เหนื่อยมากเลยค่ะ ตอนนี้ ท้อมากด้วย อึดอัดมาก จนคิดว่า ควรคุยกับใครสักคนดี ซึ่งมองคนใกล้ตัว ไม่ช่วยอะไรเลย
เริ่มเรื่องเลยละกัน คนอื่นจะได้เข้าใจมั้ง??
โดยพื้นฐานทางบ้านเราฐานะปานกลาง พอกินพอใช้ แต่วันดีคืนดี ญาติผู้ใหญ่ของเราก็เจอธุรกิจตาโตเข้า ลงเงินไปหลายล้าน โดยการไปกู้ยืมคนอื่นเค้ามา!!! //กู้นอกระบบล้วนๆ ดอกร้อยละ สิบต่อเดือน
ซึ่งแกทำของแกเอง โดยไม่ได้ปรึกษาใคร ซึ่งตามสไตร์ธุรกิจตาโต ก็พังสิคะ ตอนพังเนี่ยล่ะ เราถึงรับรู้ ถึงกับร้องอ้าวเห้ย ทำแบบนี้ได้ไง
ซึ่งเราเอาเงินแฟนเราไปอุดปิดจบไปละ แต่แกยังคงไม่พอ!!! ทำแบบเดิมซ้ำอีก ด้วยธุรกิจเดิม คาดหวังกำไรมากๆ ซึ่งมันไม่ได้ตามนั้น บ้านเรียกไม่จำ เจ็บไม่จำ แต่ก็เข้าใจ แกคงหวังเอาเงินมาคืนแฟนเรา แต่แทนที่จะดีขึ้น กลับบานปลาย จะทิ้งก็ไม่ได้ ท้อแท้ เลยค่ะ กลุ้ม ซึ่งรอบนี้หนักกว่ารอบแรก ทั้งนอกระบบทั้งในระบบ จนเกินกว่าเราจะจัดการแล้ว ทำโดยไม่มีแผน
เราก็เลย เอ๊าาา จะขายหมดทุกอย่างเพื่อ ปิดหนี้ ไม่ว่าบ้านหรือรถ(แม้ว่าจะไม่พอหนี้ที่แกก่อไว้) แต่แกไม่ยอมรับสภาพที่เป็นอยู่ ยังคงดื้อรั้น และไม่พอสักที ในเมื่อเราทำได้ดีที่สุดแค่นี้ เราควรทำอย่างไร ให้เค้ารู้สึกพอสักที รวมไปถึงยอมรับสภาพความเป็นจริง ที่มันควรจะเป็น เพราะแกยังคงเพ้อฝัน ว่าจะมีสักทาง ที่ไม่ต้องขายบ้านหรือรถ โดยใช้วิธีแก้ปัญหาโง่ๆตามเดิม คือสร้างหนี้เพื่อมาปิดหนี้ ดอกก็ไหลไปทุกวัน
พอมีประโยคเด็ดๆพูดให้แกเข้าใจไหม เหนื่อยมากๆ ในเมื่อเราทิ้งทรัพย์ได้หมด แต่ทำไมแกยังจะกอดเก็บมันไว้ เหนื่อยและท้อมากเลยค่ะ
ทำอย่างไรให้คนที่เราแคร์รู้สึกพอสักที
เริ่มเรื่องเลยละกัน คนอื่นจะได้เข้าใจมั้ง??
โดยพื้นฐานทางบ้านเราฐานะปานกลาง พอกินพอใช้ แต่วันดีคืนดี ญาติผู้ใหญ่ของเราก็เจอธุรกิจตาโตเข้า ลงเงินไปหลายล้าน โดยการไปกู้ยืมคนอื่นเค้ามา!!! //กู้นอกระบบล้วนๆ ดอกร้อยละ สิบต่อเดือน
ซึ่งแกทำของแกเอง โดยไม่ได้ปรึกษาใคร ซึ่งตามสไตร์ธุรกิจตาโต ก็พังสิคะ ตอนพังเนี่ยล่ะ เราถึงรับรู้ ถึงกับร้องอ้าวเห้ย ทำแบบนี้ได้ไง
ซึ่งเราเอาเงินแฟนเราไปอุดปิดจบไปละ แต่แกยังคงไม่พอ!!! ทำแบบเดิมซ้ำอีก ด้วยธุรกิจเดิม คาดหวังกำไรมากๆ ซึ่งมันไม่ได้ตามนั้น บ้านเรียกไม่จำ เจ็บไม่จำ แต่ก็เข้าใจ แกคงหวังเอาเงินมาคืนแฟนเรา แต่แทนที่จะดีขึ้น กลับบานปลาย จะทิ้งก็ไม่ได้ ท้อแท้ เลยค่ะ กลุ้ม ซึ่งรอบนี้หนักกว่ารอบแรก ทั้งนอกระบบทั้งในระบบ จนเกินกว่าเราจะจัดการแล้ว ทำโดยไม่มีแผน
เราก็เลย เอ๊าาา จะขายหมดทุกอย่างเพื่อ ปิดหนี้ ไม่ว่าบ้านหรือรถ(แม้ว่าจะไม่พอหนี้ที่แกก่อไว้) แต่แกไม่ยอมรับสภาพที่เป็นอยู่ ยังคงดื้อรั้น และไม่พอสักที ในเมื่อเราทำได้ดีที่สุดแค่นี้ เราควรทำอย่างไร ให้เค้ารู้สึกพอสักที รวมไปถึงยอมรับสภาพความเป็นจริง ที่มันควรจะเป็น เพราะแกยังคงเพ้อฝัน ว่าจะมีสักทาง ที่ไม่ต้องขายบ้านหรือรถ โดยใช้วิธีแก้ปัญหาโง่ๆตามเดิม คือสร้างหนี้เพื่อมาปิดหนี้ ดอกก็ไหลไปทุกวัน
พอมีประโยคเด็ดๆพูดให้แกเข้าใจไหม เหนื่อยมากๆ ในเมื่อเราทิ้งทรัพย์ได้หมด แต่ทำไมแกยังจะกอดเก็บมันไว้ เหนื่อยและท้อมากเลยค่ะ