ความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย

ถ้าพูดถึงตัวละครใครๆก้ออยากเป็นตัวหลักหรือพระเอกนางเอก สำหรับหนังบางเรื่องก้อสร้างจากผู้เขียนคิดเองต่างจากชีวิตโดยสิ้นเชิง เข้าเรื่องเลยและกันจะมาระบายความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เรื่องผมเริ่มจากตอนมัธยม ผมได้มีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทมาก จนแทบจะเปนร่างกับเงา จนตกลงจะคบกันแบบพี่น้อง เพราะผมอยากมีะน้องบาง มันเปนพี่เพราะมันเกิดก่อนผมเปนน้องเด็กกว่ามัน 4-5 เดือน ก้อสนิทกันเรื่อยๆ ทำทุกอย่างด้วยกัน แบบอาบน้ำ ไปเรียน ไปเที่ยว ช่วงนั้นมันก้อพึ่งเลิกกะแฟน ผมก้อค่อยปลอบมัน จนเพื่อนผมที่เปนผญ.ก้อเริ่มกลายเปนสาววายเต้มตัว ชอบให้ผช.อยุ่ด้วยกัน ซึ่งตอนนั้นก้อดีนะ ป๊อปในรร.ด้วย พอถึงม.4 ผมเลือกเรียนรร.เดิม แต่มันไปเรียนสายเทคนิคก้อเริ่มห่างก้อเริ่มทะเลาะกัน จนไม่คุยกันเปน 2-3 ปี พอผมเรียนจบก้อต่อมหาลัยบูรพา กลับบ้านก้อได้เจอกันผมว่าความสัมพันธ์มันแปลกๆนะ สำหรับแบบผม พอผมยู่ปีหนึ่งผมก้อได้มีคู่จิ้นเช่นเคย แต่ก้อทะเลาะจนไม่คุยกันเรียกกันว่าเพื่อนรักมันคือคำประชด ผมก้อรู้ แต่ปีสองย้ายหอไหม่ ก้อมีเพื่อนย้ายมา ผมก้อเริ่มสนิทกะมันนะ แรกไปกินข้าวด้วยกัน มีไรก้อช่วยเหลือ หรือเรียกว่ามันใช่ผมนั้นเอง แต่เพื่อนคนนี้แตกต่างจากคนที่แล้วๆมา มันนิสัยเหมือนเด็ก เป็นคนดีนะ  แต่บางที่ก้อต้องค่อยเตือนเปนบางเรื่อง  ขี้กลัว กลัวผีด้วย ผมไม่เคยคิดว่าจะสนิทกะมันเลย พอสนิทก้อมีทะเลาะกันอีกตามเคย ตอนนี้ทะเลาะกันเรื่องงานทำให้เราห่างกัน มันบอกผมว่า เหมือนจะเข้าใจแต่ก้อไม่เข้า ผมเลยงง ก้อได้รู้ความคิดของมันนะพร้อมกับคำด่าบางคำแต่ก้อไม่ได้โกรธไร แต่ทำไมคนนี้รู้สึกดีแปลกๆ สรุปผมจะถามว่า ผมรู้สึกอะไรกันแน่ ผมสับสน ถ้าเค้ารู้จะเปนไง สุดท้ายคงต้องยอมรับผลลัพของการกระทำของตัวเอง

คำถามคือ เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ
และผมเป็นผช.มันก้อเป็นผช. ผมเลบงงกับความรู้สึกตัวเองที่เปนยู่คืออะไร