สวัสดี เราจะมาเล่าเรื่องแม่ของเราให้ฟังกัน เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพื่อระบาย หลายๆสิ่งที่มันฝังอยู่ในใจเรา...
ปัจจุบันเราอายุ 16 ปี ย่าง 17 ปี เราอาศัยอยู่กับครอบครัวฝ่ายพ่อ เพราะทางฝั่งแม่ไม่ค่อยชอบพ่อเราเท่าไร เพราะในอดีตครอบครัวฝั่งพ่อเรา "จน" พ่อแม่เราทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ซื้อบ้านไว้ที่กรุงเทพหลังนึง เราไปที่นั่นครั้งสุดท้ายตอนเราอายุ 14 ปี ที่เราไม่ได้ไปอีกนั้นเพราะว่า ลูกพี่ลูกน้องเรา (ลูกของป้าฝั่งแม่) อยู่ที่นั่น เราเลยไปไม่ได้ ที่ไปไม่ได้เพราะลูกพี่ลูกน้องเป็นผู้ชาย เราเลยไม่ได้ไปเหยียบที่นั่นจนถึงปัจจุบันนี้ เพราะลูกพี่ลูกน้องอาศัยอยู่
พ่อของเรากับแม่ ย่าเคยเล่าให้เราฟังว่าก่อนแต่งงานกันรักกันมาก จะแต่งให้ได้ แต่ตาเราไม่ชอบพ่อเลย ขนาดในงานแต่ง ยังไม่มองหน้าพ่อเลย ในอดีตตอนพ่อเราทำงานอยู่ที่ๆนึง เกิดเหตุตึกถล่ม พ่อเราอาการสาหัส สมองบวม อาการเป็นตาย แต่ครอบครัวทางฝั่งพ่อเราบอกเราว่า ตาพูดว่า"ทำไม มันไม่ตายๆไปเลย" (ประโยคนี้ตอนแรกเราไม่เชื่อแต่พอญาติพี่น้องทางฝั่งพ่อเราก็พูดแบบนี้กัน เราเลยเชื่อ) ปัจจุบัยพ่อเราก็หายสนิท ไม่มีร่องรอยอะไรมากมาย (เรานอกเรื่องไปไกลขออภัย) พ่อเราจะทำเกือบทุกๆอย่างให้แม่ เราพูดได้เต็มปากเลยว่า "พ่อเหมือนคนใช้" เพราะรีดผ้า ซักผ้า ทำกับข้าว หุงข้าว ล้างจาน รดน้ำต้นไม้ ซื้อของไปตามที่แม่เราสั่ง พ่อเราทำหมด
เราเคยถามพ่อแม่ว่าทำไมใช้คนละนามสกุลกัน ทำไมแม่ไม่เปลี่ยนไปใช้"นาง" ทั้งที่แต่งงานกันแล้ว แม่บอกเราว่า สมัยนี้เขาไม่ต้องในนางก็ได้ นามสกุลไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ ในความคิดเราตลอด15ปีที่ผ่านมา คือ พ่อแม่จดทะเบียนสมรสกัน เพื่อนเราทักเราก็เถียงตลอดว่สพ่อแม่จดทะเบียนกันแล้ว
แต่มาวันนึง เรานอนอยู่แล้วได้ยิน ย่ากับพ่อพูดกันว่า "ทำไมไม่กลับมาอยู่บ้านเรา จะห่วงอะไร ทะเบียนสมรสก็ไม่ได้จดกัน เขาไม่ยอมใช้นามสกุลเรา ทำไมต้องทน" พ่อเราก็ไมาพูดอะไร(พ่อกับแม่เรา เวลากลับมาบ้านไม่นอนด้วยกัน แม่นอนบ้านตา พ่อก็มานอนบ้านย่า แม่เราเคยมานอนบ้านย่าไม่ถึง10ครั้งด้วยซ้ำ) เราได้ยินคำว่า "ไม่ได้จดทะเบียนกัน" เราช็อคมากเราโดนหลอกมาตลอด เป็นเราที่โง่เอง เรื่องนี้เป็นแผลในใจเราพอสมควร
แม่เรามีพี่คนนึง น้องอีก2คน บอกเลยว่าแม่เราเห่อหลานมาก ซื้อชุดซื้อขนมให้มากมาย (อาที่เลี้ยงเรามาบอกว่าเราไม่เคยได้มากขนาดนั้น) (เราลืมบอก ตั้งแต่เกิดเราไม่เคยกินนมแม่นะ เพราะแม่เราไม่มีน้ำนม เราอาศัยนมวัวแดง มาตั้งแต่เกิด)
ช่วง ครอบครัวตามีปัญหาเรื่องเงิน ก็ต้องเป็นแม่เราหาเงินมาใช้หนี้ ทั้งที่คนที่เป็นหนี้คือป้า (แม่เราใช้หนี้ให้ป้าไปเหยียบล้าน ทั้งที่เงินส่วนนั้นว่าจะเอามาสร้างบ้านใหม่)
ปัจจุบัน เราไปผ่าฟันคุดมาหน้าบวม พ่อแม่เรากลับมาบ้าน แต่ ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ แม่ก็ไม่มาเยี่ยมเราเลย มีแค่พ่อที่ตอนนี้ไปต่างจังหวัดทักไลน์มาถามไถ่อาการ แต่แม่เรา กับไม่มาเยี่ยม ทั้งที่บ้านตากับบ้านย่าห่างกันไม่ถึง 800 เมตร
**ประโยคนึง ที่ทำให้เราจุกมากๆ คือประโยคที่แม่พูดเล่นๆกับคนอื่นว่า "เราแค่อาศัยท้องมาเกิด"
เราก็อยากถามแม่เหมือนกันว่า งานคนอื่น มันสำคัญกว่าลูกตัวเองเหรอ ถึงไม่มาเยี่ยม มาดูแล ไม่ห่วงกันเลยเหรอ
#แม่ของเรา ความคิดเราคือ แม่สนใจคนอื่น ทำด้านอื่นได้ดีมาก แต่กับการดูแลลูก นอกจากให้เงินเราใช้ ก็เป็นแม่ที่แย่มาก
#*#*# ทุกคนอาจจะดูว่าเราอกตัญญู บอกว่าแม่เขาคลอดเรามา เราไม่ควรคิดแบบนี้
เราไม่เคยเกลียดแม่นะ เพียงแต่ว่าเราน้อยใจ เรื่องที่เราระบายออกมาทุกคนอาจจะคิดว่าทำไมไม่บอกแม่ล่ะ แต่แม่เราเครียดเรื่องหนี้ ทั้งที่ไม่ใช่หนี้ตัวเองอยู่ เราก็ไม่อยากรบกวน ไม่อยากให้แม่กังวล แค่นั้นเอง.....
เราบอกเลยว่า เรารักครอบครัว ญาติพี่น้องฝั่งพ่อมากกว่าฝั่งนั้น เพราะเขาเลี้ยงเรามาจนเราโตขนาดนี้ ตอนที่เราหัดมอไซค์แรกๆ แม่ไม่พอใจ ถึงกับพูดออกมาเลยด้วยซ้ำ ว่า รู้งี้ไม่ฝากคนอื่นเลี้ยงหรอก ตอนเราฝากแม่ซื้อของปัจฉิม เราบอกจะเอาเงินให้ พอแม่กลับบ้านก็ถามเราว่า"ไหนล่ะเงิน ซื้อของให้แล้วเนี่ย" ย่าเราก็มาพูดกับเราว่าโมโหมาก ถึงจะพูดเล่นๆก็ไม่ควรจะมาทวงไรแบบนี้กับลูก ทีคนอื่นยืมเงินไป ทำไมไม่ทวง ทำไมต้องมาทวงกับลูก มาเล่นไรแบบนี้ ทีหลานตัวเองล่ะถวายใส่พานให้ แล้วดูกับลูกตัวเอง (ตอนเด็กๆแม่แทบจะไม่อุ้มเราเลยนะ แต่กับหลาน.... ตาเราด้วยไม่เคยพูดกับใครหรอกว่าเราเป็นหลาน) (ปัจจุบัน ตาเราก็โอเคกับพ่อเราแล้ว เราคิดว่าที่ตาโอเค เพราะ ครอบครัวฝั่งพ่อเราไม่ได้จนแบบเก่า เรายังพอมีพอกิน ไม่ขัดสน แต่ปัจจุบันครอบครัวฝั่งแม่เราไม่เหมือนเดิมนะ แต่ก่อนอ่ะมี ตอนนี้อ่ะไม่☺☺)
###**** ขอโทษทุกคนที่เขามาอ่านด้วยค่ะ อาจจะงงๆเพราะเราคิดได้เราก็พิมพ์ลงเลย 😊😊
คำว่า "แม่"
ปัจจุบันเราอายุ 16 ปี ย่าง 17 ปี เราอาศัยอยู่กับครอบครัวฝ่ายพ่อ เพราะทางฝั่งแม่ไม่ค่อยชอบพ่อเราเท่าไร เพราะในอดีตครอบครัวฝั่งพ่อเรา "จน" พ่อแม่เราทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ซื้อบ้านไว้ที่กรุงเทพหลังนึง เราไปที่นั่นครั้งสุดท้ายตอนเราอายุ 14 ปี ที่เราไม่ได้ไปอีกนั้นเพราะว่า ลูกพี่ลูกน้องเรา (ลูกของป้าฝั่งแม่) อยู่ที่นั่น เราเลยไปไม่ได้ ที่ไปไม่ได้เพราะลูกพี่ลูกน้องเป็นผู้ชาย เราเลยไม่ได้ไปเหยียบที่นั่นจนถึงปัจจุบันนี้ เพราะลูกพี่ลูกน้องอาศัยอยู่
พ่อของเรากับแม่ ย่าเคยเล่าให้เราฟังว่าก่อนแต่งงานกันรักกันมาก จะแต่งให้ได้ แต่ตาเราไม่ชอบพ่อเลย ขนาดในงานแต่ง ยังไม่มองหน้าพ่อเลย ในอดีตตอนพ่อเราทำงานอยู่ที่ๆนึง เกิดเหตุตึกถล่ม พ่อเราอาการสาหัส สมองบวม อาการเป็นตาย แต่ครอบครัวทางฝั่งพ่อเราบอกเราว่า ตาพูดว่า"ทำไม มันไม่ตายๆไปเลย" (ประโยคนี้ตอนแรกเราไม่เชื่อแต่พอญาติพี่น้องทางฝั่งพ่อเราก็พูดแบบนี้กัน เราเลยเชื่อ) ปัจจุบัยพ่อเราก็หายสนิท ไม่มีร่องรอยอะไรมากมาย (เรานอกเรื่องไปไกลขออภัย) พ่อเราจะทำเกือบทุกๆอย่างให้แม่ เราพูดได้เต็มปากเลยว่า "พ่อเหมือนคนใช้" เพราะรีดผ้า ซักผ้า ทำกับข้าว หุงข้าว ล้างจาน รดน้ำต้นไม้ ซื้อของไปตามที่แม่เราสั่ง พ่อเราทำหมด
เราเคยถามพ่อแม่ว่าทำไมใช้คนละนามสกุลกัน ทำไมแม่ไม่เปลี่ยนไปใช้"นาง" ทั้งที่แต่งงานกันแล้ว แม่บอกเราว่า สมัยนี้เขาไม่ต้องในนางก็ได้ นามสกุลไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ ในความคิดเราตลอด15ปีที่ผ่านมา คือ พ่อแม่จดทะเบียนสมรสกัน เพื่อนเราทักเราก็เถียงตลอดว่สพ่อแม่จดทะเบียนกันแล้ว
แต่มาวันนึง เรานอนอยู่แล้วได้ยิน ย่ากับพ่อพูดกันว่า "ทำไมไม่กลับมาอยู่บ้านเรา จะห่วงอะไร ทะเบียนสมรสก็ไม่ได้จดกัน เขาไม่ยอมใช้นามสกุลเรา ทำไมต้องทน" พ่อเราก็ไมาพูดอะไร(พ่อกับแม่เรา เวลากลับมาบ้านไม่นอนด้วยกัน แม่นอนบ้านตา พ่อก็มานอนบ้านย่า แม่เราเคยมานอนบ้านย่าไม่ถึง10ครั้งด้วยซ้ำ) เราได้ยินคำว่า "ไม่ได้จดทะเบียนกัน" เราช็อคมากเราโดนหลอกมาตลอด เป็นเราที่โง่เอง เรื่องนี้เป็นแผลในใจเราพอสมควร
แม่เรามีพี่คนนึง น้องอีก2คน บอกเลยว่าแม่เราเห่อหลานมาก ซื้อชุดซื้อขนมให้มากมาย (อาที่เลี้ยงเรามาบอกว่าเราไม่เคยได้มากขนาดนั้น) (เราลืมบอก ตั้งแต่เกิดเราไม่เคยกินนมแม่นะ เพราะแม่เราไม่มีน้ำนม เราอาศัยนมวัวแดง มาตั้งแต่เกิด)
ช่วง ครอบครัวตามีปัญหาเรื่องเงิน ก็ต้องเป็นแม่เราหาเงินมาใช้หนี้ ทั้งที่คนที่เป็นหนี้คือป้า (แม่เราใช้หนี้ให้ป้าไปเหยียบล้าน ทั้งที่เงินส่วนนั้นว่าจะเอามาสร้างบ้านใหม่)
ปัจจุบัน เราไปผ่าฟันคุดมาหน้าบวม พ่อแม่เรากลับมาบ้าน แต่ ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ แม่ก็ไม่มาเยี่ยมเราเลย มีแค่พ่อที่ตอนนี้ไปต่างจังหวัดทักไลน์มาถามไถ่อาการ แต่แม่เรา กับไม่มาเยี่ยม ทั้งที่บ้านตากับบ้านย่าห่างกันไม่ถึง 800 เมตร
**ประโยคนึง ที่ทำให้เราจุกมากๆ คือประโยคที่แม่พูดเล่นๆกับคนอื่นว่า "เราแค่อาศัยท้องมาเกิด"
เราก็อยากถามแม่เหมือนกันว่า งานคนอื่น มันสำคัญกว่าลูกตัวเองเหรอ ถึงไม่มาเยี่ยม มาดูแล ไม่ห่วงกันเลยเหรอ
#แม่ของเรา ความคิดเราคือ แม่สนใจคนอื่น ทำด้านอื่นได้ดีมาก แต่กับการดูแลลูก นอกจากให้เงินเราใช้ ก็เป็นแม่ที่แย่มาก
#*#*# ทุกคนอาจจะดูว่าเราอกตัญญู บอกว่าแม่เขาคลอดเรามา เราไม่ควรคิดแบบนี้
เราไม่เคยเกลียดแม่นะ เพียงแต่ว่าเราน้อยใจ เรื่องที่เราระบายออกมาทุกคนอาจจะคิดว่าทำไมไม่บอกแม่ล่ะ แต่แม่เราเครียดเรื่องหนี้ ทั้งที่ไม่ใช่หนี้ตัวเองอยู่ เราก็ไม่อยากรบกวน ไม่อยากให้แม่กังวล แค่นั้นเอง.....
เราบอกเลยว่า เรารักครอบครัว ญาติพี่น้องฝั่งพ่อมากกว่าฝั่งนั้น เพราะเขาเลี้ยงเรามาจนเราโตขนาดนี้ ตอนที่เราหัดมอไซค์แรกๆ แม่ไม่พอใจ ถึงกับพูดออกมาเลยด้วยซ้ำ ว่า รู้งี้ไม่ฝากคนอื่นเลี้ยงหรอก ตอนเราฝากแม่ซื้อของปัจฉิม เราบอกจะเอาเงินให้ พอแม่กลับบ้านก็ถามเราว่า"ไหนล่ะเงิน ซื้อของให้แล้วเนี่ย" ย่าเราก็มาพูดกับเราว่าโมโหมาก ถึงจะพูดเล่นๆก็ไม่ควรจะมาทวงไรแบบนี้กับลูก ทีคนอื่นยืมเงินไป ทำไมไม่ทวง ทำไมต้องมาทวงกับลูก มาเล่นไรแบบนี้ ทีหลานตัวเองล่ะถวายใส่พานให้ แล้วดูกับลูกตัวเอง (ตอนเด็กๆแม่แทบจะไม่อุ้มเราเลยนะ แต่กับหลาน.... ตาเราด้วยไม่เคยพูดกับใครหรอกว่าเราเป็นหลาน) (ปัจจุบัน ตาเราก็โอเคกับพ่อเราแล้ว เราคิดว่าที่ตาโอเค เพราะ ครอบครัวฝั่งพ่อเราไม่ได้จนแบบเก่า เรายังพอมีพอกิน ไม่ขัดสน แต่ปัจจุบันครอบครัวฝั่งแม่เราไม่เหมือนเดิมนะ แต่ก่อนอ่ะมี ตอนนี้อ่ะไม่☺☺)
###**** ขอโทษทุกคนที่เขามาอ่านด้วยค่ะ อาจจะงงๆเพราะเราคิดได้เราก็พิมพ์ลงเลย 😊😊