เหตุการเกิดเมื่อวันที่ 5 ที่ผ่านมาครับ ตรงถนนสุขุมวิตขาออก ข่วงเลยแยกอ่อนนุชไปแล้ว ผมขี่เลนขวามาที่ความเร็ว80 (อันนี้ยอมรับครับว่าผิดที่วิ่งขวาครับแต่ผมไม่ทำให้จราจรติดขัดนะเพราะผมทำความเร็วมากกว่ารถทางซ้ายอยู่แล้ว) แล้วผมไปเจอช่วงรถกำลังเริ่มติด เลนผมยังมีช่องลึกเข้าไปอีกประมาณ 150 เมตร แต่เจ้ากรรมดันเกิดเมื่อรถฟอร์จูนเนอร์ที่อยู่เลนสองห่างไปข้างหน้าผมราว 20-30 เมตรที่ติดรถคันข้างหน้า เกิดออกมาเลนด้านขวาอย่างเร็วโดยไม่มีแม้แต่การให้สัญญาณไฟ ผมเบรคสุดตัวดีที่ล้อหน้าไม่ล็อคแต่ล้อหลังไถลเลยครับดีที่รถทรงตัวดีเลยไม่ล้ม ช่วงที่ผมเบรคผมเลยกดแตรยาวไป ปรากฎว่าเขาหยุดรถกลางถนนเลยครับไม่ยอมขับต่อ ผมเลยบีบแตรอีกที เขาก็ไม่ไป ผมเลยจะแซงไปด้านซ้าย เขาเปิดกระจกแล้วพูดมาว่า บิดาผมเสียก่อนวัยอันควร(แปลงสารเอาครับไม่อยากพูดคำหยาบ) แล้วเขาก็เร่งเครื่องหนีไป ผมอึ้งครับโดนทำให้เกือบตายก็แล้วแถมยังมาโดนด่าถึงบุพการีแต่เช้าเลย คือคนขับสมัยนี้เราเป็นอะไรกันไปหมดแล้วครับ คือน้ำใจใช่ว่าผมไม่มีนะ ถ้าระยะมันไม่กระชั้นชิดและเปิดไปเลี้ยวมาก่อนผมก็ยิดดีปิดคันเร่งให้คุณนะ แต่ถ้าคุณจะเสียบมาดื้อๆด้านๆโดยไม่แคร์คนที่ขับเลนเขามาปรกติผมเองก็รู้สึงไม่อยากให้เหมือนกันนะครับ ถ้าผมมีกล้องวิดีโอผมคงบีบเบรคเบาแล้วปล่อยชนแบบไม่แรงอะครับ ไม่ใช่แค้นใจอะไรถึงผมจะขี่ Yam Mio 125 แต่รถผมก็ทำประกันนะครับล้มเองประกันไม่แคลมให้ เพราะคุณตัดหน้าต้องเป็นคู่กรณีผม ฝากไว้เท่านี้และกันครับ ผมไม่ได้บอกว่าผมเป็นคนดีแต่ผมก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนะครับ
เกือบขับมอไซค์ชนเพราะเจอคนจรเข้เล็ก