สวัสดีค่ะ วันนี้เราไปกราบพระบรมศพมา เราไปถึงประมาณตี๓กว่าๆ ก็เดินจากสวนสราญรมณ์ไปข้างศิลปกร ไปถึงก็เจอคนรออยู่ก่อนแล้วกลุ่มหนึ่ง
ประมาณ๒๐ คน มี๕-๖คนกำลังถ่ายรูปกันอย่างจริงจังและตั้งใจ ชูสองนิ้วสามนิ้ว หัวเราะดี๊ด๊ากันไปมา ดูมีความสุ๊ขความสุข
เราก็ต่อแถวไป คุณตร.ก็มาจัดแจงสถานที่ตอนตี๔ ทุกคนเริ่มยืนเป็นแถวมากขึ้น และทันใดนั้นก็มีมนุษย์ป้าที่ไร้มารยาท ทำทีเดินแซงคิวมาชะโงกๆถามๆ
"เอ๊ะ ยังไม่เปิดหรอ เมื่อวานเปิดแล้วนะเนี่ย"
ป้าข้างหน้าๆก็เริ่มมองแบบไม่พอใจ เหมือนเดาออกว่านางจะมาเนียนแซง(คนไม่ได้เยอะเลย มันเป็นเรื่องของสันดานล้วนๆ)
พอรั้วเปิด ป้าก้าวยาวเลย นี่ก็พูดเลย" ป้าไม่คิดจะเข้าแถวหรอคะ?" นางตอบ " ไม่เป็นไรๆ นอนที่นี่ เมื่อคืนนอนที่นี่"
อะไรของนางอ่ะ นอนที่นี่ แซงคิว คือไร!!!! เราก็เลยตอบไปว่า "มันไม่ใช่เหตุผลนะป้า" นางก็เปลี่ยนเรื่อง ทำเป็นชวนตร.คุยโน้นนี่ (สันดาน!!!)
ไปถึงเป็นกลุ่มแรกเลย ก็ได้นั่งหน้า (ข้างๆป้าแกนั่นแหละ) ป้าแกก็คุยกะคนข้างๆ ที่ดูจากสีหน้าแล้วไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับเรื่องที่ป้าแกพยายามนำเสนอเลย
ป้าแกก็เล่าไปว่า เนี่ยเข้าวังไปปุ๊บนะ ใครๆก็ต้องไหว้ รู้จักหมดแหละในวังอ่ะ น้องก็เป็นอาจารย์อยู่ที่...(ม.ใกล้ๆนั่นแหละ) ที่บ้านนี่มีรูปในหลวงตอนทรงผนวชเต็มเลย เค้าไม่ให้ใครนะ ให้แต่ชั้นคนเดียว บลาๆๆๆๆๆ แล้วก็โม้ ฟุ้งไปเรื่อยๆๆๆ (ป้าแกดูดีนะ ผมเผ้าตีกระบังฟูเชียว แต่งหน้าแต่งตา เสื้อผ้าดีเลยแหละ ดีทุกอย่างเลย ยกเว้นมารยาท)
เราก็นั่งไป เป็นตากล้องให้ป้าๆข้างหลังบ้างไรบ้าง พอกรุบกริบ แล้วก็มีขบวน Wheelchair ทยอยมาสมทบ โดยWheelchair ทุกคันจะได้อยู่หน้าและเข้าก่อน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ ร่างเล็กๆๆๆ แต่ยิ้มน่ารักเราแอบมองยังยิ้มตาม แต่มีคันนึงเด็ดสุด สวยมาเลย หน้าแน่น ผมฟูฟ่อง แต่งหน้าและตัวเต็มมีคนเข็นแต่งชุดเหมือนอาสาและมีชายอีกคนเดินตาม(น่าจะเป็นสามี) ป้าแกนั่งดูหมดเรี่ยวแรง แต่ ๆๆ สักพักป้าแกยืน เดินถ่ายรูปคล่องปร๋อ (หลายคนด้านหลังคุย ถามกันเบาๆว่า เธอคิดเหมือนชั้นรึเปล่า) อยากจิหันไปตอบว่า ชั้นก็คิดเหมือนเธอแหละ บี๒ หุหุ (ป้าแกเดินขึ้นบรรไดได้เอง โดยไม่ต้องประคอง) และออกมาถ่ายรูปด้านนอกได้อีกหลายแอ๊ก แบบที่มองไม่เจอความพิการเลยทีเดียวเชียว..
เราอาจจะคิดมากไปเองแหละ ใคร๊จะอยากแช่งตัวเองล่ะเนอะ
สักพักเราเห็นพระเดินสะพายบาตรมา กำลังจะผ่านเต็นท์ไป แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ท่านวกเข้ามาในเต๊นท์ ตอนแรกก็คิดว่ามาเคารพพระบรมศพ (แต่เอ๊ะ จะเอาบาตรมาทำไม ด้านหน้าเราก็มีอยู่รูปหนึ่งมานั่งรออยู่แล้ว แต่รูปนี้มีแต่ย่าม ไม่มีบาตร) หรือจะเป็นพระจากวัดพระแก้ว ไม่สิ่ วัดพระแก้วไม่มีพระสงฆ์ หรือจะเป็นวัดมหาธาตุ(ระหว่างที่เราสงสัยอยู่ หลายๆคนบนwheelchair และญาติๆ ก็นำเงินใส่บาตรกันคนละใบสองใบ) แล้วพระท่านก็เดินมาทางเต๊นท์ พระที่นั่งอยู่ก่อนท่านก็ถามว่า มาจากวัดไหนล่ะเนี่ย พระรูปนั้นก็ตอบว่า "วัดจอมทอง" พร้อมมองด้วยสายตาแปลกๆ คุณทหารก็มาเปิดรั้วเหล็ก แล้วนิมนต์ท่านออกไป (แต่คือให้เข้ามารับบาตรตั้งนานสองนาน ควรจะไม่ให้เข้าแต่แรกไม๊) เหมือนเราจะเคยได้ยินว่า พระท่านรับเงินไม่ได้นี่นา แต่นี่คือไร งงนะ
มาถึงช่วงที่เข้าไปในวัง คือ เจ้าหน้าที่ดูแลดีมาก สุภาพสุดๆ คือดีงามสมกับทำงานกรมวัง
เดินไม่ต้องกลัวหลงหรือจะทำอะไรพลาดไป เพราะมีจนท.คอยบอก คอยดูแลเป็นระยะ เข้าไปก็นั่งเก้าอี้ แล้วก็ถอดรองเท้า ถุงเท้าใส่ถุง หิ้วขึ้นไปด้วย เมื่อถวายความเคารพเรียบร้อยก็หิ้วลงมาสวมข้างล่างและคืนถุงให้จนท. เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
ตอนเดินออกมาก็มา เจอกับพ่อค้าแม่ค้า ตะโกนโฆษณาขายสร้อย ขายwristband อยู่ข้างรั้ว มีคุณตร.(ใส่ชุดขาวยืนอยู่คน เราก็ถาม ให้ขายกันแบบนี้จะดีหรอคะ)
พี่เค้าก็ตอบว่า "ไม่ทราบครับ ผมมารอรับนาย เป็นหน้าที่ของเทศกิจเค้า" โอเค รู้เรื่อง...
แค่อยากมาบ่นๆให้ฟัง ว่าคนเรานี้มีหลากหลายจริงๆ เราเจอแค่แป๊บเดียวยังเซ็ง แล้วเจ้าหน้าที่ที่ต้องเจอทั้งวันนี่ นับถือเลยจริงๆ วางใจได้ดีเยี่ยม
อีกความสงสัย ทำไมทุกคนดูรีบร้อน จ้ำอ้าวๆๆๆๆ ทั้งๆที่ยังไงก็เป็นกลุ่มแรกที่ได้เข้า ทั้งเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้เร่งอะไร โดยเฉพาะพระและชี พวกท่านเดินไวมาก
จีวร ชุดขาวปลิว พริ้วเลย ทำไมรีบจัง
*พยายามใส่รูปแล้ว แต่ใส่ไม่ได้
**ไม่รู้จะแท๊กห้องอะไรจึงจะเหมาะสม ถ้าแท๊กผิดขออภัยด้วยนะคะ
กราบพระบรมศพ เล่าสู่กันฟัง มีทั้งรู้สึกดีและเหนื่อยหน่ายใจ
ประมาณ๒๐ คน มี๕-๖คนกำลังถ่ายรูปกันอย่างจริงจังและตั้งใจ ชูสองนิ้วสามนิ้ว หัวเราะดี๊ด๊ากันไปมา ดูมีความสุ๊ขความสุข
เราก็ต่อแถวไป คุณตร.ก็มาจัดแจงสถานที่ตอนตี๔ ทุกคนเริ่มยืนเป็นแถวมากขึ้น และทันใดนั้นก็มีมนุษย์ป้าที่ไร้มารยาท ทำทีเดินแซงคิวมาชะโงกๆถามๆ
"เอ๊ะ ยังไม่เปิดหรอ เมื่อวานเปิดแล้วนะเนี่ย"
ป้าข้างหน้าๆก็เริ่มมองแบบไม่พอใจ เหมือนเดาออกว่านางจะมาเนียนแซง(คนไม่ได้เยอะเลย มันเป็นเรื่องของสันดานล้วนๆ)
พอรั้วเปิด ป้าก้าวยาวเลย นี่ก็พูดเลย" ป้าไม่คิดจะเข้าแถวหรอคะ?" นางตอบ " ไม่เป็นไรๆ นอนที่นี่ เมื่อคืนนอนที่นี่"
อะไรของนางอ่ะ นอนที่นี่ แซงคิว คือไร!!!! เราก็เลยตอบไปว่า "มันไม่ใช่เหตุผลนะป้า" นางก็เปลี่ยนเรื่อง ทำเป็นชวนตร.คุยโน้นนี่ (สันดาน!!!)
ไปถึงเป็นกลุ่มแรกเลย ก็ได้นั่งหน้า (ข้างๆป้าแกนั่นแหละ) ป้าแกก็คุยกะคนข้างๆ ที่ดูจากสีหน้าแล้วไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับเรื่องที่ป้าแกพยายามนำเสนอเลย
ป้าแกก็เล่าไปว่า เนี่ยเข้าวังไปปุ๊บนะ ใครๆก็ต้องไหว้ รู้จักหมดแหละในวังอ่ะ น้องก็เป็นอาจารย์อยู่ที่...(ม.ใกล้ๆนั่นแหละ) ที่บ้านนี่มีรูปในหลวงตอนทรงผนวชเต็มเลย เค้าไม่ให้ใครนะ ให้แต่ชั้นคนเดียว บลาๆๆๆๆๆ แล้วก็โม้ ฟุ้งไปเรื่อยๆๆๆ (ป้าแกดูดีนะ ผมเผ้าตีกระบังฟูเชียว แต่งหน้าแต่งตา เสื้อผ้าดีเลยแหละ ดีทุกอย่างเลย ยกเว้นมารยาท)
เราก็นั่งไป เป็นตากล้องให้ป้าๆข้างหลังบ้างไรบ้าง พอกรุบกริบ แล้วก็มีขบวน Wheelchair ทยอยมาสมทบ โดยWheelchair ทุกคันจะได้อยู่หน้าและเข้าก่อน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ ร่างเล็กๆๆๆ แต่ยิ้มน่ารักเราแอบมองยังยิ้มตาม แต่มีคันนึงเด็ดสุด สวยมาเลย หน้าแน่น ผมฟูฟ่อง แต่งหน้าและตัวเต็มมีคนเข็นแต่งชุดเหมือนอาสาและมีชายอีกคนเดินตาม(น่าจะเป็นสามี) ป้าแกนั่งดูหมดเรี่ยวแรง แต่ ๆๆ สักพักป้าแกยืน เดินถ่ายรูปคล่องปร๋อ (หลายคนด้านหลังคุย ถามกันเบาๆว่า เธอคิดเหมือนชั้นรึเปล่า) อยากจิหันไปตอบว่า ชั้นก็คิดเหมือนเธอแหละ บี๒ หุหุ (ป้าแกเดินขึ้นบรรไดได้เอง โดยไม่ต้องประคอง) และออกมาถ่ายรูปด้านนอกได้อีกหลายแอ๊ก แบบที่มองไม่เจอความพิการเลยทีเดียวเชียว..
เราอาจจะคิดมากไปเองแหละ ใคร๊จะอยากแช่งตัวเองล่ะเนอะ
สักพักเราเห็นพระเดินสะพายบาตรมา กำลังจะผ่านเต็นท์ไป แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ท่านวกเข้ามาในเต๊นท์ ตอนแรกก็คิดว่ามาเคารพพระบรมศพ (แต่เอ๊ะ จะเอาบาตรมาทำไม ด้านหน้าเราก็มีอยู่รูปหนึ่งมานั่งรออยู่แล้ว แต่รูปนี้มีแต่ย่าม ไม่มีบาตร) หรือจะเป็นพระจากวัดพระแก้ว ไม่สิ่ วัดพระแก้วไม่มีพระสงฆ์ หรือจะเป็นวัดมหาธาตุ(ระหว่างที่เราสงสัยอยู่ หลายๆคนบนwheelchair และญาติๆ ก็นำเงินใส่บาตรกันคนละใบสองใบ) แล้วพระท่านก็เดินมาทางเต๊นท์ พระที่นั่งอยู่ก่อนท่านก็ถามว่า มาจากวัดไหนล่ะเนี่ย พระรูปนั้นก็ตอบว่า "วัดจอมทอง" พร้อมมองด้วยสายตาแปลกๆ คุณทหารก็มาเปิดรั้วเหล็ก แล้วนิมนต์ท่านออกไป (แต่คือให้เข้ามารับบาตรตั้งนานสองนาน ควรจะไม่ให้เข้าแต่แรกไม๊) เหมือนเราจะเคยได้ยินว่า พระท่านรับเงินไม่ได้นี่นา แต่นี่คือไร งงนะ
มาถึงช่วงที่เข้าไปในวัง คือ เจ้าหน้าที่ดูแลดีมาก สุภาพสุดๆ คือดีงามสมกับทำงานกรมวัง
เดินไม่ต้องกลัวหลงหรือจะทำอะไรพลาดไป เพราะมีจนท.คอยบอก คอยดูแลเป็นระยะ เข้าไปก็นั่งเก้าอี้ แล้วก็ถอดรองเท้า ถุงเท้าใส่ถุง หิ้วขึ้นไปด้วย เมื่อถวายความเคารพเรียบร้อยก็หิ้วลงมาสวมข้างล่างและคืนถุงให้จนท. เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
ตอนเดินออกมาก็มา เจอกับพ่อค้าแม่ค้า ตะโกนโฆษณาขายสร้อย ขายwristband อยู่ข้างรั้ว มีคุณตร.(ใส่ชุดขาวยืนอยู่คน เราก็ถาม ให้ขายกันแบบนี้จะดีหรอคะ)
พี่เค้าก็ตอบว่า "ไม่ทราบครับ ผมมารอรับนาย เป็นหน้าที่ของเทศกิจเค้า" โอเค รู้เรื่อง...
แค่อยากมาบ่นๆให้ฟัง ว่าคนเรานี้มีหลากหลายจริงๆ เราเจอแค่แป๊บเดียวยังเซ็ง แล้วเจ้าหน้าที่ที่ต้องเจอทั้งวันนี่ นับถือเลยจริงๆ วางใจได้ดีเยี่ยม
อีกความสงสัย ทำไมทุกคนดูรีบร้อน จ้ำอ้าวๆๆๆๆ ทั้งๆที่ยังไงก็เป็นกลุ่มแรกที่ได้เข้า ทั้งเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้เร่งอะไร โดยเฉพาะพระและชี พวกท่านเดินไวมาก
จีวร ชุดขาวปลิว พริ้วเลย ทำไมรีบจัง
*พยายามใส่รูปแล้ว แต่ใส่ไม่ได้
**ไม่รู้จะแท๊กห้องอะไรจึงจะเหมาะสม ถ้าแท๊กผิดขออภัยด้วยนะคะ