ถ้ายังยึดอยู่ที่อดีตอยู่เราจะอยู่กับปัจจุบันได้ยังไง

เหมือนมันแฟร์ในความสัมพันธ์ที่จะเป็นฝ่ายเปิดโลกของตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว เราพยายามที่จะทำลายเส้นตรงกลางออกแต่ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงข้ามจะหาเส้นใหม่มาขว้างไว้เพิ่มตลอดเวลา คบกันมันต้องเปิดหากันไม่ใช่หรอ ถ้ายังไม่ปล่อยหนังสือเล่มเก่าออกจากมือที่ถืออยู่แล้วคุณ "จะอ่านหนังสือเล่มใหม่ได้ยังไง" คนพยายามก็พยาม คนไม่พยายามก็ไม่พยาม เข้าใจคำนี้ก็วันนี้แหละ สุดท้ายต้องเป็นเราที่เดินถอยออกมาเอง ... จะเดินวันนี้หรือว่าวันไหนมันมีค่าเท่ากันอยู่ดีเพราะไม่ว่ายังไงแล้ว "คุณก็ต้องเดินออกมาอยู่ดี"