".. เหมือนเรากำลังจะโดนทิ้ง

เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ .. เราเครียด ไม่มีทางออก เราอยากให้เพื่อนๆช่วยหาทางออกให้เราหน่อย!!!

...เริ่มเลย คือ เรากับแฟนคบกันมาสักพัก แฟนเราเป็นคนขี้หึง ชนิดที่ว่า เราไม่สามารถไปไหนด้วยตัวเองได้ถ้าเขาไม่พาไป, แต่งหน้าไม่ได้ ,ใส่เสื้อผ้าคือต้องมิดชนิดที่ว่าคอเต่าได้คือดี. เราทะเลาะกันเรื่องหึงห่วงบ่อย เราจะเป็นฝ่ายโดนคนเดียว จนเมื่อต้นเดือน เเฟนเราไป ตปท. เราไม่ได้ไปด้วย เราต้องทำงาน ซึ้งเราทำงานที่เดียวกัน ที่ทำงานไม่มีใครรู้ว่าเราคบกัน สองอาทิตที่เขาไป ตปท. เขาระแวงเราแบบทวีคูณ คือคิดตลอดเวลา ว่าเราจะนอกใจอะไร (เราเป็น ผญ หน้าก็พอดูได้ในระดับนึงมั้ง เพราะคนจะมาจีบเราตลอดเวลา ชนิดที่หัวบันไดไม่แห้ง )
เขาระแวงจนคิดว่าเราไปนัดกินข้าวกับคนอื่น จนขอเลิกเรา เราพยายามอธิบายเขาก็หาว่าเราโกหก เขาเคยลองใจเรา เราก็ผิดด้วยแหละที่คุยเขาแอบเอาไลน์ อีกเครื่องแอดมาแล้วแกล้งเป็นคนอื่น เรารู้นะเราก็เลยแกล้งคุย แต่เขาก็ปากแข็งว่าไม่ใช่เขา ยังไงก็ใช่ คนอะไรเพิ่งคุยจะรู้ทุกอย่างละเอียด.

เราไปง้อเขาแบบ ไลน์ไปเขาอ่านไม่ตอบอยู่3 วัน  พอตอบก็ด่าเรา เราไม่เคยเห็นเขาหยาบคาย ก็เพิ่งได้เห็น ตกใจนะ!! แต่เราใช้ หัวใจมากกว่าสมอง ร้องไห้
เราสัญญาทุกอย่าง คือเราจะไม่ไปไหนจะไม่คุยกับใครโดยเฉพาะเพศตรงข้าม  ยอมลบเฟสที่เรามีสิบๆปี ยอมให้รหัสล็อกอินไลน์ทั้งที่ไม่เคยให้ใคร เรายอมทุกอย่างเพื่อที่เราจะยังมรีเขาอยู่อมยิ้ม08 เราคบกับเขาเราหวังถึงขนาดอยากใช้ชีวิตคู่ด้วย แต่เหมือนมันจะพังลง เขาเริ่มเงียบ เริ่มไม่เจอกัน อ่านไลน์ไม่ตอบ ไปต่างจังหวัด อ้างว่างาน ซึ้งเราก็คิดแง่ดี คงไปทำงานจริงๆแหละ ข้ามวันข้ามคืนกันเลย แฟนเราห่างกับเราเยอะมาก รอบนึงได้ เขาเจ้าชู้ ปากหวาน พูดจาเก่ง สุภาพ ผญ หลงทุกคนอะ เขาถึงประสบความสำเร็จในเรื่องงานเยอะมาก เพราะเขาพูดจาเป็น  เราไม่รู้จะทำไง เหมือนตอนนี้เราก็โดนทิ้งให้อยู่คนเดียว มันโครตทรมานเลย ไม่มีใครคุยด้วย ไม่อยากเล่าแม่ก็แม่จะเครียดไปด้วย เพื่อนก็ต่างคนต่างทำงาน เราคบกับแฟนเวลาส่วนใหญ่อยู่กับงานกับแฟน ถ้าเขามาขอเลิกกับเราจริงๆรอบบนี้เราคงต้องไป เราต้องออกจากงาน เพราะเราไม่สามารถทำงานได้ในสภาพจิตใจที่แย่แล้ว ยังทำงานร่วมกับเขาอีก *งานเราต้องผ่านเขา  เรานอนไม่ค่อยหลับสะดุงตลอดเวลา คิดตลอดเวลา คิดสาระพัด ฟุ้งสาน ชนิดที่นั่งร้องทุกวันตอนอยู่ห้อง เราเป็นคนรักใครก็ทุ่มเท เรายอมปฏิเสธทุกอย่างเพื่อเขา แต่ดูสิ่งที่เราได้ มันไม่ยุติธรรมเลย คนรักมากกว่าทำไมต้องรับความรู้สึกมากกว่า มันกระทบไปหมด กะจิตกะใจทำงานก็ไม่มี เห้อออออออออออออออออออออ
-----------------------------------------------------------------
ทุกวันนี้เราก็ยังทักไลน์เขาไปนะ ถึงรู้ว่าเขาจะอ่านไม่ตอบ โทรไปไม่รับ  เราอยากขอคำแนะนำกับกำลังใจจากเพื่อนๆ อย่างน้อยมันก็ทำให้เราดีขึ้น ถึงจะไม่มากก็เถอะ เราก็รู้นะว่า วันนึงเราก็ทำใจได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ไง เรากำลังเผชิญมันเพียงลำพัง .....
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เหตุการณ์ของคุณก็คงไม่ต่างจากเพื่อน ๆ คนอื่นที่มาโพสกระทู้นะครับ ถ้าจะให้แนะนำ คงต้องถามกลับไปก่อนว่าตอนนี้ที่คุณมีความรู้สึกแย่ เครียด และกลัวว่าจะใช้ชีวิตต่อไปลำบากถ้าเขาเดินออกไปจากชีวิตคุณ คุณอาจจะทำใจไมได้ แล้วระหว่างที่คุณคบกับเขามาตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา คุณมีความรู้สึกตลอดเวลาหรือเปล่าครับ คุณรู้สึกดีทุกครั้งที่มีเขาอยู่ด้วยหรือเปล่า คุณรู้สึกได้เป็นตัวของตัวเองหรือเปล่า หรือรู้สึกว่าถูกบังคับให้ทำอะไรที่เราไม่อยากทำหรือเปล่า ยังเหลืออิสรภาพในการใช้ชีวิตในแบบที่คุณหรือเปล่า ถ้าคำตอบคือไม่ได้รู้สึกเลย หรือรู้สึกแย่กว่าด้วยซ้ำไป  แสดงว่าคุณแค่รู้สึกกลัวที่จะไม่มีเขามากกว่า แต่ก็ยังคิดว่าถ้าเขายังอยู่ในชีวิตคุณและเข้าใจคุณมากกว่าตอนนี้คงจะดีกว่า

คนรักกันถ้าขาดความไว้เนื้อเชื่อใจกันแล้ว ทุกอย่างก็คงไปด้วยกันลำบากครับ เพราะทุกนาทีจะมีแต่ความหวาดระแวงจนบางครั้งเรียกว่าวิตกจริตไปเลย ไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายหนึ่ง ที่มาของความรู้สึกระแวงกันอาจจะมาจากหลายสาเหตุ เช่น เคยมีประสบการณ์ในอดีตที่ถูกทำมา หรือ ตัวคุณเองที่เคยทำให้เขารู้สึกแบบนั้นมาก่อน เขาเลยเก็บเอาไว้ในความทรงจำตลอดเวลา โดยขาดความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวคุณ ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้ทั้งสิ้น  

สิ่งที่คุณพยายามทำอยู่ให้เขากลับมา ให้เขาเข้าใจในตัวคุณมากขึ้น และคุณยอมที่จะกลับไปอยู่ในสภาพแบบเดิมได้ ถ้านั่นเรียกว่าความสุขที่คุณต้องการก็ทำต่อไปครับ แต่ถ้าตั้งสติแล้วมองย้อนกลับไปให้เห็นภาพในอดีตที่ผ่านมา บางทีคุณอาจจะค้นพบความจริงบางข้อที่ทำให้คุณคิดได้ว่า นั่นอาจจะไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงที่คุณกำลังเรียกร้องอยู่ตอนนี้ก็เป็นได้ แต่หากหมายถึงความกลัวที่คุณจะต้องถูกโดดเดี่ยวต่างหาก ยังมีเวลาให้คุณตัดสินใจและไตร่ตรองให้ดีครับ ถ้าเขาเห็นค่าของคุณมากพอ เขาจะกลับมาหาคุณเอง โดยที่คุณไม่ต้องวิ่งไล่ให้เหนื่อยขนาดนี้ ผมเชื่อแบบนั้นครับ.
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่