ผู้ใหญ่ห่วงเรามากเกินไปจนทำให้เราเสียโอกาศหลายๆอย่างรึเปล่า

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ คือคุณแม่เป็นอย่างนี้มาซักพักแล้วค่ะ คือช่วงนี้คุณแม่เข้าวัยทองแล้ว และเราเองก็เข้าสู่วัยรุ่นแล้วด้วย คือเรื่องมันเริ่มต้นมาจากเราสอบได้ทุนafsไปอเมริกา เป็นทุนเต็มจำนวน 1 ปี  เราดีใจมากๆ คุณพ่อกับคุณแม่ก็เช่นกัน คุณพ่อสนับสนุนเต็มที่ ส่วนคุณแม่ตอนไปสอบแม่ก็ดูจะสนับสนุนดี กอด อวยพร ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ ไปส่งที่สนามสอบ พอสอบเสร็จก็มารับ ถามใหญ่เลยว่าทำได้ไม๊ พอบอกว่าพอได้ไม่ยากมาก แม่ดีใจใหญ่ แถมบอกสอบได้แน่เลย พอเราสอบได้จริงๆ พ่อให้ไป แต่แม่ อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาบอกว่าไม่ให้ไป ยังไงก็ไม่ให้ไป กลับมาก็ต้องซ้ำชั้นสิ เราบอกแล้ว ได้อธิบายตามที่โรงเรียนกำหนดให้แม่ฟังว่าไม่ต้องซ้ำ มีรุ่นพพี่หลายๆคนที่ไปก็ไม่ต้องซ้ำชั้นนะแม่ แม่ไม่เชื่อและบอกว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไปค่ะ เรา พ่อ น้องสาวอึ้งเป็นไก่ตาแตก เพราะคนที่ดูจะอยากให้ไปมากที่สุดกลับพูดตัดบทเลยว่า ไม่ แต่พอหลังจากนั้นแม่ไปพบกับคุณครูที่สนิทท่านหนึ่ง ท่านเป็นครูหัวหน้าฝ่ายวิชาการ ก็ได้ชื่อแจ้งให้แม่ฟังว่าไม่ต้องซ้ำจริงๆ และแถมบอกว่าเราเก่งมากนะที่สอบได้ แล้วช่วงเวลานี้คือช่วงที่ดีที่สุดในการไปเรียนต่อ เพราะกลับมาจะยังทันคนอื่นอยู่ ทำไมไม่ให้ไป? แม่เราพอรู้ก็คงอึ้ง ไม่คิดว่าเราพูดความจริง แม่กลับมาขอโทษ เราก็โอเคไม่เป็นไร ถึงตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเพราะเขาไปกันแล้วล่ะ ก็เสียใจร้องไห้กันไป เราพยายามไม่พูดถึง เพราะอย่างว่า เราคิดว่าเพื่อนๆทุกๆคนเป็นเหมือนกันคือ เราตั้งใจที่จะทำ ยิ่งมีคนสนับสนุนคือพ่อแม่แล้วล่ะก็ยิ่งพยายามถึงขีดสุด พอทำสำเร็จก็โดยตัดบทด้วยคำว่า ไม่ เป็นใครก็ต้องเสียใจใช่ไม๊คะ ? เราเองก็เช่นกันค่ะ หลังจากนั้นก็มีปัญหากันมาเรื่อยๆ เราเป็นคนมีปัญหาอะไรแล้วจะปรึกษาแม่ตลอด แม่ก็จะอบรบสั่งสอนให้คำแนะนำแล้วก็จะชอบวกกลับไปเรื่องที่เราทำผิด คือกลับไปพูดตอกย้ำให้เราเสียใจ ด้วยนิสัยแม่เราเป็นคนชอบพูดตอกย้ำ ติดแซะอะค่ะ เราทนมาเรื่อยๆจนครั้งก่อน เราทนไม่ไหวจนต้องพูดตอกกลับไปว่า แม่เลือกพูดตอกย้ำเรื่องเก่าๆซะทีได้ไม๊คะ คือเราพยายามจะลืมมันอะค่ะ เราเสียใจมากแต่โกรธแม่ไม่ลง เถียงแม่ก็รู้ว่ามันบาป แต่เราทนเราก็เจ็บ เมื่อก่อนเราไม่ไหวจนถึงขนาดคิดหนีออกจากบ้านเลยค่ะ สภาวะที่บ้านเราถูกกดดันมาก แล้วก็ถูกตัดโอกาสดีๆมามาก  จนบางทีไม่เข้าใจผู้ใหญ่ แม่พูดเสมอว่า เมื่อเราโต และเมื่อเรามีลูก เราจะเข้าใจเอง เราพยายามเข้าใจตรงนี้ เราเองก็ยังอายุไม่มาก ไม่เคยมีลูกด้วยก็คงไม่เข้าใจ แต่ด้วยเสียงของคนอื่น ทั้งครูที่สนิทกับแม่ ครูแนะแนว น้องสาว หรือพ่อ ก็ยังไม่เข้าใจแม่ว่าทำไมคิดแบบนั้น แต่เราเป็นเด็กเถียงไปก็หาว่าก้าวร้าว เถียงไปก็หาว่าเรายังเด็ก ใช่ไม๊ละคะ ?
    พอมาล่าสุด เมื่อวานไปดูที่เรียนพิเศษที่สยามมาค่ะ คือเราอยากเรียนหมอให้พ่อ ครูแนะแนวบอกว่าหัวถึง เรียนได้แน่นอน เราเองก็คิดว่าเรียนได้และสอบได้แน่ (ถ้าเราขยันมากกว่านี้อีก) เพราะเกรดเราเข้าขั้นดีมากอะค่ะ เราก็เลยอยากทำเกรดในปีที่เหลือให้ดีกว่านี้ เราได้ยินชื่อเสียงของสถาบันออนดีมานมาเยอะ พี่ที่สนิทหลายคนไปเรียนก็สอบเข้าหมอได้ พี่ๆบอกว่าอาจารย์สอนง่าย เข้าใจง่าย และทำให้รักวิชานี้ได้ เราก็เลยอ๊ะได้ยินชื่อเสียงมันมานานละ ไปลองเรียนดูหน่อยละกัน ก็ไปสอบถามอะไรมาหมด ดูโปรแกรม วางแผนเรียบร้อย เอาละปีหน้าเรียนที่นี่ละ(ปีนี้ไปสมัครไม่ทัน) ปีนี้เลยไปดูที่อื่นก่อนคือไปได้ที่โรงเรียนบ้านวิชากร ที่วรรณสรณ์อะค่ะ เราไปดูๆ ฟังเค้าอธิบายก็เออคอสมันดี กลุ่มเล็กดี คนไม่เยอะ มีอะไรจะได้ถามได้ ปูพื้นฐานไปก่อน และที่สำคัญเป็นคอสสดด้วย เราก็อ่าเอาที่นี่ละ แม่ก็บอกที่นี่ละ ตกลงกันเรียบร้อย รอดูเนื้อหาที่โรงเรียนแล้วจะติดต่อกลับไปสมัครเรียน โอเคตกลง วันรุ่งขึ้นค่ะ แม่บอกไม่ต้องไปดีไม๊ เรียนแถวนี้ละเดี๋ยวแม่หาให้ ไปเรียนที่สตาบัคเอา คือเราแบบ อึ้งมาก.. โดยตัดบท อีกแล้วใช่ไม๊ คือเราเสียความรู้สึกมาก และความรู้สึกเก่าๆมันหลับมาหมดเลย ในใจเราจริงๆคือไม่อยากเสียเวลาเรียนกับครูที่ไม่ใช่ และเราเป็นคนไม่ชอบเรียนตามร้านกาแฟอะไรพวกนี้อะค่ะ อยากเรียนแบบไปเรียนจริงๆ เป็นเรื่องเป็นราวไปเลย  เรารู้สึกถูกชะตากับคนสอนที่บ้านวืชากรด้วยค่ะก็เลยตกลงจะไปเรียนที่นั่น มันไม่ได้เหนื่อยสำหรับเราเลยในเรื่องการเดินทาง เพราะสามารถนั่งbtsไปได้ค่ะ ช่วงเวลาที่เรียนก็เหมาะมาก เราโอเคกับทุกอย่างที่นั่นมาก เลยอยากไปเรียน เราเชื่อว่าถ้าทุกคนรู้สึกถูกชะตากับที่เรียนที่ไหน ทุกคนจะอยากไปเรียนโดยไม่ต้องมีใครมาบังคับ และไปรียนด้วยความสุขจริงไม๊คะ ?
    เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้ล่ะค่ะ นี่เป็นส่วนนึงของความรู้สึกของเราที่โดนกดดันและโดนตัดบทด้วยคำว่าไม่ จากผู้ใหญ่ เราเองโกรธแม่ไม่ลงหรอกค่ะ และไม่คิดหนีออกจากบ้านไปไหนแล้วแหละ แต่แค่อยากให้ท่านนึงถึงความรู้สึกของเด็กอย่างเราบ้างอะค่ะ ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ ถ้าใครความคิดเห็นไม่ตรงกับเราด่าได้ในใจนะคะ แต่ขอร้องว่าอย่าด่ากันในนี้เลย เราไม่มีใครให้พูดด้วยเลยมาพูดกับเพื่อนๆในนี้ และหวังว่าเพื่อนๆจะมีคำแนะนำในการปรับเปลี่ยนความคิด ทัศนคติของเราให้เปลี่ยนไปในทางที่ดี มองโลก มองผู้ใหญ่ในแง่ดี และเข้าใจผู้ใหญ่มากขึ้นนะคะ ชอบพระคุณทุกๆคนมากค่ะ สวัสดีค่ะ