เหตุการณ์มันมีอยู่ว่า ได้พบผู้หญิงคนหนึ่งผ่านเพื่อนแนะนำให้รู้จัก เธอเป็นสาวแบ๊ง ตัวผมเป็นวิศวกร คุยกันได้อาทิตย์หนึ่งก็นัดกินข้าวกัน ซึ่งครั้งแรกที่เจอตัวกันผมก็ยังไม่ได้รู้สึกชอบสักเท่าไร แต่ไปแพ้ทางตอนคุยได้สักระยะเธอจะส่ง line มาบอกทำอะไร อยู่ไหน ถ่ายรูปมาให้ผมดู คอยถามคอยตามผมตลอด นัดกินข้าวเกือบทุกวัน นัดเที่ยวกันทุกอาทิตย์ คุยกันถึงอนาคตการแต่งงาน การมีลูก ตอนเจอกันเธอก็ชอบควงแขนมองตาผมตลอด เวลาขับรถเธอก็จะกุมมือผมไว้ตลอด เธอเป็นคนปวดเหมื่อยบ่อยผมก็นวดให้เธอตลอด คือคลิ๊กกันมาก เคมีตรงกัน ผมชอบอะไรเธอก็บอกชอบเหมือนผมหมด แม้กระทั้งแผ่นเพลงที่ฟังในรถยนต์เธอก็บอกเป็นแผ่นเดียวกับในรถเธอ เธอกลับจากทำงานถึงบ้าน จะโทรหาผมตลอด เป็นระยะเวลาซักประมาณ 1 เดือน ความสัมพันธ์ไปไวมาก จนมาคืนหนึ่งติดต่อไม่ได้ทั้งหมด ผมก็เลยไปบ้านเธอแต่เธอไม่เคยบอกบ้านผมอยู่ไหน อาศัยความจำที่เธอเคยบอก รูปบ้าน ทะเบียนรถ จนเจอบ้านเธอ เรียบร้อยครับเห็นรถอีกคันจอดอยู่บ้านคุณเธอ แต่ผมกลับบ้านครับ แล้วไปใหม่ตอนเช้า แกล้งไปเซอร์ไพล์ ที่ไหนได้โดนด่า แล้วหลังจากนั้น เธอไม่คุยกับผมโทษว่าผมทำผิดไปบ้านโดยไม่บอก ล่วงเกินเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าผมนะรู้ความจริง เธอก็ไล่ผมออกไปจากชีวิต ไม่มีเยื่อใยอะไรเลย บอกว่าผมผิดทำตัวเองซะงั้น เศร้าครับเหมือนฟ้าผ่า เพราะเราวางอนาคตกันไปไกลมาก ผม 33 เธอ 29 ก็ไม่ใช่เด็กๆกันแล่ะ เธอตัดขาดผมไป 1 อาทิตย์ คุณเธอมาขอให้ผมให้อภัยครับ งงมาก อะไรว่ะไล่อย่างกับสุนัข แล้วมากลืนน้ำลายตัวเองอีก ผมก็พระเอกไป ผมให้อภัยครับ กลับมาคุยกันได้ดี 2 วัน คุณเธอมาเปลี่ยนอีกหาว่าผมไปพูดไม่ดีกับเธอ อ้าวเห้ยที่กลับมามาขอโทษผมไม่ใช่เหรอ แล้วเธอก็เงียบครับ line ไปไม่ค่อยตอบ โทรไปไม่รับ บอกว่าเปลี่ยนเบอร์ แต่ไม่ยอมบอก ผมก็ไม่ถามนะไม่อยากบอกก็เรื่องของคุณ เธอก็เป็นคนสวยอยู่ สูง ขาว หน้าไทยๆ ผมจึงอยากจะถามเพื่อนว่า ผมให้โอกาศตัวเองกับตัวเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง ผลมันออกไม่ดี ผมรู้สึกเสียใจทำไมไปแล้วจะกับมาทำไม กลับมาผมรู้สึกแย่กว่าเก่าเข้าไปอีก ผมควรหยุดดีกว่าไหม
จับได้ว่าเป็นแค่ตัวเลือกแล้วจะทำงัยดี