คบกันแบบไม่มีสถานะ..
คือเราสองคนตกลงคบกันโดยที่ยังไม่มีสถานะที่ชัดเจน เหมือนศึกษาดูใจกันไป ได้เป็นเดือนๆแล้ว
คือเราสองคน ก็คุยกัน มีหึงมีหวง ไปไหนด้วยกันบ้าง
เขาเป็นคนที่ตรงไป ตรงมาดีนะครับ นี่คือข้อดีที่ผมชอบ แรกๆคบกันดีครับไปเรื่อยๆ ไปเที่ยวกันบ่อย
ส่วนมากจะเป็นเหมือนไปช่วยเขาเลือกซื้อของมากกว่า แต่ผมก็ชอบนะเราก็จับมือกันเหมือนแฟน
แต่พักหลัง เขางานเริ่มเข้าถมเยอะ ไม่ค่อยมีเวลา สนใจน้อยลงแต่จริงๆเหมือนสนใจในเรื่องความรู้สึกกัน
มันก็แบบนี้อยู่แล้วนะ หรือผมคิดมากไปเอง..
ผมจะเป็นฝ่ายที่ง๋องแง๋งกับเขามากครับ ใช่ผมอ่อนกว่าเขานิดหน่อย แล้วอยากให้เขาทำเหมือนเรามีสถานะที่ชัดเจนกัน
แต่เขาเหมือนจะอึดอัดกับบางอย่าง แต่เขาก็รู้สึกดีกับบางเรื่องนะครับ
เราเคยทะเลาะกันด้วยเรื่องที่ว่าผมนู้นนี่มากเกินไป ทั้งที่เราก็ยังไม่ได้รักกัน ไม่สิ ผมรักเขาไปแล้ว แล้วเขาก็รู้แล้ว
ซึ่งเขาได้เปรียบมาก ผมจะบอกคิดถึง บอกรัก เขาตลอด
แต่พักหลังมันเริ่มแปลกๆไปครับ เขาเริ่มดูเหมือนจะเบื่อไม่ใส่ใจหรือแคร์ความรู้สึกกันเลย
เราสองคนเคยเคลียกัน เพราะผมปี๊ดแตก!! (จริงๆ ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปอะไรมากนะครับ ผมรู้ T-T )
เขาบอกว่าถ้าทนไม่ได้ ก็ไปคบกับอื่นก็ได้นะ เขาไม่ว่า เพราะเขาเป็นแบบนี้มานานแล้ว (ทำไมไม่รักษาน้ำใจกันเลย)
แล้วถ้าเป็นแบบนี้เรื่อยๆเขาไม่ไหวเขาจะไปเอง เขาเตือนแล้วนะ
ผมเรียกร้องมากเกินไปก็ได้บางที แต่มันก็รู้สึกอะ ทำไงได้ก็ตอนนี้มีแค่ผมที่รู้สึกมากขึ้น แต่เขาเหมือนความรู้สึกนั้นยังคาอยู่ตรงเดิม
ผมพยายามจะไม่น้อยใจหรือเรียกร้องอยากมีสิทธิ์อะไรมากไป ตอนนี้ผมก็คุยๆไปเรื่อยๆเหมือนคนคุยทั่วไป
ผมไม่คิดไม่ขอไม่น้อยใจ พยายามทำให้ตัวเองเฉยๆ คอยให้กำลังใจเขาในเรื่องต่างๆ แล้วผมจะบอกรักและคิดถึงเขาทุกวัน แต่เขาเหมือนจะเมินไป..
แต่รู้มั้ย? เขาไม่เคยรู้ไม่เคยสนใจเรื่องราวอะไรเกี่ยวกับผมเลย เหมือนเขาสนใจแต่เรื่องของตัวเอง
( มันก็ถูกอีก เราเป็นใครทำไม่ต้องไปมีอิทธิพลกับใจเขาด้วยล้ะ )
ถ้าผมใช่สำหรับเขา เขาจะปรับตัวเข้าหาผมบ้างมั้ย??
แล้วถ้าผมไม่ใช่ล้ะ ควรจะทำยังไง ผมรักเขามากนะตอนนี้ ผมไม่รู้เลยต่อไปจะเป็นไง ผมจะพยายามไม่อะไรมากและจะทำใหเดีที่สุดอะครับ.
คบกันแบบไม่มีสถานะ.. แล้วดันเป็นผมที่รักเขาก่อน
คือเราสองคนตกลงคบกันโดยที่ยังไม่มีสถานะที่ชัดเจน เหมือนศึกษาดูใจกันไป ได้เป็นเดือนๆแล้ว
คือเราสองคน ก็คุยกัน มีหึงมีหวง ไปไหนด้วยกันบ้าง
เขาเป็นคนที่ตรงไป ตรงมาดีนะครับ นี่คือข้อดีที่ผมชอบ แรกๆคบกันดีครับไปเรื่อยๆ ไปเที่ยวกันบ่อย
ส่วนมากจะเป็นเหมือนไปช่วยเขาเลือกซื้อของมากกว่า แต่ผมก็ชอบนะเราก็จับมือกันเหมือนแฟน
แต่พักหลัง เขางานเริ่มเข้าถมเยอะ ไม่ค่อยมีเวลา สนใจน้อยลงแต่จริงๆเหมือนสนใจในเรื่องความรู้สึกกัน
มันก็แบบนี้อยู่แล้วนะ หรือผมคิดมากไปเอง..
ผมจะเป็นฝ่ายที่ง๋องแง๋งกับเขามากครับ ใช่ผมอ่อนกว่าเขานิดหน่อย แล้วอยากให้เขาทำเหมือนเรามีสถานะที่ชัดเจนกัน
แต่เขาเหมือนจะอึดอัดกับบางอย่าง แต่เขาก็รู้สึกดีกับบางเรื่องนะครับ
เราเคยทะเลาะกันด้วยเรื่องที่ว่าผมนู้นนี่มากเกินไป ทั้งที่เราก็ยังไม่ได้รักกัน ไม่สิ ผมรักเขาไปแล้ว แล้วเขาก็รู้แล้ว
ซึ่งเขาได้เปรียบมาก ผมจะบอกคิดถึง บอกรัก เขาตลอด
แต่พักหลังมันเริ่มแปลกๆไปครับ เขาเริ่มดูเหมือนจะเบื่อไม่ใส่ใจหรือแคร์ความรู้สึกกันเลย
เราสองคนเคยเคลียกัน เพราะผมปี๊ดแตก!! (จริงๆ ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปอะไรมากนะครับ ผมรู้ T-T )
เขาบอกว่าถ้าทนไม่ได้ ก็ไปคบกับอื่นก็ได้นะ เขาไม่ว่า เพราะเขาเป็นแบบนี้มานานแล้ว (ทำไมไม่รักษาน้ำใจกันเลย)
แล้วถ้าเป็นแบบนี้เรื่อยๆเขาไม่ไหวเขาจะไปเอง เขาเตือนแล้วนะ
ผมเรียกร้องมากเกินไปก็ได้บางที แต่มันก็รู้สึกอะ ทำไงได้ก็ตอนนี้มีแค่ผมที่รู้สึกมากขึ้น แต่เขาเหมือนความรู้สึกนั้นยังคาอยู่ตรงเดิม
ผมพยายามจะไม่น้อยใจหรือเรียกร้องอยากมีสิทธิ์อะไรมากไป ตอนนี้ผมก็คุยๆไปเรื่อยๆเหมือนคนคุยทั่วไป
ผมไม่คิดไม่ขอไม่น้อยใจ พยายามทำให้ตัวเองเฉยๆ คอยให้กำลังใจเขาในเรื่องต่างๆ แล้วผมจะบอกรักและคิดถึงเขาทุกวัน แต่เขาเหมือนจะเมินไป..
แต่รู้มั้ย? เขาไม่เคยรู้ไม่เคยสนใจเรื่องราวอะไรเกี่ยวกับผมเลย เหมือนเขาสนใจแต่เรื่องของตัวเอง
( มันก็ถูกอีก เราเป็นใครทำไม่ต้องไปมีอิทธิพลกับใจเขาด้วยล้ะ )
ถ้าผมใช่สำหรับเขา เขาจะปรับตัวเข้าหาผมบ้างมั้ย??
แล้วถ้าผมไม่ใช่ล้ะ ควรจะทำยังไง ผมรักเขามากนะตอนนี้ ผมไม่รู้เลยต่อไปจะเป็นไง ผมจะพยายามไม่อะไรมากและจะทำใหเดีที่สุดอะครับ.