ตอนจบ ฉากพีค (เล่าในมุมตัวหละกไม่กี่ตัวเท่าที่จะจำได้ ผิดพลาดหรือพิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ)
คำแก้ว"...หนีเข้าไปจำศลีที่เทวาลัย พวกกำนันตามล่าคำแก้วทุกวิถีทางคำแก้วห็ไม่ยอมออกมา
พิม"...(นางร้ายที่รักพระเอก)พุดความคิดว่าให้ไปจับอีคำปองแม่มันมาล่อสิ อีคำแก้วมันรักแม่มันจะตายยังไงมันก็ออกมาแน่ๆ
กำนัน"...จับตัวคำปองมาแล้วลากไปหน้าเทวาลัย(พร้อมคนในหมู่บ้าน) กำนันจับคำปองฝูกไว้กับเสาพร้อมจุดไฟพร้อมพูดว่า อีคำแก้วถ้าบ่ออกมาแม่ตาย
คำปอง"...คำแก้วบ่ต้องออกมาเด้อลูก แม่ยอมตายถ้าออกมาซุมมันที่ฆ่าลูกเดะ
คำแก้ว"...ตัวสั่นพร้อมน้ำตาไหลโกรธเต็มที่พร้อมจะออกมาช่วยแม่ แต่ท่านปู่ห้ามไว้เพราะสุริยะกำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้แล้วถ้าคำแก้วออกไปคำแก้วจะกลายเป็นพยานาตตลอดไป
กำนัน"...อีคำแก้ว สิออกมาอยู่บ่ !! กูซักสิใจสุนแล้วเด้
คำปอง"...คำแก้วลูก ลูกบ่ต้องออกมา!!! คำปองกระโดเข้ากองไฟยอมตายเองเผื่อไม่ให้คำแก้วออกมา
คำแก้ว"...รับรู้ถึงการจากไปของคำปอง คำแก้วน้ำตาไหลเพราะความเศร้ามิใข่ความโกรธ
ทศพล"...ทศพลเห็นคำปองตายอยู่ในกองไปเลยเข้าไปทำร้ายกำนัน
กำนัน"...กำนันสั่งลูกน้องให้จับตัวทศพลฝูกไว้แทนที่คำปองพร้อมจุดไฟ
ทศพล"...ร้องบอกคำแก้วอย่างที่คำปองบอก(ไฟเริ่มรุกมาถึงเท้าทศพล)
กำนัน"..อีคำแก้ว อีงูผีออกมาเดี๋ยวนี้ !!
คำแก้ว"..รับรู้ว่าคนรักจะโดนไฟคอกตายจึงเดินออกมาจากเทวาลัย(ในขุดสีขาวสวย#ภาพแต้วใส่ชุดขาวที่ยังไมาได้เห็นกัน)
กำนัน"..อีคำแก้วมันออกมาแล้วสู มันออกมาแล้ว อีงูผีมันมาแล้ว
คำแก้ว"...สูเว่ากูเป็นงูผี ได้กูสิให้สูได้เห็นร่างที่แท้จริงกู(คำแก้วเดินผ่านประตูเทวาลัยพร้อมกรายร่างเป็นพยานาคที่ขนานใหญ่พันรอบเทวาลัย)
กำนัน"..อีคำแก้ว..อีคำแก้วมันเป็นเจ้าแม่นาคี..(พร้อมวิ่งหนี ทุกคนวิ่งหนี)
เพื่อนๆทศพล"...เพื่อนเห็นทศพลกำลังจะถูกไฟคอกจึงวิ่งเข้าไปช่วย
คำแก้ว"..ฆ่าเหล่าพวกคนเลว พ่นพิษ พ่นไฟ กัดหัวขาด
ลำเจียก"..อีคำแก้ว กุขอโทษอจ่าฆ่ากุเลยกุยังบ่อยากตาย (ลำเจียกเสียสติเป็นบ้า)คำแก้วไม่ฆ่ารำเจียก(เพราะทศพลขอไว้
ปู่คำแก้ว"..กรายร่างเป็นพยานาคไปอมดวงอาทิต้ผื่อให้เกิดสุริยะ(คำแก้วกลับร่างเป็นคน)
คำแก้ว"..อ้ายทศพล ย้านคำแก้วบ่ คำแก้วขอโทษเด้ออ้าย ชาตินี้คำแก้วบ่ได้ทำน่าที่เมียที่ดีให้อ้ายเลย คำแก้วขอโทษคำแก้วฮักอ้ายทศพลเด้อ
ทศพล"...พี่ไม่กลัวคำแก้วหรอก ไม่ว่าคำแก้วเป็นอะไรพี่ก็รักคำแก้วเสมอ รักตลอดไป ถ้าไม่มีคำแก้วพี่จะอยู่ยังไง (กอดกัน)
ปู่คำแก้ว"...ค่อยๆคายดวงอาทิต สุริยะเริ่มหาย กลับเป็นปกติ
คำแก้ว"..อ้ายทศพล คำแก้วไปแล้วเด้อ (สิ้นเสียงคำแก้วกลายร่างเป็นพยานาคเลื้อยเข้าไปในเทวาลัย เทวาลัยถล่ม)
หลายปีต่อมา
ทศพลออกบวช นั่งจำศลีอยู่ข้างน้ำโขงในวันบั้งไฟพยานาค ทศพลเห็นเงาพยานาคอยู่ในน้ำที่อยู่เบื่องหน้าตน ทศพลยิ้ม
คำแก้ว*..ที่ใต้ลำน้ำโขง พ่นลูกไฟขนาดใหญ่เพื่อแสดงความรักให้ทศพล แล้วจากไป
สปอยตอนจบ "นาคี" อยากรู้มั้ย?
คำแก้ว"...หนีเข้าไปจำศลีที่เทวาลัย พวกกำนันตามล่าคำแก้วทุกวิถีทางคำแก้วห็ไม่ยอมออกมา
พิม"...(นางร้ายที่รักพระเอก)พุดความคิดว่าให้ไปจับอีคำปองแม่มันมาล่อสิ อีคำแก้วมันรักแม่มันจะตายยังไงมันก็ออกมาแน่ๆ
กำนัน"...จับตัวคำปองมาแล้วลากไปหน้าเทวาลัย(พร้อมคนในหมู่บ้าน) กำนันจับคำปองฝูกไว้กับเสาพร้อมจุดไฟพร้อมพูดว่า อีคำแก้วถ้าบ่ออกมาแม่ตาย
คำปอง"...คำแก้วบ่ต้องออกมาเด้อลูก แม่ยอมตายถ้าออกมาซุมมันที่ฆ่าลูกเดะ
คำแก้ว"...ตัวสั่นพร้อมน้ำตาไหลโกรธเต็มที่พร้อมจะออกมาช่วยแม่ แต่ท่านปู่ห้ามไว้เพราะสุริยะกำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้แล้วถ้าคำแก้วออกไปคำแก้วจะกลายเป็นพยานาตตลอดไป
กำนัน"...อีคำแก้ว สิออกมาอยู่บ่ !! กูซักสิใจสุนแล้วเด้
คำปอง"...คำแก้วลูก ลูกบ่ต้องออกมา!!! คำปองกระโดเข้ากองไฟยอมตายเองเผื่อไม่ให้คำแก้วออกมา
คำแก้ว"...รับรู้ถึงการจากไปของคำปอง คำแก้วน้ำตาไหลเพราะความเศร้ามิใข่ความโกรธ
ทศพล"...ทศพลเห็นคำปองตายอยู่ในกองไปเลยเข้าไปทำร้ายกำนัน
กำนัน"...กำนันสั่งลูกน้องให้จับตัวทศพลฝูกไว้แทนที่คำปองพร้อมจุดไฟ
ทศพล"...ร้องบอกคำแก้วอย่างที่คำปองบอก(ไฟเริ่มรุกมาถึงเท้าทศพล)
กำนัน"..อีคำแก้ว อีงูผีออกมาเดี๋ยวนี้ !!
คำแก้ว"..รับรู้ว่าคนรักจะโดนไฟคอกตายจึงเดินออกมาจากเทวาลัย(ในขุดสีขาวสวย#ภาพแต้วใส่ชุดขาวที่ยังไมาได้เห็นกัน)
กำนัน"..อีคำแก้วมันออกมาแล้วสู มันออกมาแล้ว อีงูผีมันมาแล้ว
คำแก้ว"...สูเว่ากูเป็นงูผี ได้กูสิให้สูได้เห็นร่างที่แท้จริงกู(คำแก้วเดินผ่านประตูเทวาลัยพร้อมกรายร่างเป็นพยานาคที่ขนานใหญ่พันรอบเทวาลัย)
กำนัน"..อีคำแก้ว..อีคำแก้วมันเป็นเจ้าแม่นาคี..(พร้อมวิ่งหนี ทุกคนวิ่งหนี)
เพื่อนๆทศพล"...เพื่อนเห็นทศพลกำลังจะถูกไฟคอกจึงวิ่งเข้าไปช่วย
คำแก้ว"..ฆ่าเหล่าพวกคนเลว พ่นพิษ พ่นไฟ กัดหัวขาด
ลำเจียก"..อีคำแก้ว กุขอโทษอจ่าฆ่ากุเลยกุยังบ่อยากตาย (ลำเจียกเสียสติเป็นบ้า)คำแก้วไม่ฆ่ารำเจียก(เพราะทศพลขอไว้
ปู่คำแก้ว"..กรายร่างเป็นพยานาคไปอมดวงอาทิต้ผื่อให้เกิดสุริยะ(คำแก้วกลับร่างเป็นคน)
คำแก้ว"..อ้ายทศพล ย้านคำแก้วบ่ คำแก้วขอโทษเด้ออ้าย ชาตินี้คำแก้วบ่ได้ทำน่าที่เมียที่ดีให้อ้ายเลย คำแก้วขอโทษคำแก้วฮักอ้ายทศพลเด้อ
ทศพล"...พี่ไม่กลัวคำแก้วหรอก ไม่ว่าคำแก้วเป็นอะไรพี่ก็รักคำแก้วเสมอ รักตลอดไป ถ้าไม่มีคำแก้วพี่จะอยู่ยังไง (กอดกัน)
ปู่คำแก้ว"...ค่อยๆคายดวงอาทิต สุริยะเริ่มหาย กลับเป็นปกติ
คำแก้ว"..อ้ายทศพล คำแก้วไปแล้วเด้อ (สิ้นเสียงคำแก้วกลายร่างเป็นพยานาคเลื้อยเข้าไปในเทวาลัย เทวาลัยถล่ม)
หลายปีต่อมา
ทศพลออกบวช นั่งจำศลีอยู่ข้างน้ำโขงในวันบั้งไฟพยานาค ทศพลเห็นเงาพยานาคอยู่ในน้ำที่อยู่เบื่องหน้าตน ทศพลยิ้ม
คำแก้ว*..ที่ใต้ลำน้ำโขง พ่นลูกไฟขนาดใหญ่เพื่อแสดงความรักให้ทศพล แล้วจากไป