ก่อนอื่น ขอออกตัวก่อนเลยว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่แต่งขึ้นนะครับ เป็นเรื่องจริงทั้งหมด แต่ชื่อของบุคคลในเรื่องผมจะใช้นามสมมุตินะครับ เพื่อไม่ให้มีปัญหาภายหลัง ถ้าเพื่อนๆของผมมาอ่านก็คงเดาได้ไม่ยากนัก อาจจะเล่าไม่เก่งหรือใช้ภาษาหรือรูปประโยคซ้ำๆงงๆขออภัยนะครับ
ผมขอแทนตัวเองว่า k แทนคนที่ผมชอบว่า a เพื่อนสนิทของผมว่า b กับ c เป็นผู้หญิงทั้งคู่นะครับ ส่วนที่เหลือจะเพิ่มเติมเอาในตอนที่ผมเล่าละกันนะครับ เดี๋ยวจะมั่วกันไปหมด ฮ่าๆ
ตัวผมเองสอบรับตรงเข้ามาที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ด้วยความบังเอิญครับ คือมาสอบสัมภาษณ์แล้วดันได้พอดี ก็เลยเข้ามาเรียนที่นี่เพราะเป็นคณะที่ชอบด้วย ใจจริงอยากเข้าอีกที่นะแต่ไม่ได้ไปสอบไว้ ก่อนเปิดเทอมได้รู้จักเพื่อนคนนึง ซึ่งก็คือไอ้ b นั่นแหละ ก็เลยสนิทกันนิดหน่อยเพราะเป็นเพื่อนคนแรกที่ได้รู้จักที่นี่ พอดีใกล้ๆเปิดเทอม b ก็พาผมไปรู้จักเพื่อนใหม่เพิ่มประมาณ3-4คนก็เลยอยู่รวมๆกันเป็นกลุ่มครับโดยมีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าผมด้วย ขอแทนมันว่า g เป็นผู้ชายนะครับ คือกลุ่มเราหลังเรียนเสร็จก็จะไปกินข้าวด้วยกันตลอดจนผมได้รู้จักกับ a ครั้งแรก ซึ่ง a เป็นคนค่อนข้างจะดูเงียบๆนิดนึง และที่สำคัญคือเธอค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ชอบอ่านนิยาย แต่ไม่ใช่นิยายรักๆใคร่ๆนะครับ ออกแนวนิยายจีนอะไรพวกนี้ เธอไม่เคยมีแฟนนะครับ จบมาจากโรงเรียนหญิงล้วนที่เดียวกับ c ตอนนั้นเธอมากะเพื่อนเธออีกคนนึง แน่นอนว่าผมก็สนใจเธอนิดนึงตั้งแต่แรกเพราะเธอใส่แว่น มันอาจฟังดูตลกนะครับ แต่เค้าบอกว่าผู้หญิงใส่แว่นนั้นมีสเน่ห์เหลือเกิน ผมว่าใช่ครับอันนี้ยืนยันเลยจากประสบการณ์ตรง อิอิ แต่ตอนแรกๆเค้าไม่ค่อยมองหน้าผมนะครับแต่ก็จะมีบางทีที่เค้าหันไปคุยกับ g บ้าง ผมก็รู้สึกว่า หน้าตาเราน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอวะ? คือตัวผมเองหน้าตาไม่หล่อครับแต่ก็ไม่ขี้เหร่มาก เรียกได้ว่ากลางๆมั้ง สูงๆหน่อย นิสัยก็ขี้เล่นกวนตีนตามสไตล์ผู้ชายปกตินั่นแหละครับ ก็ไม่มีอะไรมากครับช่วงแรกผมก็ไม่ได้สนใจเธอเลยเพราะมัวแต่มองคนอื่นอยู่ ตอนนั้นในคณะผมที่มองๆว่าน่ารักนี่มีอยู่4-5คนเองมั้ง แบบเห็นแล้วถูกใจอะไรทำนองนี้ แต่แน่นอนครับ สัจธรรมว่าของสวยงามมักมีเจ้าของ ที่ผมมองๆมานี่มีแฟนมาตั้งแต่ข้างนอกกันหมดแล้วครับ คือเซ็งไปเลยแต่ผมก็ไม่ได้แคร์อะไรนะแค่มองเฉยๆพออิ่มตาบ้างไรบ้าง ก็ใช้ชีวิตปกติมาเรื่อยๆจน2อาทิตย์แรกผมมีโอกาสได้กลับบ้าน พอดีวันนั้นผมนั่งรถไปซื้อขนมกะจะเอาไปกินที่หอ พอดีมีคนทักไลน์มา เลยเปิดดู ปรากฏว่าเป็น a คือแวบแรกก็ตกใจนะ เค้าก็ทักมาประมาณว่า สวัสดีเพื่อนk ผมก็ตอบไปตามมารยาทครับ ก็คุยๆกันไป เค้าก็มีหายบ้างตอบบ้าง เหมือนเพื่อนกันมากกว่าจะจีบกันเลยจริงๆ แต่อย่างที่บอกครับว่าผมเองอะสนใจ a ตั้งแต่เจอแรกๆแล้วเลยแบบ มีหวังมั้ยนิแบบนี้ ฮ่าๆ หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวันเลยก็ว่าได้ แต่จะออกแนวซ้ำๆเดิมๆหน่อยครับ คือ กินไรยัง ทำไรอยู่ อาบน้ำก่อนนะ ฝันดี บลาๆ คือแนวๆนี้แหละครับ ไม่ได้มีพิเศษอะไรเลยเพราะผมไม่กล้า คือกับผู้หญิงคนอื่นนี่หยอดได้หยอดดีแต่คนนี้ไม่กล้าเลยครับ แบบว่า กลัวเค้าจะรู้ครับว่าเราคิดอะไรกับเค้า 555 ยอมรับครับว่าตอนแรกผมกะจะเก็บไว้คุยมากกว่าคือถึงจะรู้สึกชอบแต่ส่วนมากผมแทบจะไม่เคยชอบเพื่อนตัวเองเลย ส่วนมากจะชัดเจนไปเลยว่าจะจีบไม่ค่อยได้เข้าหาแบบเพื่อนอะไรแบบนี้ แถมตอนแรกผมเคยพูดๆกับเพื่อนในกลุ่มที่นี่ว่า ผมอะ ไม่ค่อยชอบหรอกเพื่อนตัวเองอะ อะไรแบบนี้ คือออกตัวเลยว่าจะไม่ชอบเพื่อน สุดท้ายก็เหมือนเดิมครับ กลืนน้ำลายตัวเอง ไม่น่าเลยเรา นี่แหละนะ เก่งแท้ก็แพ้ใจตัวเองนี่แหละ จิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ
เดี๋ยวมาต่อนะครับ ขอเวลาไปทำอย่างอื่นซักพักนึง เมื่อยมือมาก เรื่องนี้ยาวครับใครอยากติดตามก็รออ่านได้นะครับ
แชร์ประสบการณ์ความรักฉบับเด็กปี1ของผมเองครับ
ผมขอแทนตัวเองว่า k แทนคนที่ผมชอบว่า a เพื่อนสนิทของผมว่า b กับ c เป็นผู้หญิงทั้งคู่นะครับ ส่วนที่เหลือจะเพิ่มเติมเอาในตอนที่ผมเล่าละกันนะครับ เดี๋ยวจะมั่วกันไปหมด ฮ่าๆ
ตัวผมเองสอบรับตรงเข้ามาที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ด้วยความบังเอิญครับ คือมาสอบสัมภาษณ์แล้วดันได้พอดี ก็เลยเข้ามาเรียนที่นี่เพราะเป็นคณะที่ชอบด้วย ใจจริงอยากเข้าอีกที่นะแต่ไม่ได้ไปสอบไว้ ก่อนเปิดเทอมได้รู้จักเพื่อนคนนึง ซึ่งก็คือไอ้ b นั่นแหละ ก็เลยสนิทกันนิดหน่อยเพราะเป็นเพื่อนคนแรกที่ได้รู้จักที่นี่ พอดีใกล้ๆเปิดเทอม b ก็พาผมไปรู้จักเพื่อนใหม่เพิ่มประมาณ3-4คนก็เลยอยู่รวมๆกันเป็นกลุ่มครับโดยมีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าผมด้วย ขอแทนมันว่า g เป็นผู้ชายนะครับ คือกลุ่มเราหลังเรียนเสร็จก็จะไปกินข้าวด้วยกันตลอดจนผมได้รู้จักกับ a ครั้งแรก ซึ่ง a เป็นคนค่อนข้างจะดูเงียบๆนิดนึง และที่สำคัญคือเธอค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ชอบอ่านนิยาย แต่ไม่ใช่นิยายรักๆใคร่ๆนะครับ ออกแนวนิยายจีนอะไรพวกนี้ เธอไม่เคยมีแฟนนะครับ จบมาจากโรงเรียนหญิงล้วนที่เดียวกับ c ตอนนั้นเธอมากะเพื่อนเธออีกคนนึง แน่นอนว่าผมก็สนใจเธอนิดนึงตั้งแต่แรกเพราะเธอใส่แว่น มันอาจฟังดูตลกนะครับ แต่เค้าบอกว่าผู้หญิงใส่แว่นนั้นมีสเน่ห์เหลือเกิน ผมว่าใช่ครับอันนี้ยืนยันเลยจากประสบการณ์ตรง อิอิ แต่ตอนแรกๆเค้าไม่ค่อยมองหน้าผมนะครับแต่ก็จะมีบางทีที่เค้าหันไปคุยกับ g บ้าง ผมก็รู้สึกว่า หน้าตาเราน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอวะ? คือตัวผมเองหน้าตาไม่หล่อครับแต่ก็ไม่ขี้เหร่มาก เรียกได้ว่ากลางๆมั้ง สูงๆหน่อย นิสัยก็ขี้เล่นกวนตีนตามสไตล์ผู้ชายปกตินั่นแหละครับ ก็ไม่มีอะไรมากครับช่วงแรกผมก็ไม่ได้สนใจเธอเลยเพราะมัวแต่มองคนอื่นอยู่ ตอนนั้นในคณะผมที่มองๆว่าน่ารักนี่มีอยู่4-5คนเองมั้ง แบบเห็นแล้วถูกใจอะไรทำนองนี้ แต่แน่นอนครับ สัจธรรมว่าของสวยงามมักมีเจ้าของ ที่ผมมองๆมานี่มีแฟนมาตั้งแต่ข้างนอกกันหมดแล้วครับ คือเซ็งไปเลยแต่ผมก็ไม่ได้แคร์อะไรนะแค่มองเฉยๆพออิ่มตาบ้างไรบ้าง ก็ใช้ชีวิตปกติมาเรื่อยๆจน2อาทิตย์แรกผมมีโอกาสได้กลับบ้าน พอดีวันนั้นผมนั่งรถไปซื้อขนมกะจะเอาไปกินที่หอ พอดีมีคนทักไลน์มา เลยเปิดดู ปรากฏว่าเป็น a คือแวบแรกก็ตกใจนะ เค้าก็ทักมาประมาณว่า สวัสดีเพื่อนk ผมก็ตอบไปตามมารยาทครับ ก็คุยๆกันไป เค้าก็มีหายบ้างตอบบ้าง เหมือนเพื่อนกันมากกว่าจะจีบกันเลยจริงๆ แต่อย่างที่บอกครับว่าผมเองอะสนใจ a ตั้งแต่เจอแรกๆแล้วเลยแบบ มีหวังมั้ยนิแบบนี้ ฮ่าๆ หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวันเลยก็ว่าได้ แต่จะออกแนวซ้ำๆเดิมๆหน่อยครับ คือ กินไรยัง ทำไรอยู่ อาบน้ำก่อนนะ ฝันดี บลาๆ คือแนวๆนี้แหละครับ ไม่ได้มีพิเศษอะไรเลยเพราะผมไม่กล้า คือกับผู้หญิงคนอื่นนี่หยอดได้หยอดดีแต่คนนี้ไม่กล้าเลยครับ แบบว่า กลัวเค้าจะรู้ครับว่าเราคิดอะไรกับเค้า 555 ยอมรับครับว่าตอนแรกผมกะจะเก็บไว้คุยมากกว่าคือถึงจะรู้สึกชอบแต่ส่วนมากผมแทบจะไม่เคยชอบเพื่อนตัวเองเลย ส่วนมากจะชัดเจนไปเลยว่าจะจีบไม่ค่อยได้เข้าหาแบบเพื่อนอะไรแบบนี้ แถมตอนแรกผมเคยพูดๆกับเพื่อนในกลุ่มที่นี่ว่า ผมอะ ไม่ค่อยชอบหรอกเพื่อนตัวเองอะ อะไรแบบนี้ คือออกตัวเลยว่าจะไม่ชอบเพื่อน สุดท้ายก็เหมือนเดิมครับ กลืนน้ำลายตัวเอง ไม่น่าเลยเรา นี่แหละนะ เก่งแท้ก็แพ้ใจตัวเองนี่แหละ จิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ
เดี๋ยวมาต่อนะครับ ขอเวลาไปทำอย่างอื่นซักพักนึง เมื่อยมือมาก เรื่องนี้ยาวครับใครอยากติดตามก็รออ่านได้นะครับ