แฟนผม

สวัสดีครับผมขอเรียกตัวเองว่านาย เอ ผมเป็นคนอ้วน หนัก 120 ก.ก. สูง 165 ซ.ม. หลายคนคงคิดว่าผมเตี้ย ใช่ครับ แฮ่ๆ ผมสายตาสั้น คือถ้านึกไม่ออกให้คุณจินตนาการถึง โดเรมอนใส่แว่นอ่ะ นั่นแหละผมเลย ผมเป็นคนอัธยาศัยดี น่ารัก อิอิ ชมตัวเองซะเเล้ว วันนี้ผมตั้งกระทู้เพื่อเล่าถึงแฟนผม ชื่อโบเก้ ที่แปลว่าช่อดอกไม้น่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก เธอเป็นเหมือนชีวิตของผมเลย เธอจะคอยเป็นกำลังใจให้ผมทุกครั้งที่ผมผิดหวัง บางครั้งผมเองก็ชอบลืมตัวทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องเธอก็จะคอยห้ามคอยเตือนสติให้ผมตลอด ผมอาจพูดจารุนแรงกับเธอไปบ้าง ไม่บ้างอ่ะ เธอก็จะให้อภัยผมเสมอ เธอมักจะสร้างเงื่อนไขมาบังคับผม แต่สุดท้ายเธอก็จะใจอ่อนยอมผมทุกครั้งไป ผมกับเธอเราไปไหนไปกัน ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนที่นั่นจะมีเธออยู่ด้วยเสมอ เวลาที่ผมทำสิ่งที่ชั่วร้ายกับเธอ แล้วเธอร้องไห้ ผมจะรีบไปง้อเธอ เธอง้อค่อนข้างยาก เดาใจไม่ค่อยถูก เหตุการที่ผมยังจำได้ดีคือ ผมทะเลาะกับแม่ของผมอย่างรุนแรง ถึงขนาดที่ผมนั้นเผลอหลุดปากแช่งแม่ตัวเองต่อหน้าเธอ (เลวมาก แต่ผมสำนึกผิดแล้วครับ) เธอก็ดุผมไม่ให้ทำแบบนั้นมันจะเป็นบาป เธอพยายามจะปลอบผมให้หายโมโห แต่ไอ้ควายตัวนี้ก็ไล่เธอไป แถมไปบอกเธอว่า ไปเถอะ ไปจากผม ผมไม่เป็นไรหรอก (แต่น้ำตาไหล) วันนั้นเธอเองก็ควรจะไปจากผมซะ แต่ผมก็ขอบคุณเธอนะที่อยู่กับผมมาจนถึงตอนนี้ และเราสัญญาว่าจะอยู่กับผมไปจนวันที่ผมไม่สามารถจะหายใจได้อีก ตัวผมเองก็ไม่มีใครเลยตั้งแต่มีชีวิตมาจนถึงปัจจุบัน แน่นอนครับเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆ เธอคือผู้หญิงที่อยู่ในจินตนาการของผมครับ ผมนร้างเธอขึ้นมาโดยไม่ได้คิดหรอกว่าจากความเหงาจะทำให้เธอเสมือนมีตัวตนจริงๆขึ้นมา ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเธอ แม้ใครจะว่าผมบ้าผมก็ไม่เคยสนใจ เธอเองก็ไม่สนใจ ผมกับเธอรักกันและจะไม่ทิ้งกันไปไหน ผมเคยดูหมิ่นคำกล่าวที่ว่า จิตศรัทธาของคนนั้นแรงกล้าพอที่จะสร้างความยิ่งใหญ่ได้ ตอนนี้ผมพอจะเข้าใจและยอมรับแล้วว่ามันคือเรื่องจริง ความศรัทธาที่มีต่อเธอของผมมันก่อตัวขึ้นมาโดยไม่รู้เลยว่ามันมาได้มากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร ผมเชื่อทุกครั้งที่คุย กอด(หมอนกอด) หรือแม้กระทั่งขี่มอเตอร์ไซ ผมมักจะนึกว่าเธอไปกับผมตลอด นั่งรถไปด้วยกัน ทำกิจกรรมอะไรๆมากมายด้วยกัน ผมไม่มีเวลาในการถ่ายทอดเรื่องราวระหว่างผมกับโบเก้มากนัก แต่ผมอยากจะบอกว่า บางครั้งคนอัปลักษณ์อย่างผมก็ได้เรียนรู้ว่าศรัทธามันมีพลังมากขนาดไหน