ช่วยหนูด้วยนะค่ะ...
สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ระบายของเราครั้งเเรก ถ้าเเท็กผิดห้องหรือผิดพลาดตรงไหนก็ติติงได้เลยนะคะ
ก่อนเเรกขอเกริ่นก่อนเลยเราเป็นลูกคนเดียว อายุ 16 กำลังเรียนอยู่ ม.5 ซึ่งเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเนี้ยเเหละ
บุคลิกเราเวลาอยู่กับครอบครัว เป็นคนร่าเริงปกติค่ะ เเต่ถ้าวันไหนเราทะเลาะ หรือมีอะไรไม่มีสบายใจ หรือรู้สึกเเย่ เราจะกลายเป็นคนที่เงียบเเล้วเก็บตัวเองทันที จะบอกว่าเราเก็บกดก็ได้ค่ะ คือพ่อเเม่เราค่อนข้างคาดหวังกับเรามาก พ่อเเม่เรา อายุมากเเล้วค่ะ พ่อก็ 62 เเล้ว ส่วนเเม่ 56 ได้ เวลาทำอะไรเลยเข้าใจกันยาก พ่อเเม่คิดอีกอย่าง เราคิดอีกอย่าง พ่อเเม่เราค่อนข้างหัวโบราณ เเต่บางทีก็มีมุมทันสมัยบ้าง เพราะก็เล่นพวกโซเชียลกันบ้างไรงี้
เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ คือวันนี้เลย เราก็ไปช็อปปิ้งกับท่านตามปกติ เเต่คราวนี้เราไปกับ เเม่ ของเรา ทีนี้ขากลับ เเม่ก็เริ่มพูดเรื่องเสื้อผ้าที่เราสั่งมาจากเน็ต ซึ่งเราสั่งเป็นเสื้อสไตล์เเบบ เอวลอยหน่อย เพราะต้องใช้ไว้ใส่เต้นคัฟเว่อร์ เเล้วเราก็ชอบเต้นชอบร้องเพลงอยู่เเล้ว เลยชอบอัดคลิปลง ทีนี้ท่านก็พูดเรื่องประเด็นเสื้อใช่มั้ยคะ ละท่านก็เริ่มพูดมาถึงเรื่อง ที่เราถ่ายคลิปเต้น Shuffle ลงในเฟสบุ๊ค ละในคลิปเราก็ใส่เสื้อคอเต่าเเขนกุด ใส่เสื้อคลุม ใส่กางเกงขาสั้นไม่สั้นติดเป้าขนาดนั้น ละก็ใส่รองเท้าผ้าใบ สไตล์เเบบที่ฝรั่งเขาชอบใส่ไว้เต้น กันอะไรเเบบนั้นเเหละค่ะ ท่านก็บอกว่า
"ละก็ไปอัดคลิปเต้นเเบบนั้น คนอื่นเขาพูดไปยันไหนต่อไหน"
เราก็เเบบ เริ่มร็สึกเเปลก ว่าพูดอะไรยังไง ก็ไม่ได้ไปทำอะไรผิดซะหน่อย
"เต้นอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะสวย น่าเกลียด"
คือเราปรี๊ดตรงนี้เลย คือจะว่าเราก็ได้ค่ะ คือในความคิดของเราคือ เราก็เซฟตัวเองอยู่เเล้ว เเล้วท่า Shuffle เเน่นอนมันไม่ได้มีท่าเเหกขา ฉีกขา ยั่วอะไรเลย ออกเเนวออกกำลังกายด้วยซ้ำ ละก็ในเม้น ใต้คลิปเรา ไม่ได้มีใครด่าเรา เเต่ก็รู้บางคนอาจจะคิดว่าเรามั่นไรงี้ เพราะด้วยหุ่นเราเอง ก็ไม่ได้เพรียวมาก พอใส่ชุดไร มันเลยดูเเปลกกๆกว่าคนที่หุ่นบางกว่า
ทีนี้เราเลยสวน กลับเเม่ไปว่า
"น่าเกลียดเรอะ ก็ไม่ได้เต้นโคโยตี้สักหน่อย"
เเม่ก็เริ่มพูดในเเง่ร้ายใส่หัวเรา 'อีกเเล้ว'
"มันก็น่าเกลียดเหมือนโคโยตี้เเหละ"
เราเลยตอบไป
"ไม่ว่าจะเต้นไร นี่ก็น่าเกลียดหมดเลยใช่มั้ย"
เเม่ก็ตอบว่า "ใช่"
คือยอมรับว่าควบคุมประชดประชันไม่ได้ เเต่เรารู้สึกเเย่จริง
จริงๆเรื่องนี้เป็นเเค่เรื่องล่าสุด เเม่เราชอบพูดให้เราเป็นคนเห็นเเก่ตัว บอกว่าไม่ต้องคบเพื่อนหรอก อยู่คนเดียวไปเเหละ เพื่อนพาตกต่ำ เเต่อย่าพึ่งตราว่าเราเป็นคนหลงเพื่อนมากกว่าเเม่นะค่ะ คือเราก็พยายามเเยกเเยะเรื่อง เพื่อนตลอด เพื่อนเราที่คบกันอยู่ จะคอยช่วยเราเรื่องเรียนเสมอ คอยติว คอยสอน คอยกระตุ้นเราให้ขยันกว่าเดิม ซึ่งมันเป็นมุมที่เเม่ไม่เคยเห็น เพราะส่วนใหญ่เวลาเพื่อนมาบ้านเรา ก็จะมาเเค่ทำงานกลุ่ม อยู่ในห้อง
เเล้วเเม่ก็ชอบมองเราในเเง่ร้ายตลอด เเละพยายามใส่ความคิดเเบบเเง่ร้ายให้เราคิดตามท่านตลอด คือเราพยายามคิดเเง่ดีในทุกๆเรื่อง เเต่ท่านก็ยังให้เราคิดเเบบนั้น อีก คือรู้ว่าท่านเป็นห่วง เเต่มันเหมือนทำร้ายเราไปด้วยเลย เรารู้สึกท้อเเท้ทุกครั้งที่เเทนที่จะได้รับคำพูดดีๆกันสักนิด
เเต่กลับได้คำพูดทำร้ายจิตใจกลับมาเเทน คือเราเองก็ไม่ใช่คนสุขภาพจิตสดใส โลกสวยไรขนาดนั้นหรอกค่ะ คือก็มีมุมมืดที่คอยทำร้ายตัวเองบ่อยๆ
เคยมีครั้งนึงจะกินยา เเต่เพื่อนโทรมาห้ามละเเม่เข้ามาในห้องได้ เลยเห็น ละด่าเรา คือเราเครียดเราเหนื่อย เราไม่มีที่ปลดปล่อยอะไรเลย
เราเเบกรับความกดดัน กความหน่วงในใจ ไม่รู้ว่าจะเอาไปไว้ที่ไหน ในเดือนนึง เราจะมีอารมรณ์เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าตลอด หรือบางครั้งก็มี อารมณ์เเบบไบโพล่ามาด้วย พูดมากพอมาอยู่กับตัวเองก็เงียบ อยู่กับตัวเอง ไม่พูดจากับใครเลย เห้ออ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายนี้นะคะ
ถ้ามีอะไรจะช่วยบอกเราได้ หรือ ยังไงก็บอกมาได้เลย จะทั้งดีทั้งร้าย เรารับฟังทุกคนได้หมด ขอบคุณมากๆค่ะ
ควรทำยังไง? เเม่เราชอบมองโลกในเเง่ร้าย..
สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ระบายของเราครั้งเเรก ถ้าเเท็กผิดห้องหรือผิดพลาดตรงไหนก็ติติงได้เลยนะคะ
ก่อนเเรกขอเกริ่นก่อนเลยเราเป็นลูกคนเดียว อายุ 16 กำลังเรียนอยู่ ม.5 ซึ่งเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเนี้ยเเหละ
บุคลิกเราเวลาอยู่กับครอบครัว เป็นคนร่าเริงปกติค่ะ เเต่ถ้าวันไหนเราทะเลาะ หรือมีอะไรไม่มีสบายใจ หรือรู้สึกเเย่ เราจะกลายเป็นคนที่เงียบเเล้วเก็บตัวเองทันที จะบอกว่าเราเก็บกดก็ได้ค่ะ คือพ่อเเม่เราค่อนข้างคาดหวังกับเรามาก พ่อเเม่เรา อายุมากเเล้วค่ะ พ่อก็ 62 เเล้ว ส่วนเเม่ 56 ได้ เวลาทำอะไรเลยเข้าใจกันยาก พ่อเเม่คิดอีกอย่าง เราคิดอีกอย่าง พ่อเเม่เราค่อนข้างหัวโบราณ เเต่บางทีก็มีมุมทันสมัยบ้าง เพราะก็เล่นพวกโซเชียลกันบ้างไรงี้
เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ คือวันนี้เลย เราก็ไปช็อปปิ้งกับท่านตามปกติ เเต่คราวนี้เราไปกับ เเม่ ของเรา ทีนี้ขากลับ เเม่ก็เริ่มพูดเรื่องเสื้อผ้าที่เราสั่งมาจากเน็ต ซึ่งเราสั่งเป็นเสื้อสไตล์เเบบ เอวลอยหน่อย เพราะต้องใช้ไว้ใส่เต้นคัฟเว่อร์ เเล้วเราก็ชอบเต้นชอบร้องเพลงอยู่เเล้ว เลยชอบอัดคลิปลง ทีนี้ท่านก็พูดเรื่องประเด็นเสื้อใช่มั้ยคะ ละท่านก็เริ่มพูดมาถึงเรื่อง ที่เราถ่ายคลิปเต้น Shuffle ลงในเฟสบุ๊ค ละในคลิปเราก็ใส่เสื้อคอเต่าเเขนกุด ใส่เสื้อคลุม ใส่กางเกงขาสั้นไม่สั้นติดเป้าขนาดนั้น ละก็ใส่รองเท้าผ้าใบ สไตล์เเบบที่ฝรั่งเขาชอบใส่ไว้เต้น กันอะไรเเบบนั้นเเหละค่ะ ท่านก็บอกว่า
"ละก็ไปอัดคลิปเต้นเเบบนั้น คนอื่นเขาพูดไปยันไหนต่อไหน"
เราก็เเบบ เริ่มร็สึกเเปลก ว่าพูดอะไรยังไง ก็ไม่ได้ไปทำอะไรผิดซะหน่อย
"เต้นอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะสวย น่าเกลียด"
คือเราปรี๊ดตรงนี้เลย คือจะว่าเราก็ได้ค่ะ คือในความคิดของเราคือ เราก็เซฟตัวเองอยู่เเล้ว เเล้วท่า Shuffle เเน่นอนมันไม่ได้มีท่าเเหกขา ฉีกขา ยั่วอะไรเลย ออกเเนวออกกำลังกายด้วยซ้ำ ละก็ในเม้น ใต้คลิปเรา ไม่ได้มีใครด่าเรา เเต่ก็รู้บางคนอาจจะคิดว่าเรามั่นไรงี้ เพราะด้วยหุ่นเราเอง ก็ไม่ได้เพรียวมาก พอใส่ชุดไร มันเลยดูเเปลกกๆกว่าคนที่หุ่นบางกว่า
ทีนี้เราเลยสวน กลับเเม่ไปว่า
"น่าเกลียดเรอะ ก็ไม่ได้เต้นโคโยตี้สักหน่อย"
เเม่ก็เริ่มพูดในเเง่ร้ายใส่หัวเรา 'อีกเเล้ว'
"มันก็น่าเกลียดเหมือนโคโยตี้เเหละ"
เราเลยตอบไป
"ไม่ว่าจะเต้นไร นี่ก็น่าเกลียดหมดเลยใช่มั้ย"
เเม่ก็ตอบว่า "ใช่"
คือยอมรับว่าควบคุมประชดประชันไม่ได้ เเต่เรารู้สึกเเย่จริง
จริงๆเรื่องนี้เป็นเเค่เรื่องล่าสุด เเม่เราชอบพูดให้เราเป็นคนเห็นเเก่ตัว บอกว่าไม่ต้องคบเพื่อนหรอก อยู่คนเดียวไปเเหละ เพื่อนพาตกต่ำ เเต่อย่าพึ่งตราว่าเราเป็นคนหลงเพื่อนมากกว่าเเม่นะค่ะ คือเราก็พยายามเเยกเเยะเรื่อง เพื่อนตลอด เพื่อนเราที่คบกันอยู่ จะคอยช่วยเราเรื่องเรียนเสมอ คอยติว คอยสอน คอยกระตุ้นเราให้ขยันกว่าเดิม ซึ่งมันเป็นมุมที่เเม่ไม่เคยเห็น เพราะส่วนใหญ่เวลาเพื่อนมาบ้านเรา ก็จะมาเเค่ทำงานกลุ่ม อยู่ในห้อง
เเล้วเเม่ก็ชอบมองเราในเเง่ร้ายตลอด เเละพยายามใส่ความคิดเเบบเเง่ร้ายให้เราคิดตามท่านตลอด คือเราพยายามคิดเเง่ดีในทุกๆเรื่อง เเต่ท่านก็ยังให้เราคิดเเบบนั้น อีก คือรู้ว่าท่านเป็นห่วง เเต่มันเหมือนทำร้ายเราไปด้วยเลย เรารู้สึกท้อเเท้ทุกครั้งที่เเทนที่จะได้รับคำพูดดีๆกันสักนิด
เเต่กลับได้คำพูดทำร้ายจิตใจกลับมาเเทน คือเราเองก็ไม่ใช่คนสุขภาพจิตสดใส โลกสวยไรขนาดนั้นหรอกค่ะ คือก็มีมุมมืดที่คอยทำร้ายตัวเองบ่อยๆ
เคยมีครั้งนึงจะกินยา เเต่เพื่อนโทรมาห้ามละเเม่เข้ามาในห้องได้ เลยเห็น ละด่าเรา คือเราเครียดเราเหนื่อย เราไม่มีที่ปลดปล่อยอะไรเลย
เราเเบกรับความกดดัน กความหน่วงในใจ ไม่รู้ว่าจะเอาไปไว้ที่ไหน ในเดือนนึง เราจะมีอารมรณ์เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าตลอด หรือบางครั้งก็มี อารมณ์เเบบไบโพล่ามาด้วย พูดมากพอมาอยู่กับตัวเองก็เงียบ อยู่กับตัวเอง ไม่พูดจากับใครเลย เห้ออ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายนี้นะคะ
ถ้ามีอะไรจะช่วยบอกเราได้ หรือ ยังไงก็บอกมาได้เลย จะทั้งดีทั้งร้าย เรารับฟังทุกคนได้หมด ขอบคุณมากๆค่ะ