คุณมีความรักกันตั้งแต่อายุเท่าไร
สวัสดีค่ะวันนี้เราอยากจะมาเล่าเรื่องความรักช่วงมอ.ปลายให้ทุกได้อ่านกันเราอ่านของคนอื่นมาก็เยอะแล้วเลยอยากเอาประสบการณ์ของเรามาเล่าบ้าง เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่เฝ้ามองผู้ชายคนนั้นมานานถึงห้าปีหรือจนถึงปัจจุบันนี้ ถ้าเล่าไม่รู้เรื่องยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยนะค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า

...ว่าด้วยเรื่องของความรักหลายๆคนคงมองหารักที่แท้จริงแต่สำหรับ จขกท.แล้วความรักนั้นคือการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข เรื่องมันมีอยู่ว่า จขกท.อยู่มอ.สี่กำลังเป็นช่วงที่กำลังรู้จักกับความรักและในกลุ่ม จขกท.เป็นคนเดียวที่ยังไม่มีแฟนโสดๆเลยจ้าต้อนรับวันเปิดเทมอโชคดีที่ได้เจอเพื่อนเก่าๆสมัยประถมวันนั้นเป็นวันแรกที่ได้เจอหน้าเพื่อนใหม่
    คาบคณิต
    ครู : ใจ๋เธอเป็นนักเรียนเก่าใช่ไหมครูจำเธอได้
    เรา : จำได้สิค่ะอาจารย์ อาจารย์พึ่งใช่หนูไปซื้อของนิค่ะ
    ครู : งั้นครูจะให้เธอเก็บเงินเพื่อนไปถ่ายเอกสารแล้วเอามาให้เพื่อนพรุ่งนี้นะ
    เรา : หนูเหรอค่ะอาจารย์
    ครู : ใช่ ห้ามปฎิเสธ
(ใจ๋เป็นนามสมมุติ แทนตัว จขกท.นะค่ะ)
ซะงั้นได้เป็นคนเก็บเงินเพื่อนยิ่งไม่รู้อยู่ว่าใครอยู่ห้องเราบ้างรู้จักก็แค่คนในกลุ่มยิ่งพวกผู้ชายนะยิ่งไม่รู้จักเลยเพราะ จขกท.ไม่ค่อยอยากจะคุยกับพวกผู้ชายห้องตัวเองเท่าไรเพราะดื้อมากได้ยินพวกเพื่อนเขาพูดต่อๆกันมา จนคาบพักเที่ยง
        เรา : เพื่อนขอเก็บเงินค่าถ่ายเอกสารนะ
จขกท.ก็เดินเก็บตามปกติจนกระทั่งมาถึงไอ้พวกผู้ชายที่มันยืนเตะฟุตบอลอยู่หน้าระเบียงห้องเลยต้องทำใจเดินไปเก็บ
        เรา : เก็บเงิน
จนมาถึงไอ้เพื่อนผู้ชายคนสุดท้ายมันดูดีที่สุดในห้องเลยแบบเหมือนลูกคุณหนูอะไรประมาณนี้ผู้ชายอะไรจะพกผ้าเช็คหน้าสีชมพูตุ๊ดชัว ไม่อิงอะไรเลยมาแอบอบู่กลุ่มผู้ชายเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดผู้ชายมากขึ้นใช่ไหมละ
หลังจากนั้นตอนกลับบ้านจขกท.ต้องนั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียวตอนนั้นยังไม่มีเพื่อนคนไหนมีเบอร์ จขกท.เลยนะแต่มีสายแปลกๆโทรเข้ามา
        ผช.ปริศนา : ใช่เบอร์คนที่เก็บเงินค่าถ่ายเอกสารหรือเปล่า
        เรา : ใช่ ใครนิ
        ผช.ปริศนา : เราเองมาร์คไง
         เรา : มาร์คไหนวะ
        ผช.ปริศนา : กูคนที่พกผ้าเช็คหน้าไงเพื่อนห้องเดียวกันกับใจ๋ไงจำได้ยัง
        เรา  : อ่อ ไอ่ตุ๊ด
        ผช.ปริศนา : เราไม่ใช่ตุ๊ด
        เรา : แล้วเอาเบอร์เรามาได้ไง ใครให้
        ผช.ปริศนา : ก็เอามาจากตอนที่ครูให้ลงชื่อกับเบอร์โทรอ่ะเราเลยจดมา
        เรา : ร้ายกาจ ว่าแต่มีอะไรว่ามาดิ
        ผช.ปริศนา : มีแฟนยัง
        ไอ้มาร์คแกจะมาไม้ไหนเนี่ยอยู่ดีๆก็มาเล่นถามคำถามแบบนี้เลยเล่นเขาเราเนี่ยไปไม่เป็นเลยไม่อยากจะบอกเลยว่าเราก็แอบๆปลื้มนางอยู่ อยากกริ๊ดก็อยากกริ๊ดนะติดที่ว่าอยู่บนรถเมล์เนี่ยสิอายคนอื่นเขา
         เรา : ถามทำไม
         ผช.ปริศนา : ก็ถ้ายังไม่มีเราจะได้จีบไง
         เรา : งั้นเอาไว้ค่อยตอบนะพอดีจะลงรถแล้ว แค่นี้นะ
         กริ๊ดดด ในที่สุดคนที่เรารักก็หันมาสนใจเราแล้วเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยเอาวะถ้าได้เป็นแฟนกันจริงๆจะจริงจังแล้วจะไม่เลิกเลยไม่ว่าอะไรก็ตามของแค่อยู่ด้วยกันไปนานๆก็พอใจแล้ว

                         พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะค่ะขอตัวไปทำการบ้านก่อน