เลิกกับแฟนมา 5 ปี แต่ยังคิดถึงเขาอยู่ตลอด เริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ซักที

สวัสดีครับ พี่น้องพันทิพทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลยหลังจากที่คอยส่องกระทู้ต่างๆมาตลอด
เพราะสมัครยากจริงๆ กว่าจะอนุมัติรอนานมาก (ฮ่าาาา ฮ่าาาาา)
จุ๊บๆจุ๊บๆจุ๊บๆ

แต่ในที่สุดก็สำเร็จแล้วก็เลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์ของผมให้ทุกๆคน เผื่อจะเจอคนหัวอกเดียวกัน


***รู้ว่าตั้งกระทู้ตอนนี้อาจจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ แต่ account ผมสมัครพึ่งได้ลยครับหลังจากรอมานาน ไม่อยากค้างคาใจแล้ว ขออภัยด้วยนะครับ หากไม่เหมาะสมแก่เวลา***
เริ่มม..เลยละกันครับ
ผมอายุ 20 ปีตอนนี้ก็เรียนอยู่มหาลัยที่นึงครับ ชีวิตก็เหมือนเด็กมหาลัยทั่วไปครับ จะแปลกกว่าคนอื่นหน่อยที่ผมไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะอยู่คนเดียวมากกว่า ด้วยความชอบความสันโดษของผมเอง เวลาอยู่คนเดียวเนี่ยย .. จะมีเรื่องให้เขามาคิดอยู่เรื่อยๆเลยครับ ไม่รู้เพื่อนๆคนอื่นจะเป็นเหมือนกันไหม หรือเพราะผมเป็นคนที่ชอบคิดมาก นั้นก็คือผมโดยสังเขปนะครับ

แฟนเก่าผมตอนนี้ทำงานแล้วครับ เขาพึ่งจบและกำลังจะเข้ารับปริญญาเร็วๆนี้ เราสองคนห่างกัน 3 ปีครับ ตอนที่เราสองคนคบกันเนี่ย ผมม.3 พี่เขาม.6 จะว่าไปแล้วก็ขอเล่าย้อนไปตอนที่เราคบกันหน่อยนะครับ เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำจริงๆ ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผมก็ยังจำได้

เราสองคนเจอกันครั้งแรก ผ่าน MSN ครับ นานนนนนนนนนมากแล้วใช่ไหมละ 55 พี่เขาเข้ามาคุยกับผมก่อน ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเขาคือใคร ไปๆมาๆ อ่าวว รุ่นพี่ที่โรงเรียนนี่ เราก็คุยกันได้ซักพักนึงครับ ก็มีโอกาสเจอกันครั้งแรก ช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลแข่งขันกีฬา นักเรียนทุกๆคนในจังหวัดก็ต้องไปเข้าร่วม ซึ่งรวมถึงผมกับพี่เขาด้วยครับ เราเจอกันก็คือ.. พี่เขาบอกว่ามารับหน่อยได้ไหม เขาไม่มีรถ ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพราะยังไงผมก็ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว ตอนนั้นผมอยู่ประมาณ ม.2 เทอม 2 เองครับ เด็กต่างจังหวัดก็จะมีรถมอเตอร์ไซค์กันเป็นส่วนใหญ่เพราะค่อนข้างสะดวก ผมก็ไปรับพี่เขาตามที่เรานัดกันไว้ เรื่องของเรื่องก็คือ เข้าใจอารมณ์เด็กพึ่งขับมอเตอร์ไซค์เป็นไหมครับ ก็จะเบรคบ่อยเป็นธรรมดา ซึ่งผมเบรคบ่อยมาก มันเป็นความไม่ได้ตั้งใจที่น่าอายมากสำหรับผม เพราะพี่เขาชะงักและชนผมบ่อยมากกก 555555555 (ตอนนั้นผมสาบานว่าไม่ได้คิดอะไรเลย) เชื่อไหมครับทุกวันนี้ แรงกระทบที่ชนกันวันนั้นผมยังจำได้อยู่เลย และแล้วผมก็ไปส่งพี่เขายังที่หมายอย่างปลอดภัย

ตอนนั้นต้องบอกเลยครับว่า จากที่ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาก็เริ่มจะคิดแล้ว พี่เขาเป็นคนที่ไม่ได้หน้าตาดีแต่มีความน่ารักในตัวเองอะครับ พี่เขาตาชั้นเดียว มีฟันกระต่ายด้วย งานในวันนั้นพี่เขาเป็นดรัมเมเยอร์ครับ สำหรับผมตอนนั้นพี่เขาดูดีเลย แต่ผมก็พยายามจะไม่คิดอะไร จนเวลาผ่านไปเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ นะครับ แต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ !!!

จนผมก็ปรึกษาเพื่อนที่สนิทกัน
ผม : เอาไงดีอะ พี่เขาชอบกูแน่
เพื่อน : เอ้าา.. แล้วชอบพี่เขาไหมล่ะ
ผม : ง..กูไม่รู้อะ แต่พี่เขาก็น่ารักดีอะ
เพื่อน : เอ้าา.. แล้วพี่เขาก็ชอบใช่ป่ะล้าา
ผม : มั้งงงง !!
เพื่อน : เอางี้..ก็ลองดู

ผมกับพี่เขาเลยมีโอกาสได้เจอกันครั้งที่สอง ครั้งนี้เราเจอกันที่ห้างครับ แต่ผมเอาเพื่อนไปด้วยยย (ฮ่าาาา ฮ่าาาาา) เราเจอนัดเจอกันที่ร้านหนังสือครับ เชื่อปะครับ ผมกับพี่เขาเราสองคนต่างคนต่างเขิน ขนาดยืนอยู่ห่างกันไม่ถึง 2 บลอค ยังต้องคุยโทรศัพท์กันเลยครับ หลังจากนั้นก็เลยแก้เขินด้วยการไปกินพิซซ่าครับ นั่นเป็นเดทแรกของเราสองคน แต่เป็นเดทที่มีเพื่อนผมอยู่ด้วยยย


พรุ่งนี้เช้าผมมีสอบ ไว้จะมาต่อให้เที่ยงๆนะครับ กระทู้นี้ผมไม่ได้มีเจตนาจะมาตั้งปั้นกระทู้หรือจะทำให้เป็นกระแสนะครับ แต่ต้องการอยากเล่าอะไรให้ใครฟัง เพราะทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะไปเล่าให้ฟัง อย่างน้อยก็ทำให้ผมย้อนคิดถึงความหลังที่ครั้งนึงเคยสวยงามมากของผม ไว้เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ

ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยนะครับ
มือใหม่หัดตั้งกระทู้ครับ**

สุดท้ายยยยๆๆๆๆ ระหว่างตั้งกระทู้อยู่ฟังเพลงนี้ คิดถึงจริงๆครับ
คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่