ทำไมผมถึงมีแฟนเห็นแก่ตัวแบบนี้เอาผมมาประจานในนี้ จนผมนึกครึ้มลองเข้ามาดู ผมถือโอกาสนี้อธิบายให้ทุกคนตาสว่างครับ
ขอเข้าเรื่องนะครับ
หลังจากที่ผมได้เข้ามาดูเฟสบุ๊คแฟนและเห็นกระทู้ในพันทิพของเธอที่เข้ามาปรึกษาเชิงกล่าวหาผม ผมพูดตามตรงผมไม่พอใจมากและขอโอกาสใช้พื้นที่นี้ระบายบ้างครับ
ผมรู้จักกับแฟนผมมาเข้าเดือนที่ 11 แล้วครับ ผมรู้จักเธอมาก่อนหน้าจะจีบเธอได้สามปีครับ ตอนผมกลับมาจีบเธอเธอเป็นแม่หม้ายท้องได้ 5 เดือน ครอบครัวสามีเก่าเธอบังคับให้เธอไปทำแท้งครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรในเรื่องที่เธอท้องกำลังจะคลอด ช่วงนั้นพอคบกันได้ซักพักผมกับแฟนเริ่มอยากเจอกันมากขึ้น เธอเป็นคนกทมมีบ้านที่กทมอยู่สองสามหลัง แต่เธอไปทำงานที่ตจว ส่วนผมทำงานที่กทมอยู่แล้ว ผมเลยออกค่าเดินทางให้เธอไปกลับกทม ตจว เพื่อมาหาผมทุกครั้ง ค่าใช้จ่ายเรื่องห้องพักรายวันผมดูแล เรื่องกินผมดูแล เธอมาหาผมอยู่แบบนี้จนเธอใกล้คลอด พอเธอคลอดผมเห็นว่าเด็กไม่มีพ่อผมเลยบอกเธอว่าให้ใส่ชื่อผมเป็นพ่อเด็ก เรื่องราวก็ดำเนินมากระทั่งเธอได้งานใหม่ที่กทมครับ เธอปรึกษาผมเรื่องที่อยู่ใกล้ที่ทำงานรวมถึงเอ่ยว่าเธออาจกลับมาอยู่บ้านเธอที่ดอนเมืองครับ แต่ผมก็อยากให้เธอมาอยู่กับผม เดิมผมอาศัยอยู่บ้านกับครอบครัวเพื่อนมาสามปีได้ครับ จนพอเธอจะมาผมกับเธอเลยตัดสินใจที่จะมาอยู่หอด้วยกัน ผมให้เธอมาอยู่ใกล้ที่ทำงานผม เพราะผมจะได้ประหยัดค่าทางด่วน ผมทำงานอยู่บางนา ส่วนเธอทำงานแถวโซนพญาไท ตอนแรกเธอตัดสินใจจะอยู่บ้านเธอหรือไม่ก็จะอยู่แถวที่เธอทำงานคนเดียว แต่ผมอยากให้เธออยู่ด้วย ผมเลยคิดว่าเธอควรจะยอมเดินทางไกลหน่อยเพื่อประหยัดค่าทางด่วนผม เธอก็ชวนผมทะเลาะหาว่าผมเห็นแก่ตัวครับ พอเธอยอมมาอยู่แล้วนี้ผมเลยตัดสินใจปรึกษาเธอเพราะผมกู้เงินมาแสนนึงเพื่อโปะหนี้ของผม แต่เพราะต้องรับผิดชอบที่เธอมาอยู่กทม เงินสามหมื่นเลยต้องเอามารับผิดชอบค่าห้อง ค่าของใช้เข้าห้องบางส่วน และให้เธอในระหว่างเปลี่ยนงานด้วย ผมก็แค่บอกเธอตามตรงว่าผมขอให้เธอช่วยคืนเงินที่ผมช่วยเหลือเธอเรื่องค่าตั๋วเดินทางตั้งแต่คบกันครั้งแรกให้ผมด้วย ค่าห้องต่างๆ ของใช้ต่างๆ หารครึ่งให้ผมด้วย เธอก็ยอมครับ ทุกๆ เดือนเธอได้เงินเดือนมาเธอจะโอนให้ลูกกับแม่เธอเกือบครึ่งนึงของเงินเดือนเธอ จ่ายค่าห้องคนละครึ่งกับผม ใช้หนี้ผมรวมๆ แล้วผมคิดเธอไม่ถึงแสน แต่ผมไม่ได้คิดเรื่องที่ผมเคยซื้อนาฬิกาให้เธอมารวมด้วย เพราะผมสงสารเธอ เธอจะเหลือเงินกินต่อเดือนอยู่สี่ห้าพันอะครับ เธอบ่นกับผมบ่อยๆ ว่าเงินไม่พอกิน เธอติดกาแฟแก้วละตั้ง 50 บาทผมบอกให้เธอเลิกเพราะมันสิ้นเปลือง แต่เธอก็ไม่เลิก บางวันเธอยอมไม่กินข้าวเพราะตังค์ไม่พอผมไม่รู้จะพูดกับเธอยังไง พออยู่ด้วยกันเธอบ่นผมหนักขึ้นๆ ผมไม่เข้าใจแค่ผมเลิกงานเล่นเกมถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งเกือบทุกวันหรือทุกเวลาที่ผมว่างมันทำให้เธอเดือดร้อนตรงไหน
เข้ามาพันทิพของแฟนเลยทำให้ผมตาสว่างเธอเอาผมมาประจานในนี้
ขอเข้าเรื่องนะครับ
หลังจากที่ผมได้เข้ามาดูเฟสบุ๊คแฟนและเห็นกระทู้ในพันทิพของเธอที่เข้ามาปรึกษาเชิงกล่าวหาผม ผมพูดตามตรงผมไม่พอใจมากและขอโอกาสใช้พื้นที่นี้ระบายบ้างครับ
ผมรู้จักกับแฟนผมมาเข้าเดือนที่ 11 แล้วครับ ผมรู้จักเธอมาก่อนหน้าจะจีบเธอได้สามปีครับ ตอนผมกลับมาจีบเธอเธอเป็นแม่หม้ายท้องได้ 5 เดือน ครอบครัวสามีเก่าเธอบังคับให้เธอไปทำแท้งครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรในเรื่องที่เธอท้องกำลังจะคลอด ช่วงนั้นพอคบกันได้ซักพักผมกับแฟนเริ่มอยากเจอกันมากขึ้น เธอเป็นคนกทมมีบ้านที่กทมอยู่สองสามหลัง แต่เธอไปทำงานที่ตจว ส่วนผมทำงานที่กทมอยู่แล้ว ผมเลยออกค่าเดินทางให้เธอไปกลับกทม ตจว เพื่อมาหาผมทุกครั้ง ค่าใช้จ่ายเรื่องห้องพักรายวันผมดูแล เรื่องกินผมดูแล เธอมาหาผมอยู่แบบนี้จนเธอใกล้คลอด พอเธอคลอดผมเห็นว่าเด็กไม่มีพ่อผมเลยบอกเธอว่าให้ใส่ชื่อผมเป็นพ่อเด็ก เรื่องราวก็ดำเนินมากระทั่งเธอได้งานใหม่ที่กทมครับ เธอปรึกษาผมเรื่องที่อยู่ใกล้ที่ทำงานรวมถึงเอ่ยว่าเธออาจกลับมาอยู่บ้านเธอที่ดอนเมืองครับ แต่ผมก็อยากให้เธอมาอยู่กับผม เดิมผมอาศัยอยู่บ้านกับครอบครัวเพื่อนมาสามปีได้ครับ จนพอเธอจะมาผมกับเธอเลยตัดสินใจที่จะมาอยู่หอด้วยกัน ผมให้เธอมาอยู่ใกล้ที่ทำงานผม เพราะผมจะได้ประหยัดค่าทางด่วน ผมทำงานอยู่บางนา ส่วนเธอทำงานแถวโซนพญาไท ตอนแรกเธอตัดสินใจจะอยู่บ้านเธอหรือไม่ก็จะอยู่แถวที่เธอทำงานคนเดียว แต่ผมอยากให้เธออยู่ด้วย ผมเลยคิดว่าเธอควรจะยอมเดินทางไกลหน่อยเพื่อประหยัดค่าทางด่วนผม เธอก็ชวนผมทะเลาะหาว่าผมเห็นแก่ตัวครับ พอเธอยอมมาอยู่แล้วนี้ผมเลยตัดสินใจปรึกษาเธอเพราะผมกู้เงินมาแสนนึงเพื่อโปะหนี้ของผม แต่เพราะต้องรับผิดชอบที่เธอมาอยู่กทม เงินสามหมื่นเลยต้องเอามารับผิดชอบค่าห้อง ค่าของใช้เข้าห้องบางส่วน และให้เธอในระหว่างเปลี่ยนงานด้วย ผมก็แค่บอกเธอตามตรงว่าผมขอให้เธอช่วยคืนเงินที่ผมช่วยเหลือเธอเรื่องค่าตั๋วเดินทางตั้งแต่คบกันครั้งแรกให้ผมด้วย ค่าห้องต่างๆ ของใช้ต่างๆ หารครึ่งให้ผมด้วย เธอก็ยอมครับ ทุกๆ เดือนเธอได้เงินเดือนมาเธอจะโอนให้ลูกกับแม่เธอเกือบครึ่งนึงของเงินเดือนเธอ จ่ายค่าห้องคนละครึ่งกับผม ใช้หนี้ผมรวมๆ แล้วผมคิดเธอไม่ถึงแสน แต่ผมไม่ได้คิดเรื่องที่ผมเคยซื้อนาฬิกาให้เธอมารวมด้วย เพราะผมสงสารเธอ เธอจะเหลือเงินกินต่อเดือนอยู่สี่ห้าพันอะครับ เธอบ่นกับผมบ่อยๆ ว่าเงินไม่พอกิน เธอติดกาแฟแก้วละตั้ง 50 บาทผมบอกให้เธอเลิกเพราะมันสิ้นเปลือง แต่เธอก็ไม่เลิก บางวันเธอยอมไม่กินข้าวเพราะตังค์ไม่พอผมไม่รู้จะพูดกับเธอยังไง พออยู่ด้วยกันเธอบ่นผมหนักขึ้นๆ ผมไม่เข้าใจแค่ผมเลิกงานเล่นเกมถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งเกือบทุกวันหรือทุกเวลาที่ผมว่างมันทำให้เธอเดือดร้อนตรงไหน