คิดไงกับคนที่กิน KFC ไม่หมด

กินฮํนนี่โทสไม่หมดค่ะ เพราะเลี่ยนมากค่ะ หลังจากนั้นพอรู้ว่ากินไม่ไหวก็ไม่สั่งค่ะ

ที่จริงแล้วแค่ไม่กี่นาทีที่คุณเห็นเขาแล้วไปตัดสินเขาอย่างนั้นเป็นเรื่องที่ไม่สมควร

ตัวอย่างเราเองเคยไปปฏิบัติธรรม วันแรกๆ พบว่ามีผู้ปฏิบัติหลายคนกินข้าวเหลือ
เราก็รู้สึกหงุดหงิด ว่าทำไมเขากินไม่หมด ตักก็ตักเอง ยังจะเหลืออีก กินแค่ไหนก็ตักแค่นั้น

จนวันหลังๆ เรากินข้าวเข้าไปนิดเดียว แล้วก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา (เราเป็นลำไส้แปรปรวน) ทำให้กินข้าวมื้อนั้นได้ไม่หมด
ตอนเอาข้าวไปเทลงถังก็รู้สึกแย่ กลัวคนอื่นจะมองเราไม่ดีและรู้สึกแย่เสียฟอร์มลึกๆ

วันนึง อาจารย์ก็ได้สอน ประมาณว่า เราต่อว่าคนอื่นก็เพราะอีโก้ในตัวเรา ทั้งๆที่เราเองก็ไม่รู้ความจริงอะไรเลย แล้วไปตัดสินเขา
คิดว่าตัวเองดีกว่าเขา เอาเขามาเปรียบเทียบตัวเอง การที่จะต่อว่าคนอื่นนั้นควรเป็นไปด้วยจิตใจบริสุทธิ์ของเราี่ปราศจากความโกรธหลียด ชิงชัง แต่ควรมีจิตมจเมตตาที่อยากให้เขาดีขึ้น
ยิ่งฟังแบบนี้ ยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองเข้าไปใหญ่ ตอนหลังเห็นอะไรแบบนี้จิตใจก็ไม่ได้แย่อย่างเก่า

ยิ่งทุกวันสังคมเต็มไปด้วยการจับผิด ตัดสินผู้อื่น ประจาน เพราะพวกเรากันเอง
เราควรเปลี่ยนเป็นเมื่อเราเห็นอะไรไม่ดีลองมาคิดว่าจะทำยัง ที่เริ่มจากตัวเรา ที่จะพัฒนาสถาณการณ์ที่เกิดขึ้นได้

มองจานตัวเองก็พอค่ะ

ที่บอกว่าเรื่องของคนอื่น มันก็ไม่ถูกทั้งหมดนะ เงินเขาก็จริง แต่ทรัพยากรและพลังงานต่าง ๆ คนทั้งโลกควรช่วยกันประหยัด ปัญหาต่าง ๆ ของโลกจะได้ไม่ลุกลามเร็วนัก

ในมุมนึง คงรู้สึกรังเกียจครับ ไม่ต้อง KFC หรอก กินอะไรเหลือทุกอย่างนั่นแหละ
เว้นไว้สาเหตุหนึ่งคือ ถ้ามันไม่ใช่สาเหตุมาจากมันแย่จนแหลกไม่ลง
ถึงเงินเค้าแต่มันไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม ทรัพยากรพวกนี้มันเป็นของส่วนรวม
เหมือนเอาของที่มันกำลังจะหมด หรือมีวันหมดเช่นน้ำมันมาเททิ้ง หรือฆ่าสัตว์ที่ใกล้จะสูญพันธ์นั่นแหละ

แต่ถ้าอีกมุมหนึ่ง ก็คงมันไม่รู้จักคุณค่าของเงินเฉยๆ เรื่องของเค้า เก็บไปให้หมากินก็ได้