ครอบครัว

สวัสดีค่ะ เราชื่อ. Q. น่ะ ( นามสมมุติ ) เราอยู่ ม.ปลาย.  ตอนนี้เป็นช่วง ที่โรงเรียนเรามีการซ้อมวิชาการค่ะซ้อมก่อน รร เปิด1 อาทิตย์ เราก็ติดวิชาการค่ะเลยมาซ้อม เราขอแม่ว่าจะไปซ้อมวิชาการน่ะ. (  ท้าวความก่อนน่ะปิดเทอมเราจะกลับบ้านไปอยธ่กับแม่สส่วนเปิดเทอมเราก็จะมาอยู่หอกับพี่สาวเรา) แม่ก็เออออตามไป พอถึงวันที่เราต้องไปเราอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าค่ะ แม่ตื่นเเม่ก็ถามว่าจะไปไหนเรสก็อบอกว่า
เรา: ไปซ้อมวิชาการ
แม่: ไม่เชื่อซ้อมวิชาการอะไร. รร ยังไม่เปิด
เรา: แล้วนี้ ในใบนัดก็มี ( ยื่นให้แม่ดู แม่ก็ไม่ดูค่ะ)
แม่: เดี่ยวโทรถามครู  มีเบอร์ครูอยู่
แม่ก็หายไปคุยโทรศัพย์อยู่นานค่ะ
แม่: ครูบอกไม่ซ้อม. อย่ามาโกหก
เรา: ซ้อมสิทำไมจะไม่ซ้อม ในใบนัดก็มีอยู่น่ะ
แม่ก็ไม่ให้เราไปค่ะ ตอนนั้นบอกเลยเราน้อยใจมาก ทำไมแม่ไม่เชื่อเราน่ะ อารมณ์แบบโมโหปนไปด้วยเราเลยยกกระเป๋าเก็บของมาอยู่หอค่ะ
เดินมาค่ะบ้านเราจะเข้าไปในปากซอย ประมาณ6กิโลเมตรได้ค่ะ เราเลยเดินออกมาตอนนั้นคือไม่สนอะไรแล้วทั้งโมโหทั้งน้อยใจ
เราไม่มีเงินติดตัวสักบาท ไปคือไม่มีเงินเลย แต่เรามีแหวนอยู่สองวงค่ะ เราคิดอยู่นานว่าจะเอาไปจำนำไว้ก่อนดีไม่
แล้วค่อยมาไถ่คืน ก็จำนำไว้2000 บาทค่ะ คิดว่าจะจ่ายแค่ค่ารถไปหอแค่นั้น จำนำไปวงนึง พอมาถึง หอเราก็หลับไปเลยค่ะ
ง่วงแล้วก็เหนื่อยจากการเดินทางด้วย
พอประมาณ 2 ทุ่มพี่ก็กลับจากทำงานค่ะ พี่เราเป็น. ผญ
ก็ถามเราว่า
พี่: เมื่อเช้าใครมาส่งหน้าปากซอย
เรา: เดินออกมา. ( ปกติเราเดินออกมาบ่อยอยู่แล้ว เพราะที่บ้านทำงานจะออกไปร้านคอมซื้อของทำการบ้าน ( ก่อนมาอยู่หอ ) เราก็เดินมาเอง
พี่: แล้วแม่ว่าไง
เรา: ก็ไม่ว่าไง
พี่:แม่บอกไม่ให้มาใช่ไม่
เรา: แล้วต้องมาซ้อมวิชาการ ( ยื่นใบนัดให้ดู) พี่ก็ดูค่ะ
เราก็เดินเข้าห้องนอน พี่ก็เรียกอีก
พี่: แล้วแหวนไปไหน ทำไมใส่อยู่วงเดียว
เรา: ( ใจไม่ดีแล้วค่ะ) ไม่กล้าบอก
พี่: บอกมาพี่ให้พูดกับพี่  พี่จะไม่บอกแม่
เรา: จำนำไปแล้ว เดี่ยวจะไปไถ่คืน เวลาแม่โอนตังค่า ข้าวมาให้
พี่: ทำไมต้องทำแบบนี้ ทีหลังไม่ต้องทำ เอาแหวนอีกวงมา เอาบัตรจำนำมาด้วย ปล้วก็เอาเงินที่เราจำนำไรไปหมดค่ะชักออกาาให้เรา500
เราก็ยื่นทุกอย่างให้ คือเรากับพี่ความรู้สึกเรา เราไม่สนิทนะ พี่ชอบแช่งให้เราตาย
เราเลยไม่ค่อย อยากพูดอยากบอกอะไร มีไรเราก็จะเงียบตลอด เราจะเฮฮาเฉพาะเวลาไป รร
เราไม่อยสกทำหน้าเศร้า หรือ อ่อนแอให้ใครเห็น. ก็ทำเป็นเฮฮาไป
ต่อมาอีกวัน
เราก็ตื่นไปซ้อมวิชาการไรค่ะ พี่ก็ออกไปทำงาน
เรากลับประมานเที่ยง  ก็ซื้อมะม่วงมากิน ซื้อมาม่ามา
พอประมาน4โมงพี่ก็มา
พี่: ออกไปซื้อไรกินมั้ย
เรา: ส่ายหัว. // เราไม่อยากไปน่ะค่ะ คือความไม่สนิท ด้วยไรด้วย
พี่: เเล้วกินไรยัง
เรา: เงียบ
พี่: เป็นไรอ้าปากพูกเข้ามั่ง. ใบ้เออะ ( พี่ชอบพูดกะเราแบบน้ำเสียงหลุดหงิด ขึ้นอารมณ์)
เรา:กินมาม่าเเล้ว
พี่: กินบ้าแต่มาม่าตายพ้นวันไหนที
เรา: น้ำตานี้ใหลเลยค่ะ เรามานั่งเงีบๆในห้อง เรารู้ว่าถ้าบอกไปเราต้องโดนด่าเเน่เพราะประจำค่ะ ซึ่งด่สเรา. เราก็เข้าใจค่ะว่ามาม่ามันไม่ดีแต่คือทำไมต้องพูดแรงๆใส่เราตลอด
แล้วพี่ก็ออกไป  พี่เคยคุยโทรศัพท์กับแม่ว่สให้เราย้ายไปอยู่นครศรีธรรมราชที ( ที่นั้นเป็นบ้านเกิดเราค่ะ เราอยู่กับยาย ตั้งแต่ยังเด็กเลย พึ่งจะมาอยู่นี้ ตอน ม.1 แต่ทะเลาะกับพ่อ. ( เรากับพ่อตอนนี้ไม่คุยกันเเล้วค่ะ  ไม่สนิทมากๆ แบบพ่อจะไม่ชอบหน้าเรา มากๆเคยพูดว่ารังเกียจเราด้วยค่ะ ที่เค้าบอกว่าพ่อรักเรานั้นแหล่ะ พ่อคนไหนจะไม่รักลูก แต่พ่อเรานี้แหล่ะค่ะ. ทุบตีเราตลอดตอนเด็กๆ พ่อทิ้งเรากับแม่ตั้งแต่เรายังไม่คลอดแล้วกลับมาคืนดีกับแม่ตอนเราได้1ขวบพอดี  เรากับพ่อเลยไม่สนิทกัน.  ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยมีโมเม้น ความทรงจำดีๆเกี่ยวกับพ่อเลย เรากลัวพ่อค่ะ กลัวมาก พ่อชอบทุบตีแม่ ไม่ค่อยมีเหตุผลให้อารมณ์ตลอด แต่แม่ก็อยู่กับพ่อมาจนถึงทึกวันนี้ค่ะ
_______________________________________

ตอนนั้นเราอยากย้ายไปอยู่กับยายมาก. เราน้ำตาใหลเลยค่ะ
เรามักจะไประบายกับเพื่อนค่ะ แต่เราระบายประมาณว่าทำไมต้อเป็นแบบนี้ เราไม่เคยบอกค่ะว่าเรื่องอะไร
เราเหนื่อยมากคะ เจออะไรมาเยอะมาก. บรรยายไม่หมดเราโครตจะท้อเลยค่ะ
เพื่อนก็ปลอบเราไป ได้ไม่มาก แต่ก็พยายามปลอบค่ะเพราะมันไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
เราเหนื่อยจริงๆ บางอย่างเราทำมันก็ผิดจริงๆนั้นแหละเรายอมรับแต่ความรู้สึกตอนนี้ที่มีกับครอบครัวเหมือนจะห่างๆ. เราร้องวนไปค่ะเครียดมาก
่ี่เราเล่ามันยังน้อยมากค่ะ. เราแค่อยากมาระบายบ้าง. เราอยากมาครอบครัวอบอุ่นมีอะไรปรึกษาได้ แต่นี้คือเรากลัวคนในครอบครัวไปเลยค่ะ.
เราท้อยาก.