แบ่งปันเรื่องราวของพี่ชายที่เกรงใจเมียจนลืมดูแลแม่

ถึงผู้ชายผู้ซึ่งเป็นพี่ชายคนดี..
เข้าใจว่าพี่แต่งงานมีครอบครัว มีลูกที่ต้องดูแล แต่ตอนนี้แม่ไม่สบายก็ต้องการการดูแลจากลูกไม่ต่างกับพ่อแม่ฝั่งภรรยาของพี่ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่า "กลัวเมีย" ขนาดนั้นเลยเหรอจนไม่กล้าขอกลับมาดูแม่เลยเหรอไง เราห่างกันแค่ 4 ชม.ในการเดินทาง พี่อ้างตลอดว่าไม่มีคนดูแลลูก ห่วงลูก (ลูกอายุ 5 ขวบกับ 2 ขวบ) ใน 1 ปีมาหาแม่เพียง 2 วัน คือวันทำบุญพ่อ ไม่เท่านั้นรีบกลับตลอดเวลา บอกเมียว่าอีก 4 ชม.ถึงก็ถึงตามเวลา เวลาไม่ให้ ตังค์ก็ไม่ได้ส่งกลับบ้านเพราะเงินเดือนทั้งหมดเอาให้เมียหมด น้องยอมรับในการเชื่อฟังเมียของพี่มาก แต่ก็ยังไม่เข้าใจในตัวผู้ชายอย่างพี่เท่าไร ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทีพ่อแม่เมีย พี่ขับรถไปรพ. 2-3 ชม.ได้ แต่แม่เราพี่ไม่กลับมาดูแล .... ไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าทางบ้านราบรื่นพี่เองก็โทรกลับมาระบายให้แม่กับหนูฟังตลอดเวลาว่าเจออะไรบ้าง เค้าด่าพี่ว่ายังไงบ้าง พี่บอกว่าพี่ยอมเพราะลูก แต่ต้นปีหน้าเมียพี่ไปอบรมให้พี่ไปเป็นเพื่อน น้องกับแม่มองหน้าแล้วลูกล่ะ ? อยู่กับใคร พี่ตอบมาว่าอยู่กับตายายไง อ้าว ! ก็อยู่ได้นี่ ทำไมพี่ไม่กลับบ้านล่ะ พี่เงียบแล้วบอกว่า ไม่เข้าใจพี่เลย วางสายไป น้องคนนี้อยากบอกว่า"อย่าให้สายเกินไปนะ นั่งร้องไห้ไปไม่คุ้ม"  ปล.แม่หนูใช้ไม้เท้า อายุ 68 แล้วค่ะ เวลานั่งรถนานๆแม่ก็ทรมาน

พี่ชายหนูเป็นคนดี ซักผ้ารีดผ้าให้ลูกเมีย จนลูกยกมือในห้องเรียนว่า พ่อหนูเป็นคนรีดซักผ้าให้หนูทุกวัน ทำงานบ้านทั้งหมด เลี้ยงลูก เข้าใจว่าพี่กลัวเมียเหนื่อย แต่กลับบ้านทีพี่ป่วยจนมาหาหมอมากกว่าจะมาอยู่กับแม่และหนูซะอีก .... คุณผู้ชายช่วยหนูหน่อยเถอะค่ะว่าพี่หนูเป็นคนดีแบบนี้หนูต้องเข้าใจพี่ใช่มั้ยคะ หนูสงสารแม่เหลือเกิน แม่รักพี่มาก อยากเจอพี่อยากเจอหลานก็ไม่ได้เจอ ไม่ได้กีดกัดนะคะเพียงแต่ระยะทางมันไกล พี่บอกไม่มีตังค์เดินทางกลับมา อย่าให้หนูพูดเลยค่ะ พอต้นเดือนบ้านนู้นซื้อของใช้ราวกับเงินเดือน 3-4 หมื่น ให้พี่หนูผ่อนของที่พ่อแม่เมียซื้อมาทั้งหมด พูดแล้วขึ้นจริงๆ