ใครเคยเห็นพี่ผู้ชายคนนี้บ้างคะ แกน่าสงสารมากค่ะ

คือวันนี้เราได้เห็นภาพที่สะเทือนใจมากคะ  วันนี้พี่ชายมารับเราพาไปหาหอพักแถวลำลูกกา  คลองค  ปทุมธานี  หลังจากหาหอพักได้แล้วก็บ่ายโมงกว่าค่ะ  ขากลับเจอพี่ผู้ชายคนนึงแกเข็นรถวีลแชร์สำหรับคนพิการ  ใบหน้าสวมหมวกคล้ายหมวกโม่งที่พี่วินใส่กัน  ใส่เสื่อแขนยาว  กางเกงจายาว  คาดว่าเพื่อกันแสงแดดอันร้อนระอุ  และวันนี้แดดก็ร้อนมากด้วย  ที่หน้าตักแกมีแผงขายล๊อตเตอรี่  วางอยู่  แล้วแกก็เข็นแบบนี้ไปตามถนนคะ  ถ้าใครเคยขับรถผ่านเส้น  รังสิต-ลำลูกกา  จะรู้ว่าตั้งแต่คลอง  8  ไป  มันไม่ค่อยมีบ้านคน  หรือมีก็ห่างๆๆๆจากถนน  เป็นทุ่งนา  ป่ากก  แล้วจะมีใครซื้อแก  เรานั่งอยู่บนรถแล้วบังเอิญหันไปเห็นเราสะเทือนใจมาก  เหมือนมีก้อนแข็งๆมาจุกอยู่ที่คอ  น้ำตาซึมเลย  จะร้องไห้  พี่แกน่าสงสารมาก  แล้วมันมีสะพานค่อนข้างสูง  เรานึกว่าแกจะข้ามสะพานมาได้ยังไง  เราแวะกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางที่ไม่ห่างจากสะพานนั้นนัก  ใจก็เป็นห่วงแกว่าแกจะข้ามสะพานมามั้ย  แล้วแกจะข้ามได้หรอ  เรากินก๋วยเตี๋ยวไม่ลงเลยค่ะ  คอยนั่งมองแกว่าแกจะข้ามมาได้มั้ย  ถ้าแกมาได้เราจะช่วยแกอุดหนุนค่ะ  ก็ไม่เห็นแกมา  เราเลยยูเทิร์นกลับ  เห็นพี่แกข้ามสะพานมาได้คะ  แต่คงต้องลำบากน่าดูกว่าจะข้ามสะพานมาได้  เราอยากอุดหนุนแก  แต่รถก็เยอะมาก  จนข้ามไปอีกเลนไม่ได้  แต่เห็นมีผู้ชายคนนึงอุดหนุนแก  เราได้แต่ภาวนาว่าขอให้ผู้ชายคนนั้นช่วยอุดหนุนแกด้วยเถิด  คือเราขับรถมาตลอดทางก็คิดถึงแกมาตลอดทางว่าขนาดแกพิการต้องใช้วีลแชร์  แกยังมานะอุตสาหะ  เข็นรถขายลอตเตอรี่ทั้งๆที่แถวนั้นบ้านคนก็ไม่ค่อยมี  มานะเข็นรถด้วยสองมือขึ้นสะพาน มันช่างยากลำบากนักกว่าจะได้เงินแต่ละบาท  ถ้าแกเป็นคนร่างกายสมบูรณ์ตอนนี้แกก็คงนั่งอยู่ในรถเหมือนเรา  ขนาดแกพิการยังมานะขนาดนี้  ไม่รู้ว่าแกจะเข็นไปไกลขนาดไหน  เพื่อนๆที่ผ่านถนนเส้นนี้มีใครเคยเห็นกบ้างมั้ยคะ  ถ้ามีโอกาสผ่านไปและเห็นผู้ชายเข็นรถวีลแชร์ขายล็อตเตอรี่  ช่วยจอดรถอุดหนุนแกด้วยนะคะ  ถือเป็นการช่วยเหลือและให้กำลังใจพี่แกสำหรับความมานะพยายาม  ไม่ย่อท้อ  แกน่าสงสารมากค่ะ
ปล.เราถ่ายรูปไม่ทันค่ะ