหญ่ในอินเตอร์เน็ตยังคิดยังไงกับเรื่องพวกนี้อยู่?
ผมเห็นหลายเพจก่อนหน้านี้เคยให้ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยกับเรื่องโรคซึมเศร้า ความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น รวมไม่ถึงการแยกแยะต่อเหตุการณ์หลายอย่างที่ผ่าน ๆ มาทั้งเรื่อง การฆ่าตัวตายของดาราท่านหนึ่ง การเหยียดรูปลักษณ์เด็กปั๊ม การเอาภาพรองเท้าของชายท่านหนึ่งไปเขียนเป็นตุเป็นตะว่าโรคจิตซ่อนกล้อง
กับชาวเน็ต ผมคงบอกคงเตือนกันไม่ไหว เพราะคนที่ใช้โลกโซเชียลเน็ตเวิร์คนั้นเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามช่วงอายุ ทิศทางในด้านความคิดเห็นมันก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ...เพียงแต่เพจส่วนใหญ่ที่ผมรู้จักนั้นมีแอดมินท่านเดิม เป็นคนที่เคยได้รับรู้ข่าวสารเหล่านั้น และเคยประชาสัมพันธ์ว่าจริง ๆ แล้วบรรทัดฐานของสังคมนั้นเป็นยังไง ชี้นำชาวเน็ตส่วนหนึ่งได้ และสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวเรื่องพวกนี้ว่ามันเป็นยังไง ถูกรึเปล่า?
เวลาผ่านไปจนกระทั้งผมเห็นเรื่อง ๆ หนึ่งที่มีเพจหนึ่งแชร์มา เป็นเรื่องราวมหากาพย์ของเด็กประถม กับนักรัก นักเลง(ห่าเหวอะไรก็ไม่รู้)ผ่านตา ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยใส่ใจ เพราะคิดว่าโลกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คมันก็เป็นแบบนี้ ไปทำอะไรโชว์ไว้ ก็ต้องยอมรับ และเตรียมพร้อมกับกระแสตอบรับตามมา ไม่ว่าเป็นเด็กประถมก็ตาม มันช่วยไม่ได้ ที่ครอบครัวของเขาอาจจะไม่ค่อยใส่ใจ จนกลายเป็นแบบนี้ และกลายเป็นเรื่องตลกปกฮาของชาวเน็ต
แต่ว่าไม่กี่วันมานี้ มันกลับเยอะขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นเรื่องยาว กลายเป็นเรื่องแต่ง และกลายเป็นว่าเพียงเพื่ออรรถรส.. คนเหล่านั้นเลยเอารูปเด็กที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาใส่พร้อมกับแต่งนิยายสารพัด เพียงเพื่อต้องการยอดไลค์ ยอดแชร์ (...มันไม่ถูกต้องอยู่แล้ว ถูกไหม?)
ผมยังเฉยอยู่ กระทั่ง... เริ่มมีการแชร์การมากขึ้นในหมู่เพจต่าง ๆ เพจที่เจ้าของเพจเหล่านั้นเคยให้ความรู้เกี่ยวกับการล้อเลียน เพจที่เคยบอกว่าการกระทำเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพจที่เคยแชร์เรื่องของชายคนหนึ่งที่ถูกสังคมประนามจากการถูกใส่ไข่ว่าเป็นโรคจิตติดกล้องบนรถไฟฟ้า ชายคนนั้นโศกเศร้า และมีปมไปตลอดชีวิต...
การล้อเลียน.. มันไม่ดี
การใส่ร้าย.. มันไม่ดี
มันทำให้คน ๆ หนึ่งกลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งแน่นอน.. มันไม่ดี
เพจเหล่านี้เคยบอกว่าโทษที่เกิดขึ้นเป็นยังไง มันทำให้คน ๆ หนึ่งเสียศูนย์ในชีวิตไปมากขนาดไหน และเราควรจะห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นใช่รึเปล่า?
ก็จากที่ลองย้อนไปดูโพสต์เก่า... อืม รู้สึกว่าจะใช่แหะ
แล้วทำไมยังทำแบบนั้นวะ!? อะไรที่เคยพูดไว้.. อะไรเคยบอกไว้.. อะไรที่เคยให้ความรู้ไว้..
ทำไมโยนทิ้งอย่างกับขี้แบบนั้นวะ!?
เพจเหล่านั้นเสียดสีคนอื่น และไอ้เพจพวกนี้เคยเสียดสีตัวเองบ้างรึเปล่า?
เพจพวกนี้เคยมีจุดยืนบ้างรึเปล่า?
และเพจพวกนี้เคยรู้รึเปล่าว่าการที่ยอดตามเยอะ มันทำให้เขากลายเป็นเสียงสาธารณะที่สามารถจะชี้นำคนที่ตาม คนที่กดไลค์เพจของเขาไปยังทิศทางไหนก็ได้ ยิ่งเป็นคนรุ่นใหม่ ๆ ที่ก้าวเข้ามาในโลกอินเตอร์เน็ตยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ผมอยากจะทำเฉยอีกครั้ง อยากปล่อยมันผ่านไป เดี๋ยวก็คงมีคนออกมาเตือนเอง เออแหะ ปกติมันก็เป็นแบบนี้เสมอ...
กระทั่งเห็นเพจที่ผมไว้ใจ นิยมชมชอบ ยังเมามันไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
มันเลยทนไม่ไหว...
ผมไม่ใช่เด็กคนนั้น(เด็กประถมคงมานั่งพิมพ์ระบายอะไรยืดยาวขนาดนี้ไม่ได้แน่นอน) แล้วก็ไม่ใช่ญาติเด็ก ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนในภาพเลยแม้แต่นิดเดียว.. แต่บอกตามตรงว่าผมรู้สึกหงุดหงิดมาก และไม่ใช่การหงุดหงิดแทนเด็กหรืออะไรด้วย เพราะถ้าเด็กพวกนั้นกลายเป็นคนที่ "ปกติ" ไม่ได้อีกเลย (เหมือนดาราหลาย ๆ คนที่เคยเล่นหนังตอนเด็ก) ยังไงผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากทำหน้าสลด แล้วก็เลื่อนหาอย่างอื่นอ่านต่อไปบนโลกอินเตอร์เน็ต
ถ้าคิดว่าผมหงุดหงิดเรื่องไร้สาระ ปล่อย ๆ มันไปเหอะวะ ไม่ชอบก็กดบล็อกกดซ่อนไป... ก็ตามแต่จะสะดวกครับ เพราะผมไปบังคับคุณให้คิดคล้ายผมไม่ได้ เพียงแต่ถ้ามันกลายเป็นการต่อยอดในเรื่องไม่เป็นเรื่อง กลายเป็นว่าเราสามารถเอารูปใครก็ได้ในอินเตอร์เน็ตมาแต่งเอาฮา โดยที่กูไม่รับรู้ กูไม่สนว่า คน ๆนั้นจะรู้สึกยังไง โดยที่กูสามารถบอกได้ว่า "มันเป็นแค่เรื่องฮา ๆ คิดมากทำไมวะ"
ถึงตอนนั้นผมว่าสังคมอินเตอร์เน็ตไทยคงโสโครกสุด ๆ แล้วหลังจากนั้นเราคงปลูกฝังเด็กหน้าใหม่ที่จะมาใช้โซเชียลไม่ได้ กลายเป็นการวางกฏระเบียบหนา ๆ เยอะ ๆ ที่คนรุ่นต่อไปคิดไม่ได้ และเอาแต่ทำตาม ๆ กันไปเพราะกลัวถูกประนาม ถูกลงโทษ โดยที่ตัวคนเหล่านั้นไม่เข้าใจเลยว่าสิ่งที่ถูกต้องจริง ๆ แล้วมันคืออะไร...
ถ้าคนเหล่านั้นคิดว่าตัวเองใหญ่ มีเส้น ยังไงก็ไม่ถูกจับได้ สุดท้ายก็เผลอทำผิดอยู่ดีเหมือนสังคมในปัจจุบันที่เกิดปัญหาซ้ำๆซากๆ..
-เราจะต้องมานั่งบ่นกันเรื่องเดิมๆอีกแล้วเหรอ? แล้วต้องมาประนามกันแบบนี้ไปอีกกี่ปี..-
ผมคิดแบบนี้...
ส่วนตัวผมอยากฝากให้คนทำเพจเหล่านั้นทบทวนตัวเองหน่อยครับ กลับไปดูโพสต์ที่ผ่านมาของคุณก็ได้ว่าในตอนนี้
เพจของคุณกำลังเดินมาถูกทางรึเปล่า ไอ้สิ่งที่คุณเคยพิมพ์บอก เคยสอน จริง ๆ แล้วคุณใส่ใจ เรียนรู้ และทำความเข้าใจกับมันมากแค่ไหน
ฝากพิจารณาด้วยก็แล้วกันครับ
ถ้ายังไงก็ไม่สนใจ ไม่แคร์ คิดว่าตัวเองถูก (คิดว่าผมเป็นเทพพิทักษ์เด็กหัวเกรียน) ก็แล้วแต่ครับ..
อยากพิมพ์ด่าผมในกระทู้ หรือทำเฉยเหมือนที่ผมเคยทำก็ได้
และสุดท้ายกับคำถามที่ผมอยากรู้จากชาวพันทิปครับ (ก็นี่มันกระทู้คำถามนี่เนอะ)
"คุณยังคิดยังไงกับเรื่องพวกนี้อยู่?"
---------------------------------------------------------------------------------------
-ผมอาจจะไม่ตอบคอมเม้นต์ของหลาย ๆ ท่าน ผมก็ขอโทษด้วยก็แล้วกันนะครับ คงให้มานั่งเฝ้ากระทู้ตัวเองตลอดไม่ได้
แต่ผมจะไม่ปิดกั้นความคิดเห็นของทุกคนครับ-