คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
เจ้าของความมโนข้อ 10 เชิญรับรางวัลได้ที่ จขกท.ค่ะ 555555
สมาชิกหมายเลข 1507402 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 989801 ถูกใจ, Jookkarow ถูกใจ, PaToi JG ขำกลิ้ง, >>น้องหมาตาโต๊โต<< ถูกใจ, มิดชิด ขำกลิ้ง, นางฟ้าแก้มป่อง ถูกใจ, Laluta ถูกใจ, สติมาปัญญาเกิด ขำกลิ้ง, ม่วงลวงชมพู ซึ้ง
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
มายกมือสุดแขนว่าเราประทับใจตอนจบมาก ชอบจบแบบนี้มากกว่าของจีนเยอะเลย
คือดูจบแล้วยังตราตรึง อบอวลอยู่ในใจเลย
ถึงครึ่งแรกช่วงที่ซูตายจะทำได้รวบรัดไม่ได้บิวท์อารมณ์เท่าของเวอร์ชันของจีน
(อันนี้แอบผิดหวัง) แล้วก็พวกฉากที่คล้ายเวอร์ชันจีนที่พยายามใส่มาเช่นตอนชายเก้า
หรือตอนแพคอามา เราไม่ชอบแค่ตรงนั้น
ตรงอื่นๆในยุคโครยอเราว่าเค้าเคลียร์ที่ติดค้างในใจได้หมดนะ ทั้งให้ซูมีลูกกับเพฮา
ที่เราสงสัยว่าได้กันหรือไม่ได้กัน ก็มีพยานหลักฐานมาให้เห็นเป็นตัวเป็นตน (น่ารักมากด้วย)
ส่วนยอนฉวาที่เรารอดูจุดจบ เราก็สะใจนะ คือมันแสดงให้เห็นว่าเพฮาไม่มีความรักให้นางเลย
และนางก็ไม่มีความสุข ต้องติดอยู่ในวังวนการแก่งแย่งอำนาจตลอดไป แม้แต่แม่ของนางยังจ้องจะ
ชิงบัลลังค์ลูกนาง สมน้ำหน้านังยอนมาก ลูกห้าไม่ได้ช่วยอะไร
เรามาประทับใจจริงๆคือตั้งแต่ช่วงสุริยคลาสจนถึงจบ เราว่าเกาหลีทำพาร์ทนี้ได้ดีมาก
ยิ่งฉากที่ซูจำได้แล้วยืนมองภาพในนิทรรศการ มันเศร้าแล้วก็พีคมาก อารมณ์เหมือน
ดูฉากโรแมนติกในหนังเลย ภาพที่ซ้อนทับกัน เหมือนทั้งคู่อยู่ใกล้กันแต่คนละภพ
คำพูดของซู ที่บอกว่า ขอโทษ ที่ทิ้งให้เพฮาอยู่คนเดียว ขอโทษ มันทั้งเศร้า ทั้งซึ้ง
เหมือนช่วยตอกย้ำว่าซูรักทั้งวังโซและเพฮามาตลอด
ยิ่งพอฉากที่ตัดจบที่หน้าควางจงที่ปาดคอนซีลเลอร์ออกแล้วบอกว่า
ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอ ซูของข้า นี่กรี๊ดแตกเลย มันมีความยูนีค โหยหามาก
มันให้อารมณ์แบบความรู้สึกนี้มันรุนแรง จริงจัง
จนสามารถจองจำวิญญาณวังโซ ให้รัก แฮซู ต่อให้ผ่านเวลาเป็นพันปี
สุดท้ายก็จะตามหาจนเจอแน่ (เว่อร์ไปมั้ย 555 )
ยิ่งภาพความทรงจำของวังโซที่แว่บเข้ามาในหัวซูเป็นระยะ มันจะเป็นพวกฉาก
ที่โซพูดว่า เจ้าเป็นของข้าๆ ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไป ๆ เอคโค่ ด้วย
อารมณ์แบบรอได้เลย เดี๋ยวเจ้าหนี้มาแน่ 555
เราชอบตอนจบแบบนี้มากกว่าการมาเจอกันในปัจจุบันแต่มีคนนึงจำไม่ได้เยอะเลย
มันเติมเต็มความรู้สึกว่าทั้งคู่รักและโหยหากันมาก มันทั้งเศร้าแล้วก็ซึ้ง
แถมยังสามารถนโนต่อได้ว่า เดี๋ยวยังไงก็จะต้องได้เจอและรักกันในยุคปัจจุบันนี่แหละ (รอภาค2)
ดีกว่าให้ซูมาเจอ เพฮาในยุคปัจจุบัน แต่มีแค่ซูที่จำได้
ให้เพฮาโผล่มาทำหน้าเอ๋อๆ งงๆ แบบนั้น เราไม่โอเคเลย
เพราะเหมือนผู้ชายคนนั้นมันก็แค่คนหน้าเหมือนอ่ะ
ปล.ชอบที่แถมฉากสวีทที่ไม่เคยเห็นตอนท้ายมาด้วย แสดงให้เห็นว่า
ทั้งซูและความจง เคยมีช่วงเวลาดีๆร่วมกันช่วงที่อยู่ในวังนะ ไม่ได้มีแค่มาม่า
ทำให้เราอมยิ้มได้ตอนจบ
คือดูจบแล้วยังตราตรึง อบอวลอยู่ในใจเลย
ถึงครึ่งแรกช่วงที่ซูตายจะทำได้รวบรัดไม่ได้บิวท์อารมณ์เท่าของเวอร์ชันของจีน
(อันนี้แอบผิดหวัง) แล้วก็พวกฉากที่คล้ายเวอร์ชันจีนที่พยายามใส่มาเช่นตอนชายเก้า
หรือตอนแพคอามา เราไม่ชอบแค่ตรงนั้น
ตรงอื่นๆในยุคโครยอเราว่าเค้าเคลียร์ที่ติดค้างในใจได้หมดนะ ทั้งให้ซูมีลูกกับเพฮา
ที่เราสงสัยว่าได้กันหรือไม่ได้กัน ก็มีพยานหลักฐานมาให้เห็นเป็นตัวเป็นตน (น่ารักมากด้วย)
ส่วนยอนฉวาที่เรารอดูจุดจบ เราก็สะใจนะ คือมันแสดงให้เห็นว่าเพฮาไม่มีความรักให้นางเลย
และนางก็ไม่มีความสุข ต้องติดอยู่ในวังวนการแก่งแย่งอำนาจตลอดไป แม้แต่แม่ของนางยังจ้องจะ
ชิงบัลลังค์ลูกนาง สมน้ำหน้านังยอนมาก ลูกห้าไม่ได้ช่วยอะไร
เรามาประทับใจจริงๆคือตั้งแต่ช่วงสุริยคลาสจนถึงจบ เราว่าเกาหลีทำพาร์ทนี้ได้ดีมาก
ยิ่งฉากที่ซูจำได้แล้วยืนมองภาพในนิทรรศการ มันเศร้าแล้วก็พีคมาก อารมณ์เหมือน
ดูฉากโรแมนติกในหนังเลย ภาพที่ซ้อนทับกัน เหมือนทั้งคู่อยู่ใกล้กันแต่คนละภพ
คำพูดของซู ที่บอกว่า ขอโทษ ที่ทิ้งให้เพฮาอยู่คนเดียว ขอโทษ มันทั้งเศร้า ทั้งซึ้ง
เหมือนช่วยตอกย้ำว่าซูรักทั้งวังโซและเพฮามาตลอด
ยิ่งพอฉากที่ตัดจบที่หน้าควางจงที่ปาดคอนซีลเลอร์ออกแล้วบอกว่า
ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอ ซูของข้า นี่กรี๊ดแตกเลย มันมีความยูนีค โหยหามาก
มันให้อารมณ์แบบความรู้สึกนี้มันรุนแรง จริงจัง
จนสามารถจองจำวิญญาณวังโซ ให้รัก แฮซู ต่อให้ผ่านเวลาเป็นพันปี
สุดท้ายก็จะตามหาจนเจอแน่ (เว่อร์ไปมั้ย 555 )
ยิ่งภาพความทรงจำของวังโซที่แว่บเข้ามาในหัวซูเป็นระยะ มันจะเป็นพวกฉาก
ที่โซพูดว่า เจ้าเป็นของข้าๆ ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไป ๆ เอคโค่ ด้วย
อารมณ์แบบรอได้เลย เดี๋ยวเจ้าหนี้มาแน่ 555
เราชอบตอนจบแบบนี้มากกว่าการมาเจอกันในปัจจุบันแต่มีคนนึงจำไม่ได้เยอะเลย
มันเติมเต็มความรู้สึกว่าทั้งคู่รักและโหยหากันมาก มันทั้งเศร้าแล้วก็ซึ้ง
แถมยังสามารถนโนต่อได้ว่า เดี๋ยวยังไงก็จะต้องได้เจอและรักกันในยุคปัจจุบันนี่แหละ (รอภาค2)
ดีกว่าให้ซูมาเจอ เพฮาในยุคปัจจุบัน แต่มีแค่ซูที่จำได้
ให้เพฮาโผล่มาทำหน้าเอ๋อๆ งงๆ แบบนั้น เราไม่โอเคเลย
เพราะเหมือนผู้ชายคนนั้นมันก็แค่คนหน้าเหมือนอ่ะ
ปล.ชอบที่แถมฉากสวีทที่ไม่เคยเห็นตอนท้ายมาด้วย แสดงให้เห็นว่า
ทั้งซูและความจง เคยมีช่วงเวลาดีๆร่วมกันช่วงที่อยู่ในวังนะ ไม่ได้มีแค่มาม่า
ทำให้เราอมยิ้มได้ตอนจบ
สมาชิกหมายเลข 2870873 ถูกใจ, L.hideki ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2654904 หลงรัก, NagariBoshi ถูกใจ, anegi ถูกใจ, Jookkarow ถูกใจ, JAZZY ที่รัก ถูกใจ, PaToi JG ถูกใจ, PloyNuDee ถูกใจ, jubjibz ซึ้งรวมถึงอีก 22 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 5
ก่อนดูตอนสุดท้ายไม่ได้คาดหวังอะไรเลย คิดไว้ว่า ดี ในความหมายของ พีดี คือ ตายจากกันไปเลยด้วยซ้ำ
มาคาดหวังตอนโกฮาจินตื่นมานี่แหละ เราชอบนะที่นางตื่นมาแล้วคิดว่าทั้งหมดแค่ฝัน คนที่จำได้คือคนที่มาตามหานาง
แต่คนที่มาเจอดันเป็น จีมง ซะนี่ วินสุดไรสุด อยู่ทุกยุค ของจริง
ถามว่าประทับใจกับตอนจบไหม เราประทับใจนะ เรื่องลูกสาวน่ารักๆที่เพิ่มเข้ามามันดีมาก อย่างน้อยโซก็ไม่ได้โดดเดี่ยวขนาดนั้น
ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ลูกคือตัวแทนความรัก ความผูกพันธ์ที่เคยมีให้กัน ของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ทุกคนพร้อมใจกันปกป้อง เพื่อซู
สุดท้ายนางเอกจำได้ ร้องไห้เสียใจที่ทิ้งให้คนรักต้องอยู่คนเดียว ร้องแบบเสี้ยงสะอื้นดังก้องไปทั่วห้อง
เป็นสองซีนที่เราชอบมากจริงๆ บอกความรู้สึกไม่ถูก แต่ชอบอ่ะ เก๋ดี
เรื่องนี้เสียดายอย่างเดียว น่าจะมีตอนเยอะกว่านี้หน่อย เวลามันจำกัดมากเกินไป บางฉากบางซีนมันควรจะดึงอารมณ์ได้นานกว่านี้
ขนาดตัดแบบนี้ เรายังติดได้ขนาดนี้ ถ้าให้เวลาอีกสักหน่อย ให้ช่วงท้ายๆไม่บีบมากเกินไป มันจะดีมากๆ
มาคาดหวังตอนโกฮาจินตื่นมานี่แหละ เราชอบนะที่นางตื่นมาแล้วคิดว่าทั้งหมดแค่ฝัน คนที่จำได้คือคนที่มาตามหานาง
แต่คนที่มาเจอดันเป็น จีมง ซะนี่ วินสุดไรสุด อยู่ทุกยุค ของจริง
ถามว่าประทับใจกับตอนจบไหม เราประทับใจนะ เรื่องลูกสาวน่ารักๆที่เพิ่มเข้ามามันดีมาก อย่างน้อยโซก็ไม่ได้โดดเดี่ยวขนาดนั้น
ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ลูกคือตัวแทนความรัก ความผูกพันธ์ที่เคยมีให้กัน ของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ทุกคนพร้อมใจกันปกป้อง เพื่อซู
สุดท้ายนางเอกจำได้ ร้องไห้เสียใจที่ทิ้งให้คนรักต้องอยู่คนเดียว ร้องแบบเสี้ยงสะอื้นดังก้องไปทั่วห้อง
เป็นสองซีนที่เราชอบมากจริงๆ บอกความรู้สึกไม่ถูก แต่ชอบอ่ะ เก๋ดี
เรื่องนี้เสียดายอย่างเดียว น่าจะมีตอนเยอะกว่านี้หน่อย เวลามันจำกัดมากเกินไป บางฉากบางซีนมันควรจะดึงอารมณ์ได้นานกว่านี้
ขนาดตัดแบบนี้ เรายังติดได้ขนาดนี้ ถ้าให้เวลาอีกสักหน่อย ให้ช่วงท้ายๆไม่บีบมากเกินไป มันจะดีมากๆ
สมาชิกหมายเลข 1507402 ถูกใจ, L.hideki ถูกใจ, Jookkarow ถูกใจ, PaToi JG ถูกใจ, jubjibz ถูกใจ, บอคคัชโช่ ถูกใจ, คุณหนูบยอน ถูกใจ, >>น้องหมาตาโต๊โต<< ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3466472 ถูกใจ, มิดชิด ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เราคนเดียวรึป่าว???ที่ชอบตอนจบของmoon lover