คือว่ามีผู้ชายที่มาชอบเรา 2 คน

คนที่ 1
รู้จักกันมานาน รุ่นเดียวกัน ดีและยอมเราทุกเรื่อง ใจเย็น พูดจาเรียบร้อย เป็นห่วงและทำอะไรเพื่อเราหลายอย่าง ทำจริงๆและทำมาหลายอย่างแล้วเพราะเป็นเพื่อนกันมานาน วางแผนอนาคตร่วมกับเราอยากมีลูกกับเรา วางแผนการทำงานไปด้วยกัน (่ช่วยกันทำงานและแบ่งเงินกัน (อาชีพอิสระ)) ไม่สบายก็คอยมาดูแลตลอด เข้าหาพ่อแม่เราตลอด

แต่อย่างเดียวที่ทำไม่ได้คือ หย่าขาดจากภรรยา เพราะภรรยาไม่หย่า แต่ตั้งแต่ก่อนมาเจอเรา เค้าก็มีปัญหากันมานานแล้ว (ผู้หญิงขี้บ่น จุกจิกและเคยโยนของใส่หน้าเพื่อนที่สนิทที่สุดของเขาที่คบกันมาร่วม 15 ปีเพราะไม่พอใจที่เข้ามานั่งคุยที่บ้าน เหมือนเบียดเบียนเวลาของครอบครัว(ก็คือไปตามปกติวิสัย ไม่ได้อยู่นาน นั่งคุยอยู่กับที่ไม่ได้ยุ่มย่าม ไม่ได้ไปบ่อย แต่ผู้หญิงเป็นคนไม่เอาสังคม) และผู้หญิงเปลี่ยนไปหลังจากที่แต่งงานกัน มักด่าโดยใช้ถ้อยคำรุนแรงและทำร้ายร่างกาย(เกิดขึ้นก่อนที่เราและเพื่อนกลับมาเจอกัน ผู้ชายจำทนอยู่และเคยคุยกันหลายรอบแล้วแต่ผู้หญิงไม่เคยปรับ))

พอเราบอกว่าจะขอห่างออกมาเพราะเราอยากสร้างครอบครัวเป็นของเราเอง เขาร้องไห้เสียใจมาก เพราะเหมือนอนาคตที่เขาวาดกับเราไว้พังทลายลงหมดเลย และบอกเราว่าหากเราแต่งงานกับใครไปและวันหนึ่งเราหย่า ก็ขอให้กลับมาหาเขา เขาจะรอเรา เขารักเรามากจริงๆ บอกเขาไม่ต้องมาหาแล้วพอเย็นอีกวันมาหา ชวนคุยนู่นนี่นั่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ยังคงพูดเรื่องอนาคตที่วาดไว้กับเราให้เราฟังอีกรอบ คุยไปคุยมาเขาน้ำตาไหล เอารูปเก่าๆเพลงเก่าๆมาให้เราดูและฟัง นอนไม่ค่อยหลับตั้งแต่วันที่เราบอกเขา (เห็นหน้าเขาแล้วเหมือนคนอดนอนจริงๆ)

สรุป   เราคิดว่าเราเลือกทำในสิ่งที่ควรทำ แต่กลับรู้สึกเหมือนกำลังทำร้ายจิตใจเขาอย่างแรงมาก เหมือนกับเขาช็อคไปเพราะเราบอกแบบไม่ได้ให้เขาตั้งตัว

คนที่ 2
รู้จักกันไม่กี่เดือน เป็นคนญี่ปุ่น อายุมากกว่า 18 ปี ยังไม่รู้นิสัยจริงๆเป็นอย่างไร เขาหย่าขาดภรรยานานแล้ว อยู่คนเดียว เหงาๆ อยากย้ายมาอยู่ไทยและหาภรรยาคนไทยที่ไว้ใจได้สักคน เราบอกเขาว่าเรามีสามีแล้ว เขาก็ยังคุยกับเราแบบเพื่อน ทักเรามาทางไลน์ทุกวันเหมือนเดิม ตอนหลังเราสารภาพกับเขาว่าจริงๆยังไม่มีสามี ยังไม่ได้แต่งงาน เขาดีใจมากเพราะเท่าที่คุยกับเราทุกวัน เขาชอบเรามาก

เท่าที่คุยกันก็คือ เนื่องจากอายุเขาจึงมีความเป็นผู้ใหญ่ในตัว สไตล์การใช้ชีวิตต่างๆคล้ายกัน (ต่างวัยหัวใจเดียวกัน  มีคุยเรื่องทะลึ่งกันบ้าง (หลังจากรู้ว่าเราไม่มีสามี) เพราะอายุก็ไม่ใช่น้อยกันแล้ว กลายเป็นว่าคุยกันรู้เรื่อง) กลายเป็นเขาจริงจังกับเรามากขึ้น คุยกับเราเรื่องแต่งงาน เขาบอกว่าตัวเองไม่ใช่คนรวยแต่ไม่ได้จน (พูดเองโดยเราไม่ได้ถาม เราก็แค่รับรู้..แค่นั้น คิดว่าเขาคงเจอคนที่ต้องการเงินจากเขามาก่อน) เขาถามว่าถ้าแต่งงานเขาต้องให้สินสอดเราเท่าไหร่ (เราบอกความคิดเราไปว่า ส่วนตัวเราเรื่องสินสอดนั้นไม่สำคัญ แต่การจะแต่งงานมันต้องมีพิธีการซึ่งเราก็ไม่เคยแต่งงานจึงไม่รู้ว่ามันต้องใช้เงินทองของมีค่าประกอบพิธีแบบไหนยังไง) คุยเรื่องฮันนีมูนว่าจะไปที่ญี่ปุ่นเราชอบไหม ดีไหม พอทำงานก็เก็บเงินไปเที่ยวประเทศต่างๆกันทุกปี ถามว่าเราอยากมีลูกกี่คน ชีวิตความเป็นอยู่หลังแต่งงานจะไปอยู่ที่ไหน แบบไหน ล่าสุดเขาบอกกำลังคิดวางแผนเรื่องที่จะให้เราไปญี่ปุ่นว่าตอนไหนยังไงดี ส่วนตัวเขาเองจองตั๋วเครื่องบินจองโรงแรมไว้และจะมาหาเราที่ไทยช่วงปลายปีนี้

สรุป   เราตัดสินใจอยากจะลองคบกับคนที่ 2 นี้ดู เพราะคิดว่าน่าจะดีถ้าหากสร้างครอบครัวได้และมีชีวิตอยู่ในแบบคู่สามีภรรยาทั่วไป ...แต่เมื่อย้อนกลับไปมองคนที่ 1 ก็เกิดความรู้สึกแบบที่บอกไป

ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ ถ้าไม่ลำบากเกินไปรบกวนขอความคิดเห็นแต่ละท่านด้วยค่ะ พิจาณาข้อมูลเท่าที่ให้พิมพ์ให้ก็แล้วกันนะคะ (ขอคำตอบแบบสุภาพนิดนึงนะคะ ไม่อยากให้มีการทะเลาะกันหรือต่อว่าด้วยถ้อยคำไม่ดีในกระทู้ค่ะ เพราะจะไม่เกิดประโยชน์อันใดกับใครนอกจากเป็นการระบายอารมณ์ของผู้ให้ความเห็นเท่านั้น) ขอบคุณอีกครั้งค่ะ