19 ตุลาคม 59 พวกเราเดินทางจากปัตตานีมาถึงตันหยงมัสเพื่อมารอขึ้นรถไฟ มุ่งหน้าสู่สุไหโกลก

ใช้เวลาในการเดินทางบนรถไฟประมาณ 50 นาที เมื่อถึงสถานีสุไหโกลก ก็ต้องเดินไปหารถสองแถวเพื่อจะเข้าหมู่บ้าน"แกโลลีมอ" เราเหมารถสองแถวเข้าไปในหมู่บ้าน ระยะทาง 40 กิโล

ออกจากสถานีสุไหโกลกเพื่อไปหารถสองแถว พวกเราเหมากัน 600บาท (ต่อราคา)

มาถึงที่พักบ้านคนนำทาง โตะแช แบมังและแบมี(สองพี่น้องผู้น่ารักใจดี) เรามาถึงบ่ายโมงมันเร็วไปจะขึ้นเขา แต่ละคนเลยพักผ่อนตามอัธยาศัย มีฝนตกลงมาโปรยๆ และมีผู้ใหญ่ที่นั่นมาแวะอยู่ตลอดเวลา มาให้ความรู้มากมาย มาเล่าที่มาที่ไปของหมู่บ้าน เล่าปัญหาที่ชาวบ้านแถวนี้ต้องเจอ ซึ่งเป็นอะไรที่น่าทึงมาก เราใช้เวลาพักที่นี่นานจนถึงทุ่มหนึ่ง

เมื่อรถพร้อมเราก็ขนของขึ้นรถเสียพร้อมลุย 19.00น. โยดประมาณ โดยความที่ฝนตกทำให้การเดินทางด้วยรถยนต์ไม่สามารถขึ้นไปได้เรามาได้แค่ปากทางนิดเดียว ต้องเดินทางเท้าขึ้นไปบนเขาซึ่งเป็นอะไรที่พิเศษมาก มันสนุกจริงๆ ทั้งมันและฮา เพราะมีเพื่อนล้มและลื้นไปตามๆกัน

เราช่วยกัน ไหวไหมพวก!

ไหวค่ะ

หาน้ำดื่ม ปรากฏว่าไม่มีใครหยิบติดตัว วางไว้ปากทางพี่เขาจะขนมาอีกที ฮ้าาาาาา (มองหน้ากัน)

นี่ไง ยานภานะที่ช่วยขนของขึ้น นายแน่มากจริงๆ

เกือบๆ

ไม่เลอะไม่ใช่พวกเรา ลุยต่อคะ

ถึงแล้วเราก็ก่อไฟทำอาหารกัน ข้างบนเริ่มจะหนาวๆแล้ว

ห้องครัวสวยไปหน่อยคะ เราได้แม่ครัวจากนราฯ ได้เมนู ไข่จักวาล ส่วนปรากระบ๋องจากสาวพัทลุง

เช้าแล้ว อากาศหนาวเหมือนกัน

ได้เวลาลงเขาแล้ว บ๊ายบายยยย

จำชื่อเเบเขาไม่ได้ แต่พี่คนนี้เป็นคนนำทางขากลับ พี่เขาตลกและยิ้มตลอดเวลา

เขาคนนี้เป็นทั้งผู้นำทาง และครูที่ให้ความรู้ พี่เขาจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ มีอยู่อย่างหนึ่งที่เราเห็น คือเขารักที่นี่มากและเขาให้สัญญาว่าจะปกป้องดูแลรักษาภูเขาที่นี่กับชาวบ้านคนอื่นๆ และเราก็เห็นความตั้งใจของคนที่นี่จริงๆ การได้มานั่นแสนง่ายแต่การรักษาให้มันอยู่กับบเราไปตลอดนั่นแสนจะยาก พวกเราหวังว่ารอบหน้าจะมาเยี่ยมอีกครั้
เราคงได้เห็นอะไรดีดี สวยงามเป็นนี้ไปตลอด ยินดีที่ได้รู้จัก อำเภอ สุคิริน

ก่อนกลับเราได้เจอช้าง 3เชือกแต่ถ่ายได้แค่ตัวเดียว มีคนบอกว่านี่แหละคือการเข้าป่าจริงๆ

ก่อนกลับถ่ายเป้นพิธี ฮ้าาาา ไ่มใช่ละ ครอบครัวเจ้าของบ้าน ต้องบอกคำว่า'ญาซากิลละฮฺ' ขอบคุณมากๆ การมาครั้งนี้ถือได้ว่าเซอร์ไพรส์มากๆ เรามากันกระทันหันไม่ได้เตรียมอะไรมามาก ไม่ได้คิดว่าจะได้เจอคนดีดี และให้ความรู้ ขอบคุณจริงๆ ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว

ภาพสุดท้ายของพวกเรา ขอบคุณเพื่อนร่วมทางทุกคน ครั้งนี้มีสนุก มีฮา เศร้าไม่มีนะ แต่สนุกจริงๆ
ไม่ว่าจะเป็นใครอยู่ที่ไหนหากมีใจรักในการเดินทาง แม้อุปสรรคมากมายเชื่อว่าเราก็ข้ามผ่านจุดๆนั่นได้ อย่าให้อะไรๆมาเป็นตัวถว่งไม่ให้เราได้ออกมาเจอสิ่งสวยงามข้างนอก ขอให้คุณเดินออกมาและเราพร้อมจะไปด้วยกัน เจอกันไหม สุไหโกลก เมื่อคุณต้องการเรา ฮ้าาาาาาาา