นี่หรือคือสิ่งที่ฉันควรเจอ

-----กระทู้นี้สร้างไว้สำหรับทำงานส่งอาจารย์ประกอบหนังสั้น ไม่มีข้อมูลความจริงแต่อย่างใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ-



สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของฉัน หรืออาจจะเป็นกระทู้สุดท้ายก็ได้นะ
เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ เรื่องที่ฉันอยากมาปรึกษาทุกคนมีอยู่ว่า
เมื่อก่อนฉันเป็นคนร่าเริง เข้ากับเพื่อนๆได้ดี มีแฟนด้วยค่ะ แฟนน่ารักมาก
ที่สำคัญครอบครัวฉันก็อบอุ่นมากเช่นกัน ชีวิตฉันดูเหมือนจะเพอร์เฟคไปซะทุกอย่างสินะ หึ คงไม่ใช่แบบนั้ันแล้วล่ะค่ะ
อยู่ๆครอบครัวฉันก็เหมือนโดนมรสุมเข้าอย่างหนัก พ่อกับแม่มีปากเสียงกันทุกวัน มันหนักขึ้น หนักขึ้น และหนักขึ้นเรื่อยๆ
ฉันรู้สึกเหมือนไม่มีความหมายอะไรเลยสำหรับคนในครอบครัว ไม่มีใครสนใจฉันแบบเมื่อก่อน รอยยิ้มจากพ่อกับแม่น่ะหรอ ฉันไม่เห็นมันมาเป็นเดือนละค่ะ

ที่แย่ไปกว่านั้น คนที่ฉันไว้ใจที่สุด คิดว่าน่าจะคอยอยู่ข้างๆฉัน ให้กำลังใจฉัน เขากลับทำร้ายให้ฉันเจ็บปวดจนสุดหัวใจ
ในวันที่ฉันต้องเผชิญกับความรู้สึกเหล่านี้ เขากลับเอาเวลาไปมีความสุขกับผู้หญิงคนอื่น และสุดท้าย เขาก็เลือกที่จะจากฉันไป

บางครั้ง ฉันแค่ต้องการให้ใครสักคนรับฟังฉันบ้างในเวลาที่ฉันอ่อนแอ
จริงๆแล้วฉันไม่ได้อยากเอาเรื่องแบบนี้ไปทำลายความสุขที่มหาลัยฉันเลยค่ะ เพราะที่นั่นอาจะเป็นที่เดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้ แต่ดูเหมือนว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว ความร่าเริงสดใสของฉันมันค่อยๆหายไป แต่กลับไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครมองเห็น
นี่ฉันดูเป็นคนเข้มแข็งขนาดนั้นเลยหรอ? หรือคนแบบนั้นไม่น่าจะเศร้าเป็น?
และความเศร้าทั้งหมดที่ผ่านมาเข้ามา ก็ทำให้คนที่เคยมีผลการเรียนดีๆแบบฉันเจอกับFครั้งแรก

ตลอดชีวิตที่ผ่านมามันเหมือนโดมาในทุ่งดอกไม้ แล้วก็โดนจุดไฟเผามันจนยับเยิน
ฉันรู้สึกไร้ค่า ถ้าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ฉันอยากตายๆไปซะดีกว่า

สุดท้าย ขอบคุณพื้นที่พันทิปที่ทำให้ฉันได้ระบายอะไรออกมาบ้าง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน
ถ้าฉันเป็นอะไรไป อย่างน้อยหวังว่ากระทู้นี้ คงเป็นตัวแทนเสียงของฉันให้พวกเขาได้รับรู้ว่าที่ผ่านมาฉันรู้สึกยังไง