คือผมอะมีเพื่อนผญที่สนิทด้วย อยู่ด้วยกันบ้าง คุยกันทุกวัน แซวกัน เหมือนเพื่อนทั่วๆไป
ตอนนั้นเขาอะมีแฟน แฟนเขานอกใจเขา สุดท้ายเขาก็เลิกกลับแฟน ผมในฐานะเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ก็ค่อยให้กำลังใจ
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เลยพาเขาไปเที่ยว อยู่ดีดีเขาก็บอกกับผมว่า ความรู้สึกของเขาที่มีให้ผม มันไม่เหมือนเดิม
ตอนแรกผมอยากกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แต่เขาก็ให้ไม่ได้ มันทำให้เราห่างกัน จนผมรู้ตัวเองว่าขาดเขาไม่ได้
ในที่สุด ผมก็ทำตามความรู้สึกของผม บอกเขาตรงๆว่ารู้สึกยังไง หลังจากนั้นก็ตกลงจะเป็นแฟนกัน
เหมือนมันกำลังจะโอเคคับ แต่แล้วอยู่ๆเขาก็บอกกับผมว่า เป็นเพื่อนกันเถอะ เหตุผลเพราะลืมคนเก่าไม่ได้!!!!!
ผมก็ยอมครับ พอเรากลับมาเป็นเพื่อนกัน ระยะแรก ผมทำใจไม่ได้ เขาค่อยๆห่างผมไป มันก็เฮิทอะ หลังจากนั้นสักพัก พอผมเริ่มทำใจได้แล้ว เขาก็เหมือนกลับมาให้ความสำคัญ พยายามทำเหมือนตอนเป็นแฟนกัน มันเหมือนกำลังให้ความหวังอะ
มันทำให้ผมรู้สึกแย่ที่เขาทำเหมือนผมมีความสำคัญกับเขา มันทำให้ความรู้สึกเก่าๆมันกลับมาทำร้ายผมอะ ผมก็เลยไปถามตรงๆกับเขาว่า ตอนนี้เราอยู่ในสถานะไหนกัน เขาก็ตอบไม่ได้ ซึ่งผมทนอยู่ในสถานะนี้ไม่ได้ ผมก็เลยขอเขากลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม เขาก็ให้ผมไม่ได้ เขาบอกกับผมว่า เขาคุยกับผมแล้วมีความสุข แต่ผมไม่สามารถไปแทนที่คนเก่าเขาได้
ผมเลยเลือกที่จะห่างกันไปเลย เพื่อที่ผมจะไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ เขาก็โอเคและเดินจากผมไป แต่พอหลังจากนั้น เขาก็โทรมาหาผมและบอกว่า เขาขอโทษ เขาทำไม่ได้
สุดท้ายผมก็ยังยอมให้โอกาสเขา กลับมาคุยกันในสถานะ"คนคุย"
ณ ตอนนี้ เราก็คุยกันเหมือนสถานะคนคุย เขาก็พูดเหมือนให้ความสำคัญผมเหมือนเดิม แต่ทำไมผมกลับรู้สึก ผมไม่มีความสำคัญอะไรในชีวิตเขาแล้ว ไม่มีผมเขาก็ดูมีความสุขดี เหมือนผมเป็นของตายไปแล้ว ผมยอมรับว่าผมยังอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ผมยังคงนั่งรอแชทจากเขา ยังคงคิดถึงเรื่องเก่าๆ
ถ้าเขาไม่ต้องการผมแล้วจริงๆทำไมเขาต้องกลับมาด้วย?
เขาต้องการอะไรจากผม?
ทำไมไม่ห่างกันไปเพื่อจะได้เจอคนใหม่ คนที่ดีกว่าผม คนที่สามารถมาแทนที่คนเก่าเขาได้?
ผมควรที่จะทำยังไงหรอ?
ผมควรทำอย่างไร เมื่อต้องเจอเหตุการณ์ความรักแบบนี้..............
ตอนนั้นเขาอะมีแฟน แฟนเขานอกใจเขา สุดท้ายเขาก็เลิกกลับแฟน ผมในฐานะเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ก็ค่อยให้กำลังใจ
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เลยพาเขาไปเที่ยว อยู่ดีดีเขาก็บอกกับผมว่า ความรู้สึกของเขาที่มีให้ผม มันไม่เหมือนเดิม
ตอนแรกผมอยากกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แต่เขาก็ให้ไม่ได้ มันทำให้เราห่างกัน จนผมรู้ตัวเองว่าขาดเขาไม่ได้
ในที่สุด ผมก็ทำตามความรู้สึกของผม บอกเขาตรงๆว่ารู้สึกยังไง หลังจากนั้นก็ตกลงจะเป็นแฟนกัน
เหมือนมันกำลังจะโอเคคับ แต่แล้วอยู่ๆเขาก็บอกกับผมว่า เป็นเพื่อนกันเถอะ เหตุผลเพราะลืมคนเก่าไม่ได้!!!!!
ผมก็ยอมครับ พอเรากลับมาเป็นเพื่อนกัน ระยะแรก ผมทำใจไม่ได้ เขาค่อยๆห่างผมไป มันก็เฮิทอะ หลังจากนั้นสักพัก พอผมเริ่มทำใจได้แล้ว เขาก็เหมือนกลับมาให้ความสำคัญ พยายามทำเหมือนตอนเป็นแฟนกัน มันเหมือนกำลังให้ความหวังอะ
มันทำให้ผมรู้สึกแย่ที่เขาทำเหมือนผมมีความสำคัญกับเขา มันทำให้ความรู้สึกเก่าๆมันกลับมาทำร้ายผมอะ ผมก็เลยไปถามตรงๆกับเขาว่า ตอนนี้เราอยู่ในสถานะไหนกัน เขาก็ตอบไม่ได้ ซึ่งผมทนอยู่ในสถานะนี้ไม่ได้ ผมก็เลยขอเขากลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม เขาก็ให้ผมไม่ได้ เขาบอกกับผมว่า เขาคุยกับผมแล้วมีความสุข แต่ผมไม่สามารถไปแทนที่คนเก่าเขาได้
ผมเลยเลือกที่จะห่างกันไปเลย เพื่อที่ผมจะไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ เขาก็โอเคและเดินจากผมไป แต่พอหลังจากนั้น เขาก็โทรมาหาผมและบอกว่า เขาขอโทษ เขาทำไม่ได้
สุดท้ายผมก็ยังยอมให้โอกาสเขา กลับมาคุยกันในสถานะ"คนคุย"
ณ ตอนนี้ เราก็คุยกันเหมือนสถานะคนคุย เขาก็พูดเหมือนให้ความสำคัญผมเหมือนเดิม แต่ทำไมผมกลับรู้สึก ผมไม่มีความสำคัญอะไรในชีวิตเขาแล้ว ไม่มีผมเขาก็ดูมีความสุขดี เหมือนผมเป็นของตายไปแล้ว ผมยอมรับว่าผมยังอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ผมยังคงนั่งรอแชทจากเขา ยังคงคิดถึงเรื่องเก่าๆ
ถ้าเขาไม่ต้องการผมแล้วจริงๆทำไมเขาต้องกลับมาด้วย?
เขาต้องการอะไรจากผม?
ทำไมไม่ห่างกันไปเพื่อจะได้เจอคนใหม่ คนที่ดีกว่าผม คนที่สามารถมาแทนที่คนเก่าเขาได้?
ผมควรที่จะทำยังไงหรอ?