ผิดไหมที่จะรอ

สวัสดีนี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของเรา
เราแค่อยากเล่าเรื่องความรักของเรา เราอยากระบาย
เราคบกับแฟนมาประมาณ 2 ปี
เราเจอกันในบีทอค หลังจากนั้นก็คุยกันๆมาเรื่อยๆจนกระทั่งนัดเจอกัน
เค้าไม่มีอะไรที่เราชอบแม้สักนิด เค้าสูบบุหรี่ เคยติดยา
เค้าสารภาพกับเราว่าเคยเป็นแบบนี้ แล้วขอให้เราอย่าทิ้งเค้าไปได้มั้ย
เค้าจะปรับปรุงตัวเพื่อให้ได้รักกับเรา แน่นอนใครจะไม่ให้โอกาสมันพูดซะขนาดนี้
เราคบกันเป็นแฟนโดยครั้งแรกเราตั้งกฎร่วมกันว่าเราจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวกัน
จะคบกันด้วยความไว้ใจ ห้ามน้อยใจ ถ้าโกรธต้องมีเหตุผล มีอะไรจะต้องคุยกันตรงๆ
ที่สำคัญโทรศัพท์คือพื้นที่ส่วนตัวห้ามจับเด็ดขาดเราคบกันแบบนี้

เราคบเค้าโดยที่เรายอมทุกอย่าง ฝนตกเค้าหิวเราลงเวรมาเหนื่อยๆ เดินตากฝนไปซื้อข้าวให้
เราย้ายมาทำงานที่บ้านคิดถึงให้ขับรถไปหาเกือบ 700 โล ทั้งที่เพิ่งได้ใบขับขี่
เรายอมทุกอย่างเพียงแค่คำว่ารัก แล้วก็คำที่ก้องในใจคือจะปรับปรุงตัวเพื่อที่จะรักเรา

เราทำงานหนักมากขึ้นไม่มีเวลาโทรหา
เราห่างกันเรื่อยๆ มาสัก2เดือน

อยู่ดีๆ เค้าก็มาบอกเราว่า
เค้าดีไม่พอ เราดีเกินไป
เลิกกันเถอะ

คือเราทำงานไม่ได้ตอบไลน์
หลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย
เราร้องไห้ทุกวัน เก็บไปละเมอฝัน
ขับรถร้องไห้เป็นนางเอก MV อยู่เกือบ 2 เดือน
สุดท้ายถึงขั้นพบจิตแพทย์
5555

แต่เราก็ไม่ได้ขาดการรับรู้เรื่องเค้าหรอกเพราะเรา
มีเฟสปลอมไว้ส่องตั้งแต่คบกันแรกอยู่แล้ว  5555
เห็นเค้าไปคอมเมนท์แฟนเก่า ไปกินเหล้าลงน้ำตกกับเพื่อนเหมือนไม่ได้เศร้าใจ
กับการเลิกกับเรา

เอาจริงๆเราส่องเฟสเค้าแทบจะทุกวันก่อนและหลังอาหาร ก่อนนอน ตื่นนอน
เราหวังว่าสักวันเค้าจะกลับมาแล้วบอกว่า
เค้าพร้อมที่จะรักเรา กลับมาคบกันแบบเดิมมั้ย?

แค่รู้สึกว่า
เรารักเค้าจริงๆและไม่อยากเสียเค้าไป
เลยตัดสินใจรอแบบไม่มีจุดหมาย