คุยกันแบบพี่น้อง แต่ในเมื่อความคิดมันไปมากกว่านั้นควรจะหยุดหรือต่อดี

คือเขาปฏิเสธเราอะ แล้วเขาบอกว่าเป็นพี่น้องกันได้หนิ เขาขอร้องไม่ให้เราหายไป พอเราทำใจได้ที่จะเป็นพี่น้อง เขาก็หายไปแล้วไม่คุยกับเราแล้ว เราคิดถึงเขา อยากคุยกับเขาอะ อยากทักแต่กลัวเขารำคาญ เราควรทำไงดี

ถ้าเราไม่เหลือใคร เป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง ไม่มีครอบครัว ไม่มีแฟน ไม่มีแม้แต่เพื่อนที่สนิท เวลามีปัญหาทุกข์ใจ อยากเล่า อยากแชร์ อยากได้คำปรึกษา หรือกำลังใจจากใครสักคนเวลาท้อไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร เร

เราไม่ได้อยากเลิกกับแฟนเลยค่ะ แต่ข้างในใจมันเหนื่อยแบบไม่ไหวแล้วอ่ะ ทำไงดีTT

ขอความเห็นทั้ง ผญ. และ ผช.เลยนะครับ

ตามที่ถามเลยค่ะ ถ้าเกิดว่าทุกคนติดเฟรนด์โซน แต่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตามทำให้คงจะไม่ได้เจอเขาแล้ว จะบอกความรู้สึกที่มีต่อเขา หรือจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ให้มันตายไปกับเราดีคะ

ไม่มีหรอกรักแล้วไม่แสดงออก มีแต่แสดงออกเท่าที่รัก จากประโยคนี้   ประสบการณ์ความรักของทุกคนมันจริงมากน้อยแค่ไหนหรอคะ

การเยียวยาความทุกข์ด้วยการยอมรับความจริง คือการเปิดใจรับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ฝืน ไม่หนี และไม่หลอกตัวเอง การยอมรับเป็นจุดเริ่มต้นของการเข้าใจว่าเราไม่สามารถควบคุมทุกอย่างได้ แต่เราควบคุมใจตัวเองได้ หา

ใครเคยตกหลุมรัก ความสัมพันธ์ชั่วคราวบ้าง อยากรู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ กว่าจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบนั้นได้ ขอสาระ ไม่เอา สาหร่าย

ดีขึ้นมาเยอะเหมือนกัน แต่เค้าลางของเข◌ายัง ไม่ หายไป หงุดหงิด ตัว เอง ชะมัด มันมีเขาโผล่มาในความคิดตลอดแม้จะไม่บ่อย ไม่ชอบใจตัวเองเลย