ย้อนไปเมื่อ ม.4 เราเจอเด็กอ้วนคนนึง เขาน่ารัก จ้ำม้ำ เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา เราเห็นครั้งแรกแบบ เฮ้ยน่ารักจังว้าาาาาา เราชอบเขามากแอบมองอยู่ทุกวัน มองในแถว ในโรงอาหาร สนามบอล เดินกลับบ้าน บนสองแถว(ถ้าเจอ) แรกๆก็ไม่กล้าบอกใครเลยว่าชอบเขา ก็แอบมองมาเป็นเดือน แอดเฟสไปเขาก็รับเราก็ส่องๆๆอยู่ทุกวัน ตอนนั้นก็แฮปปี้ตามประสาเด็กแอบรักคนนึง
อยู่มาวันนึง ด้วยความไม่กล้าของเรา เขาก็ไปคบผู้หญิงคนนึงก็อยู่รุ่นเดียวกันนี้แหละ ตอนนั้นก็เสียใจนะและตัดสินใจบอกเพื่อนของเราที่เป็นเพื่อนกับเขาว่าเราชอบเขา สงสัยเพื่อนเราไปบอกเขามั้ง อยู่ๆเขาก็ทักเรามา555 ช่วงนั้นเป็นช่วงปีใหม่ 2014 คือเราก็คุยกับเขาช่วงนั้นในฐานะอะไรก็ไม่รู้เพราะเขาก็มีแฟนแล้ว แต่ก็คุยได้แค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ก็ต้องเลิกคุยไปเพราะเราก็เห็นว่าเขามีแฟนอยู่มันไม่ควรทำอะไรแบบนี้ อ้ะตอนนั้นเราก็เสียใจมากเลยแหละโอกาสอยู่ตรงหน้าแท้ๆไม่รีบคว้า แต่อย่างว่าไม่อยากไปแย่งของคนอื่นมาเราก็เลยบล็อคเฟสเขาไป
ในระยะ ม.4-ม.5 เราก็บล็อคเฟสเขาไปเป็นปี และเราก็ไม่ได้มีแฟนใหม่อะไรเลย เพราะเราเจอเขาที่โรงเรียนทุกวัน ถึงจะเจอเวลาเขาอยู่กับแฟนอยู่ตลอดหรือตอนไหนก็ตามคือมันก็ลืมไม่ได้สักที คือเราไม่ได้แค่ชอบเขามั้งตอนนั้นมันมากกว่าชอบ เราก็มีความสุขกับการแอบมองนะ ถึงบางครั้งมันจะเจ็บมันก็ยังดีกว่าจะไปแย่งคนอื่นมา จนถึงตอนขึ้น ม.6 ใหม่ๆ ตอนนั้นเราก็ไม่มีใคร เขาก็ที่หนึ่งในใจเรามาตลอด เราก็ไปเจออะไรแบบเดิมที่โรงเรียนทุกวันเราก็ชินแล้วแหละ จนมาวันนึงเพื่อนเราก็มาบอกว่า เขาฝากบอกว่าคิดถึงเรา คิดภาพตามนะคะ ถ้าคุณชอบใครสักคนมากๆแล้วเขามาทำแบบนี้กับคุณวินาทีนั้นมันจะมีความสุขแค่ไหน หลังจากวันนั้นล่ะค่ะเราก็ไปปลดบล็อคเฟสเขาเลย5555 แต่ก็ไม่แอดเพื่อนไปนะคะ ก็อยู่แบบเดิมนั้นแหละก็แอบมองแอบชอบแอบฟินแบบเดิมทุกวัน เราชอบผู้ชายจ้ำม้ำค่ะน่ารัก หลังจากนั้นเขาฝากเพื่อนมาบอกอะไรเราเยอะแยะ น่ารักบ้าง คิดถึงบ้าง นู้นนี้นั้น โอ้ยเยอะค่ะ เราก็คิดอยู่ไอ่นี้สตอจังแฟนก็มีอยู่ แต่ก็ตามนั้นแหละค่ะ ความชอบชนะทุกอย่าง เขาทำอะไรก็น่ารักไปหมด
จนมาถึง ม.6 เทอมสอง อาการเริ่มหนักแล้วค่ะ เขาเริ่มอะไรกับเราเยอะแล้ว เริ่มฟอลไอจีมา เริ่มไลค์รูปเก่า เริ่มมามือลั่นไลค์รูปเดิมให้มันขึ้นแจ้งเตือนเรา ไปเที่ยวก็ซื้อขนมฝากเพื่อนมาให้เรา อ่าเราก็ดีใจสิค่ะ แต่ก็ยังไม่ได้คุยกับเขาอยู่ดี ก็เขามีแฟนอยู่แล้วเราก็เลยไม่อยากยุ่งแบบนั้น แต่การกระทำของเขาแบบ(คือเราทั้งคู่ก็แอบชอบกันแต่ติดที่เขามีแฟน) แต่เราก็ไม่แน่ใจว่าเขาชอบเราจริงหรือเปล่านะ จนเราทนไม่ไหวบอกเพื่อนเราที่อยู่ห้องเดียวกับเขาไปว่าอย่ามาทำเหมือนเราเป็นของเล่นดิ เพื่อนเราก็ไปบอกเขาว่าถ้าจะจีบเราให้ไปเลิกกับแฟนก่อน เขาก็หายไปช่วงนึงค่ะ และตอนนั้นเราก็จะตัดแล้วเพราะจะจบมอหกแล้วอีกไม่กี่เดือนก็ไม่ได้เจอคงจะลืมเขาได้บ้าง แต่ไม่ใช่เลยค่ะ อยู่มาวันนึงเขาแอดเฟสเรามา เราก็รับ เขาก็มาไลค์ทุกอย่าง เราเลยทักไป เขาบอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว เราก็งงๆ แต่ก็คุยกับเขาทั้งวันยอมรับเลยค่ะวันนั้นเป็นวันที่มีความสุขมากๆกับเกือบสามปีที่ผ่านมากับการแอบชอบเขามา จนมาวันนั้นเราคุยกันจนคบกันเลยค่ะ เราตกลงคบเขาในเวลาที่ไวมากเพราะอีกไม่นานเราก็จะจบแล้วเราอยากมีโมเม้นหลายๆอย่างกับที่โรงเรียน ยอมรับอีกเหมือนกันว่าตอนนั้นรู้สึกผิดต่อแฟนเก่าเขาค่ะ ไม่รู้เหมือนกันสิถึงเราไม่ได้แย่งมาคนอื่นก็คงมองว่าเราแย่ง แต่ช่างมันค่ะ เวลาของความสุขมันได้เริ่มขึ้น ตอนนั้นเรารักกันดีมาก ไปไหนไปกัน อยากกินอะไรไปกิน มีปัญหาอะไรแก้ช่วยกัน เข้าใจกันดีมาก คบกันแบบเพื่อนดูแลเพื่อน ตอนนั้นเรารักเขาหมดหัวใจเลยค่ะ รักมากๆอยากทำให้เขายิ้มทุกวัน มองหน้ากันในแถวก็ยิ้ม ส่งกันขึ้นเรียนก็ยิ้ม พักเที่ยงก็ยิ้ม เดินกลับบ้านส่งขึ้นรถก็ยิ้ม คือตอนนั้นแฮปปี้มากค่ะ เราไม่ห้ามเขาสักเรื่องเลยเพราะเราเข้าใจ เขาอยากไปไหนเราให้ไปหมด เขาชอบเตะบอล เราก็ให้ไปเตะทุกวัน สี่ทุ่มค่อยคุยกันใหม่ เรื่องเรียนเขามีปัญหาอะไรเราช่วยแก้ได้หมด ติดกี่ตัวช่วยแก้ให้จบทันรอบแรกพร้อมกัน คือตอนนั้นแบบดีทุกอย่าง แฮปปี้ทุกวันค่ะ เสาร์อาทิตย์ก็ออกไปหาอะไรกินดูหนังเล่นเกมส์ ช่วงจะสอบก็ติวหนังสือให้กัน แบบไม่ต้องการอะไรอีกแล้วตอนนั้น เขาบอกกับเราว่าแกรอเราได้มาเกือบสามปีเราไม่ตองการใครแล้ว ต่อให้ใครดีกว่าแกเราก็ไม่เอาเพราะไม่มีใครรักเราได้เท่าแก ยิ้มเลยสิค่ะรออะไรเขินตัวบิดเป็นเลขแปด
จนมาถึงจุดเปลี่ยน เราจบมอหกมาเรียนต่อที่มอดังย่านบางแสน เขาเรียนแถวบ้านทำให้ห่างกันไกล และเวลาที่เรามีให้เขาก็น้อยลง เพราะเราเรียนวิศวะรับน้องช่วงเดือนแรกก็หนักเอาการกว่าจะได้คุยกันแต่ละวันก็เกือบห้าทุ่ม แถมเรียนเยอะอีก ไม่มีเวลากลับไปหาด้วย แต่เขาก็บอกว่าไม่มีปัญหาอะไรเขาเข้าใจ ตอนแรกก็แฮปปี้ดีค่ะ คอลกันทุกวัน ไปไหนโทรบอก เราเชื่อใจเขาค่ะ เรามาอยู่นี้เราก็ไม่มีใคร เรารอวันที่จะได้เจอหน้ากัน เราไม่ได้คิดจะคบเขาเล่นๆด้วยซ้ำ เราคิดถึงอนาคตข้างหน้า ว่าทำยังไงจะให้มันดีขึ้นเราอยากคบเขาไปนานๆค่ะ เราอยากให้วันที่เรามีความสุขมีทุกอย่างอยากให้เขามาอยู่ด้วย แต่ก็มาถึงวันที่น่ากลัวแล้ว ช่วงนั้นสอบมิดเทอม เราขอเขาอ่านหนังสืออย่างหนักก่อนสักอาทิตย์หนึ่ง เขาก็เข้าใจนะคะ เขาก็ไม่ได้อะไรเรา เราก็อ่านไป อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะมีเวลาว่างกลับไปหาแล้ว หมดรับน้อง หมดมิดเทอมก็จะสบายแล้ว นับเวลากลับไปหาเขาเลยแหละ อยู่ๆวันนึงเข้าไปเล่นเฟสเขามาเราก็เห็น ผญ แอดมาเราก็ไม่ได้อะไร แต่ผญ มันแอดเรามาด้วย เราก็ยังไม่อะไร แต่ด้วยความสงสัยเราก็เข้าไอจีของเขาอ่าเราก็เห็นมันฟอลแฟนเรามา แถมฟอลเรามาอีก แถมถล่มไลค์แฟนเรา(ตอนนั้น)อีก เราเลยถามแฟนเราไปว่าคนนี้ใคร ทำไมต้องไลค์กัน เขาก็บอกว่าไม่มีอะไร อย่าคิดมาก โอเคเราก็ไม่อะไร อ่านหนังสือต่อ อีกไม่กี่วันก็สอบเสร็จแล้ว แถมจะวันเกิดเขาแล้วด้วยกะจะกลับไปเซอร์ไพส์สักหน่อยอุตส่ารอจะเบิร์ดเดย์มาสามปีล่ะ และวันนั้นก็มาถึง เรากลับมาจากอ่านหนังสือที่คณะเหมือนทุกวันแต่วันนี้กลับไวหน่อย กะจะกลับมาคุยกับเขาเหมือนทุกวันเพราะช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลย เขาก็คุยปกติ บอกรักกัน บอกคิดถึง เหมือนที่เคยทำปกติ แต่เขาขอตัวนอนไว บอกเราว่าปวดหัว เราก็เป็นห่วงเลยให้เขานอน เราก็จะได้อ่านหนังสือต่อด้วยไม่ได้เอะใจอะไรด้วยซ้ำ ตื่นเช้าเขาก็โทรปลุกเราให้ไปอ่านหนังสือเราก็บอกรักกันปกติ แต่พอตกเย็นเรากลับมาจากคณะ เขาไลน์บอกให้เรารีบโทรหา เราก็โทรไป เขาก็พูดแปลกๆเหมือนมีอะไร ด้วยความสงสัยในอะไรหลายๆอย่างเราเลยถามไปว่ามีอะไร มีคนใหม่เหรอ เขาก็บอกใช่ เราไม่มีเวลาให้เขาเลย เขาเหงา อะไรบลาๆๆๆๆๆ แต่ตอนนั้นเราหูดับไปแล้วค่ะ เกินกว่าคำว่าเสียใจ เสียใจจนพูดอะไรไม่ออก คนที่เราหวังดีคนที่เรารักเขามากทำกับเราแบบนี้เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเพราะเรารับไม่ได้ คืนนั้นไม่ได้อ่านหนังสือเลยค่ะฟิสิกส์ซะด้วยฟังเพลงยันเช้า พอเช้าเราเริ่มคิดได้เราเลยไลน์ไปปรับความเข้าใจใหม่ สุดท้ายเขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว อ่ะในเมื่อเราทำอะไรไม่ได้แล้วเราก็ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวตามที่ขอ แต่ตอนนั้นเราก็เจ็บจนใจจะขาด ร้องทุกวัน แต่ก็ทำทุกวันให้ดำเนินไป เราพยายามจะโทรไปขอคืนดี เพราะเราเสียเขาไปไม่ได้ แต่ก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว คำที่เขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียวแต่วันนี้เขาไปคบกับผญ คนที่แอดเฟสเรามาทั้งคู่ รู้ทั้งรู้ว่าเราคบกันเธอยังจะแย่งไป แต่ก็แอบสมน้ำหน้าตัวเองนะคงกรรมตามทันที่แอบรักแฟนเขา แต่ก็ไม่เคยคิดจะแย่งมาทำตัวไร้ค่าแบบนี้ ก็รู้ว่าตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง คิดดูนะคะเลิกกับเราสามวันตกลงคบกันเลย ไม่รู้ไปแอบคุยกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ไม่เป็นไรครั้งเราจะโทษตัวเองที่ไม่มีเวลาให้เอง
และมาถึงวันนี้เราอยู่แบบไม่มีเขามาก็นานแล้ว วันเกิดเขาเราก็ไม่เคยได้เบิร์ดเดย์เลยเลิกกันก่อน แต่ละวันที่ไม่มีเขามันแย่มากๆ เขาลืมเราได้สนิทใจไวขนาดนั้นเลย เขาลืมทุกอย่างที่เคยทำด้วยกันมาหลายๆอย่างมีแต่เราที่จำคนเดียว เราเดินผ่านที่เก่าๆ น้ำตาไหลเลย คิดถึงคนที่ทำร้ายอยู่ทุกวัน ถึงจะคบกันได้แค่เก้าเดือนแต่เรารักเขามาสามปีกว่าแล้ว เราพยายามมองหาคนใหม่ มันไม่ง่ายเลยที่จะให้ใครมาแทนที่เขา มันไม่ใช่ใครก็ได้ เรายังหวังลึกๆว่าวันนึงเขาอาจกลับมาหาเรา เราจะไม่ถามอะไรสักคำเลย ให้อภัยทุกอย่าง คิดถึงตลอดเวลา ถ้ามองกลับมาจะเห็นเราอยู่ที่เดิม เรารักเขาเหมือนเดิมแต่แค่ดูแลเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ถ้าวันนึงเขาเปิดเข้ามาเจอกระทู้นี้ เขาต้องรู้แน่ๆว่าเราตั้ง อยากบอกนะว่าถ้าอยากรู้ว่าเรารักอ้วนมากแค่ไหนให้ไปดูในโน๊ตไลน์ของเราสองคนนะ แล้วจะรู้ว่ามีคนๆนึงคิดถึงอ้วนอยู่ทุกวัน
เคยรักใครมากๆจนลืมไม่ลงมั้ย ?
อยู่มาวันนึง ด้วยความไม่กล้าของเรา เขาก็ไปคบผู้หญิงคนนึงก็อยู่รุ่นเดียวกันนี้แหละ ตอนนั้นก็เสียใจนะและตัดสินใจบอกเพื่อนของเราที่เป็นเพื่อนกับเขาว่าเราชอบเขา สงสัยเพื่อนเราไปบอกเขามั้ง อยู่ๆเขาก็ทักเรามา555 ช่วงนั้นเป็นช่วงปีใหม่ 2014 คือเราก็คุยกับเขาช่วงนั้นในฐานะอะไรก็ไม่รู้เพราะเขาก็มีแฟนแล้ว แต่ก็คุยได้แค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ก็ต้องเลิกคุยไปเพราะเราก็เห็นว่าเขามีแฟนอยู่มันไม่ควรทำอะไรแบบนี้ อ้ะตอนนั้นเราก็เสียใจมากเลยแหละโอกาสอยู่ตรงหน้าแท้ๆไม่รีบคว้า แต่อย่างว่าไม่อยากไปแย่งของคนอื่นมาเราก็เลยบล็อคเฟสเขาไป
ในระยะ ม.4-ม.5 เราก็บล็อคเฟสเขาไปเป็นปี และเราก็ไม่ได้มีแฟนใหม่อะไรเลย เพราะเราเจอเขาที่โรงเรียนทุกวัน ถึงจะเจอเวลาเขาอยู่กับแฟนอยู่ตลอดหรือตอนไหนก็ตามคือมันก็ลืมไม่ได้สักที คือเราไม่ได้แค่ชอบเขามั้งตอนนั้นมันมากกว่าชอบ เราก็มีความสุขกับการแอบมองนะ ถึงบางครั้งมันจะเจ็บมันก็ยังดีกว่าจะไปแย่งคนอื่นมา จนถึงตอนขึ้น ม.6 ใหม่ๆ ตอนนั้นเราก็ไม่มีใคร เขาก็ที่หนึ่งในใจเรามาตลอด เราก็ไปเจออะไรแบบเดิมที่โรงเรียนทุกวันเราก็ชินแล้วแหละ จนมาวันนึงเพื่อนเราก็มาบอกว่า เขาฝากบอกว่าคิดถึงเรา คิดภาพตามนะคะ ถ้าคุณชอบใครสักคนมากๆแล้วเขามาทำแบบนี้กับคุณวินาทีนั้นมันจะมีความสุขแค่ไหน หลังจากวันนั้นล่ะค่ะเราก็ไปปลดบล็อคเฟสเขาเลย5555 แต่ก็ไม่แอดเพื่อนไปนะคะ ก็อยู่แบบเดิมนั้นแหละก็แอบมองแอบชอบแอบฟินแบบเดิมทุกวัน เราชอบผู้ชายจ้ำม้ำค่ะน่ารัก หลังจากนั้นเขาฝากเพื่อนมาบอกอะไรเราเยอะแยะ น่ารักบ้าง คิดถึงบ้าง นู้นนี้นั้น โอ้ยเยอะค่ะ เราก็คิดอยู่ไอ่นี้สตอจังแฟนก็มีอยู่ แต่ก็ตามนั้นแหละค่ะ ความชอบชนะทุกอย่าง เขาทำอะไรก็น่ารักไปหมด
จนมาถึง ม.6 เทอมสอง อาการเริ่มหนักแล้วค่ะ เขาเริ่มอะไรกับเราเยอะแล้ว เริ่มฟอลไอจีมา เริ่มไลค์รูปเก่า เริ่มมามือลั่นไลค์รูปเดิมให้มันขึ้นแจ้งเตือนเรา ไปเที่ยวก็ซื้อขนมฝากเพื่อนมาให้เรา อ่าเราก็ดีใจสิค่ะ แต่ก็ยังไม่ได้คุยกับเขาอยู่ดี ก็เขามีแฟนอยู่แล้วเราก็เลยไม่อยากยุ่งแบบนั้น แต่การกระทำของเขาแบบ(คือเราทั้งคู่ก็แอบชอบกันแต่ติดที่เขามีแฟน) แต่เราก็ไม่แน่ใจว่าเขาชอบเราจริงหรือเปล่านะ จนเราทนไม่ไหวบอกเพื่อนเราที่อยู่ห้องเดียวกับเขาไปว่าอย่ามาทำเหมือนเราเป็นของเล่นดิ เพื่อนเราก็ไปบอกเขาว่าถ้าจะจีบเราให้ไปเลิกกับแฟนก่อน เขาก็หายไปช่วงนึงค่ะ และตอนนั้นเราก็จะตัดแล้วเพราะจะจบมอหกแล้วอีกไม่กี่เดือนก็ไม่ได้เจอคงจะลืมเขาได้บ้าง แต่ไม่ใช่เลยค่ะ อยู่มาวันนึงเขาแอดเฟสเรามา เราก็รับ เขาก็มาไลค์ทุกอย่าง เราเลยทักไป เขาบอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว เราก็งงๆ แต่ก็คุยกับเขาทั้งวันยอมรับเลยค่ะวันนั้นเป็นวันที่มีความสุขมากๆกับเกือบสามปีที่ผ่านมากับการแอบชอบเขามา จนมาวันนั้นเราคุยกันจนคบกันเลยค่ะ เราตกลงคบเขาในเวลาที่ไวมากเพราะอีกไม่นานเราก็จะจบแล้วเราอยากมีโมเม้นหลายๆอย่างกับที่โรงเรียน ยอมรับอีกเหมือนกันว่าตอนนั้นรู้สึกผิดต่อแฟนเก่าเขาค่ะ ไม่รู้เหมือนกันสิถึงเราไม่ได้แย่งมาคนอื่นก็คงมองว่าเราแย่ง แต่ช่างมันค่ะ เวลาของความสุขมันได้เริ่มขึ้น ตอนนั้นเรารักกันดีมาก ไปไหนไปกัน อยากกินอะไรไปกิน มีปัญหาอะไรแก้ช่วยกัน เข้าใจกันดีมาก คบกันแบบเพื่อนดูแลเพื่อน ตอนนั้นเรารักเขาหมดหัวใจเลยค่ะ รักมากๆอยากทำให้เขายิ้มทุกวัน มองหน้ากันในแถวก็ยิ้ม ส่งกันขึ้นเรียนก็ยิ้ม พักเที่ยงก็ยิ้ม เดินกลับบ้านส่งขึ้นรถก็ยิ้ม คือตอนนั้นแฮปปี้มากค่ะ เราไม่ห้ามเขาสักเรื่องเลยเพราะเราเข้าใจ เขาอยากไปไหนเราให้ไปหมด เขาชอบเตะบอล เราก็ให้ไปเตะทุกวัน สี่ทุ่มค่อยคุยกันใหม่ เรื่องเรียนเขามีปัญหาอะไรเราช่วยแก้ได้หมด ติดกี่ตัวช่วยแก้ให้จบทันรอบแรกพร้อมกัน คือตอนนั้นแบบดีทุกอย่าง แฮปปี้ทุกวันค่ะ เสาร์อาทิตย์ก็ออกไปหาอะไรกินดูหนังเล่นเกมส์ ช่วงจะสอบก็ติวหนังสือให้กัน แบบไม่ต้องการอะไรอีกแล้วตอนนั้น เขาบอกกับเราว่าแกรอเราได้มาเกือบสามปีเราไม่ตองการใครแล้ว ต่อให้ใครดีกว่าแกเราก็ไม่เอาเพราะไม่มีใครรักเราได้เท่าแก ยิ้มเลยสิค่ะรออะไรเขินตัวบิดเป็นเลขแปด
จนมาถึงจุดเปลี่ยน เราจบมอหกมาเรียนต่อที่มอดังย่านบางแสน เขาเรียนแถวบ้านทำให้ห่างกันไกล และเวลาที่เรามีให้เขาก็น้อยลง เพราะเราเรียนวิศวะรับน้องช่วงเดือนแรกก็หนักเอาการกว่าจะได้คุยกันแต่ละวันก็เกือบห้าทุ่ม แถมเรียนเยอะอีก ไม่มีเวลากลับไปหาด้วย แต่เขาก็บอกว่าไม่มีปัญหาอะไรเขาเข้าใจ ตอนแรกก็แฮปปี้ดีค่ะ คอลกันทุกวัน ไปไหนโทรบอก เราเชื่อใจเขาค่ะ เรามาอยู่นี้เราก็ไม่มีใคร เรารอวันที่จะได้เจอหน้ากัน เราไม่ได้คิดจะคบเขาเล่นๆด้วยซ้ำ เราคิดถึงอนาคตข้างหน้า ว่าทำยังไงจะให้มันดีขึ้นเราอยากคบเขาไปนานๆค่ะ เราอยากให้วันที่เรามีความสุขมีทุกอย่างอยากให้เขามาอยู่ด้วย แต่ก็มาถึงวันที่น่ากลัวแล้ว ช่วงนั้นสอบมิดเทอม เราขอเขาอ่านหนังสืออย่างหนักก่อนสักอาทิตย์หนึ่ง เขาก็เข้าใจนะคะ เขาก็ไม่ได้อะไรเรา เราก็อ่านไป อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะมีเวลาว่างกลับไปหาแล้ว หมดรับน้อง หมดมิดเทอมก็จะสบายแล้ว นับเวลากลับไปหาเขาเลยแหละ อยู่ๆวันนึงเข้าไปเล่นเฟสเขามาเราก็เห็น ผญ แอดมาเราก็ไม่ได้อะไร แต่ผญ มันแอดเรามาด้วย เราก็ยังไม่อะไร แต่ด้วยความสงสัยเราก็เข้าไอจีของเขาอ่าเราก็เห็นมันฟอลแฟนเรามา แถมฟอลเรามาอีก แถมถล่มไลค์แฟนเรา(ตอนนั้น)อีก เราเลยถามแฟนเราไปว่าคนนี้ใคร ทำไมต้องไลค์กัน เขาก็บอกว่าไม่มีอะไร อย่าคิดมาก โอเคเราก็ไม่อะไร อ่านหนังสือต่อ อีกไม่กี่วันก็สอบเสร็จแล้ว แถมจะวันเกิดเขาแล้วด้วยกะจะกลับไปเซอร์ไพส์สักหน่อยอุตส่ารอจะเบิร์ดเดย์มาสามปีล่ะ และวันนั้นก็มาถึง เรากลับมาจากอ่านหนังสือที่คณะเหมือนทุกวันแต่วันนี้กลับไวหน่อย กะจะกลับมาคุยกับเขาเหมือนทุกวันเพราะช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลย เขาก็คุยปกติ บอกรักกัน บอกคิดถึง เหมือนที่เคยทำปกติ แต่เขาขอตัวนอนไว บอกเราว่าปวดหัว เราก็เป็นห่วงเลยให้เขานอน เราก็จะได้อ่านหนังสือต่อด้วยไม่ได้เอะใจอะไรด้วยซ้ำ ตื่นเช้าเขาก็โทรปลุกเราให้ไปอ่านหนังสือเราก็บอกรักกันปกติ แต่พอตกเย็นเรากลับมาจากคณะ เขาไลน์บอกให้เรารีบโทรหา เราก็โทรไป เขาก็พูดแปลกๆเหมือนมีอะไร ด้วยความสงสัยในอะไรหลายๆอย่างเราเลยถามไปว่ามีอะไร มีคนใหม่เหรอ เขาก็บอกใช่ เราไม่มีเวลาให้เขาเลย เขาเหงา อะไรบลาๆๆๆๆๆ แต่ตอนนั้นเราหูดับไปแล้วค่ะ เกินกว่าคำว่าเสียใจ เสียใจจนพูดอะไรไม่ออก คนที่เราหวังดีคนที่เรารักเขามากทำกับเราแบบนี้เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเพราะเรารับไม่ได้ คืนนั้นไม่ได้อ่านหนังสือเลยค่ะฟิสิกส์ซะด้วยฟังเพลงยันเช้า พอเช้าเราเริ่มคิดได้เราเลยไลน์ไปปรับความเข้าใจใหม่ สุดท้ายเขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว อ่ะในเมื่อเราทำอะไรไม่ได้แล้วเราก็ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวตามที่ขอ แต่ตอนนั้นเราก็เจ็บจนใจจะขาด ร้องทุกวัน แต่ก็ทำทุกวันให้ดำเนินไป เราพยายามจะโทรไปขอคืนดี เพราะเราเสียเขาไปไม่ได้ แต่ก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว คำที่เขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียวแต่วันนี้เขาไปคบกับผญ คนที่แอดเฟสเรามาทั้งคู่ รู้ทั้งรู้ว่าเราคบกันเธอยังจะแย่งไป แต่ก็แอบสมน้ำหน้าตัวเองนะคงกรรมตามทันที่แอบรักแฟนเขา แต่ก็ไม่เคยคิดจะแย่งมาทำตัวไร้ค่าแบบนี้ ก็รู้ว่าตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง คิดดูนะคะเลิกกับเราสามวันตกลงคบกันเลย ไม่รู้ไปแอบคุยกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ไม่เป็นไรครั้งเราจะโทษตัวเองที่ไม่มีเวลาให้เอง
และมาถึงวันนี้เราอยู่แบบไม่มีเขามาก็นานแล้ว วันเกิดเขาเราก็ไม่เคยได้เบิร์ดเดย์เลยเลิกกันก่อน แต่ละวันที่ไม่มีเขามันแย่มากๆ เขาลืมเราได้สนิทใจไวขนาดนั้นเลย เขาลืมทุกอย่างที่เคยทำด้วยกันมาหลายๆอย่างมีแต่เราที่จำคนเดียว เราเดินผ่านที่เก่าๆ น้ำตาไหลเลย คิดถึงคนที่ทำร้ายอยู่ทุกวัน ถึงจะคบกันได้แค่เก้าเดือนแต่เรารักเขามาสามปีกว่าแล้ว เราพยายามมองหาคนใหม่ มันไม่ง่ายเลยที่จะให้ใครมาแทนที่เขา มันไม่ใช่ใครก็ได้ เรายังหวังลึกๆว่าวันนึงเขาอาจกลับมาหาเรา เราจะไม่ถามอะไรสักคำเลย ให้อภัยทุกอย่าง คิดถึงตลอดเวลา ถ้ามองกลับมาจะเห็นเราอยู่ที่เดิม เรารักเขาเหมือนเดิมแต่แค่ดูแลเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ถ้าวันนึงเขาเปิดเข้ามาเจอกระทู้นี้ เขาต้องรู้แน่ๆว่าเราตั้ง อยากบอกนะว่าถ้าอยากรู้ว่าเรารักอ้วนมากแค่ไหนให้ไปดูในโน๊ตไลน์ของเราสองคนนะ แล้วจะรู้ว่ามีคนๆนึงคิดถึงอ้วนอยู่ทุกวัน