เมื่อโดนปลูกฝังมากับคำว่า มันไร้สาระ ไม่จำเป็น เก็บตังไว้ดีกว่า...

สำหรับคนอื่นคงไม่แคร์กับคำเหล่านี้เท่าไหร่ตราบไดที่ พ่อ แม่ ยังมีตังให้ใช้ ในบางคน

ในกรณีของ จขกท ใช้ชีวิตค่อนข้างลำบากในคำสอนของแม่ที่มากับคำว่า

มันไร้สาระนะลูกเก็บตังไว้เถอะ มันไม่จำเป็นเลยซื้อมาก็เปลืองเก็บตังไว้เถอะลูก อย่าเพ้อเจ้อเลยเก็บตังไว้เถอะลูก

เล่นไปเดียวก็เบื่อเก็บตังไว้เถอะลูก โตขึ้นไว้ค่อยซื้อเก็บตังไว้เถอะลูก เมื่อแม่พูดแบบนี้จึงนึกถึงคนหาตังค์ว่าจะเหนื่อย และลำบากขนาดไหน

ก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่ามันคงไม่จำเป็นจริงๆตามที่บอกนั้นแหละ (เหมือนจะเป็นคนคิดมากในเรื่องที่ไม่จำเป็นรึเปล่า)

มาถึงการใช้ชีวิต เกิดความอยากได้เเละอยากจะซื้อ ก็เก็บตังค์เองวันละนิดๆหน่อยๆ จนครบจึงแคะกระปุกออกมาซื้อ
มันอาจจะไร้สาระเพียงแค่ว่ามันเป็นเกมส์แม้จะเป็นอย่างอื่นก็ตาม (ในเงินหลักพันก็มากสำหรับ จขกท เพราะกินอยู่กับแม่หมดตังค์กับตัวจึงมีน้อยไม่กี่ร้อยบาท จขกท ไม่ใช่คนฟุ้มเฟือยนะไม่ใช่คนตามแฟชั่นเทร์นดังๆมาก็รู้สึกเชยๆเป็นคนไม่เปลือง)
คำว่าวัยรุ่นก็อยากจะลองเล่น เวลาพร้อมคนขายพร้อมตังค์พร้อม (ยกตัวอย่างเกมส์)
มีความคิดเข้ามายับยั้งทันที มันทำให้ตัวเองมีความรู้สึกว่าเสียดาย เป็นคนที่งกและคิดมากไปเลยเวลาจะใช้ตัง แบบโรคจิตไปเลย
(จะนึกถึงอนาคตถ้าไม่เก็บจะลำบาก อันนี้แม่ก็เป็นคนบอก)
คิดเเล้วคิดอีกว่าสิ่งที่ซื้อมาคุ้มค่าไหม นอนนั่งกินก็คิด คิดจนไม่ได้ซื้อ เป็นแบบนี้หลายครั้งมากก็ไม่ได้ซื้อในที่สุด

จนแม่ซื้อของอย่างหนึ่งซึ่ง จขกท คิดว่ามันไร้สาระมากแม่ซื้อมาได้อย่างไงมันแพงงมากเลยนะ
จนแม่พูดออกมาว่า เพราะแม่อยากได้แม่เลยซื้อมาแม่ไม่คิดว่ามันแพงเลยถ้ามันเป็นสิ่งที่แม่มีกำลังซื้อและอยากได้จริงๆ
แม่ก็มีความสุขกับของเขาจริงๆ ไม่มีความเสียดายหรือเสียใจกับสิ่งที่ซื้อ
จนเก็บมานั่งคิดมากในการซื้อของอย่างๆหนึ่ง ในความคิด จขกท คิดว่าสิ่งที่ตัวเองอยากได้แต่คนจ่ายตังไม่โอเค
มันเลยไม่มีกระจิตกระใจซื้อจึงหาข้ออ้างมาให้เราฟัง มันดูออกจะให้ร้ายแม่นิดหน่อย

ในเวลานี้ กลัวที่จะซื้อกลัวที่จะอยากได้จึงไม่กล้าตัดสินใจตัวเองกลัวที่จะเสียใจภายหลัง

อยากขอความช่วยเหลือ ความคิดเห็นคำที่ให้เหตุผลกับตัวเองได้และสามารถตัดสินซื้อได้