สวัสดีค่ะ เราอยากจะแชร์ love story ของตัวเองว่ามันทรหดแค่ไหน ถือโอกาสได้ระบายสิ่งที่อัดอันตันใจด้วยเลย 5555
*** กระทู้นี่ไม่ใช่เรื่องแต่งนะคะ จริงล้วนๆ อาจจะมีเสริมคำพูดที่มันเว่อร์เวินอลังการไปบ้าง มีภาพจริงประกอบเน้ออ ส่วนจะเชื่อหรือไม่น้านนน....แล้วแต่จ้ะ ^^ คิดซะอ่านละครหลังข่าวและกัน อิอิ (ถ้าพิมพ์ผิดนิดๆหน่อยๆ อย่าถือสากันนะ)
จุดเริ่มต้นของของเรื่องนี้ก็คือ...เราทะเลาะกับอาจารย์ที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกทม. ในขณะนั้นกำัลังเรียนปี2เทอม1 ทำให้เกรดของเราไม่สวยเอาซะเลย ติด F ซึ่งเราเอวก็รับไม่ได้ มันไม่แฟร์ ไม่มีจรรยาบรรณ โวยวายจนเป็นเรื่องใหญ่โตที่มหาลัย อาจารย์บางคนก็บอกให้เราใจเย็นๆ จะส่งเรื่องไปตรวจสอบให้ ในขณะนั้นเวลาก็ยืดเยื้อเป็นเดือน ไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใด ส่วนใจเราตอนนั้นมันไม่รู้สึกอยากจะเรียนที่เดิมแล้ว เพราะต้องเจออาจารย์คนนี้อีกตั้ง 3 ปี ครึ่ง(เราเรียนครู 5 ปี) จึงทำเรื่องย้ายไปม.รัฐบาล ไม่รอแล้ว แต่มันก็ทำให้เราต้องเสียเวลา รอวันสมัครเรียนของม.รัฐบาล 1 เทอม ช่วงที่รอก็เลยว่างประมาณ 3-4 เดือน
เอาล่ะสิ...คราวนี้ความเหงาเข้าครอบงำ อยู่บ้านนั่งเฝ้าอินเทอร์เน็ตตลอดไม่ได้ไปไหน เราเลยลองสมัครเว็บ Interpals หวังจะคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนที่เราไม่ต้องเจอตัวจริง ไม่ต้องรู้ว่าเราเป็นใคร คุยอะไรก็ได้ ไม่ต้องแคร์ เพราะไม่คิดจะเจอตัวจริงกับคนที่อยู่ไกลตั้งครึ่งค่อนโลก
เราวนเวียนในเว็บนี้อยู่เกือบ 2 เดือน ได้รับอีเมลจากหนุ่มๆทั่วโลกวันละเกือบ 50 ฉบับ หล่อบ้าง ขี้เหร่บ้าง555 (ไม่ได้โม้555) คุยๆแล้วก็หายไป บางคนก็ยังติดต่อกันตลอด ถ่ายรูปโชว์กกันเวลาไปไหนมาไหน จนเริ่มเบื่ออีกแล้ว มีความคิดจะเลิกเล่น หายจากเว็บนี้ไป 2 วัน พอเบื่อๆก็เลยลองกลับมาเช็คเมลดู โอ้โหวววววว......บร๊ะจ้าวโจ๊ก เกือบๆ 300 ฉบับ เราเลยเลือกอ่านของ 2 คนสุดท้ายและกัน 555 ไอ้คนแรกเป็นอินเดีย โอ้ยๆ ไม่ไหวๆ ไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยเลย อ่านของอีกคนขึ้นว่า Novosibirsk, Russia ส่งมาบอกว่า "You have beautiful eyes" คิดในใจประเทศแม่มน่ากลัว นิสัยแย่(ดูจากพัทยา 555) แต่ก็เอาวะๆ ไม่ได้เจอหน้ากันซะหน่อย จะแคร์ทำไม ก็เลยคุยกับนางรัสเซียคนนี้ ได้ความว่าหนุ่มนางนี้ชื่อ Ivan ผมทอง ตาสีฟ้า สูง 185 อายุ 25 แต่ชื่อเล่นเนี้ยหนุ่มคนนี้ให้เรียกว่า Vanya คิดในใจ ชื่อบ้าอะไรวะ วันยา ชื่อยังกะตัวโกงผู้หญิงในหนังไทยสมัยก่อน แต่ก็คุยกันเรื่อยๆ จนเราบอกว่า นี่เธอ ชั้นอะไม่อยากจะเข้าเว็บนี้มาคุยกับเธอแล้วนะ ลำบากลำบนชั้นเหลือเกิน ถ้าอยากคุยต่อก็ไปสมัคร Line มา คนไทยเค้าใช้ Line กัน วันยาก็ตกลงที่จะสมัครไลน์ แล้วก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ วันยาบอกว่า ผมเนี้ยเคยมาเที่ยวแบ็กแพคที่เมืองไทยเมื่อเดือนธันวาคม ปี 58 (ขณะที่คุยคือต้นๆเดือนมกราคม 59) มาคนเดียว เที่ยวกรุงเทพกับพัทยา ผมอะชอบเมืองไทยมากก อยากจะกลับมาอีก วันยาก็โชว์รูปที่เคยมาเที่ยวไทยให้ดู ดูแล้วก็หล่อแบบแปลกๆ แต่ก็ช่างมันเหอะ คุยๆแก้เหงา และนี่คือจุดเริ่มต้นของความรักทรหดของเรา
เรากับวันยาคุยกันทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น แชร์รูปทุกที่ทุกเวลา กินข้าวก็ถ่าย นอนก็ถ่าย เดินก็ถ่าย (ถ่ายรูปนะ55) ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดี๊ดี จนกระทั่งวันที่ 27 มกราคม ก็ตัดสินใจถามวันยาไปว่า will you be my boyfriend? มั่นหน้ามั่นโหนกไปอีก - - แต่ด้วยภาษา
ของนางวันยาไม่ดีหรือกระไร นางไม่เข้าใจจ้าาา
เปลี่ยนเรื่องคุยไปซะอย่างงั้นอะ วันนั้นก็ผ่านไปแบบเฟลๆ จนกระทั่งเช้าวันที่ 28 มกราคม ข้อความของวันยาก็เด้งขึ้นมาว่า yes! คือ คือร้ะ??? ขอใช้ภาษาวัยสก็อยหน่อย 555 คือไรเนี้ยย ความรู้สึกช้าหรอไงฟร่ะ วันยาก็บอกว่า เมื่อวานไม่เข้าใจอะ ไปแปลมาแล้ว ถ้าเราไม่ถามก่อน นางก็จะถามเราแต่ไม่รุ้ต้องพูดยังไง ห่วยย!!
สรุปก็เป็นแฟนกันอย่างมึนๆ แต่หลังจากนั้นมาวันยาก็หวานมากกกก ทั้งที่ไม่เคยได้ยินเสียงหรือเห็นหน้ากันผ่าน skype เลย - -"
หวานหยดย้อยจ้ะ
ไปวิ่งออกกำลังกายยังถ่ายส่งมา พร้อมกับเขียนชื่อ จขกท. ลงบนหิมะ โชว์หวานไปอีก
คบกันมาจนกระทั่งครบรอบ 1 เดือน ก็ได้ฤกษ์เห็นหน้ากันผ่าน skype ซักที ไอ้ที่หวานๆกันแรกๆนี่ลืมไปหมดเลย เหมือนเพิ่งเคยรู้จักกันใหม่ๆ ต่างคนต่างเขิน พูดน้อยทั้งคู่ คำพูดแรกที่วันยาพูดคือ you are beautiful >< โอ้ยย เขิน ยังกะรักครั้งแรกตอนอายุ 14-15 555+ เราก็เลยบอกว่าวันยาไปว่า เทอ เรามาถ่ายรูปกันเถอะ รูปถ่ายครั้งแรกของเรา ทุลักทุเลกับการแอ็คท่าเพราะเขินทั้งคู่ จนได้ออกมาเป็นรูปนี้
หลังจากนั้นก็คุยกันทุ๊กกวัน skype ทุกวัน โทรหาในไลน์วันละ 4-5 รอบ โลกนี้เป็นสีชมพูเนอะ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครบรอบ 2 เดือนของเรา เริ่มชิน เริ่มรู้นิสัยกันมากขึ้น เริ่มมีทะเลาะกันบ้างนิดหน่อย แต่วันยาก็ง้อทุกที (แลดูสวย 55) จนวันนึง ผู้หญิงไทยชื่อ แนน(นามสมมุต) ก็เข้ามา วันยาแคปหน้าจอให้ดูอะไรซักอย่าง แล้วเราอินังแนนนี่กำลังส่งข้อความมาพอดิ๊บพอดีเป๊ะ เราก็คาดคั้น จนวันยายอมแคปทั้งหมดที่คุยกับแนนมาให้เราอ่าน คือนางวันยาเล่าว่า รู้จักกับแนนก่อนที่จะรู้จักเราอีก แนนสอนภาษาให้ แล้วแนนก็ยอมเลิกกับแฟนเยอรมันเพื่อจะมาคบกับวันยา แต่วันยาถูกเราชิงตัดหน้าขอเป็นแฟนซะก่อน ณ ขณะนั้นเวลาวันยามีปัญหาทะเลาะกับเราก็จะไปปรึกษาแนน ส่วนนังแนนตัวดีได้ทีก็ยุส่งว่า เราอะหน้าพลาสติกแน่นอน เราอะ fake ยุให้เลิกประมานนั้น เราก็เฟลมากที่เค้าสองคนยังคุยปรึกษาหารือกันอยู่ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องของเราก็เถอะ เฟลที่นางว่าเรา fake ด้วย โกรธมาก เสียเซลล์ เลยตัดสินใจไลน์ไปบอกเลิกกับวันยา ซักพักโทรศัพท์แทบระเบิด วันยากระหน่ำส่งข้อความมาว่า ไม่เลิกๆๆ ยังไงก็ไม่เลิก พร่ำพรรณนาความรักของนาง เราก็ตัดสินใจบล็อคแม่มเลย พอตกเย็น วันยาก็ส่งอิเมลมาว่า เค้ารู้ว่าเราอะบล็อก แต่ยังไงเค้าก็ไม่เลิก คร่ำครวญในอิเมล วันยาบอกว่าจะบล็อกแนน จะไม่คุยอีกแล้ว
เราก็ยอมคุยด้วย คราวนี้ก็ดีกันใหม่ คบกันต่อ
*** edit รูปไม่ขึ้น
รักทรหดของสาวไทยกับหนุ่มรัสเซีย (เรื่องจริง+รูป)
*** กระทู้นี่ไม่ใช่เรื่องแต่งนะคะ จริงล้วนๆ อาจจะมีเสริมคำพูดที่มันเว่อร์เวินอลังการไปบ้าง มีภาพจริงประกอบเน้ออ ส่วนจะเชื่อหรือไม่น้านนน....แล้วแต่จ้ะ ^^ คิดซะอ่านละครหลังข่าวและกัน อิอิ (ถ้าพิมพ์ผิดนิดๆหน่อยๆ อย่าถือสากันนะ)
จุดเริ่มต้นของของเรื่องนี้ก็คือ...เราทะเลาะกับอาจารย์ที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกทม. ในขณะนั้นกำัลังเรียนปี2เทอม1 ทำให้เกรดของเราไม่สวยเอาซะเลย ติด F ซึ่งเราเอวก็รับไม่ได้ มันไม่แฟร์ ไม่มีจรรยาบรรณ โวยวายจนเป็นเรื่องใหญ่โตที่มหาลัย อาจารย์บางคนก็บอกให้เราใจเย็นๆ จะส่งเรื่องไปตรวจสอบให้ ในขณะนั้นเวลาก็ยืดเยื้อเป็นเดือน ไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใด ส่วนใจเราตอนนั้นมันไม่รู้สึกอยากจะเรียนที่เดิมแล้ว เพราะต้องเจออาจารย์คนนี้อีกตั้ง 3 ปี ครึ่ง(เราเรียนครู 5 ปี) จึงทำเรื่องย้ายไปม.รัฐบาล ไม่รอแล้ว แต่มันก็ทำให้เราต้องเสียเวลา รอวันสมัครเรียนของม.รัฐบาล 1 เทอม ช่วงที่รอก็เลยว่างประมาณ 3-4 เดือน
เอาล่ะสิ...คราวนี้ความเหงาเข้าครอบงำ อยู่บ้านนั่งเฝ้าอินเทอร์เน็ตตลอดไม่ได้ไปไหน เราเลยลองสมัครเว็บ Interpals หวังจะคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนที่เราไม่ต้องเจอตัวจริง ไม่ต้องรู้ว่าเราเป็นใคร คุยอะไรก็ได้ ไม่ต้องแคร์ เพราะไม่คิดจะเจอตัวจริงกับคนที่อยู่ไกลตั้งครึ่งค่อนโลก
เราวนเวียนในเว็บนี้อยู่เกือบ 2 เดือน ได้รับอีเมลจากหนุ่มๆทั่วโลกวันละเกือบ 50 ฉบับ หล่อบ้าง ขี้เหร่บ้าง555 (ไม่ได้โม้555) คุยๆแล้วก็หายไป บางคนก็ยังติดต่อกันตลอด ถ่ายรูปโชว์กกันเวลาไปไหนมาไหน จนเริ่มเบื่ออีกแล้ว มีความคิดจะเลิกเล่น หายจากเว็บนี้ไป 2 วัน พอเบื่อๆก็เลยลองกลับมาเช็คเมลดู โอ้โหวววววว......บร๊ะจ้าวโจ๊ก เกือบๆ 300 ฉบับ เราเลยเลือกอ่านของ 2 คนสุดท้ายและกัน 555 ไอ้คนแรกเป็นอินเดีย โอ้ยๆ ไม่ไหวๆ ไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยเลย อ่านของอีกคนขึ้นว่า Novosibirsk, Russia ส่งมาบอกว่า "You have beautiful eyes" คิดในใจประเทศแม่มน่ากลัว นิสัยแย่(ดูจากพัทยา 555) แต่ก็เอาวะๆ ไม่ได้เจอหน้ากันซะหน่อย จะแคร์ทำไม ก็เลยคุยกับนางรัสเซียคนนี้ ได้ความว่าหนุ่มนางนี้ชื่อ Ivan ผมทอง ตาสีฟ้า สูง 185 อายุ 25 แต่ชื่อเล่นเนี้ยหนุ่มคนนี้ให้เรียกว่า Vanya คิดในใจ ชื่อบ้าอะไรวะ วันยา ชื่อยังกะตัวโกงผู้หญิงในหนังไทยสมัยก่อน แต่ก็คุยกันเรื่อยๆ จนเราบอกว่า นี่เธอ ชั้นอะไม่อยากจะเข้าเว็บนี้มาคุยกับเธอแล้วนะ ลำบากลำบนชั้นเหลือเกิน ถ้าอยากคุยต่อก็ไปสมัคร Line มา คนไทยเค้าใช้ Line กัน วันยาก็ตกลงที่จะสมัครไลน์ แล้วก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ วันยาบอกว่า ผมเนี้ยเคยมาเที่ยวแบ็กแพคที่เมืองไทยเมื่อเดือนธันวาคม ปี 58 (ขณะที่คุยคือต้นๆเดือนมกราคม 59) มาคนเดียว เที่ยวกรุงเทพกับพัทยา ผมอะชอบเมืองไทยมากก อยากจะกลับมาอีก วันยาก็โชว์รูปที่เคยมาเที่ยวไทยให้ดู ดูแล้วก็หล่อแบบแปลกๆ แต่ก็ช่างมันเหอะ คุยๆแก้เหงา และนี่คือจุดเริ่มต้นของความรักทรหดของเรา
เรากับวันยาคุยกันทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น แชร์รูปทุกที่ทุกเวลา กินข้าวก็ถ่าย นอนก็ถ่าย เดินก็ถ่าย (ถ่ายรูปนะ55) ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดี๊ดี จนกระทั่งวันที่ 27 มกราคม ก็ตัดสินใจถามวันยาไปว่า will you be my boyfriend? มั่นหน้ามั่นโหนกไปอีก - - แต่ด้วยภาษา
ของนางวันยาไม่ดีหรือกระไร นางไม่เข้าใจจ้าาา
สรุปก็เป็นแฟนกันอย่างมึนๆ แต่หลังจากนั้นมาวันยาก็หวานมากกกก ทั้งที่ไม่เคยได้ยินเสียงหรือเห็นหน้ากันผ่าน skype เลย - -"
หวานหยดย้อยจ้ะ
ไปวิ่งออกกำลังกายยังถ่ายส่งมา พร้อมกับเขียนชื่อ จขกท. ลงบนหิมะ โชว์หวานไปอีก
คบกันมาจนกระทั่งครบรอบ 1 เดือน ก็ได้ฤกษ์เห็นหน้ากันผ่าน skype ซักที ไอ้ที่หวานๆกันแรกๆนี่ลืมไปหมดเลย เหมือนเพิ่งเคยรู้จักกันใหม่ๆ ต่างคนต่างเขิน พูดน้อยทั้งคู่ คำพูดแรกที่วันยาพูดคือ you are beautiful >< โอ้ยย เขิน ยังกะรักครั้งแรกตอนอายุ 14-15 555+ เราก็เลยบอกว่าวันยาไปว่า เทอ เรามาถ่ายรูปกันเถอะ รูปถ่ายครั้งแรกของเรา ทุลักทุเลกับการแอ็คท่าเพราะเขินทั้งคู่ จนได้ออกมาเป็นรูปนี้
หลังจากนั้นก็คุยกันทุ๊กกวัน skype ทุกวัน โทรหาในไลน์วันละ 4-5 รอบ โลกนี้เป็นสีชมพูเนอะ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครบรอบ 2 เดือนของเรา เริ่มชิน เริ่มรู้นิสัยกันมากขึ้น เริ่มมีทะเลาะกันบ้างนิดหน่อย แต่วันยาก็ง้อทุกที (แลดูสวย 55) จนวันนึง ผู้หญิงไทยชื่อ แนน(นามสมมุต) ก็เข้ามา วันยาแคปหน้าจอให้ดูอะไรซักอย่าง แล้วเราอินังแนนนี่กำลังส่งข้อความมาพอดิ๊บพอดีเป๊ะ เราก็คาดคั้น จนวันยายอมแคปทั้งหมดที่คุยกับแนนมาให้เราอ่าน คือนางวันยาเล่าว่า รู้จักกับแนนก่อนที่จะรู้จักเราอีก แนนสอนภาษาให้ แล้วแนนก็ยอมเลิกกับแฟนเยอรมันเพื่อจะมาคบกับวันยา แต่วันยาถูกเราชิงตัดหน้าขอเป็นแฟนซะก่อน ณ ขณะนั้นเวลาวันยามีปัญหาทะเลาะกับเราก็จะไปปรึกษาแนน ส่วนนังแนนตัวดีได้ทีก็ยุส่งว่า เราอะหน้าพลาสติกแน่นอน เราอะ fake ยุให้เลิกประมานนั้น เราก็เฟลมากที่เค้าสองคนยังคุยปรึกษาหารือกันอยู่ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องของเราก็เถอะ เฟลที่นางว่าเรา fake ด้วย โกรธมาก เสียเซลล์ เลยตัดสินใจไลน์ไปบอกเลิกกับวันยา ซักพักโทรศัพท์แทบระเบิด วันยากระหน่ำส่งข้อความมาว่า ไม่เลิกๆๆ ยังไงก็ไม่เลิก พร่ำพรรณนาความรักของนาง เราก็ตัดสินใจบล็อคแม่มเลย พอตกเย็น วันยาก็ส่งอิเมลมาว่า เค้ารู้ว่าเราอะบล็อก แต่ยังไงเค้าก็ไม่เลิก คร่ำครวญในอิเมล วันยาบอกว่าจะบล็อกแนน จะไม่คุยอีกแล้ว
เราก็ยอมคุยด้วย คราวนี้ก็ดีกันใหม่ คบกันต่อ
*** edit รูปไม่ขึ้น