สวัสดีค่ะ เรามีแฟนคนนึงที่คบมาเกือบ2ปี บางคนอาจคิดว่าคบกันน้อยแต่สำหรับเรามันเยอะมาก เข้าเรื่องเลยดีกว่าคือเรามีแฟนเป้นรุ่นพี่เขาอยู่ม.4เราอยู่ม.3 เราอยู่รรเดียวกันเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดไม่เคยมีเรื่องเสียหายพากันเรียนจนถึงวันนึงที่เราต้องย้ายเข้าม.4ตอนแรกเราจะสอบรรเดิมจะเรียนสามัญแต่พ่อแม่เราบังคับไปสายอาชีพ ก้พอเราย้ายไปก้ไม่มีอะไรมา1เทอม แต่จะมีปันหาเรื่องแฟนไม่มาหาเรา เราเป้นคนที่ติดแฟนมากอยากให้เขามาหาตลอดเพราะเวลาคุยก็ไม่ค่อยได้คุยเพราะโทรศัพท์เขาแม่ยึดไปก้ได้แค่ยืมโทรศัพท์แม่มาคุยเวลาคุยก้มีนิดเดียว เลยมีปันหาเรื่องนี้ จนถึงวันนึงพี่เขามาหาเราเอาเสื้อพี่เขามาให้เราแล้วเราเห็นหน้าพี่เขาดูเครียดๆเราเลยถามไปว่าอยู่กับเค้าหรือเจอเค้าไม่มีความสุขหรอเค้าไปก้ได้นะ เราแค่อยากให้พี่พูดแค่ว่าเค้าอยู่กับเตงแล้วเค้ามีความสุขเท่านั้นเองแต่กลายเป้นว่าแรกๆพี่เขารั้ง สักพักพี่เขาบอกอยากอยู่คนเดียว ห่างกันได้มั้ย. เราก็พยายามยื้อไม่อยากเลิก แต่เขาก็เหมือนพูดว่าเป็นพี่น้อง หลังจากนั้นเขาก็เริ่มใช้คำเย็นชาใส่เรา เหตุผลที่เขาจะไปคือ เขาเหนื่อย เรื่องเรียน แล้วเขาบอกว่าเดียวจะเรียนนศทปี2แล้วจะไม่มีเวลามาหาแล้วเราจะงี่เง่า อยากเดินตามทางชีวิตตัวเอง จนประมาณเลิกได้3วันเราไปหาพี่เขาที่โรงเรียนพี่เขาก็พูดพี่น้องๆแต่เขาลูบหัวเราจับมือเราให้เรากอด แล้วก็ดึงเราเข้าไปกอด เราไม่ได้ดูหน้าเขาแต่เพื่อนเราบอกว่าหน้าเขาเศร้ามาก. เราร้องไห้หนักมากในวันนั้น พอเรื่องผ่านไป. เราไม่ชอบให้เขาพูดแบบไหนเราะบอกพี่เขาก้โอเคไม่พูดแต่ก็ยังกลับมาพูดอีก เราคิดว่าปีหน้าจะกลับไปเรียนที่เดิมเพราะสายนี้มันไม่ใช่ทางเรา เราจะกลับไปง้อพี่เขาตอนนั้นแล้วเราจะไม่งี่เง่าเกินไปอีกแล้ว แต่เราไม่รู้ว่าพี่เขาจะกลับมามั้ยแต่เหตุการณ์วันที่เจอกันทำให้เราลังเลสรุปพี่เชาอยากเลิกหรือแค่อยากให้เราปรับปรุงตัว? เราพยายามพูดเป็นห่วงพี่เขาเหมือนตอนเป้นแฟนกันพี่เขาก็เช่นกันบางทีเหมือนพี่เขายังรักเราอยู่แต่บางคำพูดเหมือนไม่รักแล้ว เราไม่รู้ว่าจะสู้ต่อคุยแบบนี้จนถึงวันที่เราได้ไปอยู่ที่เดียวกันอีกครั้งหรือจะหยุดแค่นี้ดี?