ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

เราจะมาเล่าชีวิตความรักของเราให้อ่านนะค่ะ
เพราะเราก้อ่านมาหลายเรื่องแล้วก้เลยอยากเล่าเพื่อ
จะได้แชร์ ประสบการณ์ เราขอแทนตัวเองว่าปรายนะเราเป็นลูกคนเดียว  ขอย้อนไปตอนม.ต้นนะเรามีเพื่อนสนิทมากยุ4 คน น้ำ ข้าว วา นัน เราสูง156 น้ำหนัก40  เราเป็นนักกีฬาโรงเรียน ตัวเตี้ยแต่ใจใหญ่นะ เรามีแฟนคนแรกตอนม.3 เป็นนักกีฬารร. เหมือนกันสูงประมาน170ขาว  แทนชื่อว่าหลิวนะ
เปิดเทอม ม.3 เราไปเจอเพื่อนปกตินั่งในโรงอาหาร
หลิว:ปรายนั่งด้วย(กุไปสนิทกะตอนไหน)
เรา:แล้วแต่
หลิว:ปรายมีแฟนยัง
เรา:ไม่ทำไม (อ่อยเบาๆ)
เพื่อนเรา:จีบสิกล้าไหมล่ะ
เรา:......
หลิว:ตอนซ้อมเจอกันนะ
เรา:อืม
น้ำ:กล้าให้น้องเขาจีบไหม
ข้าว:มันเล่นตัว555
เรา:ลุกขึ้นแล้วเดินหนี
เพื่อน: อี🐃🐃🐃รอด้วย
พอถึงตอนเที่ยง
หลิว:ขอเบอหน่อยเพื่อโทรตามตอนซ้อม
เรา:083........(แอบยิ้มในใจ)
แล้วหลิวก้เดินไปหาเพื่อน
เพื่อนเรา:กุรุว่าชอบน้องเขา
เรา:แต่น้องเขาแฟนเยอะนะ
นัน:ลองเปิดใจก่อน
เรา:ก้ได้(่ง่ายไป)
เราก้ไปเรียนกันต่อ เราจะบอกว่าเวลาเรียนเราไม่เท่าคนอื่น จะน้อยกว่าเพื่อน15นาทีต่อคาบเรียน
⚽⚽⚽ถึงเวลาซ้อมเราก้ไปตามปกติของเรา
แต่ที่ไม่ปกติก้คือหลิวมาตามเราตลอด
หลิว:เหนื่อยไหม
เรา:ก้ปกตินะ
หลิว:.......(นางเดินไปไหนไม่รุ)
เราก้ไปซ้อมต่อสักพักเรามองไปเจอหลิวเดินมาพร้อมผู้หญิง เราก้ไม่สนใจนะแต่อารมเสียนิดๆๆ
รุ่นพี่แทนชื่อว่าบอลนะ
พี่บอล:ปรายตอนเย็นกลับพร้อมพี่ไหม
เราลืมบอกบ้านเรายุในเมืองแต่เรามาเรียนอีกอำเภอ
เรา:กลับดิวันนี้จะได้ค่ำๆๆๆเดียวโทรบอกแม่ก่อนนะ
หลิว:ให้เราไปส่งไหม
เรา:บ้านนายยุในเมืองไงถึงจะไปส่ง(ได้ก้ดีนะ)
หลิวโทรจีบและตามเราประมาเดือนหนึ่ง
เราก้ตกลงคบกับหลิว
#มีใครจะอ่านมั้ยคะ เราจะได้มาต่อ