สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดประการไดขออภัยด้วยนะคะ
เริ่มจากเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในประเทศจีน นานๆจะได้กลับไทย พอกลับมาเราเลยไปตรวจสุขภาพทุกอย่าง จนมาถึงตรวจภายใน เราเลือกไปคลีนิกคะ หมอที่นี่ขึ้นชื่อมากเรื่องสูตินรีเวช หมอเป็น ผอ.เก่า รพ.แห่งหนึ่ง ตอนนี้เกษียญอายุแล้วแต่ฝีมือการรักษายังเป็นที่ยอมรับของหลายๆคนแถบนี้ เราตรวจเจอเนื้องอกในปีกมดลูก หมอบอกให้เอาผลตรวจไปที่รพ. ไปครั้งแรกพยาบาลหน้าเคาท์เตอร์บอกให้มาอีกทีวีนจันทร์ วันนี้คิวเต็ม วันจันทร์ก็มาค่ะพบหมอเสร็จปรึกษาว่าจะเอายังไง รอดูอาการก่อนหนือผ่าออกเลย เราเลือกผ่าออก เพราะไม่มัเวลามากนักที่จะต้องไปๆมาๆ เราต้องกลับไปเรียนค่ะ ตอนแรกแม่ไม่ยอมให้ผ่า แต่สุดท้ายก็โอเค เรานอนดูอาการที่รพ.อยู่สองสามวันก็ถึงวันผ่าตัด 20 กรกฎาคม 2558 จำได้ขึ้นใจ พยาบาลมาโกนขน สวนทวาร ทำความสะอาด อะไรเรียบร้อยก็เข้าห้องผ่าตัด สิ่งทุดท่ายที่จำได้คือเสียงเพลงเบาๆ แล้วถูกปลุกให้ตื่น แต่ยังสึมสลือกับฤทธิ์ยา ไม่เจ็บเลยค่ะ หมอให้ยาไว้ตลอด สองวันก็ต้องลุกขึ้นเดิน ถ้าไม่เดินจะเกิดพังผืด ประมาณ5วันก็กลับบ้านได้ แต่เวลาเดินยังต้องพยุงท้องไว้ กล้วจะหลุดลงมากอง ถึงเวลาหมอนัดพังผลปกติดีไม่ใช่มะเร็ง เป็นแค่ถุงซีส มีน้ำใสๆข้างใน เราก็อุ่นใจ บินกลับไปเรียนต่อ ถัดมาถึงช่วงมิถุนาของปีถัดมา เราก็ไปตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง คราวนี้ตรวจ HPV ด้วย หมอใช้แปรงคล้ายๆที่ปัดมาสคาร่าใส่เข้าไปหมุนไปหมุดมา และเอาออกมาพร้อมเลือดติดแปรงนิดหน่อย รอผลตรวจสามวันหมอบอกมีเชื้อHPV ตอนนั้นเราแทบไม่รู้จักเชื้ออะไรนี่เลย แค่เห็นชื่อมันคล้าย HIV ก็ตกใจมาก ไม่รู้ทำไง ไม่กล้าบอกที่บ้าน ตอนตรวจนี่คือตรวจที่จีน แฟนคนจีนพาไปตรวจ เราคบกันตั้งแต่ก่อนผ่าตัดครั้งแรก ปรึกษากับแฟนและทางบ้านแฟนบอกตวรจะยอกให้ที่บ้านรู้ เราเลยบอกไป ที่บ้านเป็นห่วงมากอยากให้กลับมารักษาที่ไทย แต่ด้วยเป็นช่วงที่เราต้องทำวิทยานิพนธ์ และกำลังจะจบ เลยไม่มีเวลามากนัก หมอนัดตัดชิ้นเนื้อตรวจอีกรอบ โดยตัดไป4ชิ้นตามเข็มนาฬิกา 3,6,9,12 ไม่มียาชาไดๆทั้งนั้น เจ็บค่ะ มีเสียงจึ๊กๆ ตอนตัด เหมือนจะเป็นลม รอผลตรวจอยู่ 1สัปดาห์ ผลออกมา CIN 3 ตรงตำแหน่ง 6 นาฬิกา เป็นระยะที่มันกำลังจะเปลี่ยนเป็นมะเร็งละ แต่ดูจากภายนอกยังไม่มีร่องรอยอะไรที่ปากมดลูกเลย ถ้าไม่ตัดครวจก็คือดูว่าปกติ ตอนนี้เครียดกันหมด ร้องให้อยู่หลายรอบ แฟนก็พาไปหาหมออีกที่นึงเป็นโรงพยาบาลชื่อดังในจีน บินไปตั้งแต่ 6โมงเช้า รอจน5โมง ถีงตะได้พบหมอ คนเยอะอย่างกับรถไฟฟ้าช่วง5โมงเย็น แต่ที่นี่คนเยอะตั้งแต่เช้ายันปิด แถวหน้ารพ.เต็มไปด้วยบริการจองคิว คือถ้าจะพบหมอดีๆต้องจองคิวล่วงหน้าเป็นเดือน พอพบหมอ หมอบอกว่าต้องเอาชิ้นเนื้อจากที่เดิมมาด้วย เพราะผลตรวจแต่ละรพ.อาจไม่เหมือนกัน เราถอดใจในความยากลำบาก จึงตัดสินใจบินกลับไปหาหมอที่เดิม หมอนัดผ่าตัดอย่างไม่รอช้า (เพราะว่าแฟนมีคนรู้จักเป็นหมอที่นั่นเลยไปขอให้ช่วย)ทุกคนดูสนใจเราเป็นพิเศษ เพราะเราเป็นต่างชาติ แถมแอบนินทาว่าเราเป็นอะไรกับหมออีก( เวรกรรม ) ปกติการผ่าตัดจะต้องให้ญาติเซ็นรับรู้ยินยอมแต่เราไม่มีญาติ ก็ให้แฟนนะ่นแหละเซ็น ปกติถ้าไม่จดทะเบียนสมรสก็เซ็นไม่ได้ แต่ทำไงได้ละ มาขนาดนี้แล้ว จริงๆหมอแนะนำให้ตัดมดลูก แต่เราอายุยังน้อยและอยากมีลูก ถึงวันเข้าพักตัวอันดับแรกไปจ่ายตังก่อนจ่ายครบทุกอย่างประมาณ5หมื่นบาทไทย จริงๆอยากกลับมาผ่าตัดที่ไทยแต่เสียเวลาต้องตรวจใหม่อีก ก็เลยเอาแบบนี้แหละ ถึงวันต้องผ่าไม่มีอะไรมากเพราะผ่าทางช่องคลอด ที่จีนไม่ต้องโกนขนนะ วันนั้นวันที่ 27 มิถุนายน 2559 เข้าห้องผ่าตัดรอหมอนานมาก หนาวมาก พอรู้ตัวอีกทีพยาบาลปลุกให้ตื่นเรายังไม่ลืมตาแต่พูดไปว่าเจ็บมาก เจ็บมาก หมอบอกว่าทนหน่อยนะให้ยาแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้น เราก็ยังสลึมสลือ บอกได้เลยว่าเจ็บกว่าผ่าเนื้องอกอีก ลุกไปฉี่ไม่ได้ ต้องใช้กระโถน ใส่ผ้าอนามัยไว้ตลอดเวลา เราคิดว่าจะเป็นผ่าตัดเล็กๆ ที่ไหนได้ นอนรพ.9วันเต็มๆ รอผลตรวจด้วย หมอไม่ยอมให้กลับ แต่เราต้องทำงานส่งอาจารย์ เราเร่งหมอทุกวันเมื่อไหร่ผลตรวจจะมา เตียงข้างๆนี้ออกไปหมดแล้ว มาใหม่ก็แล้ว เราทนไม่ไหวเลยขอกลับบ้านก่อน ทำเรื่องกลับบ้านและเบิกประกันจากมหาลัย เบิกได้100% เต็ม มันดีจริงๆ กำลังเดินออกจากรพ.หมอโทรมาบอกว่าผลออกแบบไม่เป็นทางการแล้ว้เรียกแฟนเราไปคุย ซักพักนางหน้าซีดกลับมา มาบอกว่าเป็นมะเร็งอยู่ได้ไม่นาน แฟนบอกว่า จริงๆหมอไม่ให้บอก แต่แฟนก็มาบอกเรา เราถามนางคำนึง จะทิ้งเราไหม แฟนบอกขออยู่ด้วยจนวินาทีสุดท้ายของเรา น้ำตาแตกไม่ไดซึ้งแต่นึกนึงมดลูกต้องถูกตัดแน่ๆ นี่ยังไม่มีลูกเลย อายุแต่นี้จะตายแล้วเหรอ แต่เราก็ไม่คิดอะไรมาก ตายก็ตายใช้ชีวิตให้สบายก่อนตายก็ได้วะ กลับบ้านกัน ถึงบ้านหมอโทรมาอีกแล้ว บอกผลตรวจเป็นทางการออกแล้วผิดเตียง เรานอนเตียง 31 (ซานฉือยี)แต่ผลที่หมอบอกเป็นของเตียง 37 (ซานฉือชี) ด้วยความที่ออกเสียงคล้ายกัน หมอเรียกเรากลับไปทำการขอโทษกันยกใหญ่ แล้วบอกว่าผลตรวจดีกว่าอันเก่า จากcin3 กลายเป็น cin1 เรายี่ตายังแดงอยู่เลย อยากจะร้องด้วยความดีใจ ไม่กลับบ้านละไป หาลัยเลย ลุยงานต่อ เร่วิ่งงานอยู่1วันเต็ม โดยต้องเดินๆ คนจีนชอบเดิน เดินไกลๆด้วย พอดึกก็กลับบ้านพร้อมแฟนนั่นแหละ ระหว่างนั่งรถไฟฟ้า ปวดท้องมาก เลยแวะเข้าห้องน้ำปรากฏว่าตกเลือดค่ะ เต็มผ้าอนามัย เปลี่ยนอีกก็เต็มอีก ยังคงเจ็บต่อไป ก็เลยไปหาหมอ พอดีรพ.อยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้าผ่าน ก็ตรงไปหาหมอ รออยู่ประมาณ5นาที ไม่กล้านั่ง แต่เลือดนี่เต็มกางเกงยีนขายาวแล้ว ไหลมาถึงเข่าแล้ว ไม่รอช้าก็ขึ้นขาหยั่ง หมอพยายามห้ามเลือด ใช้ยาอยู่ซักพักเลือดยังไม่หยุด หมอบอกว่านี่แหละ บอกแล้วอย่าเพิ่งออกจากรพ.ไม่ฟัง เลือดไหลอยู่นานมากจนเรารู้สึกมึน จะสลบแล้ว หมอก็เรียกอยู่ตลอด เจ็บก็เจ็บ หมอเอาผ้าก๊อตซับเลือดข้างใน เจ็บมาก หมอก็ปลอบไปด้วยทำไปด้วยเหงื่อหมอนี่จะไหลลงแลายคางทั้งๆที่อากาศก็หนาวมาก แล้วหมอก็โทรถามหมอเจ้าของใข้ว่าทำไงบ้าง สุดท้ายเอาผ้าก๊อตยัดเข้าไป1ห่อ มีผ้า6ผืนเล็กๆ เราก้มดูบนพื้น เลือดนองเต็มพื้น แฟนเข้ามาก็ตกใจ เราบอกไม่เป็นไรแล้ว หมอให้นอนดูอาการซักพัก ถ้าไม่ไหลก็กลับบ้าน พรุ่งนี้บ่ายนัดดึงผ้าออก ง่านผ่าตัดจบ งานชีวิตยังไม่จบนะค่ะ นอนรพ.ไป9 วันเพื่อนๆเขาได้ใบปริญญาหมดแล้ว เรายังไม่ส่งงานเลยค่ะ แต่สุดท้ายก็ได้ส่งเหมือนเพื่อน ปิดเทอมแล้วเราพาแฟนกลับมาเที่ยวไทยด้วย 2เดือนผ่านไป เรากลับไปตรวจที่จีนอีกครั้งหมอบอกว่าดีขึ้นเยอะ อีกครึ่งปีค่อยมาตรวจใหม่ สิ่งที่หมอย้ำตั้งแต่ต้นเลยคือการออกกำลังกาย โรคนียังไม่มียารักษาค่ะ แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นคือมันเป็นต้นเหตุของมะเร็งป่กมดลูก ปีนี้เราเพิ่งอายุ22 ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่ามดลูกเราจะได้ประสบพบเจอกับ2โรคร้าย สุดท้ายนี้เราอยากแนะนำให้ผู้หญิงไปตรวจภายในกันนะคะ มันไม่ได้น่ากลัว ไม่เจ็บ ไม่ต้องอายหมอ มะเร็งมันน่ากลัวตรงที่ไม่เจ็บ ไม่มีอาการ รู้อีกทีก็สายไปแล้ว อีกอย่างเชื่อว่ามีผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่ติดเชื้อHPV แต่ไม่รู้ตัว 90% จะหายได้เองภายใน2ปี แต่ถ้าคุณไม่ใช่ผู้โชคดีใน10%นั่นก็คือความซวย ผ่าตัดครั้งที่2นี้ไม่มีเพื่อนรับรู้ เราบอกแค่ว่าไม่สบายอยู่หลายวัน จริงๆมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกหลายอย่างแต่กลัวเนื้อหายืดเย้อเลยย่อมาเท่าที่สำคัญ และสุดท้ายเราขอเป็นกำลังใจให้ผู้ติดเชื้อ และผู้ที่กำลังรักษาด้วยค่ะ ด้วยค่ะ
ประสบการณ์การรักษาซีสในปีกมดลูก และHPV cin3 ด้วยการผ่าตัด
เริ่มจากเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในประเทศจีน นานๆจะได้กลับไทย พอกลับมาเราเลยไปตรวจสุขภาพทุกอย่าง จนมาถึงตรวจภายใน เราเลือกไปคลีนิกคะ หมอที่นี่ขึ้นชื่อมากเรื่องสูตินรีเวช หมอเป็น ผอ.เก่า รพ.แห่งหนึ่ง ตอนนี้เกษียญอายุแล้วแต่ฝีมือการรักษายังเป็นที่ยอมรับของหลายๆคนแถบนี้ เราตรวจเจอเนื้องอกในปีกมดลูก หมอบอกให้เอาผลตรวจไปที่รพ. ไปครั้งแรกพยาบาลหน้าเคาท์เตอร์บอกให้มาอีกทีวีนจันทร์ วันนี้คิวเต็ม วันจันทร์ก็มาค่ะพบหมอเสร็จปรึกษาว่าจะเอายังไง รอดูอาการก่อนหนือผ่าออกเลย เราเลือกผ่าออก เพราะไม่มัเวลามากนักที่จะต้องไปๆมาๆ เราต้องกลับไปเรียนค่ะ ตอนแรกแม่ไม่ยอมให้ผ่า แต่สุดท้ายก็โอเค เรานอนดูอาการที่รพ.อยู่สองสามวันก็ถึงวันผ่าตัด 20 กรกฎาคม 2558 จำได้ขึ้นใจ พยาบาลมาโกนขน สวนทวาร ทำความสะอาด อะไรเรียบร้อยก็เข้าห้องผ่าตัด สิ่งทุดท่ายที่จำได้คือเสียงเพลงเบาๆ แล้วถูกปลุกให้ตื่น แต่ยังสึมสลือกับฤทธิ์ยา ไม่เจ็บเลยค่ะ หมอให้ยาไว้ตลอด สองวันก็ต้องลุกขึ้นเดิน ถ้าไม่เดินจะเกิดพังผืด ประมาณ5วันก็กลับบ้านได้ แต่เวลาเดินยังต้องพยุงท้องไว้ กล้วจะหลุดลงมากอง ถึงเวลาหมอนัดพังผลปกติดีไม่ใช่มะเร็ง เป็นแค่ถุงซีส มีน้ำใสๆข้างใน เราก็อุ่นใจ บินกลับไปเรียนต่อ ถัดมาถึงช่วงมิถุนาของปีถัดมา เราก็ไปตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง คราวนี้ตรวจ HPV ด้วย หมอใช้แปรงคล้ายๆที่ปัดมาสคาร่าใส่เข้าไปหมุนไปหมุดมา และเอาออกมาพร้อมเลือดติดแปรงนิดหน่อย รอผลตรวจสามวันหมอบอกมีเชื้อHPV ตอนนั้นเราแทบไม่รู้จักเชื้ออะไรนี่เลย แค่เห็นชื่อมันคล้าย HIV ก็ตกใจมาก ไม่รู้ทำไง ไม่กล้าบอกที่บ้าน ตอนตรวจนี่คือตรวจที่จีน แฟนคนจีนพาไปตรวจ เราคบกันตั้งแต่ก่อนผ่าตัดครั้งแรก ปรึกษากับแฟนและทางบ้านแฟนบอกตวรจะยอกให้ที่บ้านรู้ เราเลยบอกไป ที่บ้านเป็นห่วงมากอยากให้กลับมารักษาที่ไทย แต่ด้วยเป็นช่วงที่เราต้องทำวิทยานิพนธ์ และกำลังจะจบ เลยไม่มีเวลามากนัก หมอนัดตัดชิ้นเนื้อตรวจอีกรอบ โดยตัดไป4ชิ้นตามเข็มนาฬิกา 3,6,9,12 ไม่มียาชาไดๆทั้งนั้น เจ็บค่ะ มีเสียงจึ๊กๆ ตอนตัด เหมือนจะเป็นลม รอผลตรวจอยู่ 1สัปดาห์ ผลออกมา CIN 3 ตรงตำแหน่ง 6 นาฬิกา เป็นระยะที่มันกำลังจะเปลี่ยนเป็นมะเร็งละ แต่ดูจากภายนอกยังไม่มีร่องรอยอะไรที่ปากมดลูกเลย ถ้าไม่ตัดครวจก็คือดูว่าปกติ ตอนนี้เครียดกันหมด ร้องให้อยู่หลายรอบ แฟนก็พาไปหาหมออีกที่นึงเป็นโรงพยาบาลชื่อดังในจีน บินไปตั้งแต่ 6โมงเช้า รอจน5โมง ถีงตะได้พบหมอ คนเยอะอย่างกับรถไฟฟ้าช่วง5โมงเย็น แต่ที่นี่คนเยอะตั้งแต่เช้ายันปิด แถวหน้ารพ.เต็มไปด้วยบริการจองคิว คือถ้าจะพบหมอดีๆต้องจองคิวล่วงหน้าเป็นเดือน พอพบหมอ หมอบอกว่าต้องเอาชิ้นเนื้อจากที่เดิมมาด้วย เพราะผลตรวจแต่ละรพ.อาจไม่เหมือนกัน เราถอดใจในความยากลำบาก จึงตัดสินใจบินกลับไปหาหมอที่เดิม หมอนัดผ่าตัดอย่างไม่รอช้า (เพราะว่าแฟนมีคนรู้จักเป็นหมอที่นั่นเลยไปขอให้ช่วย)ทุกคนดูสนใจเราเป็นพิเศษ เพราะเราเป็นต่างชาติ แถมแอบนินทาว่าเราเป็นอะไรกับหมออีก( เวรกรรม ) ปกติการผ่าตัดจะต้องให้ญาติเซ็นรับรู้ยินยอมแต่เราไม่มีญาติ ก็ให้แฟนนะ่นแหละเซ็น ปกติถ้าไม่จดทะเบียนสมรสก็เซ็นไม่ได้ แต่ทำไงได้ละ มาขนาดนี้แล้ว จริงๆหมอแนะนำให้ตัดมดลูก แต่เราอายุยังน้อยและอยากมีลูก ถึงวันเข้าพักตัวอันดับแรกไปจ่ายตังก่อนจ่ายครบทุกอย่างประมาณ5หมื่นบาทไทย จริงๆอยากกลับมาผ่าตัดที่ไทยแต่เสียเวลาต้องตรวจใหม่อีก ก็เลยเอาแบบนี้แหละ ถึงวันต้องผ่าไม่มีอะไรมากเพราะผ่าทางช่องคลอด ที่จีนไม่ต้องโกนขนนะ วันนั้นวันที่ 27 มิถุนายน 2559 เข้าห้องผ่าตัดรอหมอนานมาก หนาวมาก พอรู้ตัวอีกทีพยาบาลปลุกให้ตื่นเรายังไม่ลืมตาแต่พูดไปว่าเจ็บมาก เจ็บมาก หมอบอกว่าทนหน่อยนะให้ยาแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้น เราก็ยังสลึมสลือ บอกได้เลยว่าเจ็บกว่าผ่าเนื้องอกอีก ลุกไปฉี่ไม่ได้ ต้องใช้กระโถน ใส่ผ้าอนามัยไว้ตลอดเวลา เราคิดว่าจะเป็นผ่าตัดเล็กๆ ที่ไหนได้ นอนรพ.9วันเต็มๆ รอผลตรวจด้วย หมอไม่ยอมให้กลับ แต่เราต้องทำงานส่งอาจารย์ เราเร่งหมอทุกวันเมื่อไหร่ผลตรวจจะมา เตียงข้างๆนี้ออกไปหมดแล้ว มาใหม่ก็แล้ว เราทนไม่ไหวเลยขอกลับบ้านก่อน ทำเรื่องกลับบ้านและเบิกประกันจากมหาลัย เบิกได้100% เต็ม มันดีจริงๆ กำลังเดินออกจากรพ.หมอโทรมาบอกว่าผลออกแบบไม่เป็นทางการแล้ว้เรียกแฟนเราไปคุย ซักพักนางหน้าซีดกลับมา มาบอกว่าเป็นมะเร็งอยู่ได้ไม่นาน แฟนบอกว่า จริงๆหมอไม่ให้บอก แต่แฟนก็มาบอกเรา เราถามนางคำนึง จะทิ้งเราไหม แฟนบอกขออยู่ด้วยจนวินาทีสุดท้ายของเรา น้ำตาแตกไม่ไดซึ้งแต่นึกนึงมดลูกต้องถูกตัดแน่ๆ นี่ยังไม่มีลูกเลย อายุแต่นี้จะตายแล้วเหรอ แต่เราก็ไม่คิดอะไรมาก ตายก็ตายใช้ชีวิตให้สบายก่อนตายก็ได้วะ กลับบ้านกัน ถึงบ้านหมอโทรมาอีกแล้ว บอกผลตรวจเป็นทางการออกแล้วผิดเตียง เรานอนเตียง 31 (ซานฉือยี)แต่ผลที่หมอบอกเป็นของเตียง 37 (ซานฉือชี) ด้วยความที่ออกเสียงคล้ายกัน หมอเรียกเรากลับไปทำการขอโทษกันยกใหญ่ แล้วบอกว่าผลตรวจดีกว่าอันเก่า จากcin3 กลายเป็น cin1 เรายี่ตายังแดงอยู่เลย อยากจะร้องด้วยความดีใจ ไม่กลับบ้านละไป หาลัยเลย ลุยงานต่อ เร่วิ่งงานอยู่1วันเต็ม โดยต้องเดินๆ คนจีนชอบเดิน เดินไกลๆด้วย พอดึกก็กลับบ้านพร้อมแฟนนั่นแหละ ระหว่างนั่งรถไฟฟ้า ปวดท้องมาก เลยแวะเข้าห้องน้ำปรากฏว่าตกเลือดค่ะ เต็มผ้าอนามัย เปลี่ยนอีกก็เต็มอีก ยังคงเจ็บต่อไป ก็เลยไปหาหมอ พอดีรพ.อยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้าผ่าน ก็ตรงไปหาหมอ รออยู่ประมาณ5นาที ไม่กล้านั่ง แต่เลือดนี่เต็มกางเกงยีนขายาวแล้ว ไหลมาถึงเข่าแล้ว ไม่รอช้าก็ขึ้นขาหยั่ง หมอพยายามห้ามเลือด ใช้ยาอยู่ซักพักเลือดยังไม่หยุด หมอบอกว่านี่แหละ บอกแล้วอย่าเพิ่งออกจากรพ.ไม่ฟัง เลือดไหลอยู่นานมากจนเรารู้สึกมึน จะสลบแล้ว หมอก็เรียกอยู่ตลอด เจ็บก็เจ็บ หมอเอาผ้าก๊อตซับเลือดข้างใน เจ็บมาก หมอก็ปลอบไปด้วยทำไปด้วยเหงื่อหมอนี่จะไหลลงแลายคางทั้งๆที่อากาศก็หนาวมาก แล้วหมอก็โทรถามหมอเจ้าของใข้ว่าทำไงบ้าง สุดท้ายเอาผ้าก๊อตยัดเข้าไป1ห่อ มีผ้า6ผืนเล็กๆ เราก้มดูบนพื้น เลือดนองเต็มพื้น แฟนเข้ามาก็ตกใจ เราบอกไม่เป็นไรแล้ว หมอให้นอนดูอาการซักพัก ถ้าไม่ไหลก็กลับบ้าน พรุ่งนี้บ่ายนัดดึงผ้าออก ง่านผ่าตัดจบ งานชีวิตยังไม่จบนะค่ะ นอนรพ.ไป9 วันเพื่อนๆเขาได้ใบปริญญาหมดแล้ว เรายังไม่ส่งงานเลยค่ะ แต่สุดท้ายก็ได้ส่งเหมือนเพื่อน ปิดเทอมแล้วเราพาแฟนกลับมาเที่ยวไทยด้วย 2เดือนผ่านไป เรากลับไปตรวจที่จีนอีกครั้งหมอบอกว่าดีขึ้นเยอะ อีกครึ่งปีค่อยมาตรวจใหม่ สิ่งที่หมอย้ำตั้งแต่ต้นเลยคือการออกกำลังกาย โรคนียังไม่มียารักษาค่ะ แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นคือมันเป็นต้นเหตุของมะเร็งป่กมดลูก ปีนี้เราเพิ่งอายุ22 ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่ามดลูกเราจะได้ประสบพบเจอกับ2โรคร้าย สุดท้ายนี้เราอยากแนะนำให้ผู้หญิงไปตรวจภายในกันนะคะ มันไม่ได้น่ากลัว ไม่เจ็บ ไม่ต้องอายหมอ มะเร็งมันน่ากลัวตรงที่ไม่เจ็บ ไม่มีอาการ รู้อีกทีก็สายไปแล้ว อีกอย่างเชื่อว่ามีผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่ติดเชื้อHPV แต่ไม่รู้ตัว 90% จะหายได้เองภายใน2ปี แต่ถ้าคุณไม่ใช่ผู้โชคดีใน10%นั่นก็คือความซวย ผ่าตัดครั้งที่2นี้ไม่มีเพื่อนรับรู้ เราบอกแค่ว่าไม่สบายอยู่หลายวัน จริงๆมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกหลายอย่างแต่กลัวเนื้อหายืดเย้อเลยย่อมาเท่าที่สำคัญ และสุดท้ายเราขอเป็นกำลังใจให้ผู้ติดเชื้อ และผู้ที่กำลังรักษาด้วยค่ะ ด้วยค่ะ