การที่เป็นคนที่ไม่สามารถเล่าเรื่องในใจให้ใครฟังได้เลยแย่รึเปล่าครับ หรือพอมีทางออกรึเปล่า

คือเราเป็นคนที่มีอะไรชอบเก็บไว้ในใจเสมอเลยไม่ว่าจะเรื่องดีเรื่องร้าย
ไม่ชอบการระบายใดๆเลยไม่ว่ากับเพื่อนหรือพ่อแม่พี่น้อง เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
บางครั้งก็เตรียมใจที่จะเล่าจะปรึกษาแต่พอจะต้องเดินเข้าไปจะคุยเรื่องที่จะเล่ามันกลับพูดอะไรไม่ออก
หรือไม่ก็ออกมาเป็นเรื่องที่เราไม่ได้ต้องการจะเล่า อยู่ๆมันก็เบี่ยงประเด็นไปเลย เหมือนไม่อยากให้ใครรับรู้
ซึ่งมันก็อึดอัดประมานนึง ยิ่งเวลาที่ต้องอยู่กับตัวเองแล้วเรามักย่ำคิดย่ำทำเสมอ

เราเคยคิดว่าเหล้าอาจจะช่วยได้เพราะอาจจะทำให้กล้าพูดอะไรมากขึ้นแต่ก็ไม่เลย
เพราะยิ่งเราเมาเรายิ่งสงบปากสงบคำแทบจะไม่พูดเลย มันจะแย่รึเปล่าครับถ้าเป็นแบบนี้ไปนานๆ

ปล. ปกติก็จะคลายเครียดด้วยเพลงและบุหรี่วันละหนึ่งถึงสองตัว