ผมมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมควรหยุดหรือไปต่อดี

สวัสดครับ ผมชื่อ เฟิ่น (นามสมมุติ) เพราะผมไม่ได้เปิดเผยว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ผมอายุ 21 ปี ตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ คือว่าผมมีแฟนจะเรียกแฟนหรือยังไงผมก็ไม่แน่ใจ เรารู้จักกันในการได้ทำงานร่วมกัน และคุยกันมาเรื่อยๆ เราห่างกัน 10 ปี เขาจะเรียกผม ตัว แต่ผมเรียกเขาว่าพี่  ตอนนี้ก็ 1 ปีกว่าแล้ว ที่เรารู้จักกันมา ช่วงแรกๆผมก็ไม่ได้ชอบเขามากเท่าไหร่ แต่เขาบอกชอบผมน่ะ(หรือบอกแบบนี้ทุกคน) และเขาก็ไม่ได้ใสใจผมมากเท่าไหร่ ไปไหนมาไหนไม่เคยคิดถึงผมเลย แต่ครึ่งปีหลังเขาก็เรื่มใส่จผมมากขึ้น  เออ ลืมบอกเราจะเจอกัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เพราะพี่เขาต้องทำงาน ผมก็ต้องเรียนหนังสือ ผมเคยไปบ้านพี่เขา เพราะบ้านเขาอยู่ในตัวเมืองเชียงใหม่ เจอ พ่อ แม่ พี่ น้อง ป้า เขาหมด บ้านเขาแยกออกมา แต่เราก็บอกเขาไปว่าเป็นรุ่งพี่รุ่นน้อง ออกไปข้างนอกหรือต่างจังวหวัดเราก็บอกคนอื่น  ลูกพี่ลูกน้องมั้ง หลานมั้ง ชีวิตผมก็ผมก็ได้น่ะ (พี่เขาจะเลี้ยงผมตลอด ให้ตังค์ผมใช้ทุกอาทิตย์ ผมไม่เคยขอเลย คอยถามผมตังค์พอใช่ไม  แต่มีครั้งหนึ่งผมเคยเอ่ยปากขออยากได้กางเกงยีนส์ ฮ่าๆๆๆ ตอนแรกผมก็กลัวๆ แต่พี่เขาก็ไม่ได้คิดอะไร ให้ผมเลย เพราะเขามีหน้าที่การงานที่มั่นคง และมีกิจการเป็นของตัวเอง) ถ้าผมหยุดยาวก็ไปช่วยกิจการเขาบ้าง ชีวิตผมดีทุกอย่างผมก็มีความสุขดี จนมาถึงวันหนึ่งผมเล่นโทรศัพท์เขา(ผมเล่นโทรศัพท์เขาตลอด) ผมก็ไปเปิดไลน์เจอแชทที่เขาคุยกับคนอื่น ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เห็นหลายคน(เขามีคนมาคุยเยอะ) หลักที่ที่เขาได้เล่นแอพแชทที่เกย์เขาเล่นกัน(ผมเป็นคนสมัคให้เขาเอง คิดว่าแค่เล่นๆ ดูๆ ก็ไม่มีอะไร แต่ไม่ไช่เลย) TT' ผมไม่ค่อยได้เล่นน่ะ นานๆที เพราะว่าผมคิดว่าผมมีเขาเเล้วจะเล่นทำไม หลักจากเขาเริ่มเล่น คนอื่นก็เริ่มนัดเจอเขา แต่เขาก็ไม่เคยไปเจอ (ผมอ่านหมดในมือถือเขาว่าคุยกับใครบ้าง)  ผมก้เรื่มไม่สบายใจแล้วหลังจากนั้น จนมาถึงวันหนึ่งผมก้ไปบ้านเขาตามปกติ แต่วันนี้เขาบอกผมว่าจะไปข้างนอก ไปทำธุระที่ธนาคาร ประมาณ 2 ชั่วโมง แต่เลยไปสามชั่วโมงผมก็ทักไปคุยกับเขาว่ามาถึงบ้านยัง เขาก็บอกถึงแล้ว ผมก็เลยขับรถไปบ้านเขา เขาก็ฝากผมซื้อของแต่ผมไม่ได้ซื้อเพราะร้านปิด(ลูกค้าประจำพ่อค้าเลยบอกหยุดวันไหนบ้าง) ผมก็เลยไปเร็วกว่าเดิม แลละผมก้เจอผู้ชายเดินออกจากบ้าน สวนทางกันกับผม เขาก็บอกคนมาขายของ เขาก็เอาหนังสือมาให้ดู ผมก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ทำไมต้องมาถึงที่บ้านเลย ผมมองไปทางถังขะในห้องพอดี ผมก็เจอ ซองถุงยาง ตกอยู่ที่พื้น ตอนนั้นผมคิดในใจแล้วว่าเขาต้องมีอะไรกันแน่เลย และเราก็นอนคุยกันจนเขาหลลับก้มีข้อความดังขึ้นในมือถือเขา ผมก้เลยเปิดดู เป็นข้อความของคนเมื่อก้ที่เขามีอะไรกัน (ผมก็แฝงตัวเป็นเขาแกล้งถามเป็นยังไงบ้าง คนนั้นก้บอกรู้สึกเจ็บตูด ผมก็รู้ชัดเลยว่าเขามีอะไรกันจริง TT' แต่พี่เขาอยู่กับผมเขายอมผมน่ะ : ) ผมก็ลบข้อความที่ผมคุยทิ้ง และเปิดดูอีกหลายๆข้อความที่เขากับคนอื่นพยายามจะนัดเจอกัน) จนถึงเช้าผมก็ขอตัวกลับหอผม บอกเขาว่ามีการบ้าน มีงานต้องไปทำอีกเยอะ แต่จริงๆ ผมโกรธเขามากจะไม่คุยกับเขาอีก และจะเลิกติดต่อเขาอีกเลย แต่ผมก็ทำไม่ได้ จนมาถึงวันที่เขาโทรมาหาผม ผมก็ใจอ่อน เขาก้บอกให้ผมไปหา แต่ครั้งนี้ผมบอกเขาว่าจะอาบน้ำก่อนแล้วค่อยออกไป แต่ผมเกิดขี้เกียจอาบ เลยคิดจะไปอาบที่โนน ผมเลยออกไปก่อน จนผมต้องมาเจออะไรแย่ๆอีกรอบ ผมก็ออกจากห้องเขา ขี่รถกลับหอผมเลย หลังจากนั้นเขาก็โทรมาหาผมหลายสายมาก แต่ผมก็ไม่รับ ข้อความมาขอโทษผม ผมก็ไม่ตอบ ผมคิดว่าผมจะพอแล้ว ผมจะเลิกยุ้งกับเขา เพราะเขาตอนนี้เขามีคนมาคุยเยอะมากและเขาก็คุย ผมก็คิดว่ามันต้องมีแบบเดิมอีกแน่นอน ถ้าผมกลับไป ผมจะทำยังไงดี เลิกดีใหม่มาใช้ชีวิตใหม่ดีไหม แค่อยากมีที่รักเดียวใจเดียว มีแฟนแล้วก็ไม่ต้องสนใจใคร เพราะชีวิตแบบเรามันไม่แน่นอน ยิ่งสมัยนี้คนหาเซกส์ เรื่องเซกส์เป็นว่าเล่นเลยครับ น่ากกลัวมาก (จริงๆผมก้อยากมีแฟนเป็นผู้หญิงน่ะครับ อยากมีครอบครัว อยากมีลูกสร้างอนาคตที่ดีให้กันและลูกๆ ผมชอบเด็กๆ )
   ผมเขียนครั้งแรกอาจดูงงหน่อยน่ะครับ แค่ผมอยากระบายเพราะผมไม่มีใครให้ระบาย ไม่รู้จะระบายกับใคร  ไม่มีใครที่เขาใจ ไม่มีใครรู้