รู้สึกเหนื่อยมากกับการไปโรงเรียน ไม่อยากไปโรงเรียนอีกแล้ว อยากเลิกเรียนไปเลย ยอมรับว่าเป็นคนเรียนดีคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ความคิดคำอ่านมันเปลี่ยนไปหมด จากที่ฉลาดก็กลายเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย เรียนไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจสักอย่าง ความจำไม่ดี เป็นมาเทอมนึงได้แล้วค่ะ พอลองเสิร์ทดูก็พบว่าเป็นโรคซึมเศร้า คือก็มีอาการร่วมด้วยคือ เบื่ออาหาร อมข้าว ไม่อยากกินอะไร แต่ตัวเองน่าจะหิวแหละดูจากสภาพร่างกาย พูดติดขัด พูดผิด ไม่มีใครฟังเวลาพูด ไม่ค่อยมีใครคุยด้วย มองโลกในแง่ร้าย พยายามนั่งสมาธิแล้วแต่ปล่อยวางไม่ได้เลย จิตมันวนเวียนอยู่แต่กับเพื่อนตลอด เหงามาก กลับบ้านก็ไม่สบายใจ โลกในบ้านเปลี่ยนเป็นที่โรงเรียน ทุกโลกเหมือนกัน เหมือนจะอยู่ไม่ได้ ไปหาหมอก็ไม่ได้ มีปัญหาครอบครัวด้วยทุกวัน ปวดหัวทุกวัน นอนไม่หลับ ทำงานการบ้านไม่ได้เต็มที่ ต้องรักษาการเรียนด้วยอันนี้สำคัญมาก คุยกับครอบครัวแล้วกลายเป็นว่าเครียดกันปล่าวๆ เครียดกันทั้งบ้าน จะหาว่าบ้าก็ได้ เพราะคนส่วนใหญ่ก็มองแบบนั้น หลังจากคอมเมนต์แล้วก็ฝากพี่ๆช่วยดูแลคนเหล่านี้ด้วย อย่าทอดทิ้งเค้า แล้วก็คอมเมนต์ดีๆ เพราะถ้าทำร้ายจิตใจก็ฆ่ากันเถอะ จิตใจคนเราไม่เหมือนกัน
*ปัญหาหลักๆคือคิดเรื่องเพื่อน คุยกับเพื่อนไม่ได้ คิดแต่เรื่องนี้ เพื่อนๆมักจะบอกว่า เราโรคจิต คนโรคจิตอยู่แถวนี้เอง ใจ

แตกสลายคิดวนเวียนๆ*
*คิดไม่ออกแล้ว
*รู้ว่ายิ่งโตยิ่งโดดเดี่ยว แต่เมื่อยังเด็กอยู่คนเค้าก็มองแปลกๆ มองว่าเราคือเด็กมีปัญหา
เป็นคนมองโลกในแง่ร้าย คิดมาก ทำยังไงได้บ้าง
*ปัญหาหลักๆคือคิดเรื่องเพื่อน คุยกับเพื่อนไม่ได้ คิดแต่เรื่องนี้ เพื่อนๆมักจะบอกว่า เราโรคจิต คนโรคจิตอยู่แถวนี้เอง ใจ
*คิดไม่ออกแล้ว
*รู้ว่ายิ่งโตยิ่งโดดเดี่ยว แต่เมื่อยังเด็กอยู่คนเค้าก็มองแปลกๆ มองว่าเราคือเด็กมีปัญหา