คนคุยT-T

-มนุษย์คนคุย-
เมื่อวันนั้นมีงานโรงเรียนเขาทักแชทเรามาว่าเหนื่อยไหมเราบอกเขาว่าไม่ค่อยแต่เจบตรงที่ร้องเท้ากัดเขาตอบกลับมาว่าน่าสงสารเหนแล้วเหนื่อยเเทนเราเริ่มคุยกันตั้งแต่ช่วงนั้นมาจากคนรู้จักก้กลายเป็นคนรู้ใจพอยิ่งรู้จักยิ่งหวั่นไหวเราทั้งสองหันมาเรียกกันว่าตัวกับเค้าเราคุยกันได้ซักพักมันก้เกิดสิ่งที่เราทำใจไม่ได้.
..
.
.
.
เขาคืนดีกลับเเฟนเก่า
แล้วไม่เหนค่าเรามาแต่นิดจากคนรู้ใจกับกลายเป็นคนห่างไกลยิ่งนับวันเขายิ่งทำเป็นไม่รู้จักเราเราก้ยังจะพยามให้เขากลับมาแต่พยามแค่ไหนก้เหมือนความเหนื่อยแทบตายก้ได้แค่กินหญ้าเขาจากไป1เดือนกว่าๆ.......
.
.
.
วันนึงเขาก้กลับมาบอกว่าพี่ขอโทด
แทนที่เราจะโกดเขาเรากลับเข้าใจเขาว่ามันเจบเพียงใดเพราะก่อนหน้านั้นเราก้เปนไม่ต่างกับเขา
มันกลับเปนเราทุกครั้งที่ต้องคอยเช็ดน้ำตาให้เขาและปลอบเขาแต่สิ่งที่เราเปนได้มันก้เเค่คนคุยและที่ระบายอารมเขาแค่นั้นเขาคงจะไม่คิดอะไรกับเรา..
.
.
.
สุดท้ายนี้........
ก้ได้แค่หวังว่าเขาจะเปิดโอกาสให้เราได้รักษาและดูแลหัวใจเขาซักครั้ง