ถ้าพนักงานพาร์ทไทม์แอบชอบลูกค้าควรทำไงดีครับ?

สวัสดีครับ ก่อนอื่นผมขอบอกว่า ผมไม่เคยคิดที่จะมานั่งเสียเวลาเขียนกระทู้หรือ่านกระทู้เลย แต่เพราะวันนี้มันทำให้ผมอยากรู้ว่าผมควรทำยังไง แล้วไม่รู้จะปรึกษาใคร อยู่ๆก็นึกถึงพันทิป เลยลองสมัครดู แล้วจะลองเขียนกระทู้ขอความคิดเห็นเอา เอาล่ะนะครับ ขอเริ่มเลย ผมเป็นนักเรียนม.6แห่งหนึ่ง พอดีช่วงนี้ผมปิดเทอม เลยไปสมัครงานที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง จะไม่บอกว่าร้านอะไร แต่เป็นร้านที่จะมีหมานอนหน้าร้านเยอะๆ แล้วเป็นแบบนี้ทุกสาขา ผมเคยทำร้านนี้มาครั้งนึงแล้ว แล้วก็ออกเพราะเปิดเทอม ปิดเทอมก็มาทำใหม่ นี้คือรอบที่สองแล้วที่มาทำอีก ครั้งแรกที่ทำ ผมไม่เคยได้เป็นแคชเชียร์เลย หรือที่ร้านจะเรียนยืนเครื่อง เพราะช่วงนั้นพนักงานเยอะ ผมเลยได้แค่โดนใช้แรงงาน555 จนมาครั้งที่สอง พนักงานน้อยมาก เพราะออกกันหมด เพราะยอดขายสูงแล้วเหนื่อยประกอบด้วยผู่ช่วยปากร้าย ทำให้ทุกคนพากันออก แต่ก็เหลือเก่าๆไม่กี่คน แล้วก็เด็กใหม่3-4คน ผมเลยต้องมายืนเครื่อง วันนี้.. เป็นวันแรกที่ได้ยืนเครื่อง ช้าบ้างผิดบ้าง เพราะเกร็งๆ จนประมาณเกือบ4ทุ่มมั้ง มีพี่ผู้ยิงคนหนึ่ง ผมน้ำตาลยาว ใส่เสื้อดำ กางเกงยีนส์ ขาว น่ารัก ทำจมูกด้วย คือรวมๆแล้วน่ารักมาก พี่ผมที่ยืนเครื่องข้างๆก็มอง ซึ่งแน่นอนว่าผมก็มอง แต่ก็นะ ตามภาษาผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยๆ แต่ผมไม่ได้อะไรมาก ก็ได้แค่มอง เพราะอีกอย่าง ผมไม่ได้รู้สึกดีหรือชอบใครมาซักพักแล้ว ผมโดนเทมาเยอะ ทั้งชีวิต18ปีมีแฟนมาคนเดียว เมื่อนานมาแล้ว555 แล้วก็หาคุยเรื่อยๆ จริงจังตลอด แต่สุดท้ายก็โดนเท คงเพราะผมน่าเบื่อ เลยรู้สึกเหนื่อยใจ ชินชา ซึ่งแน่นอน ต่อให้เห็นสวยๆงี้ ผมก็คงไม่ชอบอยู่แล้ว แต่ผิดครับ ผมชอบมาก มันเป็นเพราะ หลังจากพี่เขาเข้ามาเขามายืนเลือกข้าว ซึ่งตู้ข้าวอยุ่ข้างเครื่องผม ด้วยความเห็นว่ายืนมองหานานแล้ว เลยบอกไปว่า หาอะไรสอบถามได้นะครับ พี่เขาตอบมาด้วยน้ำเสียงนี้โคตรจะน่ารักว่า หาข้าวลาบหมูค่ะ พอดีพี่จะซื้อไปให้แม่ แต่แม่พี่ไม่กินเผ็ด ผมยืนมองแล้วคิดในใจ เดี๋ยวนะเดี๋ยว แม่ไม่กินเผ็ด แล้วลาบไม่เผ็ดหรอครับพี่ แหม่555 แต่ด้วยว่าสินค้าหมดพอดี ผมเลยแนะนำเป็นข้าวผัด เพราะเห็นว่าแม่เขาไม่กินเผ็ด พี่เขาก็บอกว่า พี่ก็คิดไว้อยู่ เอาเว้ยๆ ใจตรงกันว่ะเห้ยๆ555 ตอนยืนช่วยกันเลือกข้าว พี่เขายืนใกล้ผมมาก แล้วมีจังหวะหนึ่ง ที่หน้าใกล้กันมา คือพี่เขาหันมาพอดี ไม่เคยรู้สึกเขินขนาดนี้มาก่อน เพราะผมเองก็เอาแต่มองหน้าเค้า ไม่ได้มองข้าวเลย แล้วพี่เขาก็ส่งมาให้เวฟ ซึ่งมีหลายอย่างมาก ข้าวสองกล่อง555 แต่เค้าก็ซื้อเยอะนะ แซนวิช3ชิ้นแต่ไม่อบ ละขนมอีกห่อสองห่อ ผมคิดตังเสร็จ มันก็ต้องให้แสตมป์ แต่พี่เขาบอกไม่เอาได้มั้ย ได้ทีไรหายตลอด งั้นเอางี้ น้องเอาไป พี่ถือว่าเป็นติ้ป ผมก็ขอบคุณเขาแหละแต่ตามกฏห้ามเก็บแสตมป์ไว้กับตัวเองไรงี้ เลยต้องใส่กล่องแสตมป์ใช้แล้ว คิดตังเสร็จแล้วแต่รอของเวฟ ผมก็เลยลองชวนพี่เขาคุย เขาเป็นคนที่ไม่หยิ่งนะ ใจดี แถมเข้ากับคนง่ายด้วย ผมชอบผู้หญิงแบบนี้มาก แต่ในความรู้สึกชอบ ผมก็คิดในใจอีกว่า เขาคงเสแสร้งแหละ คนก็เป็นแบบนี้ แต่ผมก็ไม่เชื่อความคิดตัวเองหรอกว่าเสแสร้ง ทั้งรอยยิ้มที่พร้อมจะหยุดโลกของไอ่หนุ่มพาร์ทไทม์กระจอกคนนึง แล้วบวกกับสายตาที่ไม่ได้มีความเย่อหยิ่ง แต่กลับเต็มไปด้วยความสุข เฮฮา สนุกสนาน ซึ่งต่างจากคนอื่นที่สวยๆ ผมเธอมักคิดว่าตัวเองสวย จะหยิ่งจะเชิดอย่างไรก็ได้ แต่ปล่าวเลย ถ้าหาก สวยแค่ภายนอก แต่ใจดำเหมือนถ่าน หยิ่งผยอง มันก็ไม่ได้ทำให้ดูสวยเลย นี้คือความคิดผม ผู้ชายคนอื่นคงไม่ได้มองไปถึงจิตใจ มองแค่หน้ากาก ไม่ได้มองผ่านเข้าไปในหน้ากาก ของคนเหล่านั้น แต่ภายใต้หน้ากากของพี่คนนี้ มีแต่ความจริงใจ และพร้อมจะเปิดใจคุยได้กับทุกคน ของเวฟเสร็จ ผมนี้เอาข้าวใส่ถุงอย่างวิถีสโลไลฟ์มาก อยากจะถ่วงเขาไว้ อยากจะเห็นหน้าเขาให้นานที่สด เพราะสุดท้ายแล้ว เขาจะกลับมาอีกรึปล่าวก็ไม่รู้ ผมก็เพิ่งเคยเห็นเขาครั้งแรก และโรงเรียนผมก็ใกล้เปิดแล้วแล้วจะสอบแกทแพทอีก เลยต้องเตรียมตัว คิดว่าอีก3-4วันก็ออกแล้ว พอยืนถุงให้เขาเสร็จ เขายิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ผมแทบละลายติดพื้น ไม่เคยหวั่นไหวอะไรขนาดนี้เลย หลังจากที่ไม่ได้หวั่นไหวมานาน เขาเดินออกด้วยความเร่งรีบเพราะผมถ่วงเขาไว้นาน แต่ทั้งๆที่รีบ เขาก็ยังนั่งเล่นกับหมาหน้าร้าน ถึงแม่จะแค่สองสามวิ แต่ก็เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขานี้แหละ คือคนดีมาก ใครได้แฟน โคตรโชคดี เพราะอะไรหรอ หมาหน้าเซเว่น ปกติ ก็มีแต่ผมที่เล่นกับมันเวลาว่างๆ แล้วก็จะมีป้าๆ ในตลาดเอาข้าวมาให้มัน เพราะร้านผมอยู่ติดๆตลาด เวลามันนอนหน้าร้าน มันจะเกะกะมาก คนรักหมาก็ยิ้มมๆ ถึงแม้หมาจะพิการหรือสกปรกแค่ไหน แต่ไม่ค่อยจะเห็นใครแสดงท่าทางว่าไม่รังเกลียด มีแต่คนไม่เตะมันบ้าง ก็อารมณ์เสียใส่มันบ้าง สารพัด ไม่ว่าจะสวยหล่อแค่ไหน เจอหมาพิสูจน์คนตัวนี้ไป ก็เห็นธาตุแท้ของคนเลยว่า สวยหล่อแค่ไหน ก็ได้แค่สวยหล่อ แต่จิตใจของเขาพวกนั้นล้วนมีแต่ความเย่อหยิ่งเห็นแก่ตัวทั้งนั้น แต่พี่ผู้หญิงคนนั้น ไม่แม้แต่จะรังเกลียด ทั้งๆที่ตัวเองรีบก็ยังเล่นกับมัน แล้วเขาก็วิ่งจากไป ผมเพิ่งจากพี่เขาไม่ถึง1นาทีเอง ทำไมรู้สึกคิดถึงเหมือนไม่เจอเป็นปี ไม่เคยชอบใครขนาดนี้มาก่อน ผมควรตัดใจมั้ย หรือถ้าเขากลับมาซื้อของ ผมควรทำยังไง ผมชอบเขาจริงๆ... อยู่ๆเนื้องเพลงก็ผุดมาในหัวว่า..." วินาทีสุดท้าย กับคำถาม ในดินแดนที่กว้างใหญ่ เราจะได้เจอกันอีกไหม " ยาวไปมั้ยนะสำหรับกระทู้แรก ช่วยให้คำปรึกษาผมหน่อยนะครับ