ว่าด้วยอชิตพราหมณ์ทูลถามปัญหาด้วยใจ.

[๔๐]  ก็ในสมัยนั้น   พระผู้มีพระภาคเจ้าอันภิกษุสงฆ์ห้อม-
            ล้อมแล้วทรงแสดงธรรมแก่พระภิกษุทั้งหลาย       ประหนึ่ง
            ว่าราชสีห์บันลือสีหนาทอยู่ในป่า.
         [๔๑]  อชิตพราหมณ์     ได้เห็นเพระสัมพุทธเจ้าผู้เพียงดังว่า
            ดวงอาทิตย์มีรัศมีฉายออกไป        และเหมือนดวงจันทร์
            เต็มดวงในวันเพ็ญ.
         [๔๒]  ลำดับนั้น     อชิตพราหมณ์ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนหนึ่ง
            รื่นเริงใจเพราะได้เห็นอนุพยัญชนะบริบูรณ์    ในพระกาย
            ของพระผู้มีพระภาคเจ้า  ได้ทูลถามปัญหาด้วยใจ.
         [๔๓]  อ.  ท่านเจาะจงใคร  จงบอกโคตรพร้อมด้วยลักษณะ
            บอกความสำเร็จในมนต์ทั้งหลาย    พราหมณ์สอนมาณพ
            เท่าไร.
         [๔๔]  พ.  พราหมณ์นั้นมีอายุ  ๑๒๐ ปี  ชื่อพาวรีโดยโคตร
            ลักษณะ ๓ อย่างมีในตัวของพราหมณ์นั้น   พราหมณ์นั้น
            เป็นผู้ถึงฝั่งแห่งไตรเพท.
         [๔๕]  พาวรีพราหมณ์  ถึงความสำเร็จในธรรมของตน สอน
มาณพ  ๕๐๐  ในมหาบุรุษลักษณะ    และคัมภีร์อิติหาสะ
            พร้อมทั้งคัมภีร์นิฆัณฑุศาสตร์  และคัมภีร์เกฏุภศาสตร์.
         [๔๖]  ข้าแต่พระองค์ผู้สูงสุดกว่านรชน  ผู้ตัดเสียซึ่งตัณหา
            ขอพระองค์ทรงประกาศความกว้างแห่งลักษณะทั้งหลาย
            ของพาวรีพราหมณ์    ความสงสัยอย่าได้มีแก่ข้าพระองค์
            ทั้งหลายเลย.
         [๔๗]  พราหมณ์นั้นย่อมปกปิดหน้าได้ด้วยลิ้น มีอุณาโลมอยู่
            ในระหว่างคิ้ว    และมีอวัยวะที่ซ่อนอยู่ในผ้า   อยู่ในฝัก
            ดูก่อนมาณพ  ท่านจงรู้อย่างนี้.
         [๔๘]  ชนทั้งปวงไม่ได้ฟังใคร ๆ ซึ่งเป็นผู้ถาม  ได้ฟังปัญหา
            ทั้งหลาย    ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแก้แล้ว    เกิดความ
            โสมนัส  ประนมอัญชลี   ย่อมคิดไปต่าง ๆ (ว่า)
         [๔๙]  ใครหนอ    เป็นเทวดา    เป็นพระพรหม    หรือเป็น
            พระอินทร์ผู้สุชัมบดี     เมื่อเขาถามปัญหาด้วยใจ    จะแก้
            ปัญหานั้นกะใครได้.
         [๕๐]  อ. พาวรีพราหมณ์ย่อมถามถึงศีรษะ  และธรรมอัน
            ทำให้ศีรษะตกไป ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงแสวงหา
            ขอพระองค์ทรงโปรดพยากรณ์ข้อนั้น    กำจัดเสียซึ่งความ
            สงสัยของข้าพระองค์ทั้งหลายเถิด.