ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเสมอมานะครับ แนะนำ ทักทายได้เสมอ

   อันนี้ลิงค์บทที่ผ่านมาครับ

    http://pantip.com/topic/35685277
  
  หรือจะตามอ่านแบบง่ายๆ จากเด็กดี ผมลงอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

     https://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1350561


   พลังเร้นลับที่ติดตัว 'ฝันรัก' เจ้าของฉายามนุษย์ป้า คือ ‘ฌาน’ ซึ่งทำให้สามารถมองเห็นบางสิ่ง… บางสิ่งที่วับหวานรัญจวนใจ แต่หลายครั้งมันนำทางเธอไปรับรู้ภาพความตายอันพิลึกพิลั่น!

และพลังเดียวกันนี้ทำให้หญิงสาวเข้าไปพัวพันคดีเด็กหลอดแก้วและแม่อุ้มบุญในฐานะสายลับ เพื่อช่วยบิดาของเธอให้พ้นโทษก่อนสิ้นใจ
ในย่างก้าวที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย หญิงสาวหารู้ไม่ว่ากำลังตกอยู่ในเงื้อมมือ ‘อาชญากรซิกซ์แพ็ก’ ผู้ซึ่งปรารถนาทั้งลมหายใจ และ ‘ฌานสิเน่หา’ ของฝันรัก!!
                           







บทที่ ๑๔

    ฝันรักถูกกักตัวไว้ระหว่างทางกลับเข้าศูนย์แม็กซ์ เป็นโรงแรมเก่าหลายสิบปีสูงห้าชั้นแถบชานเมือง  เจ้าหน้าที่สาวเกาหลีไม่ได้อธิบายสิ่งใดให้ทราบ เพียงแค่บอกให้รอณฤทธิ์และห้ามติดต่อใครเด็ดขาด

    การรอคอยทำให้เซ็งและเบื่อหน่าย หล่อนไม่รู้ว่าเขาหายหัวไปไหน ซ้ำร้ายยังถูกทิ้งในโรงแรมที่มีบรรยากาศชวนหลอน  และกลิ่นเหม็นอับก็ลอยอบอวล แถมมีแมลงสาบไต่ออกจากท่อในห้องน้ำ

    หญิงสาวได้หนังสือนิยายหน้าปกหนุ่มตาสีฟ้าถอดเสื้อโชว์ซิกซ์แพกอ่านแก้เหงา หล่อนซื้อจากมินิมาร์ทใกล้โรงแรม อ่านไปครึ่งเล่มอาการวาบหวามชวนให้หัวใจอ่อนระทวย จึงละสายตาจากหน้ากระดาษ ดึงตนออกจากเรื่องราวเหล่านั้น แล้วเริ่มบ่นและสาปแช่งณฤทธิ์ พอให้หายหงุดหงิด

    เวลาล่วงผ่านจนเย็นย่ำ หญิงสาวนั่งกระสับกระส่ายบนเตียง อาหารในเรือนอรัญแทบไม่ตกถึงท้อง หล่อนมัวแต่ระวังทุกอย่างที่เขาหยิบยื่นให้ รับประทานได้สองสามคำก็บอกว่าเวียนศีรษะ เลยปลีกตัวมานั่งตามลำพัง กระนั้นน้ำนวลและแมวเหมียวยังตามมาพูดจาเหน็บแหนมให้ร้อนหูร้อนใจ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในเรือนเก่าหลังนั้น     

    หญิงสาวเปิดโทรทัศน์เคเบิ้ลทีวีท้องถิ่นดูฆ่าเวลา มีข่าวด่วนคดีฆาตกรรมรุ่งทิวาพอดี นักข่าวใส่สีตีบิดเบือนความจริงจนผิดเพี้ยน ก่อนจะโยงถึงเรื่องลึกลับในไหมทองอินเตอร์เนชันแนลสคูล ฝันรักคว้ารีโมทเพิ่มเสียง ตั้งใจฟังเป็นพิเศษ เพราะเป็นการให้สัมภาษณ์ครั้งแรกของบารมีบิดารุ่งทิวา  

    “ผมเสียภรรยาไปคนหนึ่ง ทำใจแทบไม่ได้ พอลูกมาจากไปอีกคนชีวิตก็หมดสิ้นทุกอย่าง พวกคุณยังจะขุดคุ้ยว่าผมเป็นต้นเหตุให้หนูรุ่งตายอีก จิตใจทำด้วยอะไร ผมถามหน่อยเถอะ…”

    “เอ่อ คุณบารมีครับ ขออีกหนึ่งคำถาม” นักข่าวหนุ่มไม่สนใจคำพูดบารมี เขายื่นไมค์โครโฟนไปหาชายวัยกลางคนผมสีเทาทั้งศีรษะ เอ่ยเสียงดังด้วยมีข้อมูลที่มั่นใจว่าจะทำให้บารมีดิ้นไม่หลุด

    “น้องเจียหมิงอ้างว่า ก่อนรุ่งทิวาเสียชีวิต คุณขังเธอเอาไว้ในบ้านหลายวัน สาเหตุเพราะเพื่อนผู้ชาย เรื่องนี้เป็นความจริงไหมครับ”
บารมีมองนักข่าวหนุ่มราวกับเป็นศัตรู มือใหญ่ปัดไมค์โครโฟนทิ้ง “อย่าเอาคำพูดเด็กพวกนั้นมากล่าวหาผม พวกคุณรู้จักให้เกียรติคนตายด้วย แค่นี้ครอบครัวผมก็บอบช้ำมากแล้ว ถ้ายังขุดคุ้ยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก พวกคุณเตรียมถูกฟ้องกลับได้เลย”

    ฝันรักดูข่าวต่อจากนั้นพร้อมวิเคราะห์ข้อมูล นักข่าวหนุ่มภาคสนามสืบประวัติครอบครัวรุ่งทิวาอย่างละเอียด รวมถึงสัมภาษณ์เพื่อนๆ ในโรงเรียน ทั้งหมดล้วนต้องการให้สืบหาคนลงมือฆ่าเด็กสาว เมืองเล็กๆ ติดป่าชายเลนเป็นแหล่งท่องเที่ยว ผู้คนอยู่กันอย่างสงบมานาน ข่าวครึกโครมเช่นนี้ทำลายภาพพจน์ชุมชนเสียหาย

    ภาพข่าวตัดไปเป็นโฆษณาเครื่องออกกำลังกาย ฝันรักจึงเดินไปยังตู้เย็นเล็กหาเครื่องดื่ม ก่อนเข้าห้องพัก หล่อนซื้อเบียร์จากมินิมาร์ทมาหลายกระป๋อง พร้อมมันฝรั่งทอดและถั่วสารพัดชนิด ปกติไม่เคยทำนิสัยเมรีขี้เมา หากเป็นเพราะอากาศเป็นใจฝนตั้งเค้าตั้งแต่บ่าย และตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา มีความเครียดสะสม เลยอยากหาวิธีพักสมอง

    โทรทัศน์ดังเป็นเพื่อนขณะที่กระดกเบียร์หมดไปสามกระป๋อง ฝันรักยิ้มและหัวเราะรื่นเริง พลางมองซิกซ์แพกหนุ่มหล่อทั้งไทยแท้ลูกครึ่ง และหนุ่มผมสีทอง พวกเขากำลังสอนการบริหารร่างกายด้วยการเล่นบอดี้เวท

    หญิงสาวนึกครึ้มอกครึ้มใจขยับตัวโยกไปมาตามภาพในทีวี พอเหงื่อออกความสนุกก็ตามมา หล่อนวาดลวดลายตามแบบฉบับตนเอง คือการลำเซิ้งแบบแดนเซอร์หมอลำซิ่งบนเวทีงานวัด สนุกอยู่พักใหญ่เสียงเคาะประตูรัวแรงก็ดังกระหน่ำ

    หล่อนเดินเซนิดๆ ตรงไปยังบานประตู  เมื่อส่องตาแมวดู ก็เห็นคนหน้าหนวดยืนทำหน้ายุ่งคิ้วผูกโบ

     ฝันรักเปิดบานประตูไม้แง้มไว้เล็กน้อย หล่อนกัดฟันดังกรอดๆ สองมือกำหมัดแน่น  ทั้งโกรธ หงุดหงิด และดีใจที่ได้พบหน้าเขา หญิงสาวแยกแยะความรู้สึกตนเองไม่ถูก ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะผู้ชายชื่อณฤทธิ์!

    “โอ โมโหหิวขนาดนั้นเลยหรือ ที่รัก เอ๊ย คุณฝันรักก้านยาว” เขาพูดพร้อมหัวเราะลงลูกคอ

    “มาก! แต่กินอะไรไม่ลง เลยหาของที่กระดกลงคอง่ายๆ ยัดลงไปแทน” หล่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะบัด

    “ริเป็น ลำยองตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าของดำอย่างไอ้อรัญแซ่บนัวไม่ถึงใจ เลยต้องหาอย่างอื่นซดแทน” คนอยู่หน้าประตูห้องแหย่กลับด้วยวาจาเผ็ดร้อน

    “ฮึ เขาน่าเจี๊ยะกว่าคนแก่แถวนี้เป็นกอง แต่ฉันไม่ได้อยู่ในอารมณ์อยากกิน หรือเจ๊าะแจ๊ะกับใคร ขอมอมเหล้าตัวเองให้หลับสบายใจกว่า”

    ณฤทธิ์เลิกคิ้วสูง มองหญิงสาวอย่างประเมินว่าเครียดเรื่องใด…แต่น้ำหน้าอย่างนี้ คงมีแค่เรื่องเดียว เรื่องผู้ชาย!!

    “เธอนี่ก็แปลก ไม่เพ้อถึงผู้ชาย ก็เครียดเพราะผู้ชาย” เอ่ยจบนิ้วชี้ยาวใหญ่ก็จิ้มหน้าผากฝันรักเต็มแรง  ต่อจากนั้นจึงก้าวเข้าข้างในโดยที่ฝันรักไม่ทันห้ามปราม

    “โอ๊ย จะบ้าหรือคุณ เจ็บนะ” หล่อนหวีดเสียงแหลม รูปหน้าผากตัวเองป้อยๆ

    “เจ็บสิดี จะได้เตือนสติว่ากำลังทำงานช่วยเฮียติให้พ้นคุกไวๆ ไม่ใช่มัวฝันหวานว่าคืนนี้จะลากผู้ชายคนไหนขึ้นเตียง!” คำพูดเขาสะกิดใจหล่อนให้เจ็บจี๊ด

    “ฉันเข้าใจดีและพยายามทำอย่างเต็มที่แล้ว อย่ากดดันได้ไหม!  และกรุณาทำความเข้าใจเสียใหม่ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงมากตัณหา เห็นคนหล่อแล้วต้องเลือดกำเดาไหล!” เอ่ยจบก็วิ่งกุมหน้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียง มือคว้าหมอนและผ้าห่มคลุมร่าง ตามด้วยเสียงร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเด็กๆ ผิดวิสัยมนุษย์ป้าจอมเหวี่ยง  

    ณฤทธิ์ปล่อยฝันรักระบายอารมณ์พักใหญ่ พอเสียงสะอื้นหายไป จึงเขย่าตัวหล่อน

    “อย่ามายุ่ง คนจะนอน!”

    “เรื่องนี้ฉันไม่ยุ่งไม่ได้ นอนลงไปได้ยังไงน้ำท่าก็ยังไม่อาบ เด็กหนอเด็กไม่คิดสำรวจตัวเองเลย ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า…ทำให้คนในทีมตกอยู่ในอันตรายไปด้วย ยังมีกะจิตกะใจจะนอน”

    ฝันรักผลุนผลันลงจากเตียง ก้าวไปหาช่องแสงที่เป็นกระจกกว้างหลังห้อง ดึงผ้าม่านเปิดออก อยากเห็นสิ่งอื่นด้านนอก แทนดวงหน้าชายหนุ่ม

    “ใครจะเป็นจะตายเพราะฉันอีกละ ทำงานสุดตัวขนาดนี้ความดีความชอบไม่เคยได้รับ ยังถูกแขวะให้ช้ำใจ คุณรู้ไหมวันนี้ฉันเกือบเสียท่าให้นายอรัญด้วย เขาน่ากลัวมาก!” หล่อนระบายความอัดอั้นตันใจ

    “รู้จักกลัวก็ดี เป็นผู้หญิงเก่งกล้า เกินงามเดี๋ยวขายไม่ออก” เขาว่าเสียงเรียบ หากแฝงคำจิกกัด

    “บ้า! ฉันไม่ได้อยากเก่งสักนิด แต่จะให้ทำตัวนุ่มนิ่ม เป็นช้างเท้าหลัง ก้มหน้าทำงานบ้านให้ผู้ชายกดขี่ ไม่มีทางแน่นอน”

    “ฮ่าๆ คนอย่างฉันไม่ชอบใช้กำลังข่มเหงผู้หญิงด้วยสิ อกแน่นเปรี๊ยะกับไหล่กว้างบึกบึนเนี่ย มีไว้ให้สาวๆ ซบเวลาต้องการคนปลอบ” พอได้ทีเขาก็อวดอ้างสรรพคุณตัวเอง

    “ฮึ เอาไว้คนสำคัญคุณซุกซบเถอะ ฉันไม่ชอบหมีควายขนรุงรัง ตัวเหม็นเหงื่อ!” ฝันรักว่าอย่างไม่ต้องการสิ่งที่เขาเสนอ

      “อืม จะบอกให้รู้ไว้ เห็นหล่อๆ อย่างนี้ก็เลือกคนนะจ๊ะ อย่าคิดว่าจะได้กินของหวานง่ายๆ เว้นแต่…ฉันจะปรนเปรอให้เอง”  

    ฝันรักเบ้ปากให้เขา พร้อมค้อนด้วยหางตา ชายหนุ่มทำตาดุตอบกลับ ก่อนส่งสัญญาณให้หล่อน เขาจับใบหูตนเองข้างหนึ่ง ดึงลงสองสามที  

    ต่างหูทรงกลมล้อแสงไฟในห้องเป็นประกายระยิบระยับประหนึ่งดวงดาว คือเครื่องมือที่อรัญใช้ติดตามฝันรัก โชคดีทีมแม็กซ์ไหวตัวทัน ส่งตัวหญิงสาวเข้าพักโรงแรมเสียก่อน

    “อะไร!” เสียงเขียวจัดถามไถ่

    ชายหนุ่มไม่ตอบ เอื้อมมือมาจับใบหูนิ่มซึ่งมีต่างหูเจ้าปัญหา

    “ยุ่ง! เอามือสกปรกออกไปนะ” หล่อนว่าพลางถอยชิดประตูห้อง

    “ยายเพี้ยน!” เขาฉุนจัดเมื่อเห็นอาการหวงต่างหูราวเป็นของรัก

    ณฤทธิ์ย่างสามขุมเข้ามาฝันรัก พ่นลมหายใจร้อนผ่าวรดใบหน้าเรียว มือใหญ่จับคางหล่อนเชิดสูง ดวงตาคมสายสบดวงตากลมโตซึ่งมีแววตื่นกลัว

    “จะตายเพราะไอ้ต่างหูสับปะรังเค ยังไม่รู้ตัวอีก!” เขาตวาดเสียงกร้าว แต่พอเห็นความน้อยใจที่ผ่านออกมาทางดวงตาของหล่อนเขาก็รู้สึกผิด

    น้ำตาฝันรักค่อยๆ ไหลอาบหน้า หล่อนร้องไห้โดยไร้เสียงสะอื้น

    “ฉัน…เอ่อ พี่ขอโทษ…” เสียงเขาทุ้มนุ่ม ปลุกปลอบหล่อน

    ฝันรักมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ใบหน้าคมเข้มฉายความสำนึกผิดผ่านทางดวงตา และรอยยิ้มเก้อเขิน  

    “หา คุณเรียกตัวเองว่าพี่เหรอ …หน้าตากับอายุขนาดนี้ รุ่นพ่อฉันเลยนะ” หล่อนหัวเราะพรืดใหญ่  เคยคิดเสมอว่าเขาเป็นเพื่อนพ่อ ตอนเด็กๆ เคยเรียกณฤทธิ์ว่า ‘อาเสือ’ ด้วยซ้ำ

    “เลิกพูดเล่นเสียที พี่ไม่ได้แก่ขนาดนั้น” เขาบอกหล่อน ก่อนจะยกมือมาลูบผมบนศีรษะหล่อน สัมผัสนั้น มากด้วยความน่ารัก น่าหยิก “พี่ขอโทษ น้องฝันให้อภัยพี่ได้ไหม ถึงยังไงอดีตก็แก้ไขไม่ได้”   

    คำพูดแทนตัวเองและการเรียกขานหล่อนด้วยเสียงทุ้มๆ ฟังแล้วชวนให้หลงเสน่ห์หนุ่มรุ่นพ่อเหลือเกิน  

    รอยยิ้มขัดเขินเผยบนดวงหน้าหญิงสาว นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้มองเขาเต็มตา ด้วยหัวใจไร้อคติ    ณฤทธิ์เป็นเจ้าของดวงตาคู่สีน้ำตาลเข้ม มีแพขนตางอนราวกับผู้หญิง ผิวขาวจัดแต้มด้วยเคราเขียวครึ้มและไรหนวดเหนือริมฝีปาก คือเขาหนุ่มหล่อมาดเข้ม แฝงความอ่อนโยนด้วยมีจิตใจดีงาม  

    ‘พี่เสือใหญ่…หล่อจังเลย โตขึ้นจะเป็นแฟนกับหนูฝันได้ไหมคะ’ เสียงหล่อนในวันเด็กไร้เดียงสาดังในหัว ครั้งนั้นรู้สึกอายม้วนยามอยู่ใกล้เขา

    ‘ถ้าหนูฝันจะน่ารักแบบนี้ตลอดไป รับรองว่าพี่จะเป็นเจ้าบ่าวสุดหล่อของหนูฝันในอนาคตจ้ะ”

    เอ่ยจบพี่ชายก็อุ้มฝันรัก แล้วขโมยหอมแก้มใสฟอดใหญ่ คนถูกหอมไม่ทันตั้งตัวเลยหวีดเสียงแหลม กางฝ่ามือทั้งสองข้างเตรียมลงไม้ลงมือกับเขา

     ‘อี๊ เอาน้ำลายมาป้ายหน้าเขาทำไม’ ฝันรักร้องลั่น ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยปฏิเสธสัมผัสเขา แต่เพราะบางสิ่งในตัวเปลี่ยนไป หล่อนมิใช่เด็กเล็กอย่างวันวาน หากโตเป็นสาวเต็มกาย ทุกครั้งยามใกล้ชิดกัน มักเกิดความรู้สึกเร้นลับ ท้องไส้ปั่นป่วน ดวงหน้าผะผ่าวร้อน แข้งขาอ่อนแรง

    เมื่อวันเวลาผ่านไป หน้าที่ผู้พิทักษ์สันติราษฎรของณฤทธิ์ก็ขีดเส้นชีวิตทั้งคู่ห่างกัน แต่สาเหตุที่ทำให้หล่อนตัดขาดจากเขา จนประกาศว่าชาตินี้ถึงตายก็จะไม่เผาผีกัน เป็นเพราะเขาไม่สามารถช่วยปิติให้พ้นโทษการถูกจองจำคดีฆาตกรรมอมรเทพ…