สวัสดีค่ะ กระทู้แรกของจขกท.เลย จขกท.ขออนุญาตแทนตัวเองว่าเรานะคะ เราอยากมาเขียนเล่าเรื่องเพื่อนในมุมมองของเราบ้าง เราว่าปัจจัยเรื่องเพื่อนเป็นเรื่องใหญ่เรื่องนึงสำหรับมนุษย์ทุกคนนะ ไม่ว่าจะเป็นประถม มัธยม หรือมหาลัย หรือทำงานแล้ว
เกริ่นก่อนนะคะ เราไม่ใช่คนที่ดีเลิศ เราเป็นแค่คนธรรมดา ธรรมดาของคนที่จะมีนิสัยทั้งด้านดีแล้วก็ด้านไม่ดี เราคิดว่าคนทุกคนรักเพื่อนของตัวเองแหละ ไม่มีใครไม่รักหรอก จริงมั้ย5555 เราก็รักเพื่อนของเรา เราพยายามทำตัวให้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในแบบของเรา เราอยากให้เพื่อนดีใจที่มีเราเป็นเพื่อน แต่เราก็ไม่เคยรู้ตัวเลยนะ ว่านิสัยแบบไหนของเราที่เราทำเป็นประจำ แล้วทำให้คนอื่นไม่ชอบ เรามารู้ว่าเพื่อนไม่โอเคกับเราทีหลัง จากคนอื่น ตอนนั้นเราเสียใจมากเลยนะ เราพยายามคุยปรับความเข้าใจกับเพื่อน เราพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้อยู่กับคนอื่นได้
แต่ก็นั่นแหละค่ะ เหมือนความสัมพันธ์ที่สานต่อไม่ติด เราเหนื่อยมาก เราท้อ แต่คำว่าอดทนคำเดียวที่เพื่อนๆคนอื่นบอกเราให้สู้ เราก็สู้ต่อค่ะ เราคิดไว้ว่าวันนึงเราจะต้องชนะใจเพื่อนให้ได้ แต่เหมือนมันจะไม่เป็นแบบที่เราคิด เราเริ่มรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว มันเหมือนทุกอย่างเริ่มไกลออกไป เหมือนเราออกมาจากวงโคจรของเขา เราเริ่มคิดว่าอืม ถ้าไม่มีเราเขาจะมีความสุขมากกว่ารึเปล่านะ เหมือนเราเอาตัวเองไปเกาะกับเขา เรากลัวจะทำให้เขารำคาญหรือขัดใจ แต่เราก็ไม่กล้าพูดออกไป เราพยายามหัดใช้ชีวิตคนเดียวให้เป็น ไปไหนมาไหนคนเดียว พึ่งตัวเองให้มากที่สุด
บางคนเคยบอกเราว่า เพื่อนไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต ขาดไปก็ไม่ตายหรอก หัดทำอะไรคนเดียว เดี๋ยวเรียนจบก็แยกทางกัน
ใช่ค่ะ จบไปก็ต้องแยกทางกัน แต่เราปฏิเสธไม่ได้นะ ว่าชีวิตไม่ต้องการเพื่อน ลองนึกดูดีๆนะคะ ถ้าคุณต้องไปเรียนแบบไม่มีเพื่อน คุณเรียนได้ค่ะ แต่คุณจะมีความสุขมั้ย ถ้าต้องนั่งเรียนคนเดียว ไม่มีสีสันในชีวิต เราคิดว่าเพื่อนเป็นเหตุผลที่ทำให้อยากไปเรียนที่สุดเลยนะ อยากเจอ อยากคุยด้วย คุณลองนึกถึงตอนที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกัน กว่าคุณจะผ่านแต่ละชั้นมาได้คุณก็ผ่านมันมากับเพื่อนไม่ใช่เหรอคะ ทั้งงานกลุ่ม สอบ ช่วยกันติว การบ้านช่วยกันทำ มันเยอะมากๆเลยนะเนี่ย พูดไม่หมด5555
อืม เราก็ยังพยายามต่อไปเรื่อยๆ เคยคิดไว้ว่าชีวิตต้องมาแบกรับอะไรที่เหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนต่อใจเรานะ ถ้าเราไม่อยู่บนโลกนี้ก็น่าจะสบายป่ะ ไม่ต้องคิดมากด้วย เราเริ่มคิดแบบนี้วนไปวนมา แต่ก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า เห้ย ถ้าตายไปแล้วใครจะดูแลครอบครัว คนที่ส่งเราเรียน การตายไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ถูกนี่ บาปด้วย (จริงๆแล้วก็กลัวเจ็บค่ะ 55555555)
เออสมองน้อยๆของเราก็ยังคิดได้ ว่าชีวิตมันไม่ได้เป็นไปตามใจเราทุกอย่างหรอกนะ เราโชคดีที่มีเพื่อนเก่าค่อยให้กำลังใจ พี่หลายๆคนคอยให้คำปรึกษา ให้แนวคิดกับชีวิตเรา
สุดท้ายแล้วเราเลยคิดได้ว่า ฉันต้องเดินต่อไป มันยังมีอะไรให้เราเจออีกเยอะแยะ เรื่องแค่นี้ต้องมีความอดทน ต้องพยายามให้มากพอสิ วันนึงมันจะดีขึ้นเอง
ถ้าถามว่าแล้วทำไมไม่ไปอยู่กับคนอื่นล่ะ เราคิดว่ามันเหมือนการหนีปัญหาอ่ะ เราต้องแก้ไขตัวเองก่อนสิ นิสัยที่มันไม่โอเค ควรเลิกทำให้ได้ ไม่งั้นจะอยู่กับใครบนโลกนี้ได้
แต่มีเรื่องนึงที่เราอยากฝากกับทุกๆคนนะ เพื่อนเป็นสมบัติที่มีค่า ไม่ต้องใช้เงินซื้อมา เราซื้อใจเพื่อนได้ด้วยใจของเรา ถ้าวันนึงเพื่อนเราทำอะไรที่ไม่ดี เราควรทำหน้าที่เพื่อนคือตักเตือน ตรงไหนที่เราไม่โอเคกับเพื่อน เราควรเปิดใจคุยกับเพื่อนตรงๆนะ ให้เวลาเพื่อนได้เปลี่ยนแปลง คอยให้กำลังใจเพื่อนบ้าง เราต้องให้โอกาสเพื่อนสิ สมมุติเพื่อนทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราจะทิ้งเพื่อนคนนั้น เขี่ยออกไปจากชีวิตจริงๆเหรอ ถ้าเค้าก็ขอโทษ แล้วพูดว่าพร้อมจะเปลี่ยนตัวเอง ลองมองในมุมของเค้ารึยัง ถ้าเราเป็นเค้า เรากำลังพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีสำหรับคนอื่น ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่นะ สำหรับบางคน ถ้าเรากำลังพยายามเปลี่ยนแปลง แต่อยู่ๆเพื่อนบอกว่าหมดโอกาสแล้ว ให้โอกาสหลายรอบแล้ว เราจะรู้สึกแบบไหน กับความพยายามที่กำลังทำ แต่มันยังไม่สำเร็จแล้วโดนเท
บางคนอยู่ๆก็เขี่ยเพื่อนออกจากกลุ่ม แบบที่เพื่อนยังไม่ทันรู้ตัวเองว่าผิดอะไร เอาจริงๆนะ คนเราทุกคนไม่มีทางรู้หรอกว่าอันไหนทำแล้วคนนี้ชอบ แต่คนนี้ไม่ชอบ ทุกคนมีข้อเสียหมดแหละ ที่ทำจนติดนิสัย แต่ไม่รู้ตัวเอง พอนิสัยคนนี้ไม่ถูกใจ ขัดใจ ก็นินทากันลับหลัง ถามว่านินทาแล้วได้อะไรอ่ะ ?
ความสนุกสนานเหรอ อืม แล้วมันมีประโยชน์ขึ้นมาบ้างมั้ยล่ะ? ถามว่าไปนินทากับคนอื่นแล้วเพื่อนจะรู้เหรอ เค้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเหรอ แต่ถ้านินทาแล้วมีคนไปบอก เพื่อนรู้ขึ้นมา ก็ผิดใจกันอีก เกลียดกันอีก คือเราจะเกลียดกันไปเพื่ออะไรอ่ะ เคยเป็นเพื่อนกันแต่มาเลิกเป็นเพื่อนกันง่ายๆแบบนี้เลยอ่ะนะ? สู้เราบอกเพื่อนตรงๆว่าเธอ เราไม่ชอบตรงนี้นะ คนอื่นไม่โอเคแบบนี้นะ เธอลองเปลี่ยนมั้ย เราจะช่วยบอกเธอว่าเธอไม่โอเคตรงไหน แบบนี้จะดีกว่ารึเปล่า
บางคนมีเพื่อนที่เข้าใจและยอมรับข้อเสียตรงนี้ได้ เรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกันแบบมีความสุข ชีวิตก็แฮปปี้
เราอยากฝากให้คิดดูนะ ถ้าเราโดนแบบนี้กับตัวเราเอง ไม่มีคนคุยด้วย หันไปทางไหนก็เหลือตัวคนเดียว เราจะทำยังไงอ่ะ จะเสียใจมั้ยจะเครียดมั้ย
ถ้าลองเจอคนนิสัยแบบตัวเอง ทำนิสัยที่เป็นข้อเสียของตัวเอง จะโอเครึเปล่าในข้อเสียเหล่านั้น ลองมองโลกให้กว้างๆ ก่อนจะตัดสินคนคนนึง ถ้าเขาแย่เกินเยียวยา ให้โอกาสกี่รอบก็ยังไม่ดี ทนไม่ไหวแล้ว ก็บอกตรงๆไปเลยว่า ไม่โอเคแล้วนะ ไม่ดีขึ้นซักที คงคบกันต่อไม่ได้ ไปไม่ได้ละแหละ ดีกว่าไม่พูดไม่จากัน มันอึดอัดนะคนที่โดนอ่ะ ถ้าบอกตรงๆก็จะสบายใจเราเอง เขาก็ไปตามทางของเขา
เพราะฉะนั้นมีอะไรควรพูดกันตรงๆนะ รักษามิตรภาพง่ายกว่าการมานั่งขออโหสิให้กันหน้าโลงศพ หรือเกลียดกันจนตาย แซะกันไปแซะกันมา เราไม่รู้ว่าวันไหนจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตเรา รักษาเพื่อนที่ผ่านเข้ามาอยู่ในชีวิตให้ดีๆ อย่าปล่อยมือกันแค่เรื่องที่ผิดใจเล็กๆน้อยๆ อันไหนให้อภัยให้โอกาสได้ ไม่ได้ร้ายแรงอะไรก็ให้เขาไปเถอะ นึกถึงเรื่องราวดีๆที่ทำมาด้วยกันมากๆ
จขกท.ก็อยากมาเล่าแค่นี้แหละค่ะ
เราแค่คิดถึงเพื่อนของเรา คิดถึงวันเก่าๆที่เคยมีความสุข เรามองว่าเพื่อนที่เข้ามาในชีวิตเราเป็นของขวัญที่ดีมาตลอดนะ ถึงเราจะกลับไปสนิทกับเพื่อนเหมือนเดิมไม่ได้ เราก็ยังรักเพื่อนของเราเหมือนเดิม
โชคดีนะคะทุกคน ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านกระทู้บ้าๆบอๆ 5555
เพื่อน
เกริ่นก่อนนะคะ เราไม่ใช่คนที่ดีเลิศ เราเป็นแค่คนธรรมดา ธรรมดาของคนที่จะมีนิสัยทั้งด้านดีแล้วก็ด้านไม่ดี เราคิดว่าคนทุกคนรักเพื่อนของตัวเองแหละ ไม่มีใครไม่รักหรอก จริงมั้ย5555 เราก็รักเพื่อนของเรา เราพยายามทำตัวให้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในแบบของเรา เราอยากให้เพื่อนดีใจที่มีเราเป็นเพื่อน แต่เราก็ไม่เคยรู้ตัวเลยนะ ว่านิสัยแบบไหนของเราที่เราทำเป็นประจำ แล้วทำให้คนอื่นไม่ชอบ เรามารู้ว่าเพื่อนไม่โอเคกับเราทีหลัง จากคนอื่น ตอนนั้นเราเสียใจมากเลยนะ เราพยายามคุยปรับความเข้าใจกับเพื่อน เราพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้อยู่กับคนอื่นได้
แต่ก็นั่นแหละค่ะ เหมือนความสัมพันธ์ที่สานต่อไม่ติด เราเหนื่อยมาก เราท้อ แต่คำว่าอดทนคำเดียวที่เพื่อนๆคนอื่นบอกเราให้สู้ เราก็สู้ต่อค่ะ เราคิดไว้ว่าวันนึงเราจะต้องชนะใจเพื่อนให้ได้ แต่เหมือนมันจะไม่เป็นแบบที่เราคิด เราเริ่มรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว มันเหมือนทุกอย่างเริ่มไกลออกไป เหมือนเราออกมาจากวงโคจรของเขา เราเริ่มคิดว่าอืม ถ้าไม่มีเราเขาจะมีความสุขมากกว่ารึเปล่านะ เหมือนเราเอาตัวเองไปเกาะกับเขา เรากลัวจะทำให้เขารำคาญหรือขัดใจ แต่เราก็ไม่กล้าพูดออกไป เราพยายามหัดใช้ชีวิตคนเดียวให้เป็น ไปไหนมาไหนคนเดียว พึ่งตัวเองให้มากที่สุด
บางคนเคยบอกเราว่า เพื่อนไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต ขาดไปก็ไม่ตายหรอก หัดทำอะไรคนเดียว เดี๋ยวเรียนจบก็แยกทางกัน
ใช่ค่ะ จบไปก็ต้องแยกทางกัน แต่เราปฏิเสธไม่ได้นะ ว่าชีวิตไม่ต้องการเพื่อน ลองนึกดูดีๆนะคะ ถ้าคุณต้องไปเรียนแบบไม่มีเพื่อน คุณเรียนได้ค่ะ แต่คุณจะมีความสุขมั้ย ถ้าต้องนั่งเรียนคนเดียว ไม่มีสีสันในชีวิต เราคิดว่าเพื่อนเป็นเหตุผลที่ทำให้อยากไปเรียนที่สุดเลยนะ อยากเจอ อยากคุยด้วย คุณลองนึกถึงตอนที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกัน กว่าคุณจะผ่านแต่ละชั้นมาได้คุณก็ผ่านมันมากับเพื่อนไม่ใช่เหรอคะ ทั้งงานกลุ่ม สอบ ช่วยกันติว การบ้านช่วยกันทำ มันเยอะมากๆเลยนะเนี่ย พูดไม่หมด5555
อืม เราก็ยังพยายามต่อไปเรื่อยๆ เคยคิดไว้ว่าชีวิตต้องมาแบกรับอะไรที่เหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนต่อใจเรานะ ถ้าเราไม่อยู่บนโลกนี้ก็น่าจะสบายป่ะ ไม่ต้องคิดมากด้วย เราเริ่มคิดแบบนี้วนไปวนมา แต่ก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า เห้ย ถ้าตายไปแล้วใครจะดูแลครอบครัว คนที่ส่งเราเรียน การตายไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ถูกนี่ บาปด้วย (จริงๆแล้วก็กลัวเจ็บค่ะ 55555555)
เออสมองน้อยๆของเราก็ยังคิดได้ ว่าชีวิตมันไม่ได้เป็นไปตามใจเราทุกอย่างหรอกนะ เราโชคดีที่มีเพื่อนเก่าค่อยให้กำลังใจ พี่หลายๆคนคอยให้คำปรึกษา ให้แนวคิดกับชีวิตเรา
สุดท้ายแล้วเราเลยคิดได้ว่า ฉันต้องเดินต่อไป มันยังมีอะไรให้เราเจออีกเยอะแยะ เรื่องแค่นี้ต้องมีความอดทน ต้องพยายามให้มากพอสิ วันนึงมันจะดีขึ้นเอง
ถ้าถามว่าแล้วทำไมไม่ไปอยู่กับคนอื่นล่ะ เราคิดว่ามันเหมือนการหนีปัญหาอ่ะ เราต้องแก้ไขตัวเองก่อนสิ นิสัยที่มันไม่โอเค ควรเลิกทำให้ได้ ไม่งั้นจะอยู่กับใครบนโลกนี้ได้
แต่มีเรื่องนึงที่เราอยากฝากกับทุกๆคนนะ เพื่อนเป็นสมบัติที่มีค่า ไม่ต้องใช้เงินซื้อมา เราซื้อใจเพื่อนได้ด้วยใจของเรา ถ้าวันนึงเพื่อนเราทำอะไรที่ไม่ดี เราควรทำหน้าที่เพื่อนคือตักเตือน ตรงไหนที่เราไม่โอเคกับเพื่อน เราควรเปิดใจคุยกับเพื่อนตรงๆนะ ให้เวลาเพื่อนได้เปลี่ยนแปลง คอยให้กำลังใจเพื่อนบ้าง เราต้องให้โอกาสเพื่อนสิ สมมุติเพื่อนทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราจะทิ้งเพื่อนคนนั้น เขี่ยออกไปจากชีวิตจริงๆเหรอ ถ้าเค้าก็ขอโทษ แล้วพูดว่าพร้อมจะเปลี่ยนตัวเอง ลองมองในมุมของเค้ารึยัง ถ้าเราเป็นเค้า เรากำลังพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีสำหรับคนอื่น ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่นะ สำหรับบางคน ถ้าเรากำลังพยายามเปลี่ยนแปลง แต่อยู่ๆเพื่อนบอกว่าหมดโอกาสแล้ว ให้โอกาสหลายรอบแล้ว เราจะรู้สึกแบบไหน กับความพยายามที่กำลังทำ แต่มันยังไม่สำเร็จแล้วโดนเท
บางคนอยู่ๆก็เขี่ยเพื่อนออกจากกลุ่ม แบบที่เพื่อนยังไม่ทันรู้ตัวเองว่าผิดอะไร เอาจริงๆนะ คนเราทุกคนไม่มีทางรู้หรอกว่าอันไหนทำแล้วคนนี้ชอบ แต่คนนี้ไม่ชอบ ทุกคนมีข้อเสียหมดแหละ ที่ทำจนติดนิสัย แต่ไม่รู้ตัวเอง พอนิสัยคนนี้ไม่ถูกใจ ขัดใจ ก็นินทากันลับหลัง ถามว่านินทาแล้วได้อะไรอ่ะ ?
ความสนุกสนานเหรอ อืม แล้วมันมีประโยชน์ขึ้นมาบ้างมั้ยล่ะ? ถามว่าไปนินทากับคนอื่นแล้วเพื่อนจะรู้เหรอ เค้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเหรอ แต่ถ้านินทาแล้วมีคนไปบอก เพื่อนรู้ขึ้นมา ก็ผิดใจกันอีก เกลียดกันอีก คือเราจะเกลียดกันไปเพื่ออะไรอ่ะ เคยเป็นเพื่อนกันแต่มาเลิกเป็นเพื่อนกันง่ายๆแบบนี้เลยอ่ะนะ? สู้เราบอกเพื่อนตรงๆว่าเธอ เราไม่ชอบตรงนี้นะ คนอื่นไม่โอเคแบบนี้นะ เธอลองเปลี่ยนมั้ย เราจะช่วยบอกเธอว่าเธอไม่โอเคตรงไหน แบบนี้จะดีกว่ารึเปล่า
บางคนมีเพื่อนที่เข้าใจและยอมรับข้อเสียตรงนี้ได้ เรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกันแบบมีความสุข ชีวิตก็แฮปปี้
เราอยากฝากให้คิดดูนะ ถ้าเราโดนแบบนี้กับตัวเราเอง ไม่มีคนคุยด้วย หันไปทางไหนก็เหลือตัวคนเดียว เราจะทำยังไงอ่ะ จะเสียใจมั้ยจะเครียดมั้ย
ถ้าลองเจอคนนิสัยแบบตัวเอง ทำนิสัยที่เป็นข้อเสียของตัวเอง จะโอเครึเปล่าในข้อเสียเหล่านั้น ลองมองโลกให้กว้างๆ ก่อนจะตัดสินคนคนนึง ถ้าเขาแย่เกินเยียวยา ให้โอกาสกี่รอบก็ยังไม่ดี ทนไม่ไหวแล้ว ก็บอกตรงๆไปเลยว่า ไม่โอเคแล้วนะ ไม่ดีขึ้นซักที คงคบกันต่อไม่ได้ ไปไม่ได้ละแหละ ดีกว่าไม่พูดไม่จากัน มันอึดอัดนะคนที่โดนอ่ะ ถ้าบอกตรงๆก็จะสบายใจเราเอง เขาก็ไปตามทางของเขา
เพราะฉะนั้นมีอะไรควรพูดกันตรงๆนะ รักษามิตรภาพง่ายกว่าการมานั่งขออโหสิให้กันหน้าโลงศพ หรือเกลียดกันจนตาย แซะกันไปแซะกันมา เราไม่รู้ว่าวันไหนจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตเรา รักษาเพื่อนที่ผ่านเข้ามาอยู่ในชีวิตให้ดีๆ อย่าปล่อยมือกันแค่เรื่องที่ผิดใจเล็กๆน้อยๆ อันไหนให้อภัยให้โอกาสได้ ไม่ได้ร้ายแรงอะไรก็ให้เขาไปเถอะ นึกถึงเรื่องราวดีๆที่ทำมาด้วยกันมากๆ
จขกท.ก็อยากมาเล่าแค่นี้แหละค่ะ
เราแค่คิดถึงเพื่อนของเรา คิดถึงวันเก่าๆที่เคยมีความสุข เรามองว่าเพื่อนที่เข้ามาในชีวิตเราเป็นของขวัญที่ดีมาตลอดนะ ถึงเราจะกลับไปสนิทกับเพื่อนเหมือนเดิมไม่ได้ เราก็ยังรักเพื่อนของเราเหมือนเดิม
โชคดีนะคะทุกคน ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านกระทู้บ้าๆบอๆ 5555